Ειδησεογραφικό site

Μαρίτα Αλημίση: Κάποιες φορές ξυπνάω τα βράδια και κρατώ σημειώσεις από τα όνειρα που βλέπω

666

«Δεν μπορεί ο καλλιτεχνικός κόσμος να αφεθεί στην τύχη του. Θέλει έμπρακτη στήριξη.» αναφέρει στο «Κ» η στιχουργός Μαρίτα Αλημίση.

στην Πέννυ Κροντηρά

Νέα δημιουργός που τα πρώτα «δείγματα» γραφής της έχουν ξεχωρίσει και έχουν ήδη ερμηνευθεί από αγαπημένα πρόσωπα του μουσικού χώρου. Οι στίχοι της Μαρίτας Αλημίση συνδυάζουν λυρικά στοιχεία του χθες με εικόνες αναζήτησης πηγαίου συναισθήματος σε ένα μοτίβο αέναης κίνησης μίας μουσικής ιστορίας του σήμερα.
Μαρίτα ποια η πρώτη σου παιδική ανάμνηση σχετική με τη γραφή και την τέχνη της μουσικής;

Από πολύ μικρή δεν κοιμόμουν τα μεσημέρια. Οπότε, θυμάμαι τον πατέρα μου να μου βάζει στο σαλόνι να ακούσω με τα ακουστικά στο πικάπ (για να κάνω ησυχία) τα παραμυθοτράγουδα του Γιάννη Ζουγανέλη,. Αυτά τα τραγούδια με ακολουθούν μέχρι σήμερα. Μία ακόμα ανάμνηση είναι η γιαγιά μου να μου τραγουδάει τα βράδια στην αυλή του σπιτιού μας στη Σίφνο (από εκεί είναι η καταγωγή μου) το «Χάρτινο το φεγγαράκι». Αυτή είναι μια πολύ δυνατή και πολύ γλυκιά εικόνα στην μνήμη μου που την ανασύρω πολύ συχνά.

Πότε έγραψες τους πρώτους σου στίχους;

Ξεκίνησα από τις τελευταίες τάξεις του δημοτικού να γράφω στιχάκια στο ημερολόγιό μου που αφορούσαν τους συμμαθητές μου, σαν μικρές ιστορίες. Στιχάκια άλλοτε χιουμοριστικά, άλλοτε ρομαντικά αλλά πάντα με ρίμα, αυτοσχέδια τραγούδια που τα λέγαμε στα διαλείμματα σαν παιχνίδι με τους φίλους μου. Αργότερα, στο γυμνάσιο άρχισα, πλέον, να γράφω στίχους που αποτύπωναν την συναισθηματική μου κατάσταση σε διάφορες φάσεις. Στην υπαρξιακή αναζήτηση, στον έρωτα, στην φιλία…

Για ποιο λόγο ένας νέος άνθρωπος αποφασίζει να ασχοληθεί με τη γραφή στίχων; Ποια η ενδόμυχη ανάγκη που σε οδήγησε;

Κοίτα, εγώ πάντα ένιωθα ότι εκφράζομαι καλύτερα γραπτώς παρά με τα λόγια. Ίσως γιατί στο χαρτί μπορείς να αποτυπώσεις κάποιες ενδόμυχες σκέψεις σου που ούτε ο ίδιος δεν μπορείς να τις σκιαγραφήσεις με άλλον τρόπο. Σε γενικές γραμμές, θεωρώ ότι αυτό ισχύει για όλους τους νέους στιχουργούς. Πράγματα που μας πληγώνουν, που μας φιμώνουν ή αντιθέτως μας χαροποιούν και μας ενθουσιάζουν γράφονται με μεγαλύτερη τόλμη και συναίσθημα από ότι λέγονται. Με τη γραφή, σου ανοίγεται ένας μαγικός κόσμος ελευθερίας και ταυτοχρόνως «ιδιωτικότητας».
Ένας άνθρωπος που δεν έχει επαφές στο χώρο της μουσικής πόσο εύκολο είναι να ταξιδέψει τους στίχους του μέχρι να βρουν τον εκφραστή τους;

Είναι δύσκολο. Ειδικά σήμερα που πρακτικά δεν υπάρχει δισκογραφία. Εγώ ξεκίνησα από τα σεμινάρια γραφής του Μικρού Πολυτεχνείου, ενός πολυχώρου τέχνης και πολιτισμού. Εκεί βρήκα ανθρώπους που έγραφαν όπως εγώ αλλά και μουσικούς. Μια «αυλή» στην οποία συζητούσαμε, γράφαμε και μοιραζόμασταν τις ανησυχίες μας. Στο Μικρό Πολυτεχνείο είχα την τύχη να έχω δάσκαλο τον εξαιρετικό Νίκο Ξυδάκη, με τον οποίο κυκλοφορήσαμε πρόσφατα το «Στα μικρά μας μυστικά», ένα νέο τραγούδι με ερμηνεύτρια τη Βερόνικα Δαβάκη. Επίσης, με βοήθησαν πολύ και τα social media αφού το πρώτο μου τραγούδι, το «Στα Σύννεφα» γεννήθηκε από έναν στίχο που ανέβασα στο facebook κατά την διάρκεια ενός ταξιδιού μου στις Βρυξέλλες. Από εκεί το «ψάρεψε» ο Κώστας Ανετάκης από το συγκρότημα «Ετερονήμισυ» και το έκανε τραγούδι σε ερμηνεία του μοναδικού Σταύρου Σιόλα.

Έχεις ασχοληθεί και με το χώρο της δημοσιογραφίας. Πως σου φαίνεται τώρα που καλείσαι να απαντήσεις εσύ σε ερωτήσεις;

Νιώθω λίγο αμήχανα αλλά νομίζω τελικά μου αρέσει(γέλια). Καταλαβαίνω ποιες είναι οι σωστές ερωτήσεις.
Τι σε εμπνέει για τους στίχους; Αποτυπώνουν σκέψεις, συναισθήματα και βιώματα δικά σου;

Γράφω πολύ βιωματικά. Αληθινά γεγονότα μπλέκονται στο μυαλό μου με φανταστικές ιστορίες (που ενδεχομένως θα ήθελα να έχω ζήσει) και κάπως έτσι γεννιέται ένα τραγούδι. Με εμπνέει πολύ η καθημερινότητα, αυτά τα μικρά, τα απλοϊκά πράγματα που μπορεί να τα προσπεράσεις κατά την διάρκεια της ημέρας χωρίς να τους δώσεις σημασία. Ε αυτά τα πράγματα τα παίρνω και τα «ξεχειλώνω».Τώρα που το σκέφτομαι, γράφω «ξεχειλωμένους» στίχους(γέλια).
Ποια τα δικά σου ακούσματα;

Ακούω πολύ έντεχνη μουσική, αν μπορεί να την ονομάσει κάποιος έτσι. Θανάση Παπακωνσταντίνου, Σωκράτη Μάλαμα, Φοίβο Δεληβοριά, Παύλο Παυλίδη, Μίλτο Πασχαλίδη, Νατάσα Μποφίλιου, όλους αυτούς τους μεγάλους. Επίσης, μου αρέσει πολύ η μελοποιημένη ποίηση, όταν δεν είναι βαρετή. Για αυτό αγαπούσα πολύ τον Θάνο τον Ανεστόπουλο. Κάποιοι νέοι δημιουργοί που θαυμάζω στο χώρο αυτό είναι ο Μιχάλης και ο Παντελής Καλογεράκης καθώς και οι Usurum.
Πως είναι ο χώρος για ένα νέο δημιουργό; Μπορεί να βιοποριστεί μόνο από τη στιχουργία;

Σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να βιοποριστείς μόνο από την στιχουργία. Νομίζω αυτή είναι και η «πληγή» του συγκεκριμένου αντικειμένου. Ένας μουσικός μέσα στις χίλιες δυσκολίες που θα συναντήσει τουλάχιστον μπορεί να κάνει ένα live, μια συναυλία από την οποία θα πληρωθεί. Μπορεί όχι καλά, αλλά θα πάρει κάποια χρήματα. Ένας στιχουργός πρέπει να κάνει πολλά πράγματα γύρω-γύρω για να επιβιώσει. Κι αν έχουν να κάνουν και αυτά με την γραφή έχει καλώς. Αλλιώς κάνεις οτιδήποτε για να μπορέσεις να ζήσεις και να συνεχίσεις να γράφεις. Από τα δικαιώματα, επίσης, παίρνεις πολύ λίγα χρήματα. Είναι αστεία τα ποσά για να αξίζει να το συζητήσουμε. Ελπίζω αυτό να αλλάξει σύντομα με το νέο φορέα.
Δίνονται ευκαιρίες από τους τραγουδιστές σε νέους στιχουργούς;

Ξέρεις, η ευκαιρία είναι μια περίεργη λέξη για την περίπτωση μας. Ένας στιχουργός δεν είναι τόσο ότι περιμένει μια ευκαιρία όσο το ότι πρέπει να ταιριάξει με έναν μουσικό. Να ταιριάξουν τα χνώτα τους αλλά και η τέχνη τους. Αυτό είναι πολύ δύσκολο. Να βρεις το μουσικό ταίρι σου. Πολλά τραγούδια μπορεί να μελοποιηθούν αλλά να μην υπάρχει χημεία μεταξύ στίχου και μουσικής. Πρέπει να βρεθεί η σωστή συνταγή, πρωτίστως. Αυτό θεωρώ εγώ ευκαιρία.
Ποια συνεργασία σου ξεχωρίζεις μέχρι στιγμής;

Όλες οι συνεργασίες μου είχαν κάτι να μου προσφέρουν και με έχουν βοηθήσει πολύ να φτάσω στο σήμερα και να μπορώ ακόμα να γράφω. Κάθε συνεργασία ήταν και ένα βηματάκι που μου έδινε ώθηση, ώστε να μην απογοητεύομαι και να πηγαίνω στην επόμενη. Αυτό ελπίζω να συνεχίσει και από εδώ και πέρα, γιατί είναι μακρύς ο δρόμος προς την Ιθάκη.

Έχεις σκεφτεί να κυκλοφορήσεις τη δική σου ποιητική συλλογή;

Το έχω σκεφτεί κανά δυο φορές αλλά νομίζω ότι η μελοποιημένη μορφή των όσων γράφω μου ταιριάζει περισσότερο και όχι τόσο ένα ποίημα που μένει στο χαρτί. Γράφω και ποιήματα χωρίς ρίμα, ποτέ όμως δεν είχα ιδιαίτερες βλέψεις για αυτά. Ποιος ξέρει, ίσως μελλοντικά να το αντιμετωπίσω αλλιώς.
Τραγούδι που σημαίνει πολλά για σένα και θα ήθελες να έχεις γράψει;

Θα ήθελα να έχω γράψει την υβρεοπομπή του Φοίβου Δεληβοριά.
Ποια η πιο περίεργη στιγμή έμπνευσής σου;

Κάποιες φορές ξυπνάω τα βράδια και κρατώ σημειώσεις από τα όνειρα που βλέπω. Αυτό νομίζω με φοβίζει και εμένα την ίδια όταν το κάνω αλλά συμβαίνει κάποιες φορές. Επίσης, έχω γράψει τραγούδι μέσα σε περιπολικό αφού παλαιότερα εργαζόμουν ως δημοτικός αστυνομικός. Τα γύρω-γύρω που λέγαμε πριν ότι πρέπει να κάνει ένας στιχουργός για να επιβιώσει..
Σταύρος Σιόλας, Βερόνικα Δαβάκη, Ετερονίμισυ, Ματθίλδη Μαγγίρα… πως νιώθεις κάθε φορά που ακούς τους στίχους σου να ερμηνεύονται;

Νιώθω μια βαθιά ευγνωμοσύνη που βρήκαν οι στίχοι μου ένα όχημα για να πορευτούν. Όπως είπα και πριν θεωρώ δύσκολο να γίνει το «πάντρεμα», οπότε, όταν τελικά, συμβεί μόνο χαρούμενη και γεμάτη μπορώ να νιώσω.

Τι έχουμε να περιμένουμε από σένα; Υπάρχει κάποιο τραγούδι σου που αναμένεται να κυκλοφορήσει;

Ναι, θα κυκλοφορήσει σύντομα ένα τραγούδι μου με τον Σταύρο Σιόλα καθώς και ένα κομμάτι, συνέχεια της συνεργασίας μου με τον Νίκο Ξυδάκη και την Βερόνικα Δαβάκη. Αδημονώ και για τα δύο.

Ποια τα συναισθήματά σου και οι σκέψεις τώρα που αίρονται τα μέτρα (κυρίως για αυτά που αφορούν τις μετακινήσεις);

Η περίοδος της καραντίνας λειτούργησε διαφορετικά για τον καθένα μας. Για κάποιους από εμάς –παρά τις δυσκολίες της- υπήρξε μια δημιουργική περίοδος που μας έκανε να ανασύρουμε βιώματα, φόβους ίσως και να τα μετατρέψουμε σε τέχνη. Τώρα, με την άρση των μέτρων νιώθω πως ήρθε η στιγμή να διοχετεύσουμε κάπου όλη αυτή την δημιουργικότητα. Φυσικά, οι συνθήκες είναι πιο δύσκολες από ποτέ και αυτό αποτελεί ένα μεγάλο στοίχημα για την κοινωνία όπως διαμορφώνεται σήμερα. Σε πιο προσωπικό επίπεδο είμαι πολύ χαρούμενη που πλέον μπορώ να δω τους γονείς και τους φίλους μου ελεύθερα.

Ποια η άποψη σου για το κίνημα των καλλιτεχνών #supportartworkers που ζητούν στήριξη από το κράτος, καθώς πιστεύουν ότι ο κλάδος τους έχει πληγεί πολύ λόγω της παρούσας κατάστασης;
Πιστεύω πως η πολιτεία οφείλει άμεσα και ποικιλοτρόπως να στηρίξει τους καλλιτέχνες και όλους αυτούς τους ανθρώπους που απασχολούνται στη βιομηχανία του θεάματος. Ήδη στο εξωτερικό έχουν αρχίσει δειλά – δειλά να διοργανώνονται μικρές συναυλίες, στις οποίες τηρούνται όλα τα απαραίτητα μέτρα. Δεν είμαι ειδική, για να προτείνω τι και πώς, πάντως σε καμία περίπτωση δεν μπορεί ο καλλιτεχνικός κόσμος να αφεθεί στην τύχη του. Θέλει έμπρακτη στήριξη
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «στο Καρφί»

Τα σχόλια είναι κλειστά.