Μια διαπραγμάτευση – αποθέωση της παραπλάνησης

Του Βασίλη Γεώργα

Η κυβέρνηση καταγγέλλει τα ΜΜΕ για παραπληροφόρηση, αλλά είναι τελικά η ίδια που επιχειρεί συστηματικά μετά το τελευταίο Eurogroup να συσκοτίσει για το περιεχόμενο της συμφωνίας που διαπραγματεύεται με τους δανειστές.

Ενώ ήδη βρίσκεται με τρεμάμενο χέρι πάνω από το χαρτί της υπογραφής ενός 4ου «προληπτικού μνημονίου» που από το 2019 θα επιφέρει μόνιμες περικοπές στις συντάξεις και νέους φόρους 3,6 δισ. ευρώ σε εκατομμύρια πολίτες, συνεχίζει ακόμη και τώρα να μιλά για «δημοσιονομικά ουδέτερη συμφωνία» και να αναζητά προπέτασμα καπνού πίσω από διαρροές για εκατοντάδες χιλιάδες προσλήψεις κοινωφελούς εργασίας στο δημόσιο, για φοροελαφρύνσεις με κοινωνικό πρόσημο και υποσχέσεις για νέα αναδιάρθρωση του χρέους.

Χθες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος διέψευσε ακόμη και ότι γίνεται συζήτηση για το ενδεχόμενο να ληφθούν πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα το 2018 παρότι οι δανειστές και κυβερνητικοί υπουργοί μιλούσαν μέχρι τώρα για δημοσιονομικό κενό 300-700 εκατ. ευρώ. Το επιχείρημα της κυβέρνησης είναι ότι από τη στιγμή που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν το αναγνωρίζει, το κενό δεν υφίσταται και στην περίπτωση που προκύψει στην πορεία, είναι θέμα του δημοσιονομικού κόφτη να το αντιμετωπίσει.

Την ίδια τακτική ακολουθεί και ως προς το δίπολο «μέτρα» – «αντίμετρα» που βρίσκονται στο τραπέζι. Η λεπτομερής ανάδειξη της συζήτησης για τα «κοινωνικά αντίμετρα» που προτείνονται στους δανειστές και η απόκρυψη της ουσίας της διαπραγμάτευσης που είναι η νομοθέτηση των πρόσθετων δημοσιονομικών μέτρων το 2019 και το 2020, αποτελεί αποκορύφωμα της επικοινωνιακής στρατηγικής του Μαξίμου. Κορωνίδα αυτής της στρατηγικής είναι το «σχέδιο» για τη δημιουργία 450.000 νέων θέσεων επιδοτούμενης απασχόλησης στον ευρύτερο δημόσιο τομέα μέχρι το 2020 που θα χρηματοδοτηθούν με δάνειο 3 δισ. ευρώ από την Παγκόσμια Τράπεζα το οποίο δεν θα υπολογιστεί στο χρέος… Η συγκεκριμένη διαρροή έχει ξεκινήσει να διοχετεύεται ήδη από το βράδυ του Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου με το non paper του Μαξίμου αλλά πλέον προβάλλεται ως επίσημο θέμα συζήτησης της κυβέρνησης με τους δανειστές.
Αυτή τη στιγμή αντί η κυβέρνηση να ασκεί πολιτική, εξασκεί την τέχνη της εξαπάτησης.

Βρισκόμαστε στο σημείο που ενώ δεν γνωρίζουμε ούτε σε αδρές γραμμές τι είδους και τι ύψους περικοπές βρίσκονται υπό συζήτηση για το ασφαλιστικό και το αφορολόγητο, η διοχέτευση πληροφοριών για φορολογικές ελαφρύνσεις στα χαμηλά εισοδήματα, για νέες θέσεις εργασίας, για μειώσεις στον ΦΠΑ των τροφίμων και των φαρμάκων, για ελαφρύνσεις στον ΕΝΦΙΑ, κ.α γίνεται με κατακλυσμιαίους ρυθμούς, έτσι που να διαμορφώνεται η εντύπωση πως δεν συζητάμε για νέα μέτρα λιτότητας αλλά για γενικευμένη Σεισάχθεια.

Από τα μέσα της εβδομάδας και αμέσως μετά τα «καρφώματα» Τσακαλώτου προς το επικοινωνιακό επιτελείου του Μαξίμου ότι έσπευσε νωρίς να κηρύξει το τέλος της λιτότητας, η κυβέρνηση επέβαλε γενικό «σιωπητήριο». Τώρα εκμεταλλεύεται την «εχεμύθεια» της διαπραγμάτευσης προκειμένου να κρύψει όσο πιο βαθιά κάτω από το χαλί τις επερχόμενες μειώσεις στις συντάξεις και τις νέες φορολογικές επιβαρύνσεις που θα πλήξουν κυρίως τα μεσαία και χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα.

Το δυσκολότερο για την κυβέρνηση στο θέμα των «αντίμετρων» είναι να διαχειριστεί την πραγματικότητα που της επιβάλουν οι δανειστές. Και αυτή είναι πως κάθε φορολογική ελάφρυνση που θα πάρει το πράσινο φως για να νομοθετηθεί, δεν θα είναι σε καμία περίπτωση «κοινωνικά δίκαιη» κατά τον τρόπο που την αντιλαμβάνεται ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά «αναπτυξιακά αποδοτική» σύμφωνα με τη μέθοδο του ΔΝΤ. Σε λίγες εβδομάδες η κυβέρνηση θα πρέπει να υπερασπιστεί δημόσια τις μειώσεις των φορολογικών συντελεστών στις επιχειρήσεις και τα υψηλά εισοδήματα, και θα πρέπει να βρει τρόπους να διασκεδάσει τις εντυπώσεις που δημιουργεί ότι θα μπορέσει να δανειστεί δισεκατομμύρια ευρώ για να προσλάβει εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους στο Δημόσιο.

Δεν είναι η πρώτη φορά που επιχειρείται να αντιστραφεί η πραγματικότητα. Παλαιότερα ήταν τα «ισοδύναμα» και το «παράλληλο πρόγραμμα», μετά η «δίκαιη ανάπτυξη» και τώρα τα «αντίμετρα». Κάθε φορά που επίκεινται σκληρά μέτρα και το τρίτο μνημόνιο διογκώνεται εκτοπίζοντας το ένα μετά το άλλο τα επινοήματα των επικοινωνιακών μηχανισμών του Μαξίμου, επιστρατεύεται και ένα νέο αφήγημα για να αντιστραφεί η πραγματικότητα και να κερδηθεί περισσότερος χρόνος.
Ακόμη πάντως και αν στο τέλος αποδειχθούν όλα μύθοι, θα έχει μείνει η εντύπωση ότι η κυβέρνηση προσπάθησε να διασώσει τους χαμηλά αμειβόμενους και τους συνταξιούχους, αλλά της το αρνήθηκαν οι κακοί δανειστές.

(Φωτογραφία: Sooc)

 

ΠΗΓΗ: liberal.gr