Παύλος Πολάκης: Ο υπουργός που προκαλεί πολλάκις…

Ο «ατίθασος» Σφακιανός υπουργός ανοίγει μέτωπα με παραληρηματικά λογύδρια

Από τα «βοθροκάναλα της διαπλοκής» στους δικαστές, που «μεγάλο μέρος τους είναι στο παραδικαστικό κύκλωμα», το νταηλίκι του υφυπουργού Υγείας χαίρει ιδιαίτερης «προστασίας» από το Μαξίμου

 

Της Στέλλας Νοβάκη

 

Αμετροέπεια, ηθικολογία χωρίς επιχειρήματα, παραληρηματικοί μονόλογοι και μια… μόνιμη τσατίλα από εκείνες τις ακραίες, που πολλές φορές αγγίζουν τις εκτός ελέγχου νευρωτικές αντιδράσεις.

Ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας, Παύλος Πολάκης, είναι ένα περίεργο μείγμα όλων των παραπάνω. Οι χαρακτηρισμοί μπορεί να μη θεωρούνται από όλους επιεικείς, είναι όμως από τα στοιχεία που συνοδεύουν συχνά τα ρεπορτάζ και τις αναφορές στο όνομά του.  Γνωρίζει και ο ίδιος ότι είναι ένα «άτακτο», κυβερνητικό ωστόσο στέλεχος. Οι αντιδράσεις του πολλές φορές προκαλούν, εκτός από τους γνωστούς πονοκεφάλους στο Μαξίμου, που χρεώνεται τις όποιες γκάφες των υπουργών του και ερωτήματα, γιατί δεν μπορεί από τη μια να συμμετέχεις σε μια κυβέρνηση που έχει καταργήσει κάθε κόκκινη γραμμή της και από την άλλη να δηλώνεις… επαναστάτης και αντιδραστικός.

Το ρόλο του ατίθασου, φωνακλά, αλλά και με λόγο εκτός των πολιτικών ορίων, ο Παύλος Πολάκης τον έχει κερδίσει με το σπαθί του και έχει δείξει τις διαθέσεις του από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε στην πολιτική σκηνή.

 

ΧΩΡΙΣ ΜΕΤΡΟ

 

Μια μια εμμονή στον επιθετικό τόνο, ο Σφακιανός υπουργός, γιατρός στο επάγγελμα, παρά τις υπερβολές που αναγνωρίζουν όλοι στην επικοινωνιακή τακτική του γίνεται, είτε άθελά του είτε από αφέλεια είτε βάσει σχεδίου, ο ακραίος δημόσιος εκφραστής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ θυμίζοντας σε πολλές περιπτώσεις ακόμη και τη χρυσαυγίτικη ρητορική, αφού συχνά σε κάποια από τα παραληρηματικά λογύδριά του δεν λείπουν και οι απειλές. Ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας, με τσαμπουκά και αγριάδες, επιχειρεί, με ιδιαίτερη ευκολία όπως φαίνεται, να εγκαινιάσει στους κόλπους της Αριστεράς και ένα νέου τύπου υβρεολόγιο, με φτωχό πολιτικό λόγο,  χωρίς επιχειρήματα, αλλά μπόλικο και ανεξέλεγκτο νταηλίκι.

Με χαρακτηρισμούς όπως «βοθροκάναλα» και τοποθετήσεις όπως «έπρεπε να τον είχα χώσει τρία μέτρα κάτω από τη γη», είναι προφανώς και το επίσημο νέο στυλ που υιοθετεί η κυβέρνηση, πουλώντας τσαμπουκάδες σ’ αυτούς από τους οποίους εξαρτάται απολύτως.

Ακόμη και οι επικοινωνιακοί σαματάδες που προκαλεί χειρίζονται από τον ίδιο με έναν ερασιτεχνικό χειρισμό από την πλευρά του, με την κυβέρνηση όχι μόνο να αποδίδει τα «λεκτικά του ατοπήματα» στο θυμικό του, αλλά παράλληλα να δείχνει και μια αναπάντεχη ανοχή που δεν έχουμε δει, σε τέτοιο βαθμό τουλάχιστον, για άλλα κυβερνητικά στελέχη.

Η κάλυψη της κυβέρνησης δεν ενισχύει μόνο την κακή επικοινωνιακή τακτική του υπουργού, αλλά του δίνει «αέρα και περιθώρια» για περαιτέρω… υπερβολές και λαϊκίστικες κορώνες. Οικίες τακτικές για το «αριστερό» Μαξίμου, που ωστόσο πάντα έχουν ακριβώς αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα.

 

ΧΩΡΙΣ ΟΙΚΤΟ

 

Το ρεσιτάλ μιας απαράδεκτης πολιτικής συμπεριφοράς του κ. Πολάκη δεν κορυφώθηκε ακόμη, αλλά εξακολουθεί να βρίσκεται σε εξέλιξη. Φροντίζει, άλλωστε ο ίδιος ο κ. Πολάκης να βρίσκεται πάντα στην αρνητική πλευρά της επικαιρότητας, με σχόλιά του σε κομματικές εκδηλώσεις, με τοποθετήσεις του από το βήμα της Βουλής ή και μέσω των αναρτήσεών του στα social media, επιβεβαιώνοντας ένα από τα προτερήματα που κανείς δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει στον κ. Πολάκη, την ευρεία γκάμα των ύβρεων. Ως  βασικός ομιλητής στο Δημαρχείο Αμαρουσίου που κλήθηκε για να αναπτύξει το έργο του υπουργείου Υγείας μετά και το λεγόμενο παράλληλο πρόγραμμα, ο κ. Πολάκης κατέληξε να αναφέρεται στο περιστατικό που είχε συμβεί τον Δεκέμβριο του 2015, όταν σε συνέντευξη Τύπου στην Αριστοτέλους είχε επιτεθεί φραστικά σε δημοσιογράφο, προκαλώντας ένα άνευ προηγουμένου λεκτικό επεισόδιο με διαπιστευμένο συντάκτη του υπουργείου – και μάλιστα στην επίσημη πρώτη του εμφάνιση ως αναπληρωτής υπουργός Υγείας σε συνέντευξη Τύπου.

Τέσσερις μήνες μετά επανήλθε μιλώντας με ακόμα χειρότερες φράσεις για τον δημοσιογράφο. Είπε χαρακτηριστικά: «Έπρεπε τότε να σηκωθώ επάνω και να πάει τρία μέτρα κάτω από τη γη, αλλά κράτησα την ψυχραιμία μου!», ενώ κλείνοντας καταφέρθηκε με υβριστικό λόγο κατά των ΜΜΕ, χαρακτηρίζοντάς τα «βοθροκάναλα της διαπλοκής».

Τις τελευταίες επιθετικές τάσεις του «έδειξε» ο κ. Πολάκης κατά των δικαστών και του δικαστικού σώματος δηλώνοντας πως «μεγάλο μέρος των δικαστών είναι στο παραδικαστικό κύκλωμα», αναγκάζοντας τον υπουργό Δικαιοσύνης, Νίκο Παρασκευόπουλο, να πάρει αποστάσεις από τη δήλωση του αναπληρωτή υπουργού Υγείας.

Σε ρυθμούς σκληρού ροκ ωστόσο είναι και οι αντιπαραθέσεις του με τον Άδωνι Γεωργιάδη. Δεν θα μπορούσε διαφορετικά άλλωστε. Στους τηλεοπτικούς καβγάδες τους περί του διαβόητου διαγωνισμού του ΚΕΕΛΠΝΟ για τις ΜΕΘ ακούσαμε σχόλια από τον Άδωνι Γεωργιάδη  όπως «Αν έχετε Κρητική λεβεντιά να πάτε μόνο σας δικαστήρια», με τον Πολάκη να απαντάει: «Πάρτε βαθιές αναπνοές από το στόμα».

 

 

ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΑ

 

Ο κ. Πολάκης, προερχόμενος από την ΚΝΕ και το ΚΚΕ, διαχώρισε την στάση του το 1989 με την κυβέρνηση Συνασπισμού-ΝΔ και στη συνέχεια εντάχθηκε στο ΝΑΡ και ακολούθησε αυτόνομη πορεία, ενώ συνδέθηκε και με τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Θεωρείται ακτιβιστής σε σημείο παράτολμο αφού κύριο χαρακτηριστικό του είναι να υπερβαίνει τα όρια.

Εξελέγη δύο φορές δήμαρχος στα Σφακιά ο κ. Πολάκης και έγινε ευρύτερα γνωστός στο πανελλήνιο, πέρα από τους κατά καιρούς καυγάδες του στα τηλεοπτικά παράθυρα, και από το ότι είχε κηρύξει ανεπιθύμητο στα Σφακιά τον κ. Άδωνι Γεωργιάδη -όταν ήταν υπουργός Υγείας-, με τον οποίο συναντήθηκε ως βουλευτής πια στα τηλεοπτικά παράθυρα του Mega σε έναν ομηρικό καβγά που απασχολεί ακόμη το Διαδίκτυο.

Όταν οι νατοϊκές δυνάμεις είχαν ξεκινήσει τη διαδικασία της καταστροφής των χημικών της Συρίας στα βαθιά της Μεσογείου, ο κ. Πολάκης με μερικά ακόμη πλοιάρια προσπάθησαν να προσεγγίσουν για να σταματήσουν τη διαδικασία. Οι νατοϊκές δυνάμεις έστειλαν προειδοποίηση ότι αν δεν σταματούσε η προσπάθεια τότε θα τα βύθιζαν. Η απειλή έπιασε τόπο και ανέκρουσαν πρύμναν. Στη Βουλή ξεκίνησε με πύρινους λόγους «θα πολεμήσουμε στο μετερίζι της ανθρωπιάς και στης τιμής το χρέος, διότι στην Ελλάδα φυσάει ένας άλλος αέρας από τις 25 Ιανουαρίου: Έφυγε η μούχλα του νοτιά, η σκόνη της Σαχάρας, έφυγε η υγρασία του Πουνέντε που έρχεται από τα δυτικά, από την εσπερία». Στην πορεία όμως στους κρίσιμους μήνες της διαπραγμάτευσης κρατούσε ερμαφρόδιτη στάση μέχρι που η στήριξη που παρείχε στο Μέγαρο Μαξίμου ανταμείφθηκε