Κηρύσσοντας τον πόλεμο στους αγρότες – Τα μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση είναι αντιαναπτυξιακά και άδικα

 

 

 

 

 

 

Του Μιχάλη Τζελέπη

(Υπεύθυνος Αγροτικής Ανάπτυξης της Δημοκρατικής Συμπαράταξης)

 

 

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, από τον Ιανουάριο του 2015 που ανέλαβε, με τις δήθεν περήφανες διαπραγματεύσεις και τη δημιουργική της ασάφεια κατόρθωσε να γιγαντωθούν τα πραγματικά προβλήματα του ελληνικού λαού μέσα στην κρίση.

Το ίδιο έχει συμβεί σ’ έναν σημαντικό τομέα της Εθνικής Οικονομίας, τον πρωτογενή τομέα, ο οποίος στην πραγματικότητα σήμερα κινείται με τον αυτόματο πιλότο μόνο της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ).

Η κυβέρνηση αυτή, αντί να δώσει κίνητρα στους αγρότες να παράγουν περισσότερα και ανταγωνιστικότερα προϊόντα εν μέσω της κρίσης και να εξασφαλίσει τη μέγιστη διατροφική επάρκεια για τον ελληνικό λαό, τους κήρυξε -δυστυχώς- τον πόλεμο προωθώντας φορολογικές και ασφαλιστικές ρυθμίσεις, οι οποίες οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια τους αγρότες-παραγωγούς στην απόλυτη φτωχοποίηση και την αγροτική παραγωγή στην ολοκληρωτική διάλυσή της, μετά δε και από μια σειρά μέτρα που έχει πάρει από το 2015 έως και το 2022.

 

ΦΟΡΟΙ, ΦΟΡΟΙ…

 

Μονίμως βάζει φόρους ακόμα και εκεί που δεν προβλεπόταν, όπως για παράδειγμα τον φόρο στο κρασί, διαλύοντας αυτόματα την οινοποιητική βιομηχανία και την αμπελουργία. Όπου δε υπάρχει δημοσιονομική τρύπα, τα παίρνει από το αγροτικό εισόδημα. Τα μέτρα που προωθούνται είναι αντιαναπτυξιακά, κοινωνικά άδικα και βασίζονται σε μία καθεστωτικού τύπου ολοκληρωτική, φοροεισπρακτική λογική. Δείχνουν με σαφή και ξεκάθαρο τρόπο την πλήρη αποστροφή της κυβέρνησης απέναντι στον πρωτογενή τομέα και την ανύπαρκτη προετοιμασία της για τα αγροτικά θέματα.

Ζητάει από τους αγρότες να λύσουν το πρόβλημα της δικής της κυβερνητικής αδράνειας, της δικής της απραξίας, μετατρέποντάς τους σε εργάτες γης, συρρικνώνοντας τον πρωτογενή τομέα και εξαθλιώνοντας έναν από τους βασικότερους πυλώνες ανάπτυξης: τον πρωτογενή τομέα. Επιχειρεί κρυφά να κάνει τους αγρότες πάλι επαίτες των τσιφλικάδων για να ζήσουν.

Όμως τώρα πια τους έχουν καταλάβει όλοι. Και οι μύθοι τους πλέον έχουν τελειώσει. Είναι αντιμέτωποι οι κύριοι της συγκυβέρνησης με τις επιλογές τους. Και η σημερινή αγροτική κρίση είναι προϊόν της δικής τους αποτυχημένης πολιτικής. Γιατί δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι η έξοδος από την κρίση σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να επιτευχθεί με την «δημοσιονομική μονοκαλλιέργεια».

Το αγροτικό ζήτημα πρέπει να είναι ενταγμένο σε ένα Εθνικό Σχέδιο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης της χώρας με πολύ συγκεκριμένους μετρήσιμους στόχους. Η ανατοποθέτηση του αγροτικού τομέα κάνει επιτακτική την αναθεώρηση καίριων πολιτικών από την πλευρά της Πολιτείας, όπως είναι η μείωση της φορολογίας, τα επενδυτικά και φορολογικά κίνητρα για τη δημιουργία συλλογικών επιχειρηματικών δράσεων από παραγωγούς. Εξαιρετικά σημαντικά είναι και τα ειδικά επενδυτικά προγράμματα, συμπληρωματικά του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης (ΠΑΑ) για την επένδυση σε τομείς που η αγροτική οικονομία παρουσιάζει συγκριτικό πλεονέκτημα.

Επίσης, να αξιοποιεί κάθε δυνατότητα της ΚΑΠ, να στηρίζει τους νέους που επέλεξαν να δραστηριοποιηθούν επαγγελματικά στον αγροτικό τομέα, να καθιερώσει πολιτικές για τη χρήση γης και του νερού, πολιτικές για την αύξηση της προστιθέμενης αξίας, του γενετικού και πολλαπλασιαστικού υλικού. Όσον αφορά την ΚΑΠ, οι αγρότες είδαν για το 2017 τις άμεσες ενισχύσεις τους μειωμένες μεσοσταθμικά κατά 10% σε σχέση με πέρυσι για το εθνικό απόθεμα και τις συνδεδεμένες.

 

ΔΥΟ ΚΑΥΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

Ωστόσο προκύπτουν σοβαρά ερωτήματα προς τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων:

1) Σε ποιο ποσό διαμορφώνεται τελικά το εθνικό απόθεμα, στο οποίο εκτός της οριζόντιας μείωσης των άμεσων ενισχύσεων μεταφέρονται και τα 250 € που χάνουν οι δικαιούχοι;

2) Πού κατευθύνονται τα κονδύλια του εθνικού αποθέματος επακριβώς; Και με ποια κριτήρια;

Επίσης, προσφάτως άνοιξε μια συζήτηση για την ανακατανομή των άμεσων ενισχύσεων πριν το 2020, αρχικά από τον κ. Αποστόλου και ακολούθησε μετά από μερικές ημέρες και ο κ. Τσίπρας από τη Θράκη. Η ανακατανομή αφορά τη μείωση ή και την κατάργηση της άρσης προστασίας κατά 30% των υψηλών επιδοτήσεων και δημιούργησε πολύ μεγάλη αναταραχή στον αγροτικό κόσμο. Να διευκρινίσουμε ότι η όποια ανακατανομή θα πρέπει να τεκμηριώνεται από σχετική μελέτη (υπάρχει όλη η σχετική αλληλογραφία με την Ε.Ε.;) που θα αποδεικνύει ότι οι δημοσιονομικές επιπτώσεις της θα είναι προς όφελος των παραγωγών και θα πρέπει επίσης να ανακοινωθεί εγκαίρως. Δημιουργούν, δηλαδή, αναταραχή για κάτι που δεν μπορούν να το εφαρμόσουν πριν από το 2020, για να έχουν κάτι να λένε χωρίς να παίρνουν υπ’ όψιν το πρόβλημα που δημιουργούν στον αγροτικό κόσμο. Ανεπίτρεπτο και δίχως τεκμηρίωση παιχνίδι με τα ιστορικά δικαιώματα που θα θέσει σε κίνδυνο το σύνολο των επιδοτήσεων της χώρας.

Παράλληλα, στις 29-11-2017 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε τον σχεδιασμό της για την ΚΑΠ μετά το 2020. Υπό την πίεση του Brexit που μειώνει τον συνολικό κοινοτικό προϋπολογισμό κατά 11 δισ. και την χρηματοδότηση της νέας πολιτικής για την ασφάλεια στην Ευρώπη, καθώς και για πρώτη φορά προχωρά ένα βήμα προς την κατεύθυνση της επανεθνικοποίησης της ΚΑΠ με στόχο τη μείωση του ποσοστού της χρηματοδότησης από τον κοινοτικό προϋπολογισμό. Η θέση του ΥΠΑΑΤ είναι η πάγια θέση της Ελλάδας κατά της επανεθνικοποίησης; Ή έχει κάνει άλλες προτάσεις που θα δεσμεύουν την επόμενη κυβέρνηση; Το ερώτημα είναι με ποιον διαβουλεύεται το ΥΠΑΑΤ για τις αποφάσεις του αυτές; Με ποια επιστημονική ομάδα σχεδιάζει, με ποια όργανα κοινωνικού και πολιτικού διαλόγου συζητά για ένα τόσο σημαντικό θέμα που αφορά το «αύριο» της ελληνικής Γεωργίας;

Ο Θεός να βάλει το χέρι του αν η νυν πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΑΤ κληθεί να σχεδιάσει την εθνική πρόταση για τη νέα ΚΑΠ 2020-2027. Γιατί, δυστυχώς, οι μέχρι σήμερα πολιτικές επιλογές της συγκυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχουν οδηγήσει τον πρωτογενή τομέα στο «απόλυτο κενό» και η εθνική ζημιά είναι ανεπανόρθωτη