Ειδησεογραφικό site

Οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ-ικού παρακράτους

1.018

Νέες συνιστώσες προς το παρακράτος και τους Ρουβίκωνες απέκτησε η «τσογλανοπαρέα που κάνει κριτική», όπως έλεγε ο Σαββόπουλος, οδηγώντας σε πεισιθάνατα μονοπάτια τις θεμελιώδεις δημοκρατικές αξίες. Έμπλεοι της παχύδερμης εξουσιαστικής αντίληψης οι Τσίπρας – Καμμένος εκμεταλλεύονται στο έπακρο τη συγκυρία οριοθετώντας ξανά τα άκρα ενώ την ίδια ώρα οι λαπάδες της αντιπολίτευσης περιορίζονται σε… λογοτεχνικές κριτικές για τις κακουργηματικές ενέργειες των εξωθεσμικών οι οποίοι με τα χτυπήματά τους πετυχαίνουν να διασαλεύουν την τάξη και να ριζώνουν βαθύτερα την ανασφάλεια.

Του Δ. Γιαννακόπουλου

Ο άγριος ξυλοδαρμός του δημάρχου Θεσσαλονίκης Γ. Μπουτάρη και η καταδρομική έφοδος στο Συμβούλιο της Επικρατείας την ώρα που οι δικαστές εν ολομελεία εξέταζαν τη συνταγματικότητα των διατάξεων Κατρούγκαλου για τις περικοπές στις συντάξεις, βρίσκουν αδιαμφισβήτητα πατήματα στο θυμικό των πολλών. Δεν χωρούν όμως σε κανένα μέτρο λογικής και έτσι παράγουν φόβο. Κι επειδή το αίσθημα του φόβου ανέκαθεν αποτελεί το οχυρό της εκάστοτε εξουσίας, καθώς οι πολίτες αναγκάζονται να καταφύγουν σε αυτήν, έτσι και τώρα παίζεται το ίδιο παιχνίδι αλλά με χειρότερους όρους.
Αν παρατηρήσει κανείς προσεκτικά τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, θα διαπιστώσει ότι η Χρυσή Αυγή και γενικώς οι αποκαλούμενοι ακροδεξιοί δεν ενεπλάκησαν στο συμβάν της Θεσσαλονίκης. Ούτε και προκάλεσαν με τη μετέπειτα στάση τους. Ομοίως το ΚΚΕ, το οποίο συνήθως «κεφαλαιοποιεί» τέτοιες καταστάσεις, τήρησε τη μέγιστη δυνατή απόσταση. Διαπίστωσε έγκαιρα ότι οι ΣΥΡΙΖΑϊκές συνιστώσες κινούνται εκτός των άκρων του συστήματος διεκδικώντας πολιτική νομιμοποίηση ή έστω να καταστήσουν πρωταγωνιστική την παρουσία τους.
Στο ερώτημα «πού το πάει ο Τσίπρας;» μετά την προ ημερησίας συζήτηση στη Βουλή, όπου παρουσίασε «σχέδιο ολιστικής ανάπτυξης», η απάντηση είναι «πολυεπίπεδη» όσο και σύνθετη όσον αφορά τις παραμέτρους της: α) Εκλογές το φθινόπωρο με τη δημιουργία νέων μικρών κομμάτων στα αριστερά και στα δεξιά, β) καλλιέργεια «αντισυστημικών ενστίκτων» ώστε να βάλει νέες πληθυσμιακές ομάδες στο παιχνίδι της ψήφου, γ) απογύμνωση της αντιπολίτευσης η οποία εκτίθεται καθώς χρησιμοποιεί στερεότυπο λόγο απέναντι στις βιαιότητες, δ) επανεμφάνιση των «Γκοτζαμάνηδων με τα τρίκυκλα» προς… γνώση και συμμόρφωση.
ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΡΟΥΒΙΚΩΝΑΣ
Στο πλαίσιο αυτό, τα κυβερνητικά στελέχη (σ.σ. ο Τσίπρας αναγκάστηκε να κρατήσει αποστάσεις μετά τις προσωπικές απειλές που δέχθηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης) αναγνώρισαν πολιτική ταυτότητα στον Ρουβίκωνα ο οποίος κάθε εβδομάδα επισήμως πλέον πραγματοποιεί συγκεντρώσεις γνωριμίας. Πού; Στο κατειλημμένο κτήριο του ΒΟΞ στην πλατεία Εξαρχείων. Δηλαδή με την ανοχή του κράτους και των σωμάτων ασφαλείας που επί σειρά ετών αδυνατούν να αποδώσουν τις περιουσίες στους ιδιοκτήτες τους.
Αξίζει η αναφορά στην εν λόγω αναρχική ομάδα η οποία συγκέντρωσε για πρώτη φορά τα φώτα της δημοσιότητας την 8η Μαρτίου 2015 πραγματοποιώντας κατάληψη στα κεντρικά γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ στην πλατεία Κουμουνδούρου. Περίπου 40 αναρχικοί, μέλη της αυτοαποκαλούμενης «συλλογικότητας», είχαν πραγματοποιήσει κατάληψη στα γραφεία του κυβερνώντος κόμματος αναρτώντας πανό στην είσοδο του κτηρίου και πετώντας φέιγ βολάν για την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ΄. Το αίτημά τους ικανοποίησε η πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μερικές εβδομάδες αργότερα.
Έναν μήνα μετά, το μεσημέρι της 1ης Απριλίου, τα μέλη της ομάδας πραγματοποίησαν ηχηρή επανεμφάνιση καταλαμβάνοντας το Περιστύλιο της Βουλής. Η «παρέμβαση» είχε γίνει σε ένδειξη αλληλεγγύης σε αναρχικούς απεργούς πείνας ενώ στο κείμενο-προκήρυξη που είχαν -τότε- αναρτήσει στο Διαδίκτυο τα μέλη της ομάδας είχαν υποστηρίξει: «Την πόρτα της Βουλής την έκλεισαν μετά την άφιξή μας. Αν θέλαμε, μπαίναμε». Το διάστημα που ακολούθησε μέχρι σήμερα, μέλη της ίδιας ομάδας πραγματοποίησαν δεκάδες συμβολικές καταλήψεις ή καταδρομικές επιθέσεις σε εταιρείες, πρεσβείες και προξενεία, γραφεία κομμάτων και ΜΜΕ, στο ραδιομέγαρο της ΕΡΤ, σε κυβερνητικά κτήρια κ.ά.
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα μέλη της «συλλογικότητας» προσήχθησαν για εξακρίβωση στοιχείων και αφέθηκαν ελεύθερα δίχως να ασκηθούν διώξεις εις βάρος τους. Οι εξαιρέσεις μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Τέσσερα μέλη του «Ρουβίκωνα» κατηγορήθηκαν για τον βανδαλισμό των γραφείων του ΤΑΙΠΕΔ τον Σεπτέμβριο του 2015. Δύο μέλη της ίδιας ομάδας ταυτοποιήθηκαν και κατηγορήθηκαν για τη συμμετοχή τους στον βανδαλισμό των γραφείων του «Πρώτου Θέματος» τον Απρίλιο του 2016 ενώ στα τέλη Αυγούστου 2016 δέκα μέλη της συλλογικότητας συνελήφθησαν επ’ αυτοφώρω ενώ επιχειρούσαν να καταστρέψουν τα διόδια του Κιάτου. Τον Αύγουστο του 2016, ένα από τα ιδρυτικά μέλη του «Ρουβίκωνα» είχε συλληφθεί και κατηγορηθεί για την επίθεση με μπογιές στο κτήριο της τουρκικής πρεσβείας στο κέντρο της Αθήνας. Οι διώξεις που ασκήθηκαν ήταν πλημμεληματικού χαρακτήρα και οι κατηγορούμενοι δεν αντιμετώπισαν σοβαρές ποινικές συνέπειες.
ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΕΣ
Υπήρξαν σκέψεις και διερευνητικές συζητήσεις για το ενδεχόμενο οι ξεχωριστές δικογραφίες που αφορούσαν τις δράσεις του «Ρουβίκωνα» να συνενώνονταν σε μία μεγάλη δικογραφία που θα επέσειε ένα «βαρύτερο» κατηγορητήριο και θα απενεργοποιούσε τα μέλη της ομάδας. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Αντίθετα, όπως αποκάλυψε η «Κ» σε παλαιότερο δημοσίευμά της, το φθινόπωρο του 2016 τα μέλη του «Ρουβίκωνα» συνέταξαν καταστατικό για την ίδρυση του «Πολιτιστικού Συλλόγου Εργαζομένων “Αθήναιον”» ενώ τον Ιανουάριο του 2017 το Ειρηνοδικείο της Αθήνας ενέκρινε το καταστατικό του σωματείου και διέταξε την εγγραφή του στο βιβλίο σωματείων που τηρείται στο Πρωτοδικείο της Αθήνας.
Τον Μάιο, αντίστοιχα, ο «Ρουβίκωνας» παρουσίασε και την πολιτική του ταυτότητα αρχικά με κείμενο στο Διαδίκτυο και στη συνέχεια σε ανοικτή εκδήλωση στην πλατεία Εξαρχείων. Τα εικοσιτετράωρα που προηγήθηκαν της χθεσινής εφόδου στον προαύλιο χώρο της Βουλής, οι συμμετέχοντες στη συλλογικότητα εισέβαλαν στην Τράπεζα της Ελλάδος και επιτέθηκαν στο Δημαρχείο Ζωγράφου.
ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ
Στις αρχές της εβδομάδας ο Ρουβίκωνας εισέβαλε στο Συμβούλιο της Επικρατείας εκμεταλλευόμενο το κενό εξουσίας που προκλήθηκε μετά την παραίτηση του προέδρου του Νικόλαου Σακελαρίου και την αναπλήρωσή του από τον αντιπρόεδρο Αθ. Ράμο, ο οποίος δεν έχει καμία αρμοδιότητα και τέλος πάντων θεωρείται «καμένο πρόσωπο» αφού στο παρελθόν είχε απασχολήσει αρνητικά τη δημοσιότητα με ιδιωτικά του ζητήματα. Εκείνη την ώρα περιπολούσαν πέριξ του σημείου της επίθεσης 35 ένστολοι αστυνομικοί και 10 υπηρετούντες στην Κρατική Ασφάλεια. Κανείς δεν κουνήθηκε ενώ το ίδιο συνέβη και στη Θεσσαλονίκη, στην εκδήλωση για τη γενοκτονία των Ποντίων, όταν ο Μπουτάρης μεταφέρθηκε «ασήκωτος» από τις κλοτσιές στο αυτοκίνητο. Ο επικεφαλής του Ρουβίκωνα έχει ονοματεπώνυμο και δημοσιοποιεί ονομαστικώς πλέον τις απειλές του. Το παρακράτος όμως της Θεσσαλονίκης (σ.σ. το δικαστήριο αναγνώρισε οργανωμένη δράση κατά του δημάρχου) ήταν και παραμένει ανώνυμο, 72 χρόνια μετά τη δολοφονία του εργάτη Τάσου Τούση (Μάιος 1936) από χωροφύλακες της συμπρωτεύουσας και 55 μετά τον θανάσιμο ξυλοδαρμό (22 Μαΐου 1963) του Γρηγόρη Λαμπράκη. Η φωτογραφία της μάνας του Τούση, που νεκροφιλάει τον αδικοχαμένο γιο της, αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τον Ρίτσο και τον «Επιτάφιό» του. Η δολοφονία Λαμπράκη όμως αποδείχθηκε καταλυτική των εξελίξεων που οδήγησαν στα Ιουλιανά του 1965 και δυο χρόνια μετά στη χούντα των συνταγματαρχών. Δεξιά, Κέντρο, παλάτια, αυλικοί, υδραυλικοί, νεολαίοι, παραεκκλησιαστικοί και όσοι χολεριασμένοι εκείνης της περιόδου συν-διαμόρφωναν το δυσώδες κλίμα. Σήμερα, τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν επί «πρώτης φοράς Αριστεράς»

Τα σχόλια είναι κλειστά.