Περιβαλλοντολογικές επενδύσεις, μια παρεξηγημένη υπόθεση

Του Παναγιώτη Μπουσμπουρέλη

Αν πρέπει να έχει κάποια προτεραιότητα μια σύγχρονη κυβέρνηση και ειδικά η σημερινή, αυτή είναι ο συνδυασμός των επενδύσεων με την προστασία του περιβάλλοντος και του οικοσυστήματος.

Ακαδημαϊκά, δε, τα άλματα που γίνονται είναι τεράστια σε ευρωπαϊκό επίπεδο – πρόσφατα η χώρα μας φιλοξένησε δύο συνέδρια για την ενεργειακή ανάπτυξη και τα οφέλη που απορρέουν από την οικονομία του περιβάλλοντος. Στο δεύτερο, μάλιστα, παρέστη και ο οικονομολόγος Tζέφρεϊ Σακς.

Η υπόθεση της Σαλαμίνας φαινόταν από την αρχή ότι θα μπορούσε να εξελιχθεί όπως εξελίχθηκε και η δήμαρχος το είχε επισημάνει από την αρχή της προηγούμενης εβδομάδας. Απαιτούσε ταχείες παρεμβάσεις και επιστράτευση όλων των δυνάμεων του χώρου της απορρύπανσης, όπου η εξειδίκευση έχει αναπτυχθεί, αλλά η διάθεση των πόρων και η κατανομή των κονδυλίων σηκώνει πολλή κριτική. Θα μπορούσε να είχε προληφθεί ή έκταση της καταστροφής; Αυτό είναι ένα από τα κρίσιμα ερωτήματα, όπως επίσης και πώς θα γίνει η μελέτη που θα την αποτιμήσει, ποιος θα την πληρώσει, πώς θα αντιμετωπιστεί η ρύπανση και ποιοι μηχανισμοί πρόληψης θα θεσμοθετηθούν.

Είναι όμως ένα ζήτημα που δεν αφορά μόνο τη Σαλαμίνα. Αποτελεί κριτικό παράγοντα για πολλές επενδύσεις και δεν αναφέρεται κανείς μόνο σε αυτή της Eldorado Gold, όπου εκεί καλό θα είναι να ξεκαθαρίσει η ουσία από την πολιτική διαχείριση. Και αν πράγματι έχουμε ένα σκάκι διαπραγμάτευσης όπως συνήθως συμβαίνει σ’ αυτές τις περιπτώσεις, το αποτέλεσμα θα πρέπει να είναι μια επένδυση με τις ενδεικνυόμενες προδιαγραφές και όχι μικροπολιτικές που στερούν τη χώρα από δυναμικές εισροές.

Το πώς το Δημόσιο έχασε τζάμπα μια τέτοια χρυσοφόρο όρνιθα είναι μια άλλη υπόθεση. Ομως αν θέλεις στρατηγικά να προστατεύσεις το περιβάλλον την ώρα που οι προηγμένες χώρες μάχονται για τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου και επενδύουν τεράστια ποσά, πρέπει να εφαρμόσεις συνολικά μια ενεργειακή πολιτική.

Με μεγάλη ικανοποίηση βλέπει κανείς τη σημερινή διοίκηση της ΔΕΗ να ετοιμάζεται για επενδύσεις στις ανανεώσιμες πηγές, στρατηγική που θα έπρεπε να είχε ήδη ακολουθήσει εδώ και μια δεκαετία.

Ομως ποια είναι η πολιτική απέναντι στην παραγωγή φίλιας ενέργειας προς το περιβάλλον – είτε αυτή αφορά σύγχρονες μονάδες φυσικού αερίου είτε αφορά την αιολική ενέργεια;

Μήπως η ανεξάρτητη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας θα πρέπει να αναθεωρήσει την πολιτική της απέναντι σε πολλά ζητήματα και να διασφαλίσει προϋποθέσεις ισχυροποίησης της φίλιας προς το περιβάλλον ενέργειας;

Οσον αφορά την πολιτική διάσταση, ο υπουργός Ναυτιλίας Παναγιώτης Κουρουμπλής είναι παλιός πολιτικός με αντανακλαστικά. Το να θέσει την παραίτησή του στη διάθεση του πρωθυπουργού δεν λέει τίποτε σ’ αυτή τη φάση.

Ομως αν είχε λειτουργήσει βάζοντας το μαχαίρι στο κόκκαλο σε πλείστες περιπτώσεις που αφορούν την αρμοδιότητά του, τότε πολλά οικολογικά ζητήματα στα λιμάνια της χώρας θα μπορούσαν να προληφθούν και να ιαθούν.

Η διαφάνεια πλέον είναι μια εύκολη υπόθεση και τα προβλήματα μπορούν να αντιμετωπιστούν.

Ακαδημαϊκά, δε, τα άλματα που γίνονται είναι τεράστια σε ευρωπαϊκό επίπεδο – πρόσφατα η χώρα μας φιλοξένησε δύο συνέδρια για την ενεργειακή ανάπτυξη και τα οφέλη που απορρέουν από την οικονομία του περιβάλλοντος. Στο δεύτερο, μάλιστα, παρέστη και ο οικονομολόγος Tζέφρεϊ Σακς.

Η υπόθεση της Σαλαμίνας φαινόταν από την αρχή ότι θα μπορούσε να εξελιχθεί όπως εξελίχθηκε και η δήμαρχος το είχε επισημάνει από την αρχή της προηγούμενης εβδομάδας. Απαιτούσε ταχείες παρεμβάσεις και επιστράτευση όλων των δυνάμεων του χώρου της απορρύπανσης, όπου η εξειδίκευση έχει αναπτυχθεί, αλλά η διάθεση των πόρων και η κατανομή των κονδυλίων σηκώνει πολλή κριτική. Θα μπορούσε να είχε προληφθεί ή έκταση της καταστροφής; Αυτό είναι ένα από τα κρίσιμα ερωτήματα, όπως επίσης και πώς θα γίνει η μελέτη που θα την αποτιμήσει, ποιος θα την πληρώσει, πώς θα αντιμετωπιστεί η ρύπανση και ποιοι μηχανισμοί πρόληψης θα θεσμοθετηθούν.

Είναι όμως ένα ζήτημα που δεν αφορά μόνο τη Σαλαμίνα. Αποτελεί κριτικό παράγοντα για πολλές επενδύσεις και δεν αναφέρεται κανείς μόνο σε αυτή της Eldorado Gold, όπου εκεί καλό θα είναι να ξεκαθαρίσει η ουσία από την πολιτική διαχείριση. Και αν πράγματι έχουμε ένα σκάκι διαπραγμάτευσης όπως συνήθως συμβαίνει σ’ αυτές τις περιπτώσεις, το αποτέλεσμα θα πρέπει να είναι μια επένδυση με τις ενδεικνυόμενες προδιαγραφές και όχι μικροπολιτικές που στερούν τη χώρα από δυναμικές εισροές.

Το πώς το Δημόσιο έχασε τζάμπα μια τέτοια χρυσοφόρο όρνιθα είναι μια άλλη υπόθεση. Ομως αν θέλεις στρατηγικά να προστατεύσεις το περιβάλλον την ώρα που οι προηγμένες χώρες μάχονται για τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου και επενδύουν τεράστια ποσά, πρέπει να εφαρμόσεις συνολικά μια ενεργειακή πολιτική.

Με μεγάλη ικανοποίηση βλέπει κανείς τη σημερινή διοίκηση της ΔΕΗ να ετοιμάζεται για επενδύσεις στις ανανεώσιμες πηγές, στρατηγική που θα έπρεπε να είχε ήδη ακολουθήσει εδώ και μια δεκαετία.

Ομως ποια είναι η πολιτική απέναντι στην παραγωγή φίλιας ενέργειας προς το περιβάλλον – είτε αυτή αφορά σύγχρονες μονάδες φυσικού αερίου είτε αφορά την αιολική ενέργεια;

Μήπως η ανεξάρτητη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας θα πρέπει να αναθεωρήσει την πολιτική της απέναντι σε πολλά ζητήματα και να διασφαλίσει προϋποθέσεις ισχυροποίησης της φίλιας προς το περιβάλλον ενέργειας;

Οσον αφορά την πολιτική διάσταση, ο υπουργός Ναυτιλίας Παναγιώτης Κουρουμπλής είναι παλιός πολιτικός με αντανακλαστικά. Το να θέσει την παραίτησή του στη διάθεση του πρωθυπουργού δεν λέει τίποτε σ’ αυτή τη φάση.

Ομως αν είχε λειτουργήσει βάζοντας το μαχαίρι στο κόκκαλο σε πλείστες περιπτώσεις που αφορούν την αρμοδιότητά του, τότε πολλά οικολογικά ζητήματα στα λιμάνια της χώρας θα μπορούσαν να προληφθούν και να ιαθούν.

Η διαφάνεια πλέον είναι μια εύκολη υπόθεση και τα προβλήματα μπορούν να αντιμετωπιστούν.

 

 

ΠΗΓΗ: protothema.gr