Ο τελικός της ντροπής, οπαδοί με κουκούλες, κόφτες και πιστόλια για φωτοβολίδες

 

Ένας τελικός Κυπέλλου που πέρασε στην ιστορία. Ένας τελικός Κυπέλλου που μας έκανε ξανά να ντραπούμε, να λυπηθούμε για όσα είδαμε πριν και μετά το τέλος του αγώνα. Έπρεπε και θέλαμε να δούμε ποδόσφαιρο. Χωρίς ξύλο, χωρίς καμμένα αυτοκίνητα, χωρίς κουκουλοφόρους, χωρίς οπαδούς με κόφτες.

Ο ΠΑΟΚ νίκησε δίκαια και πήρε το Κύπελλο. Αλλά καταλάβαμε και νιώσαμε ότι δεν μπορούμε πλέον να δούμε έναν τελικό με κόσμο αλλά χωρίς επεισόδια. Όχι,  δεν μπορούμε. Δυστυχώς.

Όχι όταν μικρά παιδιά αναγκάζονται να κρύβουν το πρόσωπό τους με το αρκουδάκι τους ή με μαντήλια γιατί δεν μπορούν να αναπνεύσουν από τα χημικά μετά από το τέλος ενός ποδοσφαιρικού αγώνα.

Όχι όταν ένας φωτογράφος πρέπει να φοράει αντιασφυξιογόνα μάσκα, μέσα στο γήπεδο, για να κάνει το αυτονόητο: τη δουλειά του. 

Τι είδαμε…

Είδαμε φωτιές, καμένα επεισόδια και κάδους πριν από τον αγώνα. Επεισόδια δίπλα σε ένα γεμάτο κόσμο εμπορικό κέντρο (Golden Hall). Την αστυνομία να αποτυγχάνει να κάνει σοβαρούς ελέγχους. Γιατί οι κουλουλοφόροι οπαδοί είχαν μέσα στο γήπεδο κόφτες, πιστόλια για φωτοβολίδες και ό,τι άλλο θα μπορούσε να φανταστεί κανείς.

Είδαμε και κυνηγητό στις εξέδρες μετά το τέλος του αγώνα. Φωτιές. Καπνογόνα, χημικά. Εμπόλεμη ζώνη. Παιδιά ποδοσφαιριστών και προπονητών που κάλυπταν τα πρόσωπά τους γιατί δεν άντεχαν τα χημικά. Αυτοί που έκανα τα επεισόδια ήταν λίγοι. Αλλά ήταν αρκετοί για να χαλάσουν κάτι που έπρεπε να είναι γιορτή. Οι συλλήψεις ήταν 14. Ίσως να ήταν λίγες…

Οι εικόνες της ντροπής…