Ο χαμαιλέων, το Μαξίμου και η Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ

Του Γ.Παπαδόπουλου-Τετράδη

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ χαμαιλέοντα και κυβέρνησης; Ότι ο μεν πρώτος αλλάζει χρώμα ανάλογα με τα διάθεσή του, ενώ η δεύτερη ανάλογα με τη διάθεση του περιβάλλοντος. Το πρώτο το λέει η επιστήμη. Το δεύτερο η πραγματικότητα. Σύμφωνα με το δεύτερο, η κυβέρνηση χτες με ανακοίνωση του Μαξίμου στήριζε την πολιτική των αγορών. Οι οποίες είναι ο υπ αριθμόν ένα εχθρός του ΣΥΡΙΖΑ από το ίδιο το «σύνταγμά» του.

Για να το πούμε πιο απλά, ολόκληρη η κυβερνητική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ όπως επιβεβαιώνει και η χτεσινή ανακοίνωση, στηρίζεται στην έξοδο της χώρας στις αγορές. Δηλαδή, στη συμμετοχή του κόμματος στο παγκόσμιο παιχνίδι »δανείζομαι σήμερα χρήματα αγοράζοντας χρόνο από το μέλλον».

Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και πολλοί οικονομολόγοι, ακόμα και της φιλελεύθερης σχολής, έχει από καιρό διατρανώσει την άποψη ότι αυτή η πολιτική δεν κάνει τίποτε άλλο από το να φουσκώνει τα χρέη των κρατών έναντι μελλοντικής εξόφλησης. Καθιστώντας έτσι τα κράτη υποχείρια εκβιαστών και ανεξέλεγκτων κέντρων. Μόνο που η μελλοντική αυτή εξόφληση προϋποθέτει διαρκή ανάπτυξη και πλεονάσματα, πράγμα πρακτικά αδύνατο!

Πρώτα πρώτα γιατί κανείς δεν μπορεί να προφητέψει τι θα γίνει σε 10 και 20 χρόνια που εκδίδονται τα ομόλογα έναντι δανεισμού και, δεύτερο, για να δημιουργηθεί ένα πλεόνασμα πρέπει να δημιουργηθεί κάπου ένα έλλειμμα! Τα πλεονάσματα κάποιων είναι τα ελλείμματα κάποιων άλλων, όπως συμβαίνει με τη Γερμανία και τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου για παράδειγμα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, έχει εναντιωθεί από τα γενοφάσκια του σ αυτή την παγκόσμια πολιτική «των αγορών», όπου παρεμπιπτόντως, οι αγορές, που δεν εκλέγονται και δεν ελέγχονται από κανένα κοινοβούλιο, δηλαδή από κανέναν λαό, εξουσιάζουν στην πράξη κάθε λαό.

Είναι δε οι αγορές τεράστια κεφάλαια, σε μεγάλο μέρος ανεξέλεγκτα, που εκτός από όσα φαίνονται περιλαμβάνουν και τρις από λαθρεμπόριο όπλων, ναρκωτικών, καυσίμων, τζόγο, εμπόριο ανθρώπων κα.

Το σχόλιο δεν εμπλέκεται στη συζήτηση του τι άλλο σύστημα εκτός από εκείνο το σημερινό του διαρκούς δανεισμού έναντι μελλοντικού χρόνου (δηλαδή υποθήκευση μελλοντικών γενεών ανθρώπων) θα μπορούσε να διαιωνίζει την οικονομία, που στηρίζεται αποκλειστικά στην κατανάλωση. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Αυτή, όμως είναι μια άλλη συζήτηση.

Γιατί, δεν μπορείς από τη μία μεριά, κάθε μέρα να αγωνίζεσαι για να εφαρμόσεις την πολιτική των αγορών και των εξοπλισμών και από την άλλη να πηγαίνεις για προσκυνήματα στα κομμουνιστικά και αριστερά μνημεία ανθρώπων που μάτωσαν ενάντια σ αυτές τις πολιτικές. Δεν μπορεί με το ένα χέρι να χαιρετάς στρατιωτικά και με το άλλο με γροθιά! Θα τρελαθεί ο εγκέφαλος! Εκτός…

… Εκτός αν είσαι χαμαιλέων.  Όχι χαμαιλέων όπως είναι το ζώο από ανάγκη επιβίωσης. Αλλά, όπως είναι οι άνθρωποι για λόγους ανανδρίας. Επειδή, στο ζώο καταλαβαίνουμε τη φυσική του κατάσταση και την αποδεχόμαστε. Στους ανθρώπους που πάνε και προσκυνάνε αυτούς που ΘΥΣΙΑΣΤΗΚΑΝ για τις ιδέες τους, ενώ αποδεικνύονται Πουτζδεμόν στην πράξη τι να αποδεχτούμε; Τη δειλία ή την απουσία κάθε ηθικής για μια καρεκλίτσα;

Κι αν σ αυτά, που υποτίθεται ότι είναι τα θεμελιώδη σου, είσαι ψεύτης και υποκριτής και τα πουλάς έτσι εύκολα, σκέψου πόσο πολύ πρέπει να σε εμπιστεύονται οι πολίτες!

ΠΗΓΗ: liberal.gr