Ο Πανιώνιος ήταν τότε ο μοναδικός εκπρόσωπος της Ελλάδας στη διοργάνωση του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ και, χωρίς υπερβολή, άπαντες τον είχαν ξεγραμμένο κόντρα στην πανίσχυρη ισπανική ομάδα που φάνταζε φαβορί για την κατάκτηση του ΟΥΕΦΑ.
του Αντώνη Παληού
Η Ατλέτικο είχε αναδειχθεί πρωταθλήτρια Ισπανίας το 1970 και είχε φτάσει μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1971. Μάλιστα, δυσκόλεψε πολύ τον μετέπειτα θριαμβευτή Άγιαξ (νίκησε 1-0 στη Μαδρίτη και έχασε 3-0 στο Άμστερνταμ δεχόμενη δύο γκολ στα τελευταία λεπτά) και λίγο έλειψε να βρεθεί εκείνη στον τελικό του «Γουέμπλεϊ» απέναντι στον Παναθηναϊκό. Βέβαια, ο Πανιώνιος τότε δεν χαμπάριαζε ούτε από… τριφύλλια, μιας και βρέθηκε στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ χάρη στη 2η θέση που κατέκτησε στο πρωτάθλημα. Τερματίζοντας πάνω και από τον φιναλίστ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Παναθηναϊκό, τον οποίο νίκησε σε καθοριστικό εξ αναβολής αγώνα, λίγες μέρες μετά τον τελικό των «πρασίνων» κόντρα στον Άγιαξ.
Οι «ροχιμπλάνκος» διέθεταν στις τάξεις τους «αστέρια» μεγάλου βεληνεκούς, όπως τον μέσο Αδελάρδο και τους επιθετικούς Λουίς Αραγονές (ο μετέπειτα καταξιωμένος προπονητής), Χαβιέρ Ιρουρέτα (κι αυτός έκανε σπουδαία καριέρα στους πάγκους) και Χοσέ Εουλόγιο Γκάρατε.
Από την άλλη, οι «κυανέρυθροι» είχαν να αντιπαρατάξουν την ευφυΐα του προπονητή τους, του Άγγλου Τζο Μάλλετ, τους ήδη καταξιωμένους Έλληνες διεθνείς Στάθη Χάιτα, Γιώργο Δέδε (εκείνη τη βραδιά τού απονεμήθηκε το χάλκινο παπούτσι, μιας και είχε αναδειχθεί 3ος σκόρερ στην Ευρώπη την περίοδο 1970-71) και Θανάση Ιντζόγλου. Διέθετε επίσης έναν καταπληκτικό τερματοφύλακα τον Απόστολο Φίλη. «ΦΙΛΗΣε Ευρώπη» έγραφαν οι εφημερίδες της εποχής.
Στο πρώτο παιχνίδι στην Ισπανία, στο «Βιθέντε Καλδερόν», ο Πανιώνιος βρέθηκε να χάνει με 2-0 έως το 80′. Όμως δεν παράτησε το ματς και στα τελευταία λεπτά του αγώνα πέτυχε ένα γκολ με τον Κώστα Λαγό, το οποίο και τελικά αποδείχτηκε «χρυσό».
Το «θαύμα» ήταν δύσκολο να γίνει. Έλα όμως που τελικά «θαύματα γίνονται».
Στον επαναληπτικό αγώνα, στο στάδιο «Καραϊσκάκης», οι «κυανέρυθροι» κατάφεραν να πετύχουν τη νίκη-πρόκριση επικρατώντας των Ισπανών με 1-0. Το γκολ σημείωσε ο Θανάσης Ιντζόγλου στο 52′ με εύστοχο πέναλτι στέλνοντας στα… ουράνια τους 14.000 φιλάθλους του Πανιωνίου που είχαν δώσει το «παρών» στις εξέδρες του σταδίου.
Η τότε διοίκηση των «κυανέρυθρων» είχε τάξει ένα μεγάλο χρηματικό ποσό ως πριμ για την πρόκριση, γι’ αυτό κατά τη διάρκεια των πανηγυρισμών για το πολύτιμο γκολ οι υπόλοιποι παίκτες του Πανιωνίου έτρεχαν προς τον Ιντζόγλου φωνάζοντας: «Τα λεφτά, Θανάση, τα λεφτά».
Ο Πανιώνιος προκρίθηκε γράφοντας με χρυσά γράμματα μία από τις πιο ένδοξες στιγμές στην ιστορία του.
Οι ενδεκάδες στο παιχνίδι ήταν:
Πανιώνιος (Τζο Μάλλετ): Φίλης, Χριστοδούλου, Θεοφιλόπουλος, Παπασίκας, Κυριαζής, Μωραϊτέλης, Χάιτας, Θ. Ιντζόγλου, Λαγός, Δέδες (77′ Χιώτης), Μαύρος.
Ατλέτικο Μαδρίτης (Μ. Ντομίνγκο): Ρόντρι, Μέρλο, Γκαγιέγο (32′ Βιθέντε), Αδελάρδο, Οβεθέρο (46′ Κέκε), Ιγκλέσιας, Αραγονές, Γκάρατε, Σαλθέδο, Ιρουρέτα, Αλμπέρτο
Ο Στάθης Χάιτας, αρχηγός τότε του Πανιωνίου, μιλώντας πολλά χρόνια αργότερα για το τρομερό κατόρθωμα ανέφερε: «Η Ατλέτικο, τότε, ήταν μεγάλη δύναμη στην Ισπανία αλλά και στην Ευρώπη, εφάμιλλη της Μπαρτσελόνα και της Ρεάλ, με πολλούς διεθνείς παίκτες στις τάξεις της. Εκείνα τα χρόνια διέθετε πραγματικά εξαιρετική ομάδα. Βέβαια, κι εμείς διαθέταμε πολύ καλή ομάδα έχοντας τερματίσει δεύτεροι στο πρωτάθλημα την προηγούμενη σεζόν πίσω από την ΑΕΚ ενώ δυο μήνες μετά τον αποκλεισμό της Ατλέτικο κατακτήσαμε το Βαλκανικό Κύπελλο. Παίξαμε το πρώτο παιχνίδι στην Ισπανία, σε ένα κατάμεστο από 70.000 κόσμο “Βιθέντε Καλντερόν”. Οι Ισπανοί, παρ’ όλο που ήταν τεχνική ομάδα, μας είχαν παίξει πολύ σκληρά στον πρώτο αγώνα και μας είχαν τσατίσει. Θυμάμαι ότι όλοι στην ομάδα λέγαμε πριν από το παιχνίδι ότι θα πεθάνουμε μέσα στο γήπεδο για να τους κερδίσουμε και να πάρουμε την πρόκριση. Είχαμε πεισμώσει πραγματικά. Εκείνη την ημέρα όμως γράψαμε ιστορία. Ήταν μεγάλο κατόρθωμα για τον Πανιώνιο αλλά και σπουδαία επιτυχία για το ελληνικό ποδόσφαιρο»…
Και ο Γιώργος Δέδες αναφέρθηκε στην πρόκριση του Πανιωνίου. «Το γεγονός ότι καταφέραμε να αποκλείσουμε τη σπουδαία σε αξία τότε ομάδα της Ατλέτικο Μαδρίτης, συνιστά ένα θαύμα. Σαν ομάδα διαθέταμε καταπληκτική ομοιογένεια, ξέροντας πια ο ένας το παιχνίδι του άλλου, διαθέταμε παίκτες με εξαιρετική τεχνική κατάρτιση, συνεργαζόμασταν με κλειστά μάτια. Θυμάμαι ότι πριν τους αγώνες με την Ατλέτικο, η μοναδική ενημέρωση που είχαμε για τον αντίπαλο προερχόταν από όσα διαβάζαμε στις εφημερίδες».
Στην επόμενη φάση των ομίλων, στον β΄ γύρο, αποκλείστηκε από την ουγγρική Φερεντσβάρος έπειτα από ένα επεισοδιακό πρώτο ματς, στο οποίο αποβλήθηκαν ο Μπάμπης Ιντζόγλου στο 23′ και ο Βασίλης Μωραϊτέλης στο 65′, αφήνοντας την ομάδα με εννέα παίκτες. Ο Πανιώνιος ηττήθηκε με 6-0 αλλά τιμωρήθηκε με αποκλεισμό χωρίς να διεξαχθεί η ρεβάνς λόγω επεισοδίων και πολλοί παίκτες του τιμωρήθηκαν με μακροχρόνιες ποινές.
Την ίδια εποχή ο Πανιώνιος κατέκτησε το Βαλκανικό Κύπελλο, το μοναδικό διεθνές τρόπαιο στην ιστορία του συλλόγου. Στις 24 Νοεμβρίου 1971 νίκησε στη Νέα Σμύρνη 2-1 και στις 15 Δεκεμβρίου έφερε ισοπαλία 1-1 στο Δυρράχιο απέναντι στην αλβανική Μπέσα Καβάγιε.
Τα σχόλια είναι κλειστά.