Παίκτης με βρετανικό φλέγμα ο Ευκλείδης Τσακαλώτος

Ο άνθρωπος που έκανε τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές και κλείνει τις συμφωνίες, ο υπουργός Οικονομικών, απειλεί με παραίτηση αν περάσουν τα μέτρα, τα οποία καλεί τους βουλευτές συναδέλφους του να ψηφίσουν στη Βουλή.

Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, παρ’ ότι με χαμηλούς τόνους και χωρίς να διεκδικεί τα φώτα της δημοσιότητας προχωρούσε σε διαπραγματεύσεις και δεν εμφανίστηκε στις διεθνείς συναντήσεις με στόφα ποπ σταρ, όπως ο προκάτοχός του Γιάννης Βαρουφάκης, προκαλώντας αλαλαγμούς και σπαραγμό στα πλήθη, ωστόσο φτάνει στο σημείο να σπάσει την εκκωφαντική «ησυχία» αφήνοντας να διαρρεύσουν σενάρια περί παραιτήσεώς του.

Ο οικονομολόγος που σπούδασε, διέπρεψε και ξεχώρισε στο εξωτερικό, με τα τσαλακωμένα σακάκια και τα σπαστά ελληνικά, που αναγκάστηκε να αλλάξει ακόμη και την υπογραφή του για να μην προκαλεί, «δηλώνει» ότι έχει φτάσει στα όριά του. Η ηλεκτρική καρέκλα του υπουργείου Οικονομικών… μπήκε στην πρίζα και είναι έτοιμος να τα βροντήξει και να φύγει. Επικαλούμενος άραγε τι; Το ότι δεν ήξερε; Ας ρώταγε. Όλοι ήξεραν, κάποιος θα του έλεγε.

Η πραγματικότητα της Ελλάδος ίσως και να μην ήταν τόσο οικεία για τον Ευκλείδη Τσακαλώτο. Γεννήθηκε στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας και μεγάλωσε στο Λονδίνο, όπου εργαζόταν ο ναυπηγός πατέρας του Στέφανος Τσακαλώτος. Φοίτησε στο κολέγιο Ήτον και σπούδασε Οικονομικά & Πολιτικές Επιστήμες στα πανεπιστήμια του Σάσεξ και της Οξφόρδης. Κατάγεται από παλιά οικογένεια της Πρέβεζας. Παππούς του ήταν ο γυμνασιάρχης Ευκλείδης Τσακαλώτος, ενώ ξάδερφος του παππού του ήταν ο στρατηγός Θρασύβουλος Τσακαλώτος. Από την στρατηγική όμως εκείνη που επέδειξε ο πρόγονός του δεν κληρονόμησε και πάρα πολλά. Η ευθύτητα και καμιά φορά η ευγένεια με την οποία χειρίζεται τις υποθέσεις του πιο κρίσιμου υπουργείου για τη χώρα μας μπορεί να επικροτούνται από πολλούς (ιδιαίτερα αν συγκριθεί η τακτική του με αυτήν του Γιάννη Βαρουφάκη), όμως απέχουν από την πολιτική της διπλωματίας που επιβάλλουν οι σημερινές συνθήκες. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος δεν είναι «παίκτης» όπως ο Γιάννης Βαρουφάκης που το… τερμάτισε, δεν είναι όμως κι εκείνος ο αριστερός που με τη διπλωματική του ικανότητα θα φροντίσει εκείνες τις περιβόητες «κόκκινες γραμμές» – σε κάποια σημεία να αφήσει να ξεθωριάσουν και σε κάποια άλλα να τις τονίσει ακόμη πιο πολύ. Η τακτική του «έριξε» ακόμη μια φορά τον Αλέξη Τσίπρα στα πόδια της Μέρκελ, να εκλιπαρεί γονυπετής για τη βοήθεια της Γερμανίας. Δεν αμφισβητεί κανείς τις γνώσεις και τις ικανότητές του. Σίγουρα όμως υπάρχουν υποψίες για τις δυνατότητες που ο ίδιος έπρεπε να είχε προκαλέσει, εάν είχε μεγαλύτερη πολιτική εμπειρία.