Ο Σκουρλέτης χαλάει συμφωνίες και ο Σταθάκης χαίρεται…

 Του Ανδρέα Ζαμπούκα

Ας ξεκινήσουμε από τα αυτονόητα:

Ο πρώην υπουργός Ενέργειας Σκουρλέτης είναι κατά των ιδιωτικοποιήσεων και δεν χάνει την ευκαιρία να το φωνάζει παντού. Στον ανασχηματισμό, μάλιστα, είχαμε πιστέψει ότι είναι αδύνατον να συνεχίσει ως υπουργός, με αυτή την φιλοσοφία.

Ο  βασικός κορμός της κυβέρνησης, μεταξύ των οποίων και ο αντικαταστάτης του Σκουρλέτη, Γιώργος Σταθάκης είναι σαφέστατα υπέρ της διατήρησης του πλειοψηφικού πακέτου των δικτύων στο Δημόσιο, για τις ιδιωτικοποιήσεις. Στην πραγματικότητα, ακολουθούν το γνωστό δόγμα της Μεταπολίτευσης «Βρε καλώς τα κορόιδα με τις ωραίες επενδύσεις που θα ελέγχονται από μας, για να διορίζουμε κόσμο. Εσείς βάζετε τα λεφτά κι εμείς αργότερα, τις χρεοκοπούμε με την ησυχία μας…».

Ο συνδικαλισμός σε όλες τις ΔΕΚΟ, είναι κάτι σαν μικρές «Στοές» με εκλεκτούς «μύστες», στο όνομα των οποίων κάθε υπουργός ομνύει και επενδύει το μέλλον του.

Και τέλος, τι νόημα έχει να κάνεις ένα deal με τους ξένους αν δεν νιώσεις τη γλύκα της επιβολής των δικών σου όρων, αλλάζοντας όσα είχαν υπογράψει οι προηγούμενοι; Tι Αριστερός είσαι στο κάτω κάτω;

Προκηρύσσεις λοιπόν, πλειοδοτικό διαγωνισμό για την ΔΕΣΦΑ, βρίσκεις πλειοδότη, υπολογίζεις από τα ετήσια κόμιστρα-έσοδα του δικτύου, ως όφειλες, και στη συνέχεια, τροποποιείς δυσμενώς για τον υποψήφιο αγοραστή τις διατάξεις που αφορούν στην τιμολόγηση των κομίστρων διέλευσης. Συνεπώς, είσαι αποφασισμένος να επηρεάσεις αρνητικά τα έσοδα του φορέα και να μειώσεις την αξία του. Και όταν έρχεται η ώρα της αποτίμησης, και ενώ έχεις αντιδεοντολογικά αλλάξει τους όρους μονομερώς, απαιτείς ως αντάλλαγμα το ίδιο τίμημα που προσφέρθηκε υπό διαφορετικές συνθήκες! Αν δεν είναι αυτό κουτοπονηριά, τότε τι είναι;

Και τι καταφέρνεις στο τέλος; Να βάλεις σε δοκιμασία την δεύτερη αξιολόγηση, να προκαλέσεις ρήγματα στις ενεργειακές σχέσεις με τις ΗΠΑ και φυσικά, στις γεωπολιτικές ισορροπίες.  Και όλα αυτά, γνωρίζοντας ότι πάγια πολιτική των ΗΠΑ και της ΕΕ, στη ΝΑ Μεσόγειο είναι πάντα, η αποδυνάμωση της παρουσίας των Ρώσων, και οι Αζέροι αποτελούν τον καλύτερο μοχλό τα τελευταία χρόνια προς αυτή την κατεύθυνση. Άσε που θα πρέπει να επιστρέψεις και τα 40 εκ. της εγγυητικής, σαν κιμπάρης που είσαι με τα χρήματα των άλλων…

Γιατί τα κάνεις όλα αυτά; Για πολλούς λόγους: O πρώτος είναι ότι είσαι Αριστερός! Και σαν Αριστερός, οφείλεις να χαλάς παρά να χτίζεις, δεδομένου πως μόνο με αυτόν τον τρόπο υπάρχεις και αυτοπραγματώνεσαι. Ο άλλος λόγος είναι ότι το δικό σου όραμα δεν είναι της ένταξης της χώρας στο αναπτυξιακό μπλοκ του δυτικού κόσμου γιατί αυτόματα, αυτοκαταργείσαι, χάνοντας τον έλεγχο και την εποπτεία του «τσιφλικάτου» σου. Και τέλος, ως ιδεοληπτικός, δεν βλέπεις τους Αζέρους ως επενδυτές αλλά ως «πράκτορες» του διεθνούς κεφαλαίου που θέλουν να εγκλωβίσουν εσένα και την «μπανανία» σου στο άρμα των ενεργειακών τους δικτύων.

Και τελικά, τα κατάφερες και τους έδιωξες. Πέρασες έτσι το μήνυμα σε όλο τον κόσμο- τα νέα κυκλοφορούν γρήγορα- πως όποιος σκεφτεί να επενδύσει, θα έχει να κάνει μαζί σου. Κι εσύ, είσαι πανέτοιμος να του θυμίσεις ότι δεν ξέχασες ποτέ τον πραγματικό εαυτό σου. Του κρατικοδίαιτου πολιτικού  της Μεταπολίτευσης που τα όρια της σκέψης του φτάνουν ως εκεί που ο ίδιος μπορεί να ασκεί εξουσία και επιρροή.

Φταίνε όμως και οι «θεσμοί». Έπρεπε να προβλέπουν αυστηρά για το ποιος φτιάχνει ή χαλάει  συμφωνίες στο πρόγραμμα. Γιατί από ό τι φαίνεται, σουξέ όπως «τα μνημόνια κυβερνούν τη χώρα», μάλλον είναι για εσωτερική κατανάλωση ανάξιων «πελατών».

Πάντως, μεταρρυθμίσεις με ορκισμένους κρατιστές είναι αδύνατον να ολοκληρωθούν. Όσο μπορούν θα αντιστέκονται και θα πολεμούν για τα «ιερά» και «όσια» της φυλής τους…

*Αναδημοσίευση από το Liberal.gr.