Ο ομόλογος, το… ομόλογο και τα ανομολόγητα

Σας έχω ξαναγράψει γι’ αυτόν, τον προσφιλή μου αφελή αναγνώστη. Τον έχω «δανειστεί» -αν θυμάστε- από τον κορυφαίο χρονογράφο (και ευθυμογράφο) Δημήτρη Ψαθά, ο οποίος τον χρησιμοποιούσε κάθε φορά που ήθελε να το ρίξει… στην τρελή για να «διασκεδάσει» τη ζοφερή πραγματικότητα… Αν και γηραιότατος, πλέον, με επισκέπτεται. Όχι συχνά-πυκνά αλλά πάντα την κατάλληλη στιγμή. Λες και καταλαβαίνει πότε το μυαλό μου γίνεται «καζάνι» και «εν βρασμώ» αδυνατεί να ξεδιαλύνει τα δεδομένα, λες και χάνεται στο «νεφέλωμα» της περιρρέουσας πραγματικότητας.

του Κούτα Μάρες

Σε μια τέτοια σύγχυση βρισκόμουν προσπαθώντας να ξεκαθαρίσω πώς ακριβώς θα μπορούσα να… ταξινομήσω τις σκέψεις μου πέριξ του ταξιδιού Καμμένου στις ΗΠΑ. Τις «υποσχέσεις» στον Μάτις, τις δηλώσεις του, τα πριν και τα μετά. Την (χλιαρά… οργισμένη) «αντίδραση» του Μαξίμου. Τα λόγια του… Παππά, του Βούτση, του Κατρούγκαλου και των άλλων κυβερνητικών… συγγενών. Τα πρωτοσέλιδα των φίλιων εφημερίδων («Εφημερίδα των Συντακτών» και «Έθνος») που ζητούσαν την κεφαλή του συν-εταίρου Πάνου επί πίνακι, τη σιωπή της «Αυγής» (ούτε λέξη δεν έγραψε για το θέμα στο εξώφυλλο). Την (όλως τυχαία)… σύμπτωση να μην αποκλείει ο εκπρόσωπος Τύπου των ΑΝΕΛ Θόδωρος Τουσουνίδης το ενδεχόμενο να υποστηρίξουν οι Ανεξάρτητοι… γλάροι στο Κοινοβούλιο ακόμα και «πρόταση μομφής» που θα αναιρούσε τη «δεδηλωμένη», αν είναι να «ναυαγήσουν» οριστικά οι Πρέσπες, και μετά να ισχυρίζεται πως άλλο ήθελε να πει και του… ξέφυγε (θαρρείς και είχε… κοιλιακό άλγος). Τον καταιγισμό των ρεπορτάζ και των αναλύσεων, με προβλέψεις για ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις, για πρόωρες κάλπες, για υπόγειες (ενδοκομματικές) … μάπες, για ρίξεις, μίξεις και άλλα εμβριθή. Τα συνηθισμένα…
Όσο τα… έκλωθα, σε σειρά να τα βάλω δεν μπορούσα… Και τότε είδα εκείνον, τον αφελή μου, να σκάει μύτη από την είσοδο του γραφείου μου. Και ένιωσα, όπως νιώθω πάντα όταν τον βλέπω. Σαν το σκυλί στη «φέρμα»… Σαν να βγάζω λαγό από το πουθενά, την ώρα που είμαι έτοιμος να παραδώσω το…. όπλο και να σηκώσω τα χέρια ψηλά.
Με κοίταξε -ως συνήθως- με κείνα τα ματάκια του που παρά τα χρονάκια του διατηρούν πάντα μια αφοπλιστική καθαρότητα και με ρώτησε με αυτήν τη σχεδόν παιχνιδιάρικη φωνή του, που πάντα σε μπερδεύει και σε κάνει να αναρωτιέσαι. Τώρα σοβαρολογεί ή με πειράζει; Η πρώτη του ερώτηση είναι «παραδοσιακά» δεδομένη. Το ίδιο και η δική μου πρώτη απάντηση.
-Μήπως σας ενοχλώ;
-Εσύ να με ενοχλείς, αγαπητέ μου αφελή αναγνώστη;… Σπάνιέ μου άνθρωπε… Εσύ σήμερα έπεσες πάνω μου σαν μάννα εξ ουρανού…
– Και ‘σεις ορφανός, συντάκτα μου;
-Τι εννοείς;
-Αυτή η μάνα που είπατε. Που…
– Καλά, άσ’ το… Πάμε στα παρακάτω.
-Μα έχει;
-Τι πράγμα;
-Λέω. Έχει και παρακάτω;… Ακόμα πάτο δεν πιάσαμε;
– Εμ… τι να σου πω κι εγώ, αφελέστατε;
-Μα αν δεν μου πείτε κι εσείς δημοσιογράφος άνθρωπος, που ξέρει τα πράγματα από τα μέσα, ποιος θα μου πει; Ο… γείτονας;
-Έλα μου, ντε. Αλλά…
-Καλά, καλά. Καταλαβαίνω… Μην σας κουράζω με τις κουταμάρες μου και συγγνώμη για την έκφραση, δεν ήθελα να σας προσβάλω… Εγώ για άλλο ήρθα.. Άλλο θέλω να σας ρωτήσω.
-Ρίξ’ το
-Ακούω όσα λέγονται για Καμμένο, Αμερική και τα λοιπά… Και ένα δεν καταλαβαίνω.
– Δηλαδή εκτός από αυτό το ένα, που θα μου πεις ποιο είναι, όλα τα άλλα τα καταλαβαίνεις;
-Όχι… Αλλά εγώ σε ένα κόλλησα… Και ξέρεις το δικό μου κεφάλι όταν κολλάει σε κάτι, δεν λέει να ξεκολλήσει με τίποτα…
-Ωραία, πάμε να το ξεκολλήσουμε… Τι δεν καταλαβαίνεις;
-Ο Καμμένος ως τι πήγε και συνάντησε εκείνον τον Αμερικανό, τον πώς τον λένε… Που είναι και… ομόλογό του.
-Ομόλογός του, χρυσέ μου άνθρωπε… Ομόλογός του είναι… Άκου ομόλογο.
-Καλά, μην κάνετε έτσι. Δεν σας ζήτησα να το ξοφλήσετε εσείς. Όλοι μαζί θα το πληρώσουμε στο τέλος.
-Τι πράγμα θα πληρώσουμε όλοι μαζί;
-Αυτό το ομόλογο του Καμμένου. Θα δεις…
-Τα μπερδεύεις. Είπαμε. Άλλο ομόλογο κι άλλο ομόλογος. Κατάλαβες;
-Ας πούμε ναι για να προχωρήσουμε. Επανέρχομαι στο κόλλημά μου… Ο Καμμένος ως τι πήγε και συνάντησε εκείνον τον Αμερικανό; Τον υπουργό Άμυνας, αν δεν κάνω λάθος…
-Σωστά, γι’ αυτό και λέγεται ομόλογός του… Ως υπουργός Άμυνας κι αυτός.
-Τίνος;
-Τι θα πει τίνος; Αυτονόητο. Της κυβέρνησης Τσίπρα… Κοινή λογική χρειάζεται για να…
-Μωρέ, αφήστε την κοινή λογική. Αυτή είναι εκπομπή του ΑΝΤ1, που μάλλον θα κοπεί όπως διάβασα. Εσείς τι λέτε;…
-Περί τίνος ακριβώς, τι λέω;…
-Περί της «Κοινής λογικής». Μας τελειώνει ή όχι;
-Και πού θες να ξέρω εγώ, φίλτατε αφελή μου; Τι να σου απαντήσω επ’ αυτού;
-Ναι, ενώ επί όλων των άλλων μάλλιασε η γλώσσα σας να με φωτίζετε… Επανέρχομαι στο θέμα μας και ανακεφαλαιώνω… Όπως μου είπατε, ως υπουργός Άμυνας της κυβέρνησης Τσίπρα συνάντησε τον υπουργό Άμυνας της κυβέρνησης Τραμπ. Επειδή ήταν ομόλογό του δηλαδή, αλλιώς θα συναντούσε άλλον. Έτσι δεν είναι;…
– Τέλος πάντων. Έτσι. Πού θέλεις να καταλήξεις;
-Η συνάντηση ήταν επίσημη ή όχι;
-Επισημότατη!
-Γι’ αυτό και έγινε στο αμερικανικό Πεντάγωνο, παρουσία συμβούλων και παρασυμβούλων και δεν έγινε σε καζίνο του Λας Βέγκας, ας πούμε, με παρέα τίποτα χαρτοκλέφτες. Νομίζω;
-Νομίζεις… Εννοώ, σωστά το πιάνεις.
-Οπότε;
-Οπότε… Ποια ήταν ακριβώς η δήλωση του Έλληνα υπουργού Άμυνας της κυβέρνησης Τσίπρα αμέσως μετά τη συνάντησή του με τον Αμερικανό υπουργό Άμυνας της κυβέρνησης Τραμπ; Πέρα από αυτά που είπε για τις νέες βάσεις στον Βόλο, τη Λάρισα και στα Τρίκαλα τα δυο στενά…
-Κάτσε, εδώ την έχω, να στη διαβάσω: Συζητήθηκαν πολλά θέματα, τα οποία δεν είναι ανακοινώσιμα. Στο γενικό πλαίσιο πάντως σας λέω ότι αυτά τα οποία είχαμε σχεδιάσει, προχωρούν πολύ πιο γρήγορα….
-Πιο κάτω…
-Θέλω να σας πω ότι οι ΗΠΑ πλέον με αυτή τη σχέση εμπιστοσύνης που έχει χτιστεί με τις ελληνικές Ένοπλες δυνάμεις, την ελληνική κυβέρνηση και τον ελληνικό λαό, έχουν αναθέσει ουσιαστικά στην Ελλάδα τον ρόλο του κέντρου του άξονος σταθερότητας και προς τα νότια με την Κύπρο και το Ισραήλ…
-Παρακάτω, παρακάτω…
-…άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής αλλά και προς τα βόρεια με την Αλβανία, τη Βουλγαρία, τη Σερβία, μια χώρα που δεν είναι στο ΝΑΤΟ, και την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας»…
-Στοπ. Πιάσαμε τον πάτο… Να σας διαβάσω τώρα κι εγώ μια δήλωση Τσίπρα σε αμερικανική εφημερίδα προ μηνός; Έχω το απόκομμα στην τσέπη μου. «Η στρατηγική συνεργασία της Ελλάδας με τις ΗΠΑ θα αποτελέσει την καλύτερη βάση, το καλύτερο θεμέλιο μιας νέας προοπτικής, τόσο για τη χώρα μας όσο και για την ευρύτερη περιοχή. Προοπτική ασφάλειας, ανάπτυξης, ειρήνης και σταθερότητας…». Αυτό είχε πει… Οπότε;
-Οπότε…
-Οπότε… Ήταν ο Καμμένος εκτός γραμμής της κυβέρνησης Τσίπρα;… Εκτός και αν μου πείτε ότι και ο Τσίπρας δεν εκπροσωπεί πια την κυβέρνησή του!
-Να σου πω…
-Αφήστε το καλύτερα στο «φλου». Φεύγω γιατί κουράστηκα ο γέρος… Και φεύγοντας θα σας ρωτήσω ό,τι και στο τέλος της τελευταίας μας συνάντησης: Είστε αφελής;… Απαντήστε μου μ’ ένα «ναι» ή μ’ ένα «είμαι».
Βλέποντάς τον να φεύγει δρομέως, έμεινα (πάλι) με τα σαγόνια ανοιχτά και έσβησα ό,τι είχα γράψει στο κομπιούτερ…