Ο Πολάκης «λοκάρει» και πυροβολεί…

Φασίζουσα αντίληψη, ακραίος στον δημόσιο λόγο του, εμπαθής και με εξακολουθητική τάση να διαστρεβλώνει την πραγματικότητα. Ευερέθιστος, ανεξέλεγκτος, εκρηκτικός, στοιχεία που τον κάνουν να χάνει την αυθεντικότητα ακόμη κι ενός χαρακτήρα αψύ, ιδιαίτερα όταν συνδυάζει παρεκκλίνουσες συμπεριφορές. Μουστακαλής ενίοτε, ακατάστατη κόμη πάντα και μονίμως προσποιούμενος το ύφος του πολιτικού νταή.

Της Στέλλας Νοβάκη

Κάποια από τα λίγα χαρακτηριστικά του πολλά βαρύ Παύλου Πολάκη. Ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ο εκλεκτός του Μαξίμου, που παρ’ ότι εκπροσωπεί με εκτός ορίων ένταση και δυναμική μια αριστερή σκέψη ανοίκεια προς την ίδια την Αριστερά, εξακολουθεί να αποτελεί κυβερνητική επιλογή και να αποτελεί τον «βολικό» πρόθυμο που κάνει τη βρόμικη δουλειά την οποία δεν θα μπορούσε να κάνει κανείς άλλος, τουλάχιστον δίχως ενδοιασμούς.
Ο Παύλος Πολάκης φροντίζει κάθε φορά να εισβάλει στην πρώτη γραμμή της δημοσιότητας με εντελώς ανορθόδοξο τρόπο. «Λοκάρει» συνήθως σε προσωπικότητες που όσα λένε δεν βολεύουν την κυβέρνησή του και… πυροβολεί, πότε διαδικτυακά και πότε μέσα από τον δημόσιο λόγο του. Αυτό έκανε κι όταν δημοσιοποίησε τη διεύθυνση του κ. Συνολάκη, του πραγματογνώμονα ο οποίος ερεύνησε τις αιτίες για την πυρκαγιά στο Μάτι και τα συμπεράσματα της έκθεσής του δεν άρεσαν στον κ. Πολάκη. Όσοι ξέρουν τον Κρητικό υπουργό, δεν παραξενεύτηκαν. Όσοι δεν τον ήξεραν -κάποιοι λίγοι-, τώρα τον έμαθαν.
Ένας πολιτικός, υπουργός, «κολλητός» του πρωθυπουργού. Ένας επιστήμονας με σφακιανή ανατροφή, με πατέρα αριστερό και αντάρτη, όπως ο κ. Πολάκης, δεν θα αντιδρούσε έτσι απέναντι σε έναν άλλο επιστήμονα, τον κ. Συνολάκη, με αυτό το ύφος και αυτή τη διάθεση.
Μπορεί να κατανοήσει κανείς την ενόχληση, την κριτική, την πίεση, αφού η κυβέρνηση βρίσκεται σε δημοσκοπικό πανικό, αλλά όχι την επιθετική απρέπεια και αγένεια από έναν υπουργό και επιστήμονα προς έναν συνάδελφό του. Ο κ. Πολάκης προτίμησε για άλλη μια φορά να λειτουργήσει ως πρωτοπαλίκαρο του ΣΥΡΙΖΑ στον πόλεμο εναντίον των πολιτικών του αντιπάλων.
Ο ΣΥΝΟΛΑΚΗΣ
Με μεταμεσονύκτια ανάρτηση, όπως συνηθίζει ο κ. Πολάκης, δημοσιοποίησε τη διεύθυνση κατοικίας του καθηγητή Διαχείρισης Φυσικών Καταστροφών του Πολυτεχνείου Κρήτης, Κωνσταντίνου Συνολάκη, συμπληρώνοντας στο ενεργητικό του μια ακόμη «πρωτοφανή για τα κοινοβουλευτικά χρονικά ενέργεια».
Το γεγονός αν παραβιάζει ή όχι τη νομοθεσία περί προσωπικών δεδομένων, όχι μόνο δεν απασχολεί τον κ. Πολάκη, αφού αν χρειαστεί τα βάζει και με τη Δικαιοσύνη, αλλά η αίσθηση του υπουργού είναι ότι ο ίδιος είναι υπεράνω νόμου. Κι αυτή η αίσθηση δείχνει να τον διακατέχει συνεχώς και δείχνει να είναι πια ασυγκράτητη και ίσως ακόμη να μην έχει κλιμακώσει τις δράσεις του που θα χαρακτηριστούν και πάλι «πρωτοφανείς για τα κοινοβουλευτικά χρονικά». Η προεκλογική περίοδος εύκολα θα τον μετατρέψει σε ένα από τα πιο άγρια κυβερνητικά «ροτβάιλερ» που θα δεχτούν το φιλικό χάδι του Αλέξη Τσίπρα για την υπακοή τους.
Από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε στα κοινά και οργανώθηκε στην ΚΝΕ, ο Παύλος Πολάκης αξιοποιείται ποικιλοτρόπως. Συμμετείχε στην πρώτη γραμμή των πολιτικών εξορμήσεων, στις περιφρουρήσεις των συγκεντρώσεων και των διαδηλώσεων, στις συγκρούσεις με άλλους χώρους νεολαίας οι οποίες στο παρελθόν, ιδιαίτερα στα πανεπιστήμια αλλά όχι μόνο, έπαιρναν συχνά-πυκνά βίαιο χαρακτήρα.
Η πολιτική του διαδρομή ήταν έντονη όπως και η δράση του. Μεταξύ των μεγάλων συμπαθειών και των μεγάλων αντιπαθειών που συχνά πολλοί πολιτικοί συγκεντρώνουν, εκείνος δεν κατάφερε να ισορροπήσει ποτέ. Όχι γιατί δεν τον ένοιαζε αλλά γιατί γνώριζε ότι η ζυγαριά δεν θα γυρίσει ποτέ προς τη συμπάθεια. Όταν ολοκλήρωσε τον κύκλο του στην αυτοδιοίκηση, αφού είχε εκλεγεί δήμαρχος στα Σφακιά, ήρθε η ώρα της μεγάλης πολιτικής σκηνής. Δίπλα στον Τσίπρα βρήκε τον ιδανικό αρχηγό για μια θέση σε ένα ψηφοδέλτιο ενός κόμματος που θα του εξασφάλιζε την είσοδο στη Βουλή και η φιλία του με τον Τσίπρα την μετέπειτα πορεία του. Έχοντας τη γνωστή πορεία πολλών συντρόφων του, ο Παύλος Πολάκης έγινε άνθρωπος του Τσίπρα. Από εκεί και πέρα η πολιτική του καριέρα ήταν αναμενόμενο, όπως έγινε και με όλους τους ανθρώπους του Τσίπρα, να εκτοξευτεί.
ΤΟ ΣΤΙΛ ΤΟΥ ΜΑΓΚΑ
Στην ουσία ο κ. Πολάκης δεν είναι ένα πρόσωπο της πολιτικής που συναντήσαμε σήμερα. Κατά καιρούς εμφανίζονται τέτοιου είδους πολιτικοί. Αυτή η «πάστα» πολιτικών ανδρών με παρόμοιο πολιτικό στιλ εντοπίζεται σε όλους τους κομματικούς χώρους και σε διάφορες εκδοχές. Συνήθως κάνουν την καριέρα του πολιτικάντη και συνήθως το αποτύπωμά τους στην πολιτική σκηνή το αφήνουν όχι η δουλειά και η προσφορά τους στην κοινωνία αλλά οι καλοκαιρινές επιθεωρήσεις. Και όχι πάντα στον ρόλο του πρωταγωνιστή.
Με πέντε αράδες ο Κώστας Καίσαρης από τα «ΝΕΑ» είπε όλα τα παραπάνω: «Ο Πολάκης είναι ο καθρέφτης όπου οι επιτελείς του Μαξίμου βλέπουν τα πρόσωπά τους. Ο Πολάκης είναι ο καθρέφτης όπου ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να δει το πρόσωπο της κυβέρνησής του και κατ’ επέκταση το δικό του. Που προφανώς θα αισθάνεται ότι τον κολακεύει. Αν δεν του άρεσε, αν δεν ήταν επιλογή του, θα τον είχε σπάσει σε πέντε λεπτά. Αντιθέτως, βλέπει τον Πολάκη και αυτοθαυμάζεται. Είναι το ήθος της (αυτοαποκαλούμενης) Αριστεράς».