Οι ανέφικτες ευχές καταντούν ευχολόγια

Την περίοδο των εορτών που διανύουμε, περισσεύουν οι ευχές. Χιλιοειπωμένες, τετριμμένες, επαναλαμβανόμενες, ανήκουν στις κινητήριες δυνάμεις της ζωής. Ο κάθε άνθρωπος ξορκίζει τις αδυναμίες του μεταφέροντας μέσω ευχών τις επιθυμίες που ο ίδιος τρέφει ενδόμυχα και στους άλλους, με την ελπίδα ότι μπορούν να πραγματοποιηθούν τα θέλω και τα πιστεύω τόσο των δικών του ανθρώπων όσο των γνωστών και των φίλων. Ενδεχομένως, όλα αυτά να ακούγονται ουτοπικά όμως αποτελούν ένα αγνό συστατικό που τονώνει και ενισχύει τις ανθρώπινες σχέσεις. Όπως έλεγε και ο αρχαίος συγγραφέας Μένανδρος (342-292 π.Χ.), σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να περιφρονείς τις καθιερωμένες συνήθειες».

Δεν γνωρίζουμε σε ποιο ποσοστό επιβεβαιώνονται οι «καθιερωμένες συνήθειες» των ευχών. Είναι όμως βέβαιο ότι τονώνουν, έστω και προσωρινά, το ηθικό των ανθρώπων ενώ εξάπτουν τη φαντασία των παιδιών, καθώς αγνά και άκακα όντα όπως είναι, πιστεύουν ότι την επαύριο που θα ξημερώσει, οι ευχές θα πραγματοποιηθούν. Στο πεδίο όπου οι ευχές όχι μόνο δεν πραγματοποιούνται αλλά καταντούν ανέφικτες και ανεδαφικές, είναι η πολιτική. Κι αυτό γίνεται επειδή τα όσα υποκριτικά και ιδιοτελή εκστομίζουν οι πολιτικοί, δεν είναι ευχές αλλά ευχολόγια.

Να θυμηθούμε αίφνης τις ευχές που μέσω μηνύματος εξέπεμψε προς τους πολίτες πέρυσι παραμονή Πρωτοχρονιάς ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Ξεκινώντας την ομιλία του, τόνισε: «Στην αυγή του νέου χρόνου συνηθίζουμε να μοιραζόμαστε ελπίδες, προσδοκίες, ευχές, όνειρα για το αύριο. Σήμερα όμως επιτρέψτε μου να μοιραστώ μαζί σας μία βεβαιότητα. Ο χρόνος που έρχεται θα είναι χρόνος-ορόσημο για τη χώρα. Μετά από σχεδόν μια οκταετία βγαίνουμε επιτέλους από τα μνημόνια και ανασαίνουμε. Αφήνουμε πίσω μας οριστικά την εποχή της επιτροπείας, των σκληρών μέτρων και των ταπεινώσεων. Και αυτός είναι ένας σπουδαίος λόγος για να αισιοδοξούμε ότι το 2018 θα είναι μια καλή χρονιά για τη χώρα μας και τον λαό μας».

Σε αυτόν τον πρόλογο προστέθηκαν και διάφορα άλλα ευχολόγια που είχαν σχέση με την οικονομία (πήρε πάλι -είπε- μπροστά), την ανάπτυξη και την κοινωνική δικαιοσύνη και ότι «οι μεταρρυθμίσεις στην Υγεία, στην Παιδεία, στη δημόσια διοίκηση προχωρούν με αποφασιστικότητα και παρά τις αντιδράσεις της παλιάς πολιτικής ελίτ». Σε αυτό το πλαίσιο κινήθηκε όλο το μήνυμα του πρωθυπουργού για το οποίο ο καθένας μπορεί να βγάλει ασφαλή συμπεράσματα για το τι υλοποιήθηκε και τι όχι.

Στα λόγια αυτά του πρωθυπουργού δεν υπήρξε καμία αναφορά για το πώς θα αναταχθεί η καθημαγμένη οικονομία, για το αν υπάρχει όραμα και προοπτική για το μέλλον των νέων, για τις νέες θέσεις εργασίας αλλά και για τα μείζονα εθνικά προβλήματα, την εποχή μάλιστα εκείνη κατά την οποία βρίσκονταν στο αποκορύφωμά τους οι συνομιλίες ανάμεσα στην Αθήνα και τα Σκόπια και οι οποίες κατέληξαν στην επαίσχυντη Συμφωνία των Πρεσπών.

Ο κύριος Τσίπρας προσπάθησε πριν ακριβώς από έναν χρόνο να πουλήσει στους υπηκόους του «φύκια για μεταξωτές κορδέλες» ενώ την ίδια ώρα επιδιδόταν στην άσκηση μυστικής διπλωματίας, μη ενημερώνοντας τα πολιτικά κόμματα και κατ’ επέκταση τους πολίτες ποιες συμφωνίες διαπραγματεύεται με άλλη χώρα και τι αφορούν για τα εθνικά μας θέματα. Προφανώς, ο πρωθυπουργός και αυτοί που τον ακολουθούν έχουν την εντύπωση ότι παζαρεύουν τα αμπελοχώραφα των παππούδων τους ενώ πρόκειται για εθνικά εδάφη.

Σε αυτά τα μείζονα ζητήματα, η αριστερόστροφη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (οι ΑΝΕΛ ανάγονται σε άλλο… ημισφαίριο) δεν έδωσε ποτέ πειστικές απαντήσεις παρά αναλώνεται σε θεωρίες ότι «λύνεται ένα θέμα που εκκρεμούσε για 50 χρόνια» και εκτοξεύει απειλές σε όσους δεν συμφωνούν με τα πεπραγμένα της, κατηγορώντας τους μάλιστα ως φασίστες και ακροδεξιούς. Με την τακτική αυτή του διχασμού πορεύεται μέχρι σήμερα το κυβερνητικό καραβάνι. Και φαίνεται ότι τίποτα δεν έχει διδαχθεί ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ο οποίος κατά κόρον χρησιμοποιεί δόλιες μεθόδους προκειμένου να πήξει τους πολιτικούς του αντιπάλους.

Ο κ. Τσίπρας όλο αυτό το χρονικό διάστημα που βρίσκεται στην εξουσία παίζει «εν ου παικτοίς». Δηλαδή συμπεριφέρεται σαν έναν άνθρωπο ο οποίος φέρεται άμυαλα ενώ έχει μπροστά του σπουδαία ζητήματα για να επιλύσει. Ο πρωθυπουργός είναι βαθιά νυχτωμένος και -δυστυχώς- δεν έχει δίπλα του κάποιους ικανούς συμβούλους για να τον ταρακουνήσουν προκειμένου να αντιληφθεί ότι η οικονομία είναι βυθισμένη στη στασιμοχρεοκοπία και η -δήθεν- έξοδος από τα μνημόνια είναι αφήγημα χωρίς δράκο. Τα φαινόμενα φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού διευρύνονται ενώ οι τράπεζες θα χρειαστούν νέα κεφαλαιακή ενίσχυση.

Όλα αυτά τα θέματα προστίθενται στο ήδη βεβαρημένο περιβάλλον που δημιουργείται από την πρωτοφανή όξυνση των εθνικών θεμάτων. Το Σκοπιανό εξελίσσεται σε «καυτή πατάτα», ο αμετροεπής Έντι Ράμα δημεύει τις περιουσίες των Ελλήνων ενώ ο σουλτάνος Ερντογάν θέλει να αναθεωρήσει τις διεθνείς συνθήκες για να ιδιοποιηθεί κομμάτια του Αιγαίου με στόχο τα υποθαλάσσια κοιτάσματα.

Μετά από όλα αυτά, να δούμε αύριο σε ποιο μήκος κύματος θα κινηθεί το… ευχολόγιο του Τσίπρα γιατί αυτό των Χριστουγέννων ήταν σκέτη… μαγεία. Ο πρωθυπουργός έγραψε στο Twitter ότι δέχτηκε μαθητές από 2-3 σχολεία «και έζησε χαρούμενες στιγμές με κάλαντα Χριστουγέννων». Για τη μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης, τη Γέννηση του Χριστού, δεν είπε μία απλή συμβολική ευχή προς τους Έλληνες ορθοδόξους της πατρίδας του. Σε αντίθεση με όσα έκανε στις 17 Μαΐου φέτος όταν έγραψε: «Σε όλους τους μουσουλμάνους στη χώρα μας και όλο τον κόσμο εύχομαι ένα ευτυχές και ειρηνικό Ραμαζάνι». Ξέρουμε ότι ο Τσίπρας είναι άθεος ενώ παράλληλα απεχθάνεται τον Χριστιανισμό και την Ορθοδοξία. Δικαίωμά του. Όμως δεν μπορεί να τηρεί δύο μέτρα και δύο σταθμά έναντι των πολιτών. Και ο νοών νοείτω! Χρόνια πολλά και ευχές σε όλους προκειμένου να ευοδωθούν οι επιθυμίες σας…