Κυβέρνηση λούφας και παραλλαγής, σε βέρτιγκο οι Τσίπρας-Καμμένος αποτελούν δυστύχημα για την Ελλάδα

Σε μια από τις απολαυστικότερες ελληνικές ταινίες ο Κώστας Χατζηχρήστος προκαλεί τον Νίκο Ρίζο να μαλώσουν. Όταν ο Ρίζος δέχεται την πρόκληση, ο Χατζηχρήστος δηλώνει ότι δεν παλεύει και θριαμβολογεί: «Του την έφερα!».

Του Κώστα Ιωάννου

Με όσα συμβαίνουν τελευταία στα ελληνοτουρκικά πολλοί θυμήθηκαν τη σκηνή με τους δύο δημοφιλείς κωμικούς όπου τον ρόλο του Χατζηχρήστου υποδύεται ο Πάνος Καμμένος. Φυσικά υπάρχουν και μερικές ουσιώδεις διαφορές: στην ταινία κανείς από τους δύο δεν φορά στολή παραλλαγής (όπως ο Πάνος Καμμένος) και τον Χατζηχρήστο προσπαθεί να τον συγκρατήσει η γειτόνισσα κυρά Δέσποινα (ενώ τον υπουργό Άμυνας δεν τον μαζεύει κανένας από την κυβέρνηση της οποίας είναι μέλος). Τουναντίον οι φραστικές μαγκιές όχι μόνο επικροτούνται από ορισμένους αλλά περίπου τους παρακινούν να ζωστούν τα άρματα και να εξορμήσουν μέχρι την Κόκκινη Μηλιά.

Την εύφημη μνεία του υπερπατριωτισμού διεκδικούν επαξίως δύο διακεκριμένες προσωπικότητες της πολιτικής ζωής του τόπου. Πρώτος ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Βέττας που δικαιολόγησε την αγάπη του Πάνου Καμμένου για πολεμοχαρείς μεταμφιέσεις. Τη στολή παραλλαγής, εξήγησε, τη φοράει γιατί «δεν είναι μπαλαρίνα». Όλοι καταλαβαίνουν ότι με τα κιλά που διαθέτει ο υπουργός κι από τα οποία προσπαθεί να απαλλαγεί δεν θα ήταν εύκολο να μεταμφιεστεί σε μπαλαρίνα αλλά υπάρχουν κι άλλες στολές. Φαίνεται όμως ότι ο ρέκτης βουλευτής συνδέει τις στολές με τις δηλώσεις. Σχολιάζοντας το πρόσφατο περιστατικό με το τουρκικό ελικόπτερο στη Ρω αισθάνθηκε να φουντώνει εντός του ο πατριωτισμός: «Η χώρα απάντησε με μαγκιά στους Τούρκους», είπε. «Οι σφαίρες έπεσαν για να δουν οι Τούρκοι τι θα πάθουν αν παραβιάσουν τα σύνορα και σε όσους δεν αρέσει… ξίδι».

Το μέγαρο Μαξίμου απέφυγε να ασχοληθεί με τις δηλώσεις Βέττα – όπως κάνει πάντοτε στα δύσκολα. Μια ερμηνεία της σιωπής του είναι ότι η προτροπή του βουλευτή για «ξίδι» απευθύνεται στον ίδιο τον πρωθυπουργό που προφανώς δεν του αρέσει η πλειοδοσία σε τζάμπα μαγκιές. Μια άλλη ερμηνεία είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας μιμήθηκε τη στάση του Γεωργίου Παπανδρέου όταν κάποιος αντιπολιτευόμενος βουλευτής τον εξύβρισε ενώ αγόρευε. «Ποιος το είπε αυτό;» ρώτησε ο Γέρος της Δημοκρατίας. «Εγώ», πετάχτηκε κάποιος από την αίθουσα. Ο Παπανδρέου τον είδε και είπε: «Εσείς; Α, τότε δεν έχει σημασία».

ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ ΚΑΙ ΚΟΥΙΚ

Ο άλλος παθιασμένος πατριώτης είναι ο Ευάγγελος Αντώναρος, μέλος της αφανούς καραμανλικής συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ, που επικρότησε ενθουσιωδώς την κυβερνητική πολιτική στα ελληνοτουρκικά και κάλεσε όλα τα κόμματα να συγχαρούν την κυβέρνηση. Επρόκειτο για μια αξιοσημείωτη παρέμβαση ειδικά αυτήν την εποχή που ο Αντώναρος «φορτίζει τις μπαταρίες» για τη δημιουργία του κόμματός του που θα συγκεντρώσει τους πολιτικά άστεγους «κεντρώους καραμανλικούς». Η διακοπή της φόρτισης των μπαταριών προκειμένου να στηρίξει την κυβέρνηση σε ένα εθνικό θέμα μπορεί να καθυστερήσει τη δημιουργία του κόμματος αλλά αυτό δείχνει την ανιδιοτέλεια του εκκολαπτόμενου πολιτικού ηγέτη.

Όλα αυτά θα ήταν εξόχως διασκεδαστικά αν συνέβαιναν στην Υποσαχάρια Αφρική που επισκέφθηκε πρόσφατα ο Τέρενς Κουΐκ αναζητώντας επενδυτές και συμμάχους στο Σκοπιανό. Συμβαίνουν όμως ενταύθα κι ενώ πυκνώνουν τα σύννεφα πολέμου στη γειτονιά μας (που μπορεί να εξελιχθεί σε frozen war – κατά τη μετάφραση του «ψυχρού πολέμου» από τον Τσίπρα). Και από κωμωδία αντάξια των Μόντι Πάιθον η κατάσταση μετατρέπεται σε δράμα αν ληφθεί υπόψη η ποιότητα του ερασιτεχνικού πολιτικού προσωπικού που θα κληθεί να διαχειριστεί μια ακόμη κρίση. Οι επιδόσεις του στην αντιμετώπιση της προηγούμενης κρίσης προκαλούν ανατριχίλα. Κι αν τότε χάσαμε μερικά δισεκατομμύρια (από 80 μέχρι 200) τώρα ενδέχεται να χάσουμε εθνικό έδαφος – πράγμα που μάλλον δεν ενοχλεί τον γλωσσαμύντορα Κώστα Ζουράρι αφ’ ης στιγμής θα διατηρήσουμε τη γλώσσα μας.

Το κερασάκι στην μπαγιάτικη τούρτα των τουρκικών προκλήσεων (έχουν προηγηθεί ο αποκλεισμός των Ιμίων, ο εμβολισμός ακταιωρού του Λιμενικού και η κράτηση χωρίς απαγγελία κατηγορίας των δύο Ελλήνων στρατιωτικών) προστέθηκε με την πτήση τουρκικού ελικοπτέρου σε χαμηλό ύψος πάνω από τη νήσο Ρω. Το περιστατικό ανέδειξε για δεύτερη φορά την παντελή απουσία κοινής κυβερνητικής γραμμής στα εθνικά θέματα: η πρώτη φάνηκε με το θέμα της ονομασίας της… ακατονόμαστης, όπου ο ελάσσων εταίρος της κυβέρνησης έχει σηκώσει το μπαϊράκι της ανυπακοής.

ΤΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΣΤΗ ΡΩ

Η συνοπτική καταγραφή των γεγονότων προκαλεί εύλογη ανησυχία.

Από διαρροή σε ιστοσελίδα (που δεν διαψεύστηκε) έγινε γνωστό ότι τουρκικό ελικόπτερο πραγματοποίησε χαμηλή υπερπτήση στη νήσο Ρω κι αναχαιτίστηκε με προειδοποιητικά πυρά. Ακολούθησαν διαρροές για συσκέψεις της στρατιωτικής ηγεσίας και για ιδιαιτέρως σοβαρό περιστατικό. Με τις διαστάσεις που άρχισε να παίρνει το επεισόδιο αφυπνίστηκε και το μέγαρο Μαξίμου. Έως τότε προφανώς εφάρμοζε τις οδηγίες της ΕΛ.ΑΣ. σε περίπτωση εισβολής διαρρηκτών στο σπίτι μας: προσποιήθηκε ότι… κοιμόταν ενώ οι Τούρκοι παραβίαζαν το οικογενειακό μας άσυλο. Δεν έγινε γνωστό σε ποιον ανήκει η πατρότητα της ιδέας (μπορεί να την είχε και ο φυγόστρατος Καρανίκας, σύμβουλος… στρατηγικού σχεδιασμού) αλλά η κυβέρνηση σήμανε υποχώρηση. Όταν λέμε η «κυβέρνηση» δεν εννοούμε όλη την κυβέρνηση. Το Μαξίμου ζήτησε από τον αναπληρωτή υπουργό Άμυνας και τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ να μετριάσουν τις εντυπώσεις – κάτι που έγινε αλλά με άτυπη ενημέρωση. Επίσης, με άτυπη ενημέρωση το Υπουργείο Εξωτερικών, παρ’ ότι επιβεβαίωσε τη ρίψη τροχιοδεικτικών πυρών, διευκρίνισε πως δεν υπήρξε παραβίαση του εθνικού εναέριου χώρου και δεν αξιολόγησε ως «μείζον το συμβάν».

Ο ΣΤΡΑΤΗΛΑΤΗΣ ΠΑΝΟΣ

Το έτερο ήμισυ της κυβέρνησης όμως δεν άφησε ανεκμετάλλευτη την ευκαιρία να επιδείξει ανέξοδο ηρωισμό. Σαν να μην έφταναν οι πρώτες διαρροές που η «άλλη» κυβέρνηση επιχείρησε να υποβαθμίσει, ο Πάνος Καμμένος χτύπησε με retweet σε ανάρτηση άλλου tweet (που σημαίνει έγκριση και αποδοχή) το οποίο ανέφερε: «Την κυρά της Ρω δεν την ενοχλεί κανείς». Η κίνηση του κατά φαντασίαν πολέμαρχου ήρθε να υιοθετήσει τα ηρωικά δημοσιεύματα περί αναχαίτισης εισβολέως ενώ με την επίσημη ενημέρωση είχαν διαψευστεί η παραβίαση του ελληνικού εναέριου χώρου, οποιαδήποτε εμπλοκή και η σοβαρότητα του συμβάντος.

Η κυβερνητική διγλωσσία από τη μία πλευρά δεν δίνει απαντήσεις σε εύλογα ερωτήματα κι από την άλλη προκαλεί εύλογη ανησυχία. Θα έπρεπε να δοθούν επίσημες και σαφείς διευκρινίσεις για τις πραγματικές συνθήκες του περιστατικού. Η επίσημη εκδοχή δέχεται ότι ρίχτηκαν προειδοποιητικά πυρά αλλά προς την αντίθετη πλευρά της πτήσης, οπότε προκύπτει η απορία αν η φρουρά αντέδρασε υπερβολικά δεδομένου ότι δεν παραβιάστηκε ο εναέριος χώρος. Το βέβαιο πάντως είναι ότι οι δύο γραμμές σε τέτοιο ζήτημα παραπέμπουν σε τσίρκο κι όχι σε σοβαρή κυβέρνηση σοβαρού κράτους. Το ερώτημα είναι μέχρι πότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα ανέχεται την προσπάθεια των ΑΝΕΛ να εκμεταλλεύονται για αβέβαια μικροκομματικά οφέλη ζητήματα στα οποία η Αθήνα πρέπει να εμφανίζει πλήρη εθνική ομοψυχία. Αν το επικοινωνιακό επιτελείο του Μαξίμου θεωρεί ότι οι επιθέσεις στην αξιωματική αντιπολίτευση και το επίμονο φλερτ στην Κεντροαριστερά αρκούν για να κρυφτεί κάτω από το χαλί το ενδοκυβερνητικό πρόβλημα θα διαπιστώσει σύντομα ότι το παραμύθι με τον καλό πρίγκηπα και τον κακό δράκο δεν το πιστεύει ο Ερντογάν.

Ο ΓΛΩΣΣΟΠΛΑΣΤΗΣ ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ

Ένα ακόμη μέτωπο που θα ανοίξει σύντομα είναι αυτό με τους δανειστές. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος πρόσθεσε έναν ακόμη νεολογισμό για να βαφτίσει το ελληνικό μνημόνιο που θα αντικαταστήσει τη μακαρίτισσα «καθαρή έξοδο». Μίλησε για «μεταμνημονιακή επιτήρηση» που δεν απέκρυψε ότι θα είναι αυστηρή (παρ’ ότι οι θεσμοί δεν πρόκειται να μας δανείσουν κι άλλα ευρώ). Έτσι ακυρώνεται η αυτάρεσκη δήλωση του Αλέξη Τσίπρα που ανήγγειλε «ολοκληρωμένο στρατηγικό σχέδιο που πλέον κανείς δεν θα καταστρώνει για εμάς και κανείς δεν θα μας το επιβάλει». Ο πρωθυπουργός που δεν τα πάει καλά με την Πατριδογνωσία (τοποθέτησε την Τήλο στο νοτιότερο σύνορο της Ε.Ε. ενώ υπάρχει και… νοτιοτερότερο) έχει αλλεργία και με την αλήθεια. Το ολοκληρωμένο («ολιστικό» το αποκαλεί κομψότερα ο Τσακαλώτος) αναπτυξιακό σχέδιο είναι ο τέταρτος προσυμφωνημένος άξονας που τελεί υπό την έγκριση των δανειστών ώστε να γίνει συμφωνία και το χρέος. Κι απ’ ό,τι φάνηκε το σχέδιο δεν προκάλεσε ενθουσιασμό στις Βρυξέλλες.

Όσο για την τύχη του ολιστικού, τα προγνωστικά δεν είναι ευοίωνα. Υπενθυμίζεται ότι ο ίδιος Τσακαλώτος είχε αναγγείλει τον Οκτώβριο του 2015 και επανέλαβε τον Νοέμβριο του ίδιου έτους ότι τον Μάρτιο του 2016 θα κατέθετε «συνολικό αναπτυξιακό σχέδιο», το οποίο ουδείς είδε. Ακολούθησε την τύχη του προγράμματος της Θεσσαλονίκης, του παράλληλου προγράμματος, των αντίμετρων και των άλλων σαπουνόφουσκων που παράγει αφειδώς η προπαγανδιστική μηχανή του μεγάρου Μαξίμου