Μένουν ακόμα 1.429 ημέρες Τραμπ – Η Liberation τσακίζει κόκαλα

Μετανάστευση, οικονομία, διπλωματία. Ο εκκεντρικός ένοικος του Λευκού Οίκου έκανε πράξη μερικές από τις αμφιλεγόμενες υποσχέσεις του.

Αλλά οι διαδηλωτές βγήκαν πάλι στους δρόμους της Νέας Υόρκης τη Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου εναντίον του δισεκατομμυριούχου, γράφει η Liberation, η οποία κάνει ένα πορτρέτο-καταπέλτη του Ντόναλντ Τραμπ για τις πρώτες 30 ημέρες της θητείας του.

Γράφει ενδεικτικά:

«Από καθαρή σύμπτωση, η αργία «President’s Day» συνέπεσε την Δευτέρα με τον πρώτο μήνα της θητείας του Ντόναλντ Τραμπ. Για τους αντιπάλους του, ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία. Σε όλη τη χώρα, χιλιάδες διαδηλωτές, με πανό που έγραφαν «Not my president» βγήκαν στους δρόμους. «Οταν εξελέγη δεν ξέραμε ακριβώς τι μας περίμενε. Τώρα ξέρουμε: επίθεση στις μειονότητες, στη δικαιοσύνη και στον Τύπο, επιδείνωση του κλίματος και απορρύθμιση της αγοράς», δηλώνει ένας διαδηλωτής.

Κατασκευή τείχους στο Μεξικό
Εδώ και τριάντα ημέρες, λοιπόν, ο Ντόναλντ Τραμπ είναι επικεφαλής της πρώτης παγκόσμιας δύναμης. Από πού να αρχίσει κανείς. Ο ίδιος μιλώντας στη Φλόριντα δήλωσε ότι «55% των πολιτών έχουν θετική άποψη» για εκείνον, ότι «τα εργοστάσια επιστρέφουν ήδη στη χώρα μας», ότι ο ίδιος έχει ξεκινήσει «απίστευτα παραγωγικές συζητήσεις με τους αρχηγούς κρατών για περισσότερη ασφάλεια, σταθερότητα και ειρήνη». Ενα αφήγημα που απέχει από την πραγματικότητα.

«Σέβομαι τις υποσχέσεις που έδωσα στον αμερικανικό λαό», δηλώνει ο Τραμπ. Σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση που έκανε η Rasmussen, το 39% των ερωτηθέντων «αποδέχονται θερμά» την πολιτική του Τραμπ. Και πράγματι, ο πρόεδρος σεβάστηκε ένα μέρος του προεκλογικού του προγράμματος: άνοιξε το δρόμο για να καταστρέψει το Obamacare, την βασική μεταρρύθμιση του προκατόχου του στο ασφαλιστικό. Παρότι υποσχέθηκε «μια ασφάλεια υγείας για όλους», ο Τραμπ δεν έχει ακόμη παρουσιάσει ένα συγκεκριμένο σχέδιο για να αντικαταστήσει το Obamacare, χωρίς να αφήσει 20 εκατομμύρια πολίτες χωρίς κοινωνική ασφάλιση. Επίσης, με διατάγματα, ο Τραμπ πάγωσε όλες τις προσλήψεις υπαλλήλων στο κράτος ώστε να αδειάσει το δημόσιο από υπαλλήλους, όπως είχε υποσχεθεί.
Αυτό που τον κάνει δημοφιλή (ή αντιδημοφιλή) είναι τα θέματα μετανάστευσης. Για να ικανοποιήσει τους ψηφοφόρους του, ο Τραμπ ξεκίνησε τη διαδικασία για να χτίσει «το μεγάλο τείχος» στα σύνορα του Μεξικού και να προσλάβει 15.000 επιπλέον υπαλλήλους στα συνοριακά φυλάκια. Η Γερουσία, παράλληλα, ανακοίνωσε ότι θα πληρώσει για το κόστος των εργασιών.
Δύο ημέρες αργότερα, ο Λευκός Οίκος δημοσίευσε το διάταγμα που αποκαλείται «Muslim Ban», το οποίο μεγάλωσε ακόμη περισσότερο το ρήγμα στην αμερικανική κοινωνία. Αλλά μετά την άρνηση της αμερικανικής δικαιοσύνης να το υλοποιήσει, ο πρόεδρος υποσχέθηκε ότι θα επανέλθει με νέο διάταγμα. Οπως ισχυρίζεται, στόχος του είναι να καταπολεμήσει την τρομοκρατία.
Τι γίνεται, όμως, με το μυστικό σχέδιό του να τελειώσει με το ισλαμικό κράτος σε τριάντα ημέρες; Μάλλον εξακολουθεί να παραμένει μυστικό και ίσως δεν υπήρξε ποτέ. Η απόδειξη είναι ότι στις 28 Ιανουαρίου, ο Τραμπ ζητούσε στο υπουργείο Αμυνας να βρουν έναν τρόπο για να ηττηθεί το ισλαμικό κράτος.

Γκάφες διεθνώς
Σε στρατιωτικό επίπεδο, ο δισεκατομμυριούχος δεν έλαμψε με επιτυχίες. Η πρώτη αεροπορική επίθεση στην Υεμένη κατέληξε με τον θάνατο ενός αμερικανού στρατιώτη και πολλών πολιτών. Στη συνέχεια, η Υεμένη απαγόρευσε στις ΗΠΑ να επεμβαίνουν στο έδαφός της.
Αλλά και στη διεθνή σκηνή τα πράγματα δεν πάνε καλύτερα: Το πιο ορατό παράδειγμα είναι οι σχέσεις αγάπης-μίσους που συνεχίζουν οι ΗΠΑ να διατηρούν απέναντι στη Ρωσία. Το περασμένο Σάββατο ο Μάικ Πενς από το Μόναχο δήλωσε ότι «η Ρωσία θα είναι υπεύθυνη για τις διενέξεις στη Συρία και στην Ουκρανία». Ο Πενς είπε επίσης ότι οι ΗΠΑ έχουν «άρρηκτους δεσμούς» με το ΝΑΤΟ, ενώ ο Τραμπ το είχε αποκαλέσει «παρωχημένο». Οι παραδοσιακοί Ρεπουμπλικάνοι, είτε βρίσκονται στην ομάδα Τραμπ είτε στη Γερουσία, προσπαθούν να τον εμποδίσουν να διαλύσει την παγκόσμια τάξη και να αφαιρέσει από τις ΗΠΑ τον ρόλο της πρώτης κυρίαρχης δύναμης στον Δυτικό κόσμο.
Από την πλευρά τους, η Ρωσία και η Κίνα επωφελούνται από την καταιγίδα Τραμπ. Κατορθώνουν, δηλαδή, να επιβληθούν σιγά σιγά ως αδιαφιλονίκητοι παίκτες της παγκόσμιας ισορροπίας του πλανήτη».