Κι αν γίνει της Λεπέν;

Tου Θανάση Μαυρίδη

Αν κερδίσει η Λεπέν στη Γαλλία; Ποιος Σόιμπλε και ποια ΕΕ σε μία τέτοια περίπτωση! Και μην πει κανείς ότι δεν υπάρχουν πιθανότητες. Κάθε άλλο! Οι πιθανότητες είναι όσες και εκείνες που είχε ο Τραμπ στην Αμερική. Δηλαδή, είναι εξαιρετικά πιθανό. Μην έχετε αμφιβολία ότι κάποια σαΐνια μας παίζουν κι αυτό το σενάριο. Προσδοκούν σε κέρδη από το μπάχαλο!

Από μία διαλυμένη Ευρώπη η Ελλάδα δεν μπορεί να περιμένει κέρδος. Είναι λάθος να περιμένει κανείς να πέσει κομήτης στον πλανήτη γη για να σβήσουν τα χρέη του στο τεφτέρι του μπακάλη. Είναι μεγάλο λάθος η επένδυση στη διάλυση της Ευρώπης. Αν η Ευρώπη μπει σε διαδικασία αποσύνθεσης, εκείνοι που θα χάσουν θα είναι τελικά οι πιο αδύναμοι. Μην κάνετε τον κόπο να ψάξετε που ακριβώς βρισκόμαστε εμείς στη σχετική λίστα των αναξιοπαθούντων.

Η λογική του μπάχαλου είναι αποδεκτή, «μιλάει» σε μία μερίδα του κόσμου. Έχοντας μπολιαστεί εδώ και χρόνια με το δηλητήριο της προπαγάνδας των λαϊκιστών για τους κακούς ξένους που εποφθαλμιούν την καλή μας μοίρα και θέλουν να μας κλέψουν τον ήλιο και τη θάλασσα, είναι επόμενο ο κόσμος αυτός να κυριαρχείται από το αίσθημα της «εκδίκησης» για τα χρόνια της ανέχειας. Κι απ’ ότι φαίνεται είναι εξαιρετικά δύσκολο ο κόσμος αυτός να εγκαταλείψει το μονοπάτι του μίσους. Σε αυτούς επενδύει ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν είναι τυχαίες οι τοποθετήσεις τύπου Πολάκη. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσονται κι οι επενδύσεις στην προοπτική της διάλυσης της Ευρωζώνης.

Το που στηρίζονται οι «ελπίδες» για έξοδο από την κρίση μέσω ενός πυρηνικού πλήγματος είναι ασαφές. Εκείνο που είναι βέβαιο είναι ότι σε μία τέτοια περίπτωση θα εισέλθουμε σε μία περίοδο αυξημένης αβεβαιότητας. Ένα έθνος που δεν μπορεί (ή δεν θέλει) να εφαρμόσει πέντε σοβαρές μεταρρυθμίσεις θα κληθεί να επιβιώσει σε συνθήκες εκτάκτου ανάγκης. Σαν να πετάει κανείς ναυαγούς που έχει περισυλλέξει από τα αβαθή στην ανοικτή θάλασσα και να τους παραδίδει χωρίς σωσίβιο σε κύματα 12 μποφόρ…

Δεν ξέρουμε τι θα συμβεί στις εκλογικές μάχες στην Ολλανδία, στη Γαλλία και στη Γερμανία. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι η ελληνική κοινωνία θα πρέπει να απαλλαγεί από τις αρρωστημένες σκέψεις που δηλητηριάζουν το μυαλό και την ψυχή της και να προσπαθήσει να βρει το δρόμο της κοινής λογικής. Μία δημιουργική και παραγωγική Ελλάδα είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τις αντιξοότητες των καιρών. Μία φτωχή και πληγωμένη Ελλάδα είναι έρμαιο στις ορέξεις των εχθρών της.

Οι στιγμές που ζούμε είναι κρίσιμες από κάθε πλευρά. Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεν είναι ένα γεγονός που έτυχε στο δρόμο μας, αλλά η τελευταία αυταπάτη ενός λαού που επέλεξε συνειδητά την οδό του ψεύδους. Η «θεραπεία» δια της ομοιοπαθητικής δεν είναι εγγυημένη. Και σε περίπτωση μιας νέας «εθνικής ήττας» το τίμημα μπορεί να είναι βαρύτατο και δυσβάστακτο. Η διάλυση της τελευταίας αυτής αυταπάτης για το τέλος της λιτότητας με ένα νόμο και ένα άρθρο μπορεί να μας ξυπνήσει σε ένα νέο και εχθρικό περιβάλλον. Πόσο σίγουροι είμαστε, λοιπόν, ότι η διάλυση της Ευρωζώνης έχει έστω κι ένα θετικό στοιχείο για την Ελλάδα;

 

ΠΗΓΗ: liberal.gr