Ο Τσίπρας ξεπερνά τον εφιάλτη του GREXIT και μαγειρεύει μέτρα για το 4ο μνημόνιο

Έναν απέραντο λασπότοπο επιλέγει να δημιουργήσει ο Αλέξης Τσίπρας ως πολιτική αρένα της επόμενης περιόδου, βλέποντας την πολιτική του να οδηγείται ξανά σε αδιέξοδα και την κοινωνία να αποστρέφεται πια τον ίδιο ως πρωθυπουργό. Η επιλογή του Μεγάρου Μαξίμου να επιτεθεί σε πρόσωπο της οικογένειας του κ. Μητσοτάκη και όχι στον ίδιο προσωπικά όπως γινόταν στο παρελθόν, αλλά και υπουργούς δορυφόρους να εμπλέκουν πρόσωπα του οικογενειακού κύκλου πολιτικών στην αντιπαράθεση, δείχνει τη σαφή πρόθεση να συνεχιστεί η διαμάχη στον δηλητηριώδη βάλτο της σκανδαλολογίας.

Του Γιάννη Χρηστάκου

Παράλληλα, με το μόνιμο επιχείρημα της προηγούμενης αμαρτωλής περιόδου των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ –ΝΔ που έφεραν τη χώρα στα μνημόνια, παίζεται εμφανώς πια το παιχνίδι της ανάδειξης νέων συστημικών πόλων με επιχειρηματίες που στηρίζουν τον κ. Τσίπρα, όπως για παράδειγμα αυτά που καταγγέλλει η ΝΔ για την κατάτμηση των οδικών αξόνων και την ανάληψη όλων των εργολαβιών από τον κ. Καλογρίτσα, που είναι και κουμπάρος του αρμόδιου υπουργού.

Όσο περνά ο καιρός με την αξιολόγηση της χώρας ανοιχτή, οι εξελίξεις δεν βοηθούν και η κυβέρνηση έχει ελάχιστο χρόνο, αλλά και περιθώρια, για να κάνει κινήσεις που θα βοηθούσαν να περάσει στο επόμενο στάδιο με ομαλότητα. Οι δανειστές πραγματοποιούν συσκέψεις και συναντήσεις ερήμην των Ελλήνων αξιωματούχων, την ώρα που βγαίνει στην επιφάνεια η διάσταση απόψεων Βερολίνου και ΔΝΤ. Στην Αθήνα, χωρίς συγκεκριμένες προτάσεις που θα μπορούσαν να δράσουν υπέρ μιας συμβιβαστικής λύσης, φρόντισαν όλο το προηγούμεο διάστημα να τονίζουν δημοσίως ότι δεν πρόκειται να δεχτεί η κυβέρνηση νέα μέτρα.

 

ΠΟΝΤΑΡΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ… ΣΟΥΛΤΣ

Οι υπολογισμοί που γίνονται έχουν καθαρά εσωτερικής διάστασης πολιτικό χαρακτήρα και όσοι βρίσκονται στην πλευρά των εμπλεκομένων μερών βλέπουν ότι προσπαθούν να βρουν μία λύση, με την ελληνική κυβέρνηση αμέτοχη. Οι εκτιμήσεις που γίνονται ότι το ΔΝΤ βρίσκεται σε εξωπραγματική διάσταση κάνουν τα στελέχη της κυβέρνησης να αισθάνονται πως θα ωφεληθούν από μια γενικότερη κατακραυγή εναντίον του κ. Τόμσεν. Παράλληλα όμως, εντείνουν τις φωνές και εναντίον του κ. Σόιμπλε, ποντάροντας στην πολιτική του αποδυνάμωση λόγω και της δυναμικής εμφάνισης του κ. Σουλτς στην πολιτική σκηνή του Βερολίνου. Εκτιμήσεις, συσκέψεις, αναλύσεις ότι όλοι οι άλλοι θα πάθουν κακό και η κυβέρνηση θα στηριχθεί από τις δυνάμεις που βλέπουν μία αδίστακτη Ευρώπη του Σόιμπλε.

Πουθενά όμως δεν υπάρχει η ελληνική συμβολή σε αυτές τις εξελίξεις. Κραυγές, καταγγελίες, κατ’ αποκοπήν φιλοδώρημα στους συνταξιούχους τα Χριστούγεννα για εσωτερική κατανάλωση και μετά καθημερινές επιστολές μετανοίας του κ. Τσακαλώτου.

Σήμερα, μετά τα όσα συζητήθηκαν και στην πολιτική επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, γίνεται μία ακόμα προσπάθεια ανισόρροπης και απότομης στροφής. Δηλαδή, πάει και η κόκκινη γραμμή για τα νέα μέτρα, πάει στον βρόντο και η ξεκάθαρη θέση ότι δεν θα μειωθεί το αφορολόγητο και με νέες επινοήσεις από το λεξικό, το Μαξίμου ξανακάνει βαφτίσια. «Θα διαμορφωθεί ένας συσχετισμός» είναι η νέα φράση που επινοήθηκε, κι αυτό μετά από τις ανάλογες διαρροές σημαίνει ότι η κυβέρνηση τώρα προτείνει μόνη της ένα αφορολόγητο ως τα 7.500 ευρώ για να γλιτώσει το κατέβασμα στα 5.000 που θέλουν όλες οι πλευρές των δανειστών. Κι ακόμα δεν έχει γίνει κατανοητό στην Αθήνα εάν θα υπάρξει νέο μεσοπρόθεσμο ή θα μετατεθεί για αργότερα. Δεήσεις στους δανειστές γίνονται και γι’ αυτό το κρίσιμο θέμα αφού το μεσοπρόθεσμο δεν είναι τίποτα άλλο από το συμπληρωματικό μνημόνιο.

Η πρόθεση είναι να περιγραφούν αλλά να μην ψηφιστούν νέα μέτρα με την ύπαρξη κόφτη για ασφάλεια, αλλά σε κάθε περίπτωση ότι μπορεί να υπάρξει σε μέτρα λόγω του δημοσιονομικού στόχου να πάει γι’ αργότερα. Σε ένα σημαντικό κομμάτι της διεθνούς πολιτικής σκηνής υπάρχει πάντως συμπάθεια για τη συνεχή τιμωρητική λιτότητα των Ελλήνων που δεν πάει άλλο. Σε ένα άλλο κομμάτι, ζητούνται επιτέλους οι σοβαρές και αντιδημοφιλείς πολλές φορές μεταρρυθμίσεις που θα έπρεπε η χώρα από μόνη της να είχε κάνει. Όπως και να έχει, εδώ η κυβέρνηση σήμερα δεν έχει να παρουσιάσει ένα ολοκληρωμένο μεταρρυθμιστικό σχέδιο εξόδου από την κρίση, παρά μόνο αρνήσεις για μέτρα και επιθέσεις στους κακούς δανειστές. Στο μεταξύ, συμφωνεί σε περικοπές συντάξεων και υπέρμετρη αύξηση της φορολογίας, πανηγυρίζοντας μάλιστα για την υπεραπόδοση των εσόδων από το «στίψιμο» των πολιτών.

ΣΕ ΕΝΑ ΔΙΑΡΚΕΣ… ΒΕΡΤΙΓΚΟ

Όλα τα παραπάνω συνοψίζουν μία αδιέξοδη πολιτική που ακολουθήθηκε τα δύο χρόνια κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, με τους πολίτες να έχουν επιδείξει μία πρωτοφανή ανοχή, μέχρι όμως την ημέρα που έφτασε στις τσέπες τους ο λογαριασμός. Αυτό έγινε περίπου ενάμιση χρόνο μετά την πρώτη εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ, το 2015. Από το περασμένο φθινόπωρο που τελικά εφαρμόστηκαν τα μέτρα, το κλίμα άλλαξε δραματικά. Όλες οι δημοσκοπήσεις από εκείνη την περίοδο και μετά, δείχνουν απότομη μεταστροφή του πολιτικού κλίματος, με στοιχεία που οι αναλυτές χαρακτηρίζουν πρωτοφανή, όπως άλλωστε πρωτοφανή χαρακτήρισαν και εκείνα με τη ραγδαία άνοδο του Αλέξη Τσίπρα στην εκτίμηση των πολιτών τα προηγούμενα χρόνια. Οι αναλυτές παρουσιάζουν αυτά τα στοιχεία και στον ίδιο τον πρωθυπουργό και το επιτελείο του. Περισσότερο, με τον επιστημονικό τρόπο στέκονται όχι στην πρόθεση ψήφου και τις διαφορές που παρουσιάζει αλλά στα ποιοτικά στοιχεία για την αξιολόγηση της κυβέρνησης και της αξιωματική αντιπολίτευσης. Ή καλύτερα, του Αλέξη Τσίπρα και του Κυριάκου Μητσοτάκη. Στις τελευταίες μετρήσεις, ένα ποσοστό γύρω στο 60% θεωρεί ότι εξαπατήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ και τις εξαγγελίες του. Το άλλο ποσοστό που απομένει, δηλώνει ότι ο κ. Τσίπρας προσπάθησε αλλά δεν τα κατάφερε. Ομως και αυτή η άποψη μερίδας των πολιτών δείχνει ότι δεν υπάρχουν πια περιθώρια εμπιστοσύνης σε έναν πρωθυπουργό ο οποίος αν και είχε καλές προθέσεις και πάλεψε εν τέλει δεν τα κατάφερε και άρα τίποτα δεν προμηνύει ότι μπορεί να τα καταφέρει στο μέλλον.

Ο «ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ» ΕΠΙΤΙΘΕΤΑΙ…

Ένα ακόμη στοιχείο είναι η καταλληλότητα για την πρωθυπουργία. Ο Κ. Μητσοτάκης προηγείτει με διπλάσια ποσοστά του Αλέξη Τσίπρα, μόλις ενάμιση χρόνο από την εκλογή του στην προεδρία του κόμματός του και μάλιστα ευρισκόμενος σε δεινή θέση λόγω της εσωκομματικής μάχης. Ποτέ άλλοτε εν ενεργεία πρωθυπουργός δεν βρέθηκε σε τόσο άσχημα δημοσκοπικά ποσοστά στο συγκεκριμένο ερώτημα.

Αρκεί να ανατρέξει κανείς στην εικόνα που είχε ο Αντώνης Σαμαράς στα τέλη του 2014, όταν στην πρόθεση ψήφου είχε καθαρό και σταθερό προβάδισμα ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως η πρωθυπουργική εικόνα του κ. Σαμαρά στο σχετικό ερώτημα ήταν καλύτερη του αντιπάλου του κι ενώ όλοι προεξοφλούσαν ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα κέρδιζε άνετα τις εκλογές. Τα στοιχεία δείχνουν ακόμα εξαιρετικά κακή εικόνα για το σύνολο της κυβέρνησης και τους υπουργούς, συμπληρώνοντας έτσι τη γενική απεικόνιση της συμπεριφοράς των Ελλήνων πολιτών.

Με αυτό το αρνητικό πρόσημο στο εσωτερικό, ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του επιλέγουν να σηκώσουν τους τόνους όχι πια στο επίπεδο της προσωπικής αντιπαράθεσης αλλά να δημιουργήσουν ατμόσφαιρα συμμετοχής σε παρανομίες ακόμα και της συζύγου του κ. Μητσοτάκη. Το μένος κατά της κας Μαρέβας Γκραμπόφσκι δεν είχε προηγούμενο κατά την εφαρμογή αυτής της στρατηγικής. Πέρα από τις ανακοινώσεις και τα γνωστά non papers με τα οποία μονίμως ασχολείται η κυβέρνηση, οι διαρροές ακόμα και για φάσεις της προσωπικής ζωής του ζευγαριού που είχε την ατυχία να μείνει χώρια για ένα διάστημα της ζωής τους, έχοντας αποκτήσει και παιδιά, ξεπερνούν τα όρια της ανοχής μίας αντιπαράθεσης.

Το ίδιο είχε αντιδράσει και ο πρωθυπουργός όταν κάποια μέσα ενημέρωσης ασχολήθηκαν με τη σύζυγό του και τα παιδιά του που τα πήγαινε σε ιδιωτικό σχολείο. Όμως τότε, κανένα από τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν συστρατεύτηκε με την τακτική της λάσπης για συζύγους και παιδιά.

ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΟΙ ΣΥΖΥΓΟΙ

Αντίθετα, το Μαξίμου δεν είχε κανένα πρόβλημα στο παρελθόν όταν πραγματοποιήθηκε επίθεση στη σύζυγο του Γιάννη Στουρνάρα για τις επαγγελματικές της δραστηριότητες. Επίσης δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα όταν πραγματοποιήθηκε επίθεση για την προσωπική ζωή δικαστικού, μέλους του Συμβουλίου της Επικρατείας, την ημέρα που συνεδρίαζε για το κρίσιμο θέμα των τηλεοπτικών αδειών. Ακόμα, δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα όταν ο κ. Πολάκης δήλωσε μέσα στη Βουλή ότι η σύζυγος του Αδωνι Γεωργιάδη έστελνε ραβασάκια στο ΚΕΕΛΠΝΟ και όταν του ζητήθηκε να άρει την ασυλία του για να πάει η υπόθεση στη δικαιοσύνη, εκείνος ζήτησε να μην αρθεί η ασυλία του.

Η κυβέρνηση δεν έχει πια μπροστά της πολιτικά ωφέλιμο χρόνο για να αναστρέψει το κακό κλίμα. Εχει μόνο χρόνο να συνεχίσει να κυβερνά με τον ίδιο τρόπο που το έκανε ως τώρα. Είναι προβλέψιμη και μονίμως ηττημένη απέναντι στους δανειστές αφού καθυστερεί μέχρι το τέλος και την ώρα μηδέν δέχεται τα πάντα. Ακόμα και να υπάρχει όμως παράθυρο αισιοδοξίας, δεν υπάρχει πρόγραμμα με δράσεις παρά μόνο ένας στόχος για το πώς θα περάσουν τα εμπόδια που έρχονται κάθε φορά μπροστά. Με αυτά τα δεδομένα, η επόμενη περίοδος αναμένεται να έχει ακόμη μεγαλύτερη ένταση στο πεδίο της σκανδαλολογίας και το πολιτικό σκηνικό να βυθίζεται στο τέλμα, δείχνοντας και την ανάλογη εικόνα αναξιοπιστίας και προς τα έξω. Ο χρόνος περνά, οι διεθνείς εξελίξεις είναι απρόβλεπτες και η Ελλάδα θα έπρεπε στις αρχές της ανοιξης να έχει τη σχετική ηρεμία, έχοντας κλείσει την αξιολόγηση, να προστατεύτεται από τις αναμενόμενες αναταράξεις.