Ο λαϊκισμός υπέθαλψε τον ανορθολογισμό

Πριν ακριβώς από έναν μήνα, στις 21 Αυγούστου, έληξε η τρίτη δανειακή σύμβαση που υπεγράφη τον Αύγουστο του 2015 όταν μετά από ένα καταστροφικό εξάμηνο διαπραγματεύσεων με την Ε.Ε. η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είπε «ναι» στο τρίτο -και πιο επαχθές- μνημόνιο, το οποίο ανέβασε τον πήχη του χρέους σε πάνω από 100 δισ. ευρώ.

Δύο κόμματα που ξεκίνησαν από δύο εντελώς αντίθετες πολιτικές αφετηρίες -την Αριστερά και την Ακροδεξιά- αφού συναντήθηκαν στις πλατείες, στους δρόμους και στα τηλεπαράθυρα καθυβρίζοντας από το 2010 τις προηγούμενες κυβερνήσεις ως προδότες και γερμανοτσολιάδες που ξεπούλησαν τη χώρα υπογράφοντας τα δύο πρώτα μνημόνια, τελικά, σύρθηκαν στην υπογραφή του τρίτου.

Έκτοτε, όχι μόνο δεν ερυθριάζουν από ντροπή και τύψεις, τουλάχιστον απέναντι στους πολίτες αλλά γίνονται και τιμητές κατηγορώντας όσους διαφωνούν με τις εν γένει πολιτικές τους ως φασίστες και ακροδεξιούς. Ποδηγέτης αυτής της τακτικής ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος αιτιολόγησε τις δεκάδες κυβιστήσεις του -γνωστές παγκοσμίως και ως κωλοτούμπες- με μια εξ απαλών ονύχων φράση: «Είχα αυταπάτες».

Όλα αυτά τα τέσσερα περίπου χρόνια που βρίσκεται στην ηγεσία της κυβέρνησης αποκαλύφθηκαν πλήρως η πολιτική ανεπάρκεια του ανδρός αλλά και τα άπειρα ψευδολογήματα που διέσπειρε χωρίς αιδώ στην κοινωνία προκειμένου να δελεάσει τους ψηφοφόρους ώστε αυτός και το κόμμα του να αναρριχηθούν στην εξουσία. Επειδή ο στόχος εστέφθη από επιτυχία, συνεχίζει την τακτική του και σήμερα στο ίδιο μοτίβο πιστεύοντας ότι ο λαός όχι μόνο έχει μνήμη χρυσόψαρου αλλά με την είσπραξη ψιχίων θα «ευλογήσει» εκ νέου τον πολυχρονεμένο αφέντη.

Έτσι, προετοίμαζε από πολύ καιρό, πριν τη λήξη του μνημονίου, το κοινό διακηρύσσοντας πομπωδώς και με οίηση ότι μετά την 21η Αυγούστου θα απαλλαγούμε από τα δεσμά του μνημονίου και ως εκ τούτου η χώρα θα μπει σε πορεία κανονικότητας. Δεν γνωρίζω πώς προσδιορίζει την κανονικότητα. Προφανώς, με τη δική του λογική. Γιατί πάλι απέκρυψε σημαντικά στοιχεία που περιέχονται στα συμφωνηθέντα με τους δανειστές.

Ο Τσίπρας, υπεκφεύγοντας εκ του πονηρού, δεν λέει κουβέντα για το γεγονός ότι η περίοδος από το 2018 έως το 2023 είναι ούτως ή άλλως υπονομευμένη με ένα «κρυφό» μνημόνιο, το οποίο περιλαμβάνει και πλεονάσματα 3,5% -άρα υψηλή φορολογία- ενώ υπάρχει και η μεγάλη συμφωνία -στην ουσία μνημόνιο- για την εξόφληση του χρέους μέχρι το 2060. Σ’ αυτές τις διαδικασίες πρέπει να εντάξουμε και το γεγονός ότι η δημόσια περιουσία κινητή και ακίνητη εκχωρήθηκε για 99 χρόνια στο υπερ-ταμείο, πάλι για αποπληρωμή του χρέους και για… επενδύσεις. Όλα αυτά θα ισχύουν μέχρι το 2115!

Επομένως, η κανονικότητα, όπως την ευαγγελίζεται ο πρωθυπουργός σε ό,τι αφορά την οικονομική κατάσταση των πολιτών, μπορεί να αργήσει μερικά χρόνια όμως είναι αδήριτος ανάγκη να δημιουργηθεί ένα νέο κοινωνικό περιβάλλον ώστε η χώρα μας να ξαναγίνει ένα κανονικό κράτος-μέλος της Ευρωζώνης και να κατακτήσει πάλι τη θέση που της ανήκει στο διεθνές στερέωμα.

Για να γίνει όμως αυτό εφικτό, απαιτούνται πολλές προϋποθέσεις αλλά μία που είναι κορυφαία. Ο ελληνικός λαός να ενστερνιστεί τον ορθολογικό τρόπο του σκέπτεσθαι. Τα δέκα τελευταία χρόνια των μνημονίων, αλλά ιδιαίτερα μετά την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, πέρα από την οικονομική βλάβη, υπήρξε άλλη μία μεγαλύτερη, καθώς διαβρώθηκε και αλλοιώθηκε ο τρόπος σκέψης των απελπισμένων από την ανέχεια πολιτών.

Ένα μεγάλο ποσοστό της κοινωνίας ακούγοντας πολλά ψέματα και υπερβολές τα υιοθέτησε άκριτα με την απλοϊκή σκέψη ότι αυτά είναι που επικρατούν και δεν υπάρχει άλλη λύση, τόσο εντός της Ελλάδας όσο και στην Ευρώπη. Απέκτησαν δηλαδή οι πολίτες μια αντισυστημική συμπεριφορά την οποία υπέθαλψε ο ίδιος ο Τσίπρας και η πρώτη φορά Αριστερά που κυβερνά.

Αφού πρώτα καπηλεύτηκαν στο έπακρον τα πρώτα μέτρα που είχαν επιβληθεί, πρωτοστατώντας σε καθημερινές διαδηλώσεις και βιαιότητες εις βάρος των πολιτικών αντιπάλων, διέψευσαν παταγωδώς τις ψευδεπίγραφες ελπίδες που καλλιέργησαν διακηρύσσοντας ότι θα φέρουν το νέο στην Ελλάδα διώχνοντας το παλιό.

Όλα αυτά τα ψέματα και οι ψευδαισθήσεις λειτούργησαν στο θυμικό των Ελλήνων ως καταλύτες του ανορθολογισμού. Οι απελπισμένοι από το οικονομικό βάρος έγιναν δύσπιστοι στους θεσμούς και εν γένει στην πολιτική. Και ίσως, αυτή η πραγματικότητα που διαμορφώθηκε από τις πρακτικές της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, αφήσει τα σημάδια της για πολλά ακόμη χρόνια στο τραυματισμένο ήδη σώμα της κοινωνίας.

Ο λαός δεν είναι μόνο απελπισμένος αλλά είναι και φοβισμένος. Και αυτόν τον φόβο που έχει για μήτρα τον λαϊκισμό, πρέπει να τον ξεπεράσει και μάλιστα πολύ σύντομα. Για να επιστρέψει οριστικά η χώρα στην κανονικότητα αφού απαλλαγεί από τους αμοραλιστές και τους ενδοτικούς. Όπως έγραψε και ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος: «Μην τους φοβάσαι… στον φόβο σου ποντάρουν».

Άρθρο από το Καρφί στις 22.09.2018