Ειδησεογραφικό site

Παραμονή, νέο Μνημόνιο ή Grexit!

124

 

 

 

 

 

 

Του Πέτρου Λάζου

 

Τις τελευταίες ημέρες Βερολίνο, Παρίσι, Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον έχουν μπει ξανά σε ένα γαϊτανάκι κολοκυθιάς για την παραμονή ή μη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στο Ελληνικό Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Προσαρμογής. Η Αθήνα, λόγω και των γνωστών θέσεων της, δεν έχει κανένα απολύτως λόγο στο ζήτημα.
Οι στιχομυθίες που διαδραματίζονται είναι της μορφής:
«Πρέπει να μείνει!»
«Όχι, να φύγει!»
«Όχι, εμείς θέλουμε να μείνει»
«Μπορεί εσείς να θέλετε να μείνει αλλά αυτό δεν γίνεται» και πάει λέγοντας.
Μία έτσι, μία γιουβέτσι και μία κοκορέτσι, το τσάμικο που έχει ξεκινήσει εδώ και κάμποσα χρόνια, συνεχίζεται ανούσιο και αδιάλειπτο.

Πρόκειται για μία παράσταση θεάτρου Σκιών, η οποία δεν έχει κανένα νόημα και κανένα λόγο ύπαρξης. Ούτε φυσικά σχετίζεται με σφαίρες επιρροής ΗΠΑ και ΕΕ ή άλλους σχετικούς αστικούς μύθους που δεν διαθέτουν καμία υπόσταση. Όποιος διαφωνεί, ας δει αναλυτικά και σε βάθος την πολιτική δασμών της διοίκησης Τραμπ.

Η ουσία της διαφωνίας του Ταμείου με τους Ευρωπαίους βρίσκεται στον τρόπο σκέψης του καθενός από τα μέρη. Το ΔΝΤ κινείται με καθαρά οικονομικά κριτήρια (αν αυτά είναι λανθασμένα ή όχι, είναι μία εντελώς άσχετη και διαφορετική κουβέντα), οι Ευρωπαίοι συνυπολογίζουν και πολιτικούς παράγοντες στις διαδικασίες λήψεως των αποφάσεων τους.

Η λύση σε αυτού του τύπου τα διλήμματα, είναι απλούστατη και έχει βρεθεί προ πολλού. Τα μέρη κάθονται σε ένα τραπέζι, συζητούν διεξοδικά, αν και όχι πάντα «πολιτισμένα» ή «τίμια» (οι δόλιες διαρροές δίνουν και παίρνουν) και στο τέλος βρίσκουν κοινή συνισταμένη συμφερόντων την οποία και ακολουθούν.

Με αυτόν ακριβώς τον τρόπο, το Ταμείο βρίσκεται στην θέση του οδηγού του Προγράμματος επί οκτώ συνεχώς χρόνια! Ποια ακριβώς πράγματα έχουν αλλάξει ώστε να υπάρχουν προϋποθέσεις για ν’ αλλάξει και η παγιωμένη αυτή κατάσταση; Τα εξής… κανένα!

Στην παρούσα συγκυρία, η «διαφωνία» έγκειται στον τρόπο εφαρμογής της (απαραίτητης) ελάφρυνσης του Ελληνικού χρέους. Το ΔΝΤ απαιτεί, ορθότατα σε οικονομικούς και αγοραίους όρους, αυτή να έχει μορφή αυτόματης εφαρμογής ενώ η Γερμανία (και καμιά δεκαριά ακόμη χώρες) θέλει να υπάρχει έλεγχος και κοινοβουλευτικές εγκρίσεις σε μία διαδικασία σταδιακής ελάφρυνσης. Ορθότατα, από την στιγμή που μιλάμε για Δυτική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, χρήματα των εκάστοτε φορολογουμένων και έναν αντισυμβαλλόμενο, άκρως αναξιόπιστο.
«Επομένως έχουμε δύο άκρα αντίθετα, χωρίς να υπάρχει κοινή συνισταμένη». Όχι ακριβώς.

Κατ’ αρχήν θα πρέπει να ξεκαθαριστεί πως η Ελλάδα οφείλει ν’ αποπληρώσει στο ΔΝΤ €11,25 δισεκατομμύρια, μέχρι τον Ιούνιο του 2024. Έως ότου εξοφληθούν αυτά τα χρήματα, το Ταμείο δεν πάει πουθενά. Δεν μπορεί να φύγει, ακόμη και αν το θέλει (που μάλλον το θέλει πλέον).

Αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν ν’ αποπληρωθούν είτε από τα αδιάθετα του τρέχοντος Προγράμματος, είτε από τα επιστρεφόμενα κέρδη του Ευρωσυστήματος από το πρόγραμμα SMP & ANFA.

Η πρώτη περίπτωση, αποκλείεται διότι η αποδέσμευση των κεφαλαίων χρειάζεται έγκριση ΚΑΙ του Γερμανικού Κοινοβουλίου. Όπου προεδρεύει (και ελέγχει απόλυτα) ο Wolfgang Schäuble! Υπάρχει άνθρωπος που θεωρεί πως ο Herr Doktor θα δώσει την συγκατάθεσή του για αποχώρηση του Ταμείου; Το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, θεωρείται (και είναι) ο τοποτηρητής των θέσεων του στο Ελληνικό Πρόγραμμα; Να είμαστε σοβαροί, παρακαλώ…

Η δεύτερη περίπτωση είναι, απλά, ανεφάρμοστη. Πρώτον διότι δεν επαρκούν τα κεφάλαια (περί τα € δις) και δεύτερον διότι αυτά τα χρήματα πηγαίνουν σε ειδικό λογαριασμό του ESM και μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο για την ελάφρυνση του Ελληνικού χρέους.

Το τελευταίο θα ταίριαζε σαν δικαιολογία για χρήση αυτών των χρημάτων προς εξαγορά των δανείων του ΔΝΤ.  Μόνο που για να υλοποιηθεί, απαιτείται απόφαση του Συμβουλίου Διοικητών του Μηχανισμού, δηλαδή του Eurogroup, δηλαδή ΚΑΙ του Γερμανού υπουργού Οικονομικών. Όπερ μεθερμηνευόμενον, το ξεχνάμε. Όσον σανό και αν προσπαθεί να μοιράσει η Μαξίμου, Τζανακόπουλος, Τσακαλώτος και Σία ΕΕ…
Ηλίου φαεινότερο λοιπόν πως, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου (π.χ. να βρέξει δισεκατομμύρια ευρώ σε όλη την Ελληνική επικράτεια) το ΔΝΤ θα παραμείνει, για το ορατό μέλλον. Καθώς δε η Γερμανική πολιτική σκηνή είναι πολύ πιο ήρεμη, απ’ ότι ήταν πριν τις εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου, πιθανότατα δεν θα  (χρειαστεί να) εκταμιεύσει το νέο πρόγραμμα των €1,6 δις.

Ίσως με την «αιτιολογία» πως η Ελλάδα δεν χρειάζεται τα χρήματα αυτά «λόγω της πολύ καλής πορείας της οικονομίας της»; Πιθανότατο και εξαιρετικά βολικό, για πάρα, μα πάρα πολλούς. Αν μ’ εννοείτε….

Αντί εκταμίευσης, θα παραμείνει ως επικεφαλής ελεγκτής στην διαδικασία αυξημένης εποπτείας, στην οποία θα υπόκειται η Ελλάδα για τα επόμενα πέντε (ίσως και περισσότερα) χρόνια.

Γεγονός το οποίο θα πρέπει να χαροποιήσει κάθε λογικό άνθρωπο που κατοικεί στην χώρα ή, έστω, απλά παρακολουθεί τα Ελληνικά πράγματα. Διότι σε διαφορετική περίπτωση, τα επιτόκια δανεισμού από τις αγορές θα εκτιναχθούν από το δυσβάσταχτο (και οριακά βιώσιμο) σημερινό 4%, στα δυσθεώρητα ύψη του 6 και του 7%!

Και τότε, η μοναδική διέξοδος θα είναι ένα ακόμη Μνημόνιο. Ή το Grexit

 

 

ΠΗΓΗ: capital.gr

Τα σχόλια είναι κλειστά.