Μάρω Κοντού: Είμαι λιγάκι ροκ για την ηλικία μου και την εποχή μου

«Από πολύ νωρίς έχω απαλλαγεί από τα ταμπού και τις προλήψεις. Είμαι λιγάκι ροκ!» δηλώνει στο «Κ» η λατρεμένη ηθοποιός Μάρω Κοντού. Επάξια έχει κερδίσει ως καλλιτέχνις το θαυμασμό του κοινού, καθώς έχει πρωταγωνιστήσει σε αμέτρητες ταινίες στη χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου χαρίζοντας σε όλους εμάς απολαυστικές ερμηνείες.

στην Πέννυ Κροντηρά

Η Μάρω Κοντού, εκτός από σπουδαία ηθοποιός, είναι μία γυναίκα που αποπνέει αίγλη και κομψότητα σε κάθε έκφανση της ζωή της.
Πρωτοεμφανιστήκατε στο θέατρο δίπλα στο πλευρό του Δημήτρη Χορν. Μιλήστε μας για αυτή σας την εμπειρία. Πως φάνταζε τότε στα μάτια σας;
Απίστευτη! Ένας νέος ηθοποιός, μόλις βγαίνει από τη σχολή, δεν φαντάζεται ότι θα έχει τη χαρά και την τιμή να συμπρωταγωνιστήσει με τον Δημήτρη Χορν. Ήταν κάτι που με ξάφνιασε… αρχικά είχα αρνηθεί. Τελικά, μετά από πολλά αποφάσισα να το προσπαθήσω! Αυτή ήταν η αρχή… εκπληκτική αρχή! Δεν μπορεί να ξεχάσει κανείς την προσωπικότητα του Δημήτρη Χορν και εκτός σκηνής… Ήταν ένας άνθρωπος χαρισματικός με χιούμορ, πάρα πολύ δοτικός, ευγενής… Πολλά χαρίσματα για το χαρακτήρα ενός ατόμου. Βέβαια, πάνω στη σκηνή ήταν μοναδικός, ένα αερικό, όπως τον έλεγα εγώ! Με είχε συμβουλεύσει πολλά για την καριέρα μου… ευτυχώς(!) και για αυτό σώθηκα και συνέχισα.

Ξέρω ότι ασχολείστε με τη ζωγραφική. Αν δεν είχατε επιλέξει την υποκριτική, τα εικαστικά θα ήταν η επόμενη αγάπη σας;
Νομίζω ναι. Βέβαια, η αρχική μου αγάπη ήταν ο χορός. Είχα τελειώσει σχολή χορού και είχα πάρει μία υποτροφία που δεν πραγματοποιήθηκε τότε για οικονομικούς λόγους. Στα εικαστικά και στην υποκριτική αποδίδονται τα ίδια συναισθήματα με μόνη διαφορά ότι στη ζωγραφική χρησιμοποιούνται χρώματα για την έκφρασή τους.

Ποια στιγμή στην πορεία σας δεν θα ξεχάσετε ποτέ;
Ασφαλώς, τη συνεργασία μου με τον Δημήτρη Χορν αλλά υπάρχουν ατελείωτες ευχάριστες στιγμές σε μια καριέρα 60 ετών στο θέατρο, που έκλεισα φέτος! Έχω παίξει-ερμηνεύσει περίπου 130 θεατρικά έργα και όμως ο κόσμος θυμάται μόνο τις ταινίες. Με αναγνωρίζει από τις ταινίες, μου μιλάει για τις ταινίες, μου λέει ατάκες από αυτές άρα ο ελληνικός κινηματογράφος – ο παλιός, όπως λένε σήμερα είναι ανεξίτηλος και θα είναι για πολλά ακόμα χρόνια, όπως φαίνεται. Όλες οι συνεργασίες μου ήταν πάρα πολύ ευχάριστες και εποικοδομητικές, διότι είχα την τύχη να συμπρωταγωνιστήσω με τους πιο ταλαντούχους Έλληνες και Ελληνίδες ηθοποιούς.

Ποιον συνάδελφο έχετε μέσα στην καρδιά σας και ποια ταινία που πρωταγωνιστήσατε δεν βαριέστε να βλέπετε;
Η «δε γυνή να φοβήται τον άνδρα» αγαπημένη ταινία και υπέροχος ο Γιώργος Κωνσταντίνου στην τότε ερμηνεία. Να φανταστείτε ότι τότε ήμασταν και οι δύο γύρω στα 27-28 ετών και νομίζω ότι ιδιαίτερα η ερμηνεία του Γιώργου είναι φανταστική. Όλες τις ταινίες τις αγαπώ, γιατί ήμουν τυχερή που έπαιξα σε αυτές. Όλες είχαν ένα γλυκό θέμα, είχανε ποιότητα και απέδιδαν την εποχή που ήταν πολύ καλύτερη από τη σημερινή, για αυτό και ο κόσμος τις αγαπάει νομίζω… Με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα συνεργαστήκαμε φανταστικά, ταιριάξαμε υποκριτικά. Ήταν πάρα πολύ ωραία συνεργασία. Ήταν ευχάριστο, γιατί ήταν τρομερός επαγγελματίας και σίγουρα ταλαντούχος. Εκτός επαγγελματικών δεν κάναμε παρέα. Αλλά είχα την τύχη να συνεργαστώ ακόμα με τον Κώστα Βουτσά, τον Λάκη Λαζόπουλο, τη Ρένα Βλαχοπούλου, τον Ντίνο Ηλιόπουλο, τον Αλέκο Αλεξανδράκη… με όλους τους ταλαντούχους ηθοποιούς της ελληνικής σκηνής και κινηματογράφου.

Βλέπετε τηλεόραση; Έχετε ξεχωρίσει φέτος κάποια σειρά που θα θέλατε ίσως να είστε στο δυναμικό της;
Γίνονται κάποιες προσπάθειες στην τηλεόραση φέτος με δύο τρία επιτυχημένα εμπορικά και ποιοτικά σήριαλ και αυτό είναι πάρα πολύ ευχάριστο. Όχι δεν θα πω ότι θα ήθελα να ενταχθώ αλλά ότι χαίρομαι να τις βλέπω. Δεν μου αρέσει να κάνω εκ των υστέρων προγνωστικά. Μου αρέσουν πάρα πολύ οι «Άγριες Μέλισσες», το «Κόκκινο Ποτάμι» και η κωμωδία «θα γίνει της Πολυκατοικίας» που παίζει ο Παύλος Χαϊκάλης. Όλα βαίνουν καλώς… Νομίζω ότι γίνεται μια καλή προσπάθεια στο να φύγει το δυσμενές κλίμα της προηγούμενης περιόδου στην τηλεόραση και αισιοδοξώ. Έχουμε πολλούς νέους και νέες ταλαντούχους ηθοποιούς.

Ποια η συμβουλή σας από την πορεία σε έναν νέο ηθοποιό ιδανικά; Τι πρέπει να προσέξει;
Μόνο μία; Είναι δύο, τρεις… Ένας ηθοποιός πρέπει να έχει κερδίσει πρώτα την αυτογνωσία του, όσο γίνεται. Δεύτερον, πιστεύω στην ποιότητα του χαρακτήρα και στη φαντασία, γιατί το ταλέντο αυτά είναι! Και πολλή αγάπη για αυτό το επάγγελμα.

Για 2η χρονιά «Έγκλημα στο Όριεντ Εξπρές»… Μία παράσταση με πολλούς και σπουδαίους συντελεστές που ο κόσμος στηρίζει. Πείτε μας πως βιώνετε επαγγελματικά τη σεζόν αυτή στη θεατρική σκηνή.
Ειδικά φέτος, δεν μου λείπει τίποτα διότι είμαι σε ένα υπέροχο «Όριεντ Εξπρές» και ταξιδεύω με ταλαντούχους και αγαπημένους ηθοποιούς. Η Κάτια Δανδουλάκη, ο Δάνης Κατρανίδης, ο Αντώνης Καφετζόπουλος, ο Τάσος Χαλκιάς, η Τάνια Τρύπη, η Ταμίλα Κουλίεβα, ο Τάκης Παπαματθαίου και τρεις νέοι υπέροχοι ηθοποιοί. Μία παράσταση με μεγάλη προσέλευση και επιτυχία που με κάνει να νιώθω ευτυχισμένη. Είναι μία συνεργασία με υπέροχα παρασκήνια που τη διέπει πολλή αγάπη και τεράστια φιλία μεταξύ εμάς των συμμετεχόντων. Μάλιστα θα έχει και συνέχεια στη Θεσσαλονίκη.

Πως είναι η συνεργασία σας με μία εξίσου γοητευτική κυρία και εξαίρετη ηθοποιό την Κάτια Δανδουλάκη;
Φανταστική! Είναι μία ηθοποιός ταλαντούχα, τρομερά εργατική με αφάνταστο χιούμορ. Έχει πολλά προσόντα η Κάτια Δανδουλάκη…

Μέσω του ταξιδιού στην υποκριτική φθάσατε στην «Ιθάκη» σας;
Όχι, δεν θα ήθελα να φτάσω στην Ιθάκη μου. Θέλω να υπάρχει πάντα το όνειρο της «Ιθάκης»… μέχρι τελευταία στιγμή. Σκεφτείτε να φτάσει κάποιος… Μετά; Τι έχει μετά; Ελπίζω να φτάσει στην όποια «Ιθάκη» εννοεί ο καθένας για τον εαυτό του…

«Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα» και «Αν». Από το χθες στο σήμερα… από την χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου στη σύγχρονη μετεξέλιξή του. Ο κόσμος λάτρεψε τον Αντωνάκη και την Ελενίτσα…
Ήταν η εποχή τέτοια που είχε αρκετά ταμπού στο να συζεί ένα ζευγάρι όπως ο Αντωνάκης και η Ελενίτσα. Αντικατόπτριζαν το απωθημένο πάρα πολλών ζευγαριών της εποχής εκείνης. Και ίσως αυτό ήτανε μία προτροπή «προχωρήστε χωρίς να υπολογίζετε τον κόσμο αν κάτι είναι αληθινό». Οι καταστάσεις που είχαν προβληθεί ήταν ρεαλιστικές ως προς την τότε εποχή. Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης είναι ένα ταλαντούχο πλάσμα με ήθος και ποιότητα. Μας έκανε αυτή την πρόταση και χαρήκαμε που «ταξιδέψαμε» τον Αντωνάκη και την Ελενίτσα κάποια χρόνια μετά, σχεδόν στο σήμερα. Έδειξε, λοιπόν, ότι η αγάπη μπορεί να κρατήσει ένα ζευγάρι. Η αγάπη, γιατί ο έρωτας καμιά φορά είναι πιο θεαματικός αλλά εξατμίζεται γρήγορα. Απέδειξε, λοιπόν, ότι αν ένα ζευγάρι κατορθώσει να αγαπηθεί μετά τον έρωτα είναι υπέροχο… Αυτό ήθελε να επιτύχει ο Παπακαλιάτης και το έκανε νομίζω.

Ποιες οι σχέσεις των ανθρώπων σήμερα; Τι σας έχει διδάξει η ζωή;
Δύσκολες όπως βλέπω από νέα παιδιά, νέους ανθρώπους, φίλους, συγγενείς. Είναι δύσκολες σήμερα οι σχέσεις… πολλά διαζύγια. Δεν ξέρω ακριβώς, γιατί δεν είμαι μέσα στις σχέσεις, απλώς το παρατηρώ. Πάντα γίνονται λάθη όταν είσαι νέος. Ξεκινάει ένα ζευγάρι με πολλή όρεξη και έρωτα… στη διαδρομή μπορεί ο ένας να χαθεί, ο άλλος να προχωρήσει ή να μείνει στάσιμος. Πολλά μπορεί να συμβούν. Η ευκολία των σχέσεων και η ταχύτητα ευθύνονται για την αύξηση των διαζυγίων. Οι νέοι βιάζονται να κάνουν μια σχέση… για τη σχέση. Δεν έχουν την υπομονή να επιλέξουν και να περιμένουν. Είναι πιο γρήγορες οι σχέσεις και όπως γρήγορα γίνονται… έτσι γρήγορα διαλύονται. Αυτό οφείλεται στη μοναξιά και την ανασφάλεια του ανθρώπου. Θέλει πάρα πολλή δουλειά με τον ίδιο σου τον εαυτό για να τα αποβάλλεις αυτά τα στοιχεία. Έχει σχέση με την αυτογνωσία, την εμπειρία, τη φιλοσοφία σου, την αδιάκοπη δουλειά με τον εσωτερικό σου κόσμο. Είναι υπέροχο να μάθει κάποιος να διαχειρίζεται τη μοναξιά του και να τα έχει καλά με τον εαυτό του. Υπάρχουν νέοι που έχουν πολύ γρήγορα συνειδητοποιήσει τον χαρακτήρα τους αλλά υπάρχουν και μεγάλοι άνθρωποι που ακόμα παιδιαρίζουν, γιατί δεν έκαναν τον κόπο να «σκάψουν» λίγο βαθύτερα τον εαυτό τους, να τον βάλουν στο σκαμνί και να τον δικάσουν. Είναι δύσκολη η αυτοκριτική και φοβίζει.

Τελικά συστατικό επιτυχίας ενός γάμου είναι ο έρωτας, η αγάπη ή κάτι άλλο;
Ο έρωτας, ο οποίος μπορεί να μεταβεί στην αγάπη και βασικά στο ταίριασμα των χαρακτήρων. Τα ζευγάρια πρέπει να είναι καλοί συνοδοιπόροι στη διαδρομή της εξέλιξης ενός γάμου και καλοί φίλοι. Τα ομώνυμα έλκονται και όχι τα ετερώνυμα όπως πιστεύει ο κόσμος.

Παραδοσιακή γυναίκα ή φεμινίστρια;
Ούτε το ένα, ούτε το άλλο νομίζω. Είμαι λιγάκι ροκ! Είμαι πιο μοντέρνα για την ηλικία μου και την εποχή μου. Από πολύ νωρίς έχω απαλλαγεί από τα ταμπού και τις προλήψεις.

Πολιτική και υποκριτική τέχνη: υπάρχει χάσμα ανάμεσά τους ή κοινά σημεία ταύτισης;
Νομίζω δεν υπάρχει κανένα χάσμα. Οι πολιτικοί υποκρίνονται… οι ηθοποιοί αισθάνονται! Η πολιτική αντλεί στοιχεία από την υποκριτική.

Γνωρίζω ότι διετελέσατε για 2 χρόνια Πρόεδρος του κέντρου βρεφών «Η Μητέρα». Τι αποκομίσατε από αυτό σας το πόστο;
Υπέροχη εποχή και εμπειρία. Μια γλυκιά θλίψη αρχικά, που έγινε ενέργεια σε εμένα και βοήθεια τεράστια προς το «Μητέρα». Είμαι περήφανη, γιατί σαν Πρόεδρος του «Μητέρα» κατάφερα πράγματα απίστευτα, που δεν είχαν γίνει πριν και ούτε γίνονται στη συνέχεια. Έμεινα 19 μήνες εκεί και προσέφερα στο κέντρο «Μητέρα» υπηρεσίες που εκκρεμούσαν χρόνια ατελείωτα. Μία εκσυγχρονισμένη θέρμανση για όλο το συγκρότημα, ένα ασανσέρ που δεν υπήρχε και ανεβαίνανε τα φαγητά με καρότσια, ένα καινούργιο πούλμαν, όλα τα βρεφικά είδη, τρόφιμα ατελείωτα και πολλά πολλά άλλα… τι να πρωτοθυμηθώ; Δούλεψα πάρα πολύ σκληρά στο «Μητέρα» και νομίζω επιτυχώς. Γίνεται μία καλή προσπάθεια και για τον ψυχολογικό τομέα των παιδιών. Η δουλειά του Ιδρύματος είναι να παραδώσει κάθε παιδί όσο γίνεται υγιέστερο ψυχικά και σωματικά από το να βρίσκεται σε μία οικογένεια που δεν το θέλει. Έχω επισκεφθεί από τότε άλλες μία – δύο φορές το Ίδρυμα. Είχα δεθεί αρκετά με τα παιδιά. Βεβαίως, είχα κάνει τις επιλογές μου χωρίς να το θέλω. Μερικά παιδιά σε κερδίζουν από μόνα τους.

Ποια η γνώμη σας για τις προσφυγικές ροές που καταφθάνουν στην Ελλάδα και τα μικρά παιδιά που αν καταφέρουν να φθάσουν στη χώρα μας διαβιούν κάτω από ακατάλληλες συνθήκες;
Τα παιδιά αυτά είναι μία τεράστια πληγή στο μυαλό μου και την ψυχή μου, η οποία πονάει πολύ… Δεν ξέρω πως θα διευθετηθεί αυτό το θέμα. Είμαι φοβερά ανήσυχη και λυπάμαι… Είναι ένα δύσκολο εγχείρημα αυτό που έχει αναλάβει η μικρή και φτωχή μας χώρα. Προσπαθούμε να δείξουμε ανθρωπισμό. Νομίζω ότι τώρα γίνονται κινήσεις να μπει μία τάξη από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ελπίζω να πραγματοποιηθούν.

Ποια η άποψή σας για την υιοθεσία στα ομόφυλα ζευγάρια;
Σας είπα ότι είμαι λίγο ροκ και μπροστά από την εποχή μου. Δεν έχω καμία αντίρρηση… το δέχομαι για ένα ζευγάρι που έχει αποφασίσει να είναι μαζί και έχει αγάπη για ένα παιδί. Απολύτως, το δέχομαι. Δεν θα πει ότι ένα παιδί που έχει ένα μπαμπά και μία μαμά είναι πάντα ευτυχισμένο και περνάει καλά. Η αγάπη και το να «δώσεις» σε αυτό το παιδί… πρέπει να είναι ο γνώμονας.

Τι δεν αλλάξατε ποτέ στη ζωή σας μέχρι σήμερα (είτε συνήθεια είτε συμπεριφορά);
Την κολόνια μου δεν έχω αλλάξει! Η συμπεριφορά μου και η αγωγή που έχω πάρει από το σπίτι μου είναι ίδια. Είμαι πολύ ειλικρινής, αυτό δεν έχει αλλάξει. Ο Χορν μου έλεγε ότι έχω μανιέρα την ειλικρίνεια και όταν μου το πρωτοείπε δεν ήξερα ακριβώς την έννοια της λέξης «μανιέρα». Γενικά, νομίζω ότι είναι προσόν να είσαι ειλικρινής. Η ειλικρίνεια είναι βοήθεια τελικά… όποιος τη δέχεται έχει κέρδος και όποιος την αρνείται κάνει κακό στον εαυτό του.

Σε ποια σημεία έχετε συμφιλιωθεί απόλυτα με το χαρακτήρα σας και ποια λέτε ότι ενδεχομένως αυτό θα μπορούσα να το έχω αλλάξει αλλά τελικά το αποδέχτηκα;
Τη σπατάλη μου. Δεν εκτιμώ το χρήμα, δεν έχω λεφτά. Αυτό το κουσούρι με ακολουθεί από μικρή. Τα «πετάω» τα λεφτά… μου αρέσει να κάνω δώρα και να βοηθάω. Είμαι πάντα απένταρη, ελάττωμα μεγάλο αυτό. Έρχονται κάποιες στιγμές δύσκολες και λες «τι έκανα τώρα;»! Επίσης, δεν έχω φωτογραφίες εγώ… Ένα από τα ελαττώματά μου είναι και αυτό. Δεν φυλάω φωτογραφίες, δεν φυλάω κριτικές, δεν έχω αναμνηστικά… δεν έχω καμία φωτογραφία μέσα στο σπίτι μου. Αυτό το έχω από νέα μέχρι σήμερα… Είμαι περαστική…

Μία ευχή, προτροπή ή συμβουλή για το νέο έτος;
Ευχή… Ελευθερία πνεύματος, ψυχής και αισθημάτων… ελευθερία!

Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε «στο Καρφί» στις 4 Ιανουαρίου 2020