Κατερίνα Ντίνου: «Η μουσική είναι η θεραπεία της ψυχής»

Η Κατερίνα Ντίνου ξεκίνησε από την πανέμορφη Σκόπελο με μια κιθάρα και μια βαλίτσα όνειρα. Πάντα είχε ένα δικό της στίγμα στο τραγούδι. Αυτή η μοναδικότητα άλλωστε την έκανε αξέχαστη ακόμη και στα χρόνια της απουσίας της. Πρόσφατα, κυκλοφόρησε το τραγούδι «Κυριακή Γιορτή». Ένα τραγούδι για τις Κυριακές που έφυγαν και για εκείνες που θα ‘ρθουν και θέλουμε να ‘ναι πάντα σαν γιορτή και όχι συννεφιασμένες σαν τις στιγμές που ζούμε ως χώρα και ως λαός…

Στον Κώστα Τσαγκαράκη
Πείτε μας δύο λόγια για τη νέα σας επιτυχία…

Κυριακές και γιορτές με βαθιά ριζωμένες μνήμες, Κυριακές Ελλάδας με την ελευθερία και την ανεμελιά της επαρχίας, πάνε κι έρχονται στο μυαλό, μπερδεύεται το χθες με το σήμερα μέσα στη δίνη των γεγονότων που μια περήφανη γενιά την αναγκάζουν να αγωνίζεται για τα κεκτημένα. Ένα τραγούδι μνήμη κι ευχή ταυτόχρονα για την ιδανική κατάσταση που δημιουργεί η τάξη των πραγμάτων. Για το αίσιο τέλος με τη σιγουριά πως θα πάρουμε ξανά τη θέση που μας ανήκει. Αυτό είναι το καινούργιο μου τραγούδι σε στίχους της συγγραφέα Άννας Γαλανού και μουσική του Γιάννη Νικολάου. Σημαντικές οι υπογραφές αλλά και η σχέση με τους συγκεκριμένους δημιουργούς. Αυτή ήταν και η γενεσιουργός αιτία της δημιουργίας της «Κυριακής γιορτής» .

Μας δημιουργεί μια γλυκιά νοσταλγία και μια συγκίνηση το συγκεκριμένο τραγούδι. Αν κλείσετε τα μάτια σας, τι σας φέρνει στον νου;

Σκηνές ζωής στο νησί που μεγάλωσα, χρώματα κι αρώματα από καλοκαιρινά βράδια, ελευθερία, γέλια δυνατά, μουσικές παλιές κι αγαπημένες, βινύλια δίπλα σ’ ένα παλιό πικάπ, τραγούδια στον δρόμο, αλάνες, θάλασσες, ματωμένα γόνατα, φιλίες σφιχτοδεμένες, κυριακάτικα απογεύματα με γλυκό βύσσινο, Πρωτομαγιές, πασχαλιές, φωτιές στον δρόμο τον Ιούνη τ’ Αη Γιαννιού… κάθε φορά κι άλλη εικόνα. Ακόμα κι αυτές που δεν έζησα αλλά άκουγα από τους γονείς μου.

Οι δεσμοί σας με την ιδιαίτερη πατρίδα σας; Τα ερεθίσματα από τον τόπο σας;

Άρρηκτοι και παντοτινοί οι δεσμοί. Ένιωθα πάντα τιμή που γεννήθηκα σ’ αυτόν τον τόπο κι έτσι προσπαθούσα να «ανταποδώσω» και να ανταποκριθώ σ’ αυτή τη γενναιοδωρία της φύσης τιμώντας κι εγώ με τη σειρά μου αυτό το δώρο ζωής. Η πατρίδα μου είναι ο ορισμός της ομορφιάς, είναι η θάλασσα, η φύση στην αποκορύφωσή της, ο ανοιχτός ορίζοντας, είναι οι δικοί μου άνθρωποι. Ερεθίσματα για να βλέπεις και να αναζητάς πάντα το καλύτερο στον δρόμο σου. Να μην αρκείσαι σε μισές εικόνες. Αν έκανα πίνακα την πατρίδα μου, θα ήταν ένα πεύκο, ένα βότσαλο λευκό-γκρι δίπλα στη θάλασσα και μέσα τους η εικόνα της μάνας μου και της παιδικής μου φίλης.

Οι συνεργασίες σας είναι, αν μη τι άλλο, εντυπωσιακές. Να σταθούμε στον Μίμη Πλέσσα και τον Γιάννη Σπανό.

Η συνεργασία με τον Γιάννη Σπανό ξεκίνησε με τον δεύτερο δίσκο μου. Ήταν η επανεκτέλεση του «Σ’ αναζητώ». Ένα τραγούδι που από τότε μ’ ακολουθεί κι έχει ξεχωριστή θέση μέσα μου. Μου έγραψε επίσης καινούργια τραγούδια, έβαλε μουσική σε στίχους μου, συμμετείχε εξολοκλήρου σε όλη τη διαδικασία της ηχογράφησης των τραγουδιών. Ένας σπουδαίος άνθρωπος, ένας μοναδικός δημιουργός. Τον αγαπώ και όταν το μυαλό ταξιδεύει σε κείνες τις μνήμες, σκαλώνει στη μοναδική του ευγένεια, γραφή και προσφορά. Με τον Μίμη Πλέσσα συνεργαστήκαμε αρχικά επί σκηνής για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα και αργότερα δισκογραφικά στο «4», έναν δίσκο με αγαπημένα μου, δικά του τραγούδια καθώς και ένα καινούργιο με τη μουσική του σε στίχους μου, το «Άλλαξα». Σπάνιες, συγκινησιακά φορτισμένες στιγμές στο στούντιο, στις ταυτόχρονες ηχογραφήσεις της φωνής και του πιάνου από τα χέρια του μεγάλου μαέστρου. Αναγνώριση δοσμένη απλόχερα και ένταση συναισθημάτων που μόνο η μουσική προσφέρει. Αυτές οι συνεργασίες ήταν μοναδικές εμπειρίες, που με κάνουν να νιώθω περήφανη και που στο πέρασμα του χρόνου θα με συγκινούν πάντα με τον ίδιο τρόπο.

Γράφετε και στίχο. Τι αποτελεί πηγή έμπνευσης; Μια δύσκολη στιγμή; Μια εμπειρία, κάτι άλλο;

Είναι τόσο τυχαίες οι στιγμές όταν νιώθω την ανάγκη να γράψω, που δεν μπορώ να τις συνδυάσω με συγκεκριμένο χώρο ή χρόνο. Μπορεί να είναι δίπλα στην πιο όμορφη θάλασσα αλλά και να αρκεί μια μνήμη της ενώ βρίσκομαι σε ένα σκοτεινό δωμάτιο. Τα περισσότερα, αν όχι όλα, είναι βιωματικά. Σίγουρα τα συναισθήματα είναι δυνατά όταν έχουν την ανάγκη να μπουν σε γραμμές και να αποτυπωθούν, η ψυχική κατάσταση έχει μια ένταση που διεγείρει όλες τις αισθήσεις. Η έμπνευση, το μεγάλο αυτό ζητούμενο, είναι ατίθαση και δεν μπορώ να τη φυλακίσω σε στεγανά ορισμών. Την αφήνω να λειτουργεί μέσα μου ελεύθερη όποτε εκείνη θέλει. Αυτό μόνο που ξέρω είναι ότι απαιτεί μνήμες κι εμπειρίες και απευθύνεται σε ανθρώπους που έχουν εξωραΐσει τη μοναχικότητά τους και την αποζητούν συχνά.

Και κάπου ανάμεσα στη μουσική εμπλέκεται και η φαρμακευτική…

Η επιστήμη της φαρμακευτικής με γοήτευε πάντα γιατί έχει μια πολυσυλλεκτικότητα στη γνώση, συνδυάζοντας πολλές άλλες επιστήμες. Θεραπευτικός ο ρόλος της κι εκεί τέμνονται υποσυνείδητα οι άξονες της σκέψης και των εφηβικών ονείρων. Η μουσική, το δώρο των θεών, η θεραπεία της ψυχής. Είχα λοιπόν δύο στόχους. Τραγουδούσα πάντα από παιδί. Κι όταν πήρα το πτυχίο μου στη Φαρμακευτική, με πήρε εξολοκλήρου η μουσική.

Πρόσφατα σας είδαμε στον «Σταυρό του Νότου». Υπάρχει στο πρόγραμμα κάποια νέα εμφάνιση;

Καλοκαιρινές συναυλίες και εμφανίσεις μόνη μου αλλά και με τον Θανάση Πολυκανδριώτη. Είχαμε συνεργαστεί στο παρελθόν και πρόσφατα έσμιξαν ξανά οι δρόμοι μας.

Τα μελλοντικά σχέδια;

Εμφανίσεις, ηχογραφήσεις, ολοκλήρωση του καινούργιου μου δίσκου είναι τα άμεσα σχέδιά μου. Δεν σχεδιάζω μακροπρόθεσμα. Ας πούμε ότι αυτό είναι ένα μάθημα ζωής που το έχω πάρει καλά. Η κάθε επόμενη μέρα είναι ένα ακόμα δώρο στο ταξίδι. Αρκεί να είσαι εκεί.