Οι γκάφες δεν είναι μόνο γραφικές

Την ώρα κατά την οποία μέσα στο ελληνικό Κοινοβούλιο ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας εμέμφετο τον πολιτικό του αντίπαλο, αρχηγό της ΝΔ, Κυριάκο Μητσοτάκη ως «κακομαθημένο κολεγιόπαιδο», μια υπέροχη ομάδα ιατρών την οποία απαρτίζουν Έλληνες και Κύπριοι επιστήμονες που εργάζονται στο Κέιμπριτζ έκαναν μια τεράστια επιστημονική ανακάλυψη. Η «dream team» του Κέιμπριτζ, όπως αποκαλούνται, ανακάλυψαν «κολλύριο» που δίνει ελπίδες θεραπείας σε εκατομμύρια ασθενείς που πάσχουν από μια επιθετική μορφή ασθένειας του αίματος, την οξεία μυελογενή λευχαιμία.

Ενδεχομένως, κάποιοι να αναρωτηθούν προς τι η σύζευξη μιας ομιλίας του Τσίπρα στη Βουλή με μία επιστημονική ανακάλυψη. Κι όμως ένα γεγονός συγκυριακό μπορεί να αποκαλύψει σε όλο το μέγεθος τις πολιτικές, πνευματικές κι επιστημονικές δοξασίες από τις οποίες διακατέχεται ο πρωθυπουργός αλλά και οι συνοδοιπόροι του, οι οποίοι απαρτίζουν τον συρφετό του ΣΥΡΙΖΑ. Η άποψη «κακομαθημένο κολεγιόπαιδο» έχει μετεμφυλιακές καταβολές τις οποίες περιέγραψε γλαφυρά στις ταινίες του ο Αλέκος Σακελλάριος όπως «Το ξύλο βγήκε απ’ τον Παράδεισο» και «Χτυποκάρδια στο θρανίο». Εκεί έγιναν οι πρώτες αναφορές για κακομαθημένα κοριτσόπουλα που τα προστάτευαν υπερβολικά οι αστοί γονείς τους.

Μετά την πτώση της δικτατορίας, όταν τα πανεπιστήμια «κατελήφθησαν» στην κυριολεξία από κάθε είδος και μορφή «στρατευμάτων» που υποστήριζαν με πάθος την κομμουνιστική ιδεολογία και όλες τις παραφυάδες της, ο ταξικός διαχωρισμός των φοιτητών ήταν πλέον ευδιάκριτος και είχε σχέση όχι μόνο με την ενδυμασία των φοιτητών και των φοιτητριών αλλά προπαντός με την προσήλωσή τους στις σπουδές. Όσοι ήθελαν να γίνονται μαθήματα, αντιμετώπιζαν ομάδες «εισβολέων» οι οποίοι τα έκαναν γης μαδιάμ μέσα στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα.

Μια παρόμοια εικόνα επικρατεί και σήμερα στα πανεπιστημιακά ιδρύματα, υπάρχει όμως μια ειδοποιός διαφορά, η οποία επιτείνει την ασυδοσία και την ανομία που επικρατεί στις σχολές παρά τις συνεχείς εκκλήσεις καθηγητών και πρυτανικών αρχών. Ο πρωθυπουργός ο ίδιος και πολλοί υπουργοί -μεταξύ των οποίων κι εκείνοι που προΐστανται στην παιδεία- απαξιώνουν και υποβαθμίζουν τις σπουδές των φοιτητών (αλλά και των μαθητών) με την άθλια και καινοφανή άποψη ότι «η αριστεία είναι ρετσινιά».

Αυτή ακριβώς τη λογική είχε η ατάκα του πρωθυπουργού στη Βουλή περί κακομαθημένων κολεγιόπαιδων. Και είναι απόλυτα φυσικό ένας εμμονικός, διχαστικός και ανερμάτιστος νεαρός, που σπούδασε στα φροντιστήρια της ΚΝΕ, να παραμείνει ημιμαθής γιατί όταν κάποιοι άλλοι συνομήλικοί του, φτωχόπαιδα από την επαρχία, έλιωναν στα θρανία το μοναδικό παντελόνι που φορούσαν, εκείνος είχε τη δυνατότητα να ξημεροβραδιάζεται στις καταλήψεις.

Κι έχει μεγάλη σημασία ότι την εποχή των μαθητικών εξεγέρσεων (δεκαετία του ’90), ο Αλέξης Τσίπρας ήταν ένας καλομαθημένος και καλοζωισμένος νεαρός αφού ήταν γόνος μιας πλούσιας αστικής οικογένειας. Ο πατέρας του (Παύλος) και ο θείος του (Ηρακλής) ήταν δύο επιτυχημένοι εργολάβοι, οι οποίοι πλούτισαν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, καθώς είχαν αναλάβει σημαντικά δημόσια έργα. Επομένως, η μομφή για «κακομαθημένα κολεγιόπαιδα» αφορά και τον ίδιο, εκτός αν κατά την πάγια τακτική του αρνείται ακόμα και το γεγονός ότι ήταν πλουσιόπαιδο.

Υπενθυμίζουμε πάντως στον πρωθυπουργό ότι πολλά από τα «κολεγιόπαιδα» της εποχής του σπούδασαν σε διάσημα πανεπιστήμια του εξωτερικού κι επέστρεψαν στην Ελλάδα με τίτλους, περγαμηνές και γνώσεις ξένων γλωσσών. Οι επιστήμονες αυτοί (δεν θέλω να αναφέρω ονόματα) λοιδορούνται σήμερα στην πατρίδα τους από αστοιχείωτα υποκείμενα (τύπου Καρανίκα ή Πολάκη), με έωλες και αστήριχτες κατηγορίες ότι είχαν συμμετοχή σε σκάνδαλα. Όλα αυτά πάντως γίνονται με την ανοχή του πρωθυπουργού.

Πέρα από τη θεωρία των… κολεγιόπαιδων, ο Αλέξης Τσίπρας εξαπέλυσε άλλη μία πομφόλυγα στη Βουλή, η οποία αποκαλύπτει όχι το μέγεθος της ημιμάθειάς του αλλά το απύθμενο κενό της αμάθειάς του, φαινόμενο που αποδεικνύει ότι σπάνια άνοιγε βιβλίο. Με την αμάθειά του μας έχει προϊδεάσει πολλές φορές όταν αναζητούσε αν θα πάει πρώτα στη Λέσβο ή τη Μυτιλήνη.

Απευθυνόμενος πάλι στον Μητσοτάκη και θέλοντας να τον κατατροπώσει, υπερασπιζόμενος τη μνήμη του Ανδρέα Παπανδρέου είπε το αμίμητο: «Κάποιοι άκρατοι στη ΝΔ αποκαλούσαν τον Ανδρέα αρχηγό της 17Ν». Σωστός ο πρωθυπουργός, έχει καλή μνήμη. Μόνο που ξέχασε να ονοματίσει το «άκρατοι». Και αυτός δεν είναι άλλος από τον φίλο του, τον εταίρο του (μαζί μέχρι τέλους) Πάνο Καμμένο.

Μόνο που στο βιβλίο εκείνο ο συγγραφέας κατονομάζει και σημερινά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως η Τασία Χριστοδουλοπούλου, ο Μανιός, ο Κουβέλης κ.ά. Άγνοια η γκάφα του Αλέξη Τσίπρα. Ό,τι πάντως και να ισχύει από τα δύο, ο πρωθυπουργός έγινε για μία ακόμη φορά καταγέλαστος. Επομένως, είχε απόλυτο δίκιο το ΚΙΝΑΛ που σε ανακοίνωσή του τόνισε: «Το πιστόλι που χρησιμοποίησε η Δεξιά για να χτυπήσει τον Ανδρέα Παπανδρέου και να τον συνδέσει με τη 17Ν, σήμερα το έχει ο Τσίπρας στο δικό του θηκάρι και λέγεται Πάνος Καμμένος».

Ο Αλέξης Τσίπρας πιστεύει ότι με τη σιωπή του στις ατέλειωτες γκάφες παίρνει και άφεση αμαρτιών. Κάνει όμως μεγάλο λάθος. Ο ωχαδερφισμός είναι αδιαφορία και αναλγησία για όλα τα προβλήματα. Και δείγματα ωχαδερφισμού έχουμε άπειρα από τη σημερινή κυβέρνηση. Τα οποία θα εξοφληθούν στις προσεχείς κάλπες