Ο χρησμός της Μάλτας και η φαντασίωση του Τσακαλώτου

Εκείνο το βράδυ στις Βρυξέλλες όλα έδειχναν ότι ο Ευκλείδης είχε κάνει καλή δουλειά. Οι φάκελοι είχαν κλείσει, οι συντάξεις είχαν καρατομηθεί για 15η φορά από το 2010, το αφορολόγητο είχε πέσει στα τάρταρα, οι ομαδικές απολύσεις και το lock out είχαν υιοθετηθεί. Η ψυχολογία του υπουργού Οικονομικών έπιασε πάτο ενώ η επαναστατική συνείδηση της Έφης Αχτσιόγλου είχε πάει (προ πολλού) περίπατο στους «κήπους» του σύγχρονου καπιταλισμού. Μόνο που στο Μαξίμου είχαν διαφορετική γνώμη. Οι επιτελάρχες αντελήφθησαν αιφνιδίως πως η κυοφορούμενη συμφωνία ανέτρεπε τον πυρήνα του εκλογικού σχεδιασμού για το μέλλον του Αλέξη Τσίπρα. Πως θα διεξάγονταν εκλογές με κούρεμα των συντάξεων έως και 30% και με μείωση του αφορολόγητου στις €5.900, η οποία θα επέφερε επιβάρυνση στους εκλογείς έως και €650 (μία επιπλέον σύνταξη ή ένα μισθό) το χρόνο. Όλα αυτά το 2018 και το 2019. Ενδεχόμενα εκλογικά ραντεβού, δηλαδή. Ένα τηλεφώνημα του Τσίπρα ήταν αρκετό για να βραχυκυκλώσει τον Τσακαλώτο. Σαν βρεμένη γάτα πήρε το δρόμο του γυρισμού. Ο Αλέξης τον είχε προειδοποιήσει. «Δεν υπάρχει αριστερότερος του πρωθυπουργού» είχε διαμηνύσει με νόημα. Ο ηγέτης της ομάδας των «53» έβαλε την ουρά κάτω από τα σκέλια. Και αποτυχημένος διαπραγματευτής και προδομένος αριστερός. Γύρισε πίσω με το δισάκι του στον ώμο αποφασισμένος να πάρει των ομματιών του. Καλή και η Αγγλία με τα πανεπιστήμιά της. Καλύτερη από τα σοκάκια γεμάτα λακκούβες της Αθήνας.

Οι ημέρες περνούσαν. Γιούχαραν τον Σταθάκη, τον αστό, στην Κοζάνη. Δεν το άντεξε η αστική του κουλτούρα. Αποχώρησε θιγμένος για να ξαναγυρίσει στο forum των συνδικαλιστών της ΓΕΝΟΠ. Βγήκε παγανιά ο Σκουρλέτης με τους «στημένους διαγωνισμούς για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ». Χαμός. Η Αχτσιόγλου για να αλλάξει παραστάσεις πρόβαρε το νέο ταγεράκι – συνολάκι με τα εθνικά χρώματα. Πίστευε πως θα κέρδιζε την υπόθεση των συλλογικών συμβάσεων. Δεν ήξερε πως ο Τόμσεν είχε πάρει αυτό που ήθελε παραπλανώντας την. Ο Τόμσεν ξέρει. Η Έφη δεν μπορεί. Ο Δραγασάκης μαινόμενος χτύπησε το χέρι στο τραπέζι. Οι τραπεζίτες σήκωσαν το τηλέφωνο. Αδιέξοδο. Εκλογικός σχεδιασμός και αξιολόγηση είναι πράγματα αντιθετικά. Δεν συνδυάζονται.

Στη Μάλτα ο Μητσοτάκης έπινε το καφεδάκι του με θέα τα κάστρα δεξιά και αριστερά του κόλπου της Βαλέτα. Δεν θέλει ούτε αυτός εκλογές άμεσα. Δεν είναι κορόιδο.  Άλλωστε ο Σόιμπλε τον συμβούλευσε να είναι υπομονετικός. Ο Σόιμπλε ξέρει.

Στην Αθήνα οι επιτελάρχες σκέφτηκαν να πετάξουν ένα νέο ιδεολογικό ξεροκόμματο στην πιάτσα. «Ο Σουλτς έρχεται» ανέκραξαν. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι θα είναι ο νέος καγκελάριος. Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται. Το νέο ιδεολόγημα αφορά ένα κυβερνητικό σχήμα με Σουλτς, Αριστερούς και Πράσινους. Κάποιος θα πρέπει να τους μιλήσει για το πολιτικό αντικαταθλιπτικό χάπι. Η νέα κυβέρνηση στη Γερμανία, μετά τις εκλογές, θα είναι εκείνη που θα διαχειριστεί τη σύγκρουση Ευρώπης με τις ΗΠΑ, την έξοδο της Μεγάλης Βρετανίας, τον τελικό γύρο στην Εγγύς Ανατολή, τη σχέση Ευρώπης – Ρωσίας, τον επιθετικό ευρωσκεπτικισμό, το ενεργειακό και τεχνολογικό έλλειμμα της ΕΕ έναντι των ΗΠΑ, την ασθενική ανάπτυξη στην Ευρωζώνη κ.λπ. κ.λπ. Φαντάζεται κανείς λοιπόν πως στο Βερολίνο θα εγκατασταθεί μία κυβέρνηση πειραματικής γεω-οικονομίας; Όχι βέβαια. Κυβέρνηση Μεγάλου Συνασπισμού θα σχηματιστεί με στρατηγικό εκλογικό βάθος και τα δύο μεγάλα κόμματα να εναλλάσσονται, αν απολέσει τα ηνία η Μέρκελ. Αλλά στην Αθήνα πέρα βρέχει.

Ήρθε και το Σαββατοκύριακο, ξημέρωσε Δευτέρα και τα νέα από το θερμό μέτωπο των Βρυξελλών ήταν δραματικά. «Το σχέδιο για το ελληνικό χρέος είναι έτοιμο. Στα χέρια του Σόιμπλε και της Λαγκάρντ ο φάκελος». Παγωμάρα. Δευτέρα απόγευμα στο Μαξίμου συγκαλείται «διαρκής σύσκεψη». Βγαίνει και ένα non paper με επτά-οκτώ αράδες μόνο. «Δεν υπάρχουν καταστροφολογικά σενάρια» λέει το non paper. Γλωσσοδέτης. Συνήθως το Μαξίμου είναι λαλίστατο. Κατά τις δέκα το βράδυ ο Τσακαλώτος παίρνει την εντολή για εσπευσμένη μετάβαση στις Βρυξέλλες α λα μπρατσέτα με την Αχτσιόγλου και τον Χουλιαράκη. Στο αεροπλάνο φέρνει στο νου του την εικόνα της Σκάρλετ Γιόχανσον και αναστενάζει ελαφρά. Είναι ωραίο να ονειρεύεται κανείς. Ακόμη και αν τα όνειρα εξαπατούν.

Στο Μαξίμου τα έβαλαν κάτω. Οι συνδυασμοί θύμιζαν «Στοίχημα». Εκλογές το 2018, περικοπή συντάξεων το 2019 με Μητσοτάκη και από το 2020 βλέπουμε. Μισή περικοπή το 2018, εκλογές το 2019 και άλλη μισή περικοπή το 2020 με Μητσοτάκη και βλέπουμε. Εκλογές εδώ και τώρα, καυτή πατάτα στα χέρια του Μητσοτάκη και βλέπουμε. Μόνο που ο Τόμσεν δεν είναι κορόιδο ούτε ο Σόιμπλε τόσο ανόητος με εκλογές μπροστά του. Δεν δίνει δεκάρα για τους εκλογικούς σχεδιασμούς του Τσίπρα. Έχει καβάτζα τον Μητσοτάκη. Στα παλιά του τα παπούτσια τα υπόλοιπα. Η εντολή είναι σαφής. Εφάπαξ περικοπή των συντάξεων το 2019, μείωση του αφορολόγητου από το 2018, πώληση της ΔΕΗ από το 2017. Ο Τσακαλώτος είναι στριμωγμένος αφόρητα. Δεν είπε κουβέντα στο αεροπλάνο. Κοιτούσε από το φινιστρίνι τις απέραντες φρεσκοοργωμένες πεδιάδες της κοιλάδας του Ρήνου και τον σκοτεινό όγκο του Μέλανος Δρυμού, δεξιά και αριστερά την καμπυλωτή κορυφογραμμή των Βοσγίων. Στο βάθος δεξιά η οροσειρά των Αρδεννών και κάτω-κάτω στον ορίζοντα νοερά φανταζόταν τα γκρίζα νερά της Βόρειας Θάλασσας. Καλύτερη η Αγγλία με τα πανεπιστήμια της, καλή και η Γιόχανσον, καλύτερη η Αντιπολίτευση, κάλλιστη η πολιτική θεωρία, ζήτω ο Τομά Πικετί, ας πάει στο καλό η «Πρώτη Φορά Αριστερά», αυτό το «ΠΦΑ» που τον έχει παγιδέψει στο σπιράλ της πολιτικής κατάθλιψης. Μετά την υπογραφή έρχεται το τέλος. Άλλωστε και λεφτά υπάρχουν και η αστική του κουλτούρα τον υποχρεώνει να δώσει μία ημερομηνία λήξης στο βασανιστήριο αυτό.