Ειδησεογραφικό site

«Με λένε Τζιπάκο…» Παραστάσεις (τώρα) στο «Κύτταρο» του… Ουρανού

181

 

«Λόγω αιφνίδιου θανάτου που αναβλήθηκε επ’ αόριστον, η παράσταση στις 30/12 δεν θα πραγματοποιηθεί. Ο βιονικός πλέον Τζίμης Πανούσης σας περιμένει τα ΠαρασκευοΣάββατα του Μαρτίου στο Κύτταρο με το γελοιόδραμα “Όλοι οι Χαζοί Μπορούμε” για δυνατές συγκινήσεις και αναπάντεχα απρόοπτα».

Toυ Μιχάλη Πρέκα

Με αυτή την ανακοίνωση ο Τζίμης Πανούσης «σάρκαζε» το γεγονός ότι βγήκε παλικάρι από το καρδιακό επεισόδιο που είχε υποστεί επί σκηνής. Μόνο που ο κερατάς ο χάρος είχε άλλα σχέδια. Έτσι, εκείνο το «επ’ αόριστον» δεν άργησε να έλθει. Το περασμένο Σάββατο, που ο μήνας Γενάρης είχε 13, ο Τζιμάκος έφυγε για το μεγάλο ταξίδι… Ήταν 64 ετών. Με το άκουσμα του θανάτου «φίλοι και εχθροί» ταρακουνήθηκαν. Ακόμα και ο -κατά Πανούση- «ακατανόμαστος» Γιώργος Νταλάρας έσπευσε να γράψει στο Διαδίκτυο: «Έφυγε ένας νέος, ταλαντούχος άνθρωπος, βυθίζοντας στη θλίψη τα παιδιά του, την οικογένειά του. Ένας άνθρωπος που με τη σκέψη του, το χιούμορ του και την οξύτητα του λόγου του ήταν χρήσιμος στην κοινωνία, όπως όλοι οι πραγματικοί καλλιτέχνες. Οι αντιθέσεις που είχα μαζί του στο παρελθόν, με κάνουν να λυπάμαι ακόμα πιο βαθιά. Μπροστά στη ζωή και στο θάνατο, όλα γίνονται ασήμαντα, μηδαμινά. Καλό σου ταξίδι». Ο δε Λάκης Λαζόπουλος στη δική του ανάρτηση ανέφερε: «Έφυγε ο Μέγας Σατιρικός, ο Μέγας Ανυπότακτος ο πιο ωραίος “τρελός” της εποχής μας».

Ποιος λοιπόν ήταν ο Τζίμης Πανούσης; Μέχρι πότε Τζιμάκος; Γιατί παραιτήθηκε από την Εθνική Τράπεζα; Ποια ήταν η σχέση του με τη δουλειά αυτή; Η θρησκεία, η άποψη του για αυτήν, το μεταφυσικό αλλά και τους δύο θρησκευτικούς του γάμους… Τα ναρκωτικά και άλλα πολλά…. Ας τον (ξανα)γνωρίσουμε καλύτερα μέσα από τα δικά του λόγια.

Για πάντα Τζιμάκος!

Όταν ρωτήθηκε μέχρι πότε θα ήθελε να τον λένε Τζιμάκο και γιατί τον λένε έτσι απάντησε: «Κανονικά είναι Τζιπάκος. Επειδή έχω τζιπ. Γεννήθηκα με τζιπ. Είμαι τζιποκένταυρος. Πάντως το Τζιμάκος δεν μου το έδωσε ο κόσμος – όπως συνέβη με τον Γιωργάκη. Η πρώτη μου εμφάνιση στη δισκογραφία το 1978, με μια παράνομη κασέτα, έγινε με την επωνυμία “Ο Τζιμάκος και οι Μουσικές Ταξιαρχίες”». Τα γένια του ίσως να είναι το σήμα κατατεθέν του αφού… «Γεννήθηκα με μούσι, δεν ξυρίστηκα ποτέ. Έχω φάει αποβολές γιατί δεν ξυριζόμουν και δεν κουρευόμουν. Μια φορά μόνο είχα κάνει πλάκα στην πρώτη μου γυναίκα. Πήγα, ξυρίστηκα και έκατσα στο σαλόνι να την περιμένω. Μόλις μπήκε μέσα, με κοίταξε, έβαλε τα κλάματα και γύρισε μετά από δυο μέρες. Αυτή είναι η μόνη φορά που ξυρίστηκα. Ξυρισμένος δεν είμαι εγώ, μοιάζω με τον Μέσι». Αντισυμβατικός με όλα ακόμα και με τη διασκέδασή του, η οποία δεν έμενε στο πλαίσιο που θα μπορούσες να φανταστείς εύκολα για τον ίδιο μια και… «Μ’ αρέσει πολύ η μπάλα και το μπάσκετ και οτιδήποτε ζωντανό. Δεν ήμουν ποτέ οπαδός. Δεν μπορώ να γίνω ούτε πατριώτης ούτε οπαδός. Μου άρεσε λίγο η ΑΕΚ κι ο Ολυμπιακός μια περίοδο. Έχω κάνει και ταξίδια στο εξωτερικό για αγώνες. Είχα πάει στο Ρεάλ Μαδρίτης-ΑΕΚ 2-2 και από τότε ο Ντέμης με είχε για γουρλή. Έχω κάνει πολλά ταξίδια και με Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό. Οτιδήποτε ομαδικό που εκφράζει τον κόσμο, το γουστάρω. Και τα μπουζούκια μου αρέσουν. Λόγω δουλειάς είναι δύσκολο πια να ξενυχτήσω αλλά μου αρέσουν υπό την έννοια ότι είναι μια αρχαιοελληνική έκφραση. Πιστεύω ότι οι αρχαίοι έσπαγαν αμφορείς όπως σπάμε πιάτα εμείς σήμερα. Δεν τα αντέχω από πλευράς ήχου και τραγουδιών αλλά μου αρέσει που στα μπουζούκια εκμηδενίζεται ο καλλιτέχνης. Ο μεγαλύτερος θεός να είσαι, έχεις τελειώσει. Θα βγει ο άλλος να χορέψει, να κάνει το κέφι του και δεν τον νοιάζει τίποτα. Επίσης, μου αρέσει που ο κόσμος ξεφτιλίζει τα λεφτά. Ο άλλος μπορεί να μην έχει να φάει και θα δώσει πέντε χιλιάρικα για λουλούδια».

 

Μπράβο, ρε Μάγκα!

Μεταξύ άλλων ασχολιών του ώστε να έχει τα προς το ζην, είχε δουλέψει και στην Εθνική Τράπεζα. Παραιτήθηκε, ωστόσο, έπειτα από λίγο καιρό… «Δούλεψα δυόμισι χρόνια στην τράπεζα. Ξέρεις τι συνδικαλισμό είχαμε; Ξέρεις ότι κάναμε 45 μέρες απεργία επί Μητσοτάκη και μας ζούσε ο σύλλογός μας; Ήμαστε η Αυτόνομη Ομάδα Αναρχικών Τραπεζοϋπαλλήλων. Κατεβαίναμε στις απεργίες με πανό “Κάτω η μισθωτή σκλαβιά” και τρώγαμε κλωτσιές από τους κνίτες. Παρ’ όλα αυτά, τις παραστάσεις που κάνω τώρα, τις έκανα και στο μεγάλο νεοκλασικό της Τράπεζας της Ελλάδος, που έχει ένα τρομερό θεατράκι μέσα. Έκανα ό,τι κάνω σήμερα χωρίς καμία λογοκρισία. Είχαμε έναν γαμάτο συνδικαλιστικό σύλλογο. Αυτά δεν υπάρχουν σήμερα. Τα έχει καταστρέψει το ΚΚΕ, δεν υπάρχει κανένας συνδικαλισμός στις τράπεζες». Αλλά παραιτήθηκε γιατί… «Παραιτήθηκα γιατί είχα αλλεργία στη δουλειά, δεν μπορούσα. Είχα μπει με καλή σειρά στον διαγωνισμό και με ετοιμάζανε για στέλεχος. Μου είχαν δώσει να σημειώνω κάθε ποσό που ερχόταν από την Deutsche Bank στα υποκαταστήματα της Εθνικής σε όλη την Ελλάδα. Πόσο να αντέξω να σημειώνω ότι το Αννόβερο έστειλε 1.000 δραχμές στην Κολοπετινίτσα; Ε, δεν άντεξα κι άρχισα να σημειώνω στην τύχη. Μετά από δύο χρόνια τους είχα κάνει πολύ μεγάλη ζημιά αλλά έπαθα κι εγώ ο ίδιος ζημιά. Πρήστηκαν τα χέρια μου, έβγαλα μια μπάλα στο κεφάλι. Δεν ήταν μόνο πολιτική η παραίτηση, δεν μπορούσα να συνεχίσω εκ των πραγμάτων. Έπιανα δουλειά 7.45, συγκεντρωνόμουν, δούλευα, έλεγα θα ‘χει περάσει κάνα δίωρο, κοίταγα το ρολόι και ήταν 7.55». Μάλιστα, στην επιστολή-παραίτηση μεταξύ άλλων αναφέρει: «Δεν κάνατε δεκτή αίτηση μου για άδεια άνευ αποδοχών, πράγμα που δεν με απασχολεί και πολύ διότι ο πατέρας μου είναι βασικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας και όποτε θελήσω μπορώ να επανέλθω κατόπιν βεβαίως αδιάβλητου διαγωνισμού και… Αρνούμαι να είμαι μισθωτός σκλάβος» (μπράβο, ρε μάγκα!).

 

Θρησκεία; Δεν έχω, αλλά…

 

Έχει σατιρίσει ουκ ολίγες φορές τη θρησκεία ή καλύτερα το ποίμνιο των ιερέων μέσα από τις παραστάσεις του. Ωστόσο, και τις δύο φορές που παντρεύτηκε το έκανε με θρησκευτικό γάμο μιας που… «Σιχαίνομαι τον πολιτικό γάμο. Έχω κάνει δύο θρησκευτικούς. Και αύριο να παντρευόμουν, πάλι θρησκευτικό θα έκανα. Όταν έκανα τον πρώτο, βέβαια, έφτιαξα ένα δισέλιδο ονόματι “Βουγιουκλάκη των Εξαρχείων” με φωτογραφίες του γάμου για το “Ιδεοδρόμιο” του Χρηστάκη. Ήταν ένας λίβελος για εμένα τον ίδιο. Αλλά γουστάρω τον λαϊκό πολιτισμό». Ενώ για τους ιερωμένους έχει δηλώσει: «Με τρελαίνει ο μητροπολίτης και θέλω να τον δαγκώσω αλλά τον παπά τον γουστάρω γιατί ο παπάς πιστεύει. Είναι φίλος μου ο Ευδόκιμος στη Μονή Παναχράντου της Άνδρου, ο οποίος προσεύχεται για μένα. Μου λέει “ξέρω τι λένε για σένα, αλλά αφού είσαι εδώ, σε γουστάρω”. Κι εγώ τον γουστάρω. Είναι κι αθυρόστομος όπως εγώ». Δεν ήταν άνθρωπος που πίστευε σε κάποια θρησκεία όμως… «Θρησκεία δεν έχω, δεν μπορώ να έχω σχέση με αυτά. Τα χριστιανικά μυστήρια όμως τα σέβομαι, όπως σέβομαι και τα βουδιστικά κ.ο.κ. Έχω πάει σε τζαμιά με φίλους, έχω βγάλει τα παπούτσια μου. Σέβομαι τον άνθρωπο που πεθαίνει γι’ αυτό». Για εκείνον το μεταφυσικό είχε κάποιο μεγαλύτερο ενδιαφέρον, καθώς… «Το μεταφυσικό έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Και ένα λάθος που κάνουμε πολλοί -κι εγώ το έχω κάνει- είναι ότι απομακρύνουμε τα παιδιά μας απ’ αυτό.

Το μεταφυσικό πρέπει να είναι στη ζωή μας. Όχι ως το κατεστημένο του να πηγαίνεις εκκλησία, αλλά ξέρεις πόσο σημαντικό είναι να ανάβεις ένα κεράκι; Εγώ δεν το κάνω γιατί έχω κόμπλεξ και γιατί μεγάλωσα σε μια αριστερή οικογένεια που έβγαζε φλύκταινες μ’ αυτά.

Μετά την απομάκρυνση απ’ το μεταφυσικό ταμείο, ουδέν πάθος αναγνωρίζεται και το εννοώ. Δεν ήταν μ@λ@κ@ς ο Ηράκλειτος, ο μεγαλύτερος επιστήμονας που βγήκε ποτέ, ο οποίος έκανε θυσίες στον Δία. Κάτι ήξεραν οι αρχαίοι. Ήταν μύστες των Ελευσινίων μυστηρίων και έπαιρναν LSD πριν μπούνε μέσα. Πώς να στο πω; Θέλει μια οργάνωση το μεταφυσικό και να μπει στη ζωή μας. Και τα ναρκωτικά να μπουν όπως στην αρχαιότητα».

Δήθεν φυσικό προϊόν…

Πολλοί σοκάρονται με την ευκολία που μιλούσε για ένα θέμα ταμπού για την κοινωνία, τα ναρκωτικά. Γενικότερα… «Τα ναρκωτικά είναι στη ζωή μας με τρόπο παράλογο και του συστήματος. Ειδικά αυτή η κατουρημένη φούντα, δήθεν φυσικό προϊόν με εντομοκτόνα και αμμωνίες μέσα, που μπορούν να σε σκοτώσουν, έχει αποχαυνώσει σε μεγάλο βαθμό τα παιδιά.

Λίγο φουντίτσα, λίγο μαλακία, 300 ευρώ μισθός, τελειώσαμε. Τα κορίτσια με τα οποία συζητάω έχουν παράπονο από τα αγόρια ότι δεν προχωράνε. Τους έχει φάει η τσόντα και το κινητό. Ε, δεν είναι ζωή αυτή. Δεν είναι τυχαίο που το Ίντερνετ είναι ανακάλυψη του αμερικάνικου πενταγώνου. Είναι μια μούφα ότι τα κοινωνικά δίκτυα τάχα μου κάνουν την επανάσταση. Την είδαμε στην Αίγυπτο την επανάσταση». Ο ίδιος τολμά να παραδεχτεί: «Όλα τα ναρκωτικά τα έχω κάνει, τα πάντα. Εμείς, καλώς ή κακώς, είχαμε οράματα τότε. Δεν είχα όραμα να πάω στο πανεπιστήμιο, μπήκα γιατί ήμουν καλός μαθητής με τον ίδιο τρόπο που βρήκα δουλειά γιατί έπρεπε να δουλέψω. Είχα όραμα να γυρίσω όλο τον κόσμο. Μ@λ@κί@, γιατί πιστεύω τώρα ότι τα ταξίδια είναι ο παράδεισος των ηλιθίων. Αν δεν μείνεις σε ένα μέρος 1-2 μήνες, δεν έχει κανένα νόημα. Καλύτερα να πας σε ένα νησί εδώ ή στη Νάξο ή στην Αντίπαρο που μπορείς να περάσεις αριστούργημα. Είμαι τυχερός που η δουλειά μου μού δίνει το περιθώριο για μεγάλα διαλείμματα. Ο γιος μου έζησε, μεγάλωσε και περπάτησε ξυπόλητος έξι χρόνια στην Αντίπαρο κι αυτό του έκανε πάρα πολύ καλό νομίζω».

Αριστερά… Δεξιά…

Η σάτιρά του πολλές φορές πολιτική… Και προς τα αριστερά και τα δεξιά… Αριστερός και δεξιός είναι… «Οι άνθρωποι ανέκαθεν χωρίζονταν σε αριστερούς και δεξιούς και δεν εννοώ με βάση αυτό που ψηφίζουν. Εννοώ ότι εγώ δεν είμαι διατεθειμένος να πατήσω στο πτώμα σου για να βγάλω φράγκα. Εσύ είσαι. Εγώ είμαι αριστερός, εσύ είσαι δεξιός. Αν δεν υπολογίζεις τον άλλον και κοιτάς να την έχεις εσύ καλά και να μην υπάρχουν νοσοκομεία, είσαι δεξιός. Ο άνθρωπος που έχει ευαισθησία και σκέφτεται τον συνάνθρωπο είναι αριστερός. Αυτό πιστεύω. Αν ο γιος μου κοιτάει πώς θα τη βολέψει, είναι δεξιός. Αν σκέφτεται και τον δίπλα, είναι αριστερός. Τόσο απλό». Μαχόμενος για τον πλησίον του δεν μπορούσε να ευχαριστηθεί όταν υπήρχε αυτό το χάλι δίπλα του, καθώς… «…δεν μπορώ να ευχαριστηθώ τίποτα μέσα σε αυτό το χάλι. Βγήκαμε τις προάλλες με την κόρη μου βόλτα στο πάρκο και ήταν ένας γεράκος ξυλιασμένος πάνω στα σκουπίδια. Τον πήραμε μαζί με άλλους και τον πήγαμε στο Υγεία που δεν τον δέχονταν κιόλας».

«Σκεφτόμουν “ωραία, έχω βγάλει λεφτά, θα πάρω δέντρο στην κόρη μου, θα πάμε από δω, θα πάμε από κει” και βλέπω αυτό και μου κόβονται τα πόδια. Ή όλοι ή κανείς. Το λέει ο Μπρεχτ και τελειώνουμε. Δεν μπορείς να ζήσεις καλά όταν ο διπλανός σου υποφέρει».

Και τι μένει;

Ο ίδιος ανήσυχος σαν πνεύμα δεν μπορούσε να είναι ευχαριστημένος με τα πάντα που έκανε μέχρι πρότινος… «Όχι, όχι, εγώ είµαι λιγάκι προβληµατικός στον τοµέα αυτό. Έχω, µε την κακή έννοια, το ψώνιο γι’ αυτό που κάνω. Είναι µια δουλειά, σαν να ήµουν φωτογράφος, τσαγκάρης». Αν και το τέλος της ημέρας… «∆ίνει ευχαρίστηση αλλά οι ευθύνες είναι πολύ περισσότερες και το βάρος αυτού του πράγµατος. Τώρα που ξεκινάω ξανά τις παραστάσεις, είναι σαν να το κάνω για πρώτη φορά και κλείνω 40 χρόνια σε αυτή τη δουλειά. Κι αυτό έχει επιπτώσεις στην υγεία µου. Τα παίρνω όλα τόσο σοβαρά και πρέπει να το αλλάξω λίγο. Θέλω κάποια βοήθεια εκεί. Από τον πνευµατικό µου, τον ψυχοθεραπευτή µου; Θα δω».

Τελικά

Το πέρασμα των χρόνων… «Τίποτα δεν κερδίζεις ή τίποτα δεν χάνεις. Μια πάλη γίνεται. Την αθανασία µόνο έχω κερδίσει µε τα παιδιά µου. Αυτό είναι µια ανακούφιση γιατί η προσµονή του θανάτου είναι αυτό που µε απασχολεί αλλά πάντα µε χιούµορ…».

Ας κλείσουμε με τα λόγια αυτά, για τον άνθρωπο που με τους μονολόγους, τα τραγούδια και τις παραστάσεις του σημάδεψε πολλές γενιές ανθρώπων από το 1980 στο «Skylab» στην Πλάκα που ξεκίνησε πρώτη φορά μέχρι και το 2018 που οι παραστάσεις του δεν τελείωσαν ακόμα….

ΑΣΧΕΤΟ ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: «Να φοβάστε τους άντρες με περιφέρεια όπως τον Αλέξη Τσίπρα», είχε πει σε συνέντευξή του.

 

 

 

 

Τα σχόλια είναι κλειστά.