Ειδησεογραφικό site

Ο κομμουνισμός του στρατώνα και ο ανοίκειος Κοντονής

82

Του Γιάννη Σιδέρη

Παρά τις εντυπώσεις, λιγοστοί παραβρέθηκαν και χειροκρότησαν τον Κουφοντίνα κατά την έξοδό το από την φυλακή. Η μαζική συμπάθεια και ο θαυμασμός  που ενέπνευσε η «17Ν» κατά τα πρώτα χρόνια, έχει ξεφτίσει εντελώς στην πάροδο του χρόνου. Ούτως ή άλλως ο λαός δεν λειτούργησε ποτέ υποστηρικτικά προς την οργάνωση, και αυτή δεν τον ενέπνευσε να ριζοσπαστικοποιηθεί κατά πως θα ήθελε. Παρέμεινε ένα κλειστό απομονωμένο κλαμπ επαγγελματιών δολοφόνων, αποκομμένο από την ευρύτερη κίνηση της κοινωνίας. Η συναισθηματική αποδοχή τη δράσης της στην αρχή,  αντανακλούσε το λαϊκό αίσθημα περί μη αποχουντοποίησης, και της αντίδρασης κάποιων «λαϊκών αγωνιστών» που  ανέλαβαν τον ρόλο του τιμωρού.

Ωστόσο ποτέ δεν υπήρξε σύνδεση με τις μάζες όπως οι Ερυθρές Ταξιαρχίες, που  διεξήγαγαν ένα σκληρό ένοπλο αγώνα, ο οποίος  βρήκε πρόσκαιρη ανταπόκριση και σε εργατικά σωματεία προσκείμενα στο Κομμουνιστικό κόμμα.

Ήταν οι προφήτες του ένοπλου κομμουνισμού, που ήθελαν, κατά την έκφραση του Μαρξ για τον Νετσάγιεφ, αν βοηθά η μνήμη, να φέρουν τον κομμουνισμό τoυ στρατώνα. Φυσικά η λαϊκή φαντασία τους είχε ντύσει με μυθικές ιδιότητες,  σε σημείο που όταν συνελήφθησαν και  αποκαλύφθηκε το πραγματικό τους πρόσωπο – λούμπεν  τύποι της διπλανής πόρτας – πολλοί δεν ήθελαν να το πιστέψουν. «Δεν μπορεί να είναι αυτοί» ήταν η απογοητευμένη κοινή «διαπίστωση».

Η αιχμιακή στιγμή πλήρους λαϊκής «απονομιμοποίησης» ήταν η  δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη, ενός ανθρώπου πέραν πάσης δημοκρατικής αμφισβήτησης. Αυτό άλλωστε πλήρωσε. Σύμφωνα με την Ντόρα Μπακογιάννη, όταν τον ρώτησε στο δικαστήριο γιατί το έκανε, η εμφυλιοπολεμική απάντηση Κουφοντίνα ήταν: Ας μην κήρυττε την εθνική συμφιλίωση! Ο κομμουνισμός του Στρατώνα μόνο με αίμα ήθελε να οικοδομήσει τη «νέα κοινωνία».

Επί του προκειμένου της αδείας: Υπάρχει διάσταση στις εκτιμήσεις  νομικών κύκλων. Ο Κουφοντίνας ούτως ή άλλως,  είχε τις τυπικές προϋποθέσεις για παροχή αδείας εδώ και 8 χρόνια (με νέο νόμο ΣΥΡΙΖΑ).  Η αρχική ρύθμιση των 25 χρόνων, ήταν λανθασμένη. Έγινε επί υπουργίας Γιώργου Κουβελάκη, ανταποκρινόμενη στο ανθρωπιστικό πνεύμα και τα κινήματα της εποχής των αρχών της δεκαετίας του 90.

Ήταν μια άλλη, πιο αθώα εποχή, το θανάσιμο έγκλημα δεν είχε θεριέψει, ενώ δεν υπήρχαν και  «πολλαπλώς ισοβίτες». Εξ’ ου και από το νόμο είχαν ωφεληθεί μόνο δύο κρατούμενοι, ένας εκ των οποίων ήταν ο Νίκος Κοεμτζής – θεωρήθηκε φωτογραφική γι΄ αυτόν. Ο Κοεμτζής είχε την συμπάθεια του κόσμου, είχαν αφιερωθεί  ταινίες, τραγούδια και ποιήματα στο πρόσωπό του, οπότε δεν υπήρξε αντίδραση στην κοινή γνώμη, η οποία δεν περίμενε τα χειρότερα.

Για τον Κουφοντίνα Ισχύει αυτό  που έγραψε… ο Ρουβίκωνας. Δεν αναίρεσε τις αιματηρές αρχές του. Εξ αυτού, άλλοι νομικοί κύκλοι θεωρούν  ότι δεν δικαιούτο αδείας, καθώς ένα από τα κριτήρια παροχής της θα έπρεπε να είναι η επίδειξη μεταμέλειας.

Ωστόσο δεν είναι ο χώρος για να μπλέξουμε στις δολιχοδρομίες των νομικών διατάξεων.  Υπάρχει το πολιτικό συμπέρασμα, ότι  η Πολιτεία μπορούσε – προ ΣΥΡΙΖΑ – να νομοθετήσει διαφορετικά για τους κατά συρροή δολοφόνους. Δεν το έκαναν οι κυβερνήσεις που πέρασαν, απλούστατα γιατί «η πρόβλεψη» στην ελληνική πολιτική σκηνή, είναι είδος εν ανεπαρκεία.

Τα ανωτέρω είναι φυσικά άσχετα με την ιταμή συμπεριφορά του υπουργού Δικαιοσύνης κ. Κοντονή προς την Ντόρα Μπακογιάννη. Η κ. Μπακογιάννη ήταν κεντρικό θύμα της δολοφονικής δράσης Κουφοντίνα. Εν βρασμώ του φώναξε ότι πρέπει να ντρέπεται για την άδεια που παρεσχέθη. Αντί ο υπουργός να μιλήσει για νομικό πολιτισμό, ανεξαρτησία αρχών και άλλα τέτοια νομικά και νομότυπα, που θα δικαιολογούσε τη θέση του, της απάντησε με σκαιότατο ύφος «Εσύ να ντρέπεσαι. Να ντρέπεσαι για την πορεία και τη διαδρομή σου». Αργότερα πάλι με αφορμή σχόλιο της βουλευτού, της απάντησε «γελοιοποιείστε κυρία Μπακογιάννη. Δεν ξέρετε το νόμο», ενώ στην συνέχεια από τα έδρανα συνέχισε να ουρλιάζει, διακόπτοντάς την.

Το πρόβλημα επί του συγκεκριμένου επεισοδίου δεν είναι μόνο η ουσία όσων ελέχθησαν. Η πολιτική έχει κόντρες. Το πρόβλημα ήταν η  ελεεινή συμπεριφορά και η έλλειψη «συναισθηματικής νοημοσύνης» του υπουργού. Δεν φώναζε προσβλητικώς σε οποιονδήποτε βουλευτή. Φώναζε στην σύζυγο κάποιου δολοφονηθέντος από τον Κουφοντίνα. Αλλά αυτά φαίνεται είναι συμπεριφορές για… αβροδίαιτους φιλελέδες, όχι για πούρους αριστερούς!

 

 

ΠΗΓΗ: liberal.gr

Τα σχόλια είναι κλειστά.