Όταν το έδαφος βουλιάζει κάτω από τα πόδια σου

Του Γιάννη Σιδέρη

Ανεξαρτήτως μελλοντικού αποτελέσματος, ο χώρος της Κεντροαριστεράς (ή του «ακραίου Κέντρου», που θα έλεγε ο Κατρούγκαλος), με την κινητικότητα που εντοπίζεται στο θέμα εκλογής αρχηγού, έχει αρχίσει να υπάρχει και ως διακριτή οντότητα, στο πολιτικό σκηνικό.

Μια διακριτότητα που σαφώς δεν ευχαριστεί τη ΝΔ, αφού θα προτιμούσε ο μέλλων αδυσώπητος (όπως αναμένεται) εκλογικός αγώνας, να διεξαχθεί μεταξύ των δύο θεωρούμενων ως ανειρήνευτων πόλων του πολιτικού συστήματος, της ίδιας και του ΣΥΡΙΖΑ. Εκείνος όμως που δεν εκφράζει απλώς δυσαρέσκεια, αλλά ανησυχεί σφόδρα και εκδηλώνεται υστερικά, είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.

Η ιλιγγιώδης πορεία από το 4 στο 36% του προσέδωσε την ψευδαίσθηση μονιμότητας, αφού – νόμισαν ότι – επιτέλους ο λαός κατάλαβε και «τα όνειρα θα πάρουν εκδίκηση». Το συμπίλημα βέβαια που ήρθε στην εξουσία, πόρρω απείχε από τα μυθολογημένα χαρακτηριστικά μιας ιδεατής αριστερής διακυβέρνησης. Η απομείωση του ηθικού πλεονεκτήματος, η απογύμνωση κάθε έννοιας σοβαρότητας (για παράδειγμα, τελευταίο κρούσμα οι παιδαριώδεις παλινωδίες Γαβρόγλου για τις πανελλήνιες), η εμφανής διάθεση επιβολής μονοκαλλιέργειας στην ενημέρωση (ΕΡΤ, νόμος Παππά, νεολογισμοί περί «μαρινάκειας δημοσιογραφίας»), η οικονομική αστοχία (συντάξεις, αφορολόγητο, ΕΝΦΙΑ), η περαιτέρω δυσχέρανση της θέσης των εργαζομένων (χθεσινή παραδοχή Αχτσιόγλου ότι επί ΣΥΡΙΖΑ ο κατώτατος μισθός μειώθηκε κι άλλο), και γενικώς τα «άνθη του κακού» που ανεφύησαν κατά τα τελευταία δυόμισι χρόνια (στο λίπασμα των προηγούμενων εν μέρει), έφεραν την προϊούσα κατάρρευση της εκλογικής ακτινοβολίας του κυβερνώντος κόμματος (ο γράφων από το 14, μοναχικά εξέπεμπε επιφυλάξεις, για το εάν εμπεδώθηκε νέος διπολισμός, ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ, όπως πίστευαν πολλοί, στις ένδοξες ημέρες της παντοδυναμίας του τελευταίου).

Η νέα ρητορική

Ανάγκα και… ΣΥΡΙΖΑ πείθεται. Από τότε που η go home έγινε «ανοιχτόμυαλη» πολιτικός, και ο Schaeuble σεβαστός, δια στόματος Τσίπρα αυτά, το κόμμα άλλαξε ρητορική. Έφυγαν από το λεξιλόγιό του οι λέξεις «γερμανοτσολιάς», «προδότης» «τσιράκι της Merkel» και άλλα ευώδη του Συριζαίικου λεξιλογίου, αφού πλέον χαρακτηρίζουν και τον ίδιο λόγω της υποταγμένης πολιτικής του. Παρέμεινε βέβαια η καραμέλα του νεοφιλελευθερισμού (πάει με όλα), του φασίστα (διαχρονική αξία για όποιον δεν συμφωνούσε με τα συριζαίικα νεφελοειδή), ενώ τελευταία, περίοπτη θέση στο νέο κυβερνητικό λεξιλόγιο κατέκτησε η ταμπέλα του «Ακροδεξιού».

Ξάφνου οι συγκυβερνήτες του κ. Καμμένου, μέσα στην απόγνωσή τους για τη διαφαινόμενη εκλογική καθίζηση, εκφράζουν αποτροπιασμό για το ενδεχόμενο η Κεντροαριστερά να δώσει χείρα βοηθείας στη ΝΔ, εάν έλθει πρώτο κόμμα και δεν σχηματίσει κυβέρνηση (παρότι όπως έχει πει το ΠΑΣΟΚ, το πρώτο κόμμα, ακόμη και οι αριθμοί να το επέτρεπαν, δεν είναι ηθικώς και θεσμικώς δυνατό να παρακαμφθεί, για να συγκυβερνήσει το δεύτερο με το τρίτο).

Αυτά βέβαια είναι λεπτεπίλεπτες μικροαστικές αβρότητες για τον ΣΥΡΙΖΑ. Αιχμή του δόρατος της νέας επιθετικότητας, οι πασοκογενείς, που αφού αποσκίρτησαν από το μητρικό κόμμα για να μην ψηφίσουν μνημόνια, τα ψήφισαν τελικά στην ευρύχωρη αγκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ!

Αιχμή του δόρατος ο υπουργός Π. Κουρουμπλής, που έχει πάρει σβάρνα τα ραδιοτηλεοπτικά μετερίζια και απαιτεί από την Κεντροαριστερά να αποσαφηνίσει αν θα συνεργαστεί με τον Μητσοτάκη και τη ΝΔ, η οποία «εξελίσσεται σε βαθιά συντηρητική, νεοφιλελεύθερη, και ακροδεξιά παράταξη».

Χθες επίσης, ο κομμουνιστής κατά ιστορία και δήλωσή του, Γ. Κατρούγκαλος – αλλά και «υπάλληλος των υπουργών του ΠΑΣΟΚ», όπως τον χαρακτήρισε ο Α. Λοβέρδος – επανήλθε, με αφορμή ερώτηση του τελευταίου στη Βουλή, για την ελληνική απουσία στο συνέδριο της Εσθονίας. Με τη νεοσυριζαιική γλώσσα, κατήγγειλε «το ακραίο κέντρο», κάποια στελέχη του οποίου προετοιμάζουν τη μετάβασή τους στη ΝΔ του Μητσοτάκη, που έχει ήδη μεταλλαχθεί σε Ακροδεξιά. Όσο για την ΔΗΣΥ «εκφράζει απόψεις που είναι αιχμή του δόρατος της άκρας Δεξιάς στην Ευρώπη». (Οι βουλευτές των ΑΝΕΛ χαμογέλασαν προφανώς με ικανοποίηση).

Κατανοητά όλα αυτά. Σε τέτοιες απεγνωσμένες εκρήξεις ακροδεξιάς στοχοποίησης των αντιπάλων, προβαίνεις όταν βλέπεις απεγνωσμένος το έδαφος να βουλιάζει κάτω από τα πόδια σου…

 

ΠΗΓΗ: liberal.gr