Ο Τσίπρας πατάει το κουμπί για εκλογές

Στον Αλέξη Τσίπρα μπορεί να αμφισβητήσει ο καθένας ό,τι θέλει. Όμως ένα πράγμα δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς. Την «παικτική» του δεινότητα. Ο πρωθυπουργός είναι μέγας τακτικιστής και συνάμα απρόβλεπτος για τους πολιτικούς του αντιπάλους.

Του Βασίλη Φιλιππάτου

Την ομαλή «ροή» της διακυβέρνησής του, ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο, ανέτρεψε βίαια η φονική πυρκαγιά στο Μάτι με την εκατόμβη των θυμάτων, που είχε ως αποτέλεσμα να… ξεκουρδιστεί η καλοκουρδισμένη επικοινωνιακή μηχανή του Μαξίμου που προετοίμαζε την πανηγυρική έξοδο από τα μνημόνια και καθαρόγραφε το καινούργιο αφήγημα της «νέας εποχής». Όσο για τις κάλπες, ο χρόνος θα γινόταν ο καλύτερος «σύμμαχος» στην -επιτέλους- καθάρια αριστερή διακυβέρνηση. Κάλπες όπως ορίζει η συνταγματική τετραετία: Οκτώβρη του 2019.
Μετά το Μάτι όμως σαν να έγινε προβλέψιμος. Αυτό φάνηκε με τον ανασχηματισμό που σχεδόν τον είχε εξαγγείλει με… ημερομηνία και ώρα!
Κανένας αιφνιδιασμός, καμία (σοβαρή) αλλαγή-έκπληξη.
Τι έχει συμβεί;
Ο ΧΡΟΝΟΣ ΠΙΕΖΕΙ
Ξαφνικά ο χρόνος άρχισε να γίνεται «εχθρός». Αυτό φάνηκε στη ΔΕΘ με τις εξαγγελίες του σε βάθος… διετίας ή τετραετίας. Τα «άμεσα» μέτρα ήταν αναιμικά και, τελικά, ψίχουλα. Το μεγάλο «αγκάθι» της περικοπής από την προσωπική διαφορά στις συντάξεις, η «μάχη των μαχών» όπως τη χαρακτηρίζουν κυβερνητικά στελέχη, χωρίς καμία εγγύηση για «νικηφόρα» έκβαση. Οι θεσμοί «ακούνε» μεν αλλά… η διαπραγμάτευση έχει δρόμο πολύ μπροστά της. Κατάθεση προϋπολογισμού, μετά Eurogroup, ύστερα οι… Γερμανοί και βλέπουμε.
Και από δίπλα το Μακεδονικό. Το δημοψήφισμα στα Σκόπια για τη Συμφωνία των Πρεσπών «γέρνει» οριστικά προς το «ναι» μετά και την «υποστολή της σημαίας» του «όχι» από τους εθνικιστές του VMRO, ο Ζάεφ «υποκλίνεται» σ’ όποιον δυτικό βρει μπροστά του, οι Αμερικανοί πιέζουν την Ελλάδα, η Ελλάδα τους το ‘χει «τάξει», ο Γενάρης -άντε Φλεβάρης- πλησιάζει, ο Καμμένος «στυλώνει τα πόδια», η αναζήτηση «πρόθυμων» για την ψήφιση της Συμφωνίας μέσα στη Βουλή από Ποτάμι, κάνα δυο ΑΝΕΛΙΤΕΣ και την Παπακώστα, οριακή, όλα θολά και στον αέρα. Ακόμη και δυο – τρεις μήνες νωρίτερα από τον Οκτώβρη, δηλαδή τον Μάιο, να στηθούν κάλπες, όπως είπε ο Νίκος Βούτσης, κι αυτό φαντάζει… μακρινό κι αχαρτογράφητο μέλλον.
Νευρικότητα και άγχος. Αυτά χαρακτηρίζουν Τσίπρα και κυβέρνηση κι αυτό φάνηκε στην «ανασκολόπιση» από τη Δικαιοσύνη του «σκανδάλου» των δανείων των τραπεζών στα κόμματα. Η φαρέτρα κατά των πολιτικών αντιπάλων κι αυτή λειψή…
Έτσι, το Μαξίμου στριφογυρίζει γύρω από τις συντάξεις. Τις κόβω κι αν ναι, τι μποναμά θα δώσω από το υπερ-πλεόνασμα, δεν τις κόβω, που θα βρω… ισοδύναμα να… κόψω και μάλιστα από ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.
Η πραγματικότητα όμως είναι σκληρή και δεν κάνει χατίρια. Πρώτον, ο Προϋπολογισμός του 2019 (ήδη από το προσχέδιό του) θα περιλαμβάνει ολόκληρη την περικοπή των συντάξεων κατά 1,8 δισ. ευρώ και δεύτερον, το ΔΝΤ επιμένει να θεωρεί ότι περικοπή των συντάξεων δεν είναι δημοσιονομικό μέτρο αλλά διαρθρωτική μεταρρύθμιση.
Εξάλλου, είναι νόμος, έχει μπει στο Μεσοπρόθεσμο, έχει γίνει αναλογιστική μελέτη. Τέλος. «Οι δεσμεύσεις πρέπει να τηρούνται», ήταν εξάλλου η απάντηση-ταφόπλακα στις κυβερνητικές «ονειρώξεις» του Γιούνκερ όταν ρωτήθηκε σχετικά.
Έτσι, η κυβέρνηση προσπαθεί απελπισμένα να «αγοράσει χρόνο». Επικαλείται την «κρίσιμη πολιτική συγκυρία», τις δυσκολίες να «πείσει την ελληνική κοινή γνώμη για το Μακεδονικό» ή την προθυμία της να συνεργαστεί με τη Γερμανία στο Μεταναστευτικό.

Το μόνο που ζητάει… εκλιπαρώντας ως αντάλλαγμα είναι ένα μικρό, τόσο δα «περιθώριο πολιτικών χειρισμών» ώστε να μην πάει στις εκλογές με «πετσοκομμένες τις συντάξεις».
Κι από αυτές, όχι όλες. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος πρότεινε τη «μερική εφαρμογή του μέτρου περικοπής των συντάξεων». Να εξαιρέσει δηλαδή τους… 70άρηδες συνταξιούχους που γρήγορα ο… Χάρος θα χτυπήσει την πόρτα τους, όπως είπε κι ο πρωθυπουργός.
ΚΑΧΥΠΟΠΤΟΙ ΟΙ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ
Όμως η στάση των δανειστών -και πρωτίστως των Γερμανών- στο ζήτημα αυτό θα καθοριστεί εν πολλοίς από το αποτέλεσμα των εκλογών στη Βαυαρία και τις εντολές που θα πάρει από τη Μέρκελ ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Όλαφ Σολτς στο Eurogroup του Νοεμβρίου.

Από την άλλη, τo ΔΝΤ πιέζει τους Ευρωπαίους να μην πάρουν πίσω την ίδια τους την υπογραφή στο πρόγραμμα που ενέκριναν πριν δύο μήνες, ο ESM περιμένει πρώτα να δει τους αριθμούς, τις προβλέψεις και τις εκτιμήσεις της Τρόικας για το τι σημαίνει μια «μερική εφαρμογή των περικοπών των συντάξεων» και τέλος οι αγορές μάς έχουν βάλει στο μικροσκόπιο και καραδοκούν παίζοντας με το… ελατήριο των ελληνικών ομολόγων.

Ο Αλέξης Τσίπρας δίνει τα ρέστα του για να πάρει ένα «καλό χαρτί» στα χέρια του προκειμένου να πάει στις κάλπες. Και με «πετσοκομμένες τις συντάξεις» δεν πάει. Κι επειδή το μεν Μακεδονικό το έχει υποσχεθεί ότι θα το τελειώσει όσο είναι αυτός στην κυβέρνηση, στις δε συντάξεις έχει πει το… απεταξάμην σε μονομερή ενέργεια, μένει η τζογαδόρικη μπλόφα και ο αιφνιδιασμός: «οι δανειστές δεν δέχονται να πάρω πίσω τις περικοπές των συντάξεων πάω στον λαό… κι ας βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά ο Μητσοτάκης. Εξάλλου, εγώ θα είμαι αντιπολίτευση, δεύτερο μαγαζί -γωνία- και θα έχω μπροστά μου την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και την απλή αναλογική…».