Είμαστε έτοιμοι για τα ανταλλάγματα;

 

 

 

 

 

 

 

Του Κώστα Στούπα 

Μια μέρα μετά τη σύνοδο στη Βάρνα η «ανεξάρτητη” τουρκική δικαιοσύνη απέρριψε την αίτηση αποφυλάκισης των δύο Ελλήνων στρατιωτικων που κρατούνται όμηροι στις τουρκικές φυλακές. Στην κυβέρνηση εξακολουθούν να μαλώνουν αν είναι όμηροι ή θύματα του… GPS!

Και οι πλέον «εθνο-αδιάφοροι” αντιλαμβάνονται πως η Τουρκία έχει αλλάξει στρατηγική και τακτικές τα τελευταία χρόνια. Οι αναθεωρητικές της βλέψεις πλέον είναι φανερές και μια σειρά κινήσεων υποδηλώνει πως ενδεχομένως να έχει ξεκινήσει η διαδικασία υλοποίησης.

Εξάλλου αν δεν δράσει άμεσα, σε λίγα χρόνια ενδέχεται να βρεθεί προ τετελεσμένων τόσο σε ό,τι αφορά την ύπαρξη ανεξάρτητου Κουρδικού κράτους στο «μαλακό της υπογάστριο”, όσο και αν Κύπρος, Ελλάδα, Ισραήλ, Αίγυπτος, Λίβανος κλπ αποκτήσουν εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα υδρογονανθράκων.

Η Τουρκία αν δεν ανατρέψει τώρα τη ροή των δεδομένων θα βρεθεί σε δύσκολη θέση…

Το εμφανές σενάριο είναι πως με την ισλαμική στροφή της Τουρκίας τα τελευταία χρόνια και το μέτωπο που έχει συνάψει με τη Ρωσία και το Ιράν (ο τυχοδιώκτης Ερντογάν με τον τυχοδιώκτη Πούτιν) αφήνουν σαν μόνη επιλογή των ΗΠΑ και της Ε.Ε. τη στροφή τους στη στήριξη και υπεράσπιση της Ελλάδας και των ελληνικών συνόρων, ως συνόρων της Δύσης.

Αυτή είναι η γενική εικόνα αλλά διανύουμε μια συγκυρία όπου αφενός μεν οι ΗΠΑ αναζητούν νέο ρόλο στις διεθνείς εξελίξεις και αφετέρου κάθε εβδομάδα στην κυβέρνηση των ΗΠΑ κάποιος κορυφαίος αξιωματούχος απομακρύνεται από τη θέση του γιατί έρχεται σε ρήξη με τον Πρόεδρο που εμφανίζει αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά. Τούτο εγκυμονεί κινδύνους να βρεθούμε σε κάποιο «κενό αέρος” της αμερικάνικης ισχύος…

Η Ε.Ε. δεν διαθέτει ένοπλες δυνάμεις και δεν προβλέπεται να αποκτήσει στο προσεχές ορατό διάστημα. Επιπλέον με την άνοδο του Ευρωσκεπτικισμού και της αντισυστημικότητας βρίσκεται σε μια περίοδο υπαρξιακών αναζητήσεων.

Παρ’ όλα αυτά υπάρχει η «ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής” του άρθρου 42, παρ. 7 της συνθήκης της Λισαβόνας η οποία δεσμεύει τα μέλη της Ένωσης να παράσχουν βοήθεια και συνδρομή με όλα τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους σε κράτος – μέλος που δεχθεί επίθεση. Η ρήτρα αυτή έχει συμπεριελήφθη στη συνθήκη με πρωτοβουλία του τελευταίου σοβαρού ανθρώπου που κυβέρνησε τη χώρα μας, κάτι που φαίνεται πως δεν μπορεί να το συγχωρήσει μια μεγάλη μερίδα της κοινωνίας.

Με το ΝΑΤΟ τα πράγματα είναι περισσότερο περίπλοκα καθώς η Τουρκία είναι και αυτή μέλος της συμμαχίας.

Τα πράγματα για την Ελλάδα ενδεχομένως να γίνουν χειρότερα, αν η Τουρκία εγκαταλείψει το μέτωπο που έχει σχηματίσει με τη Ρωσία και το Ιράν και επιστρέψει ως «άσωτος υιός” στις αγκαλιές της συμμαχίας όπου καθώς αποτελεί τη σημαντικότερη περιφερειακή δύναμη διαθέτει ισχυρά χαρτιά.

Όπως είναι γνωστό κατά την παραβολή, η επιστροφή του «ασώτου” συνοδεύτηκε με την θυσία του μόσχου του σιτευτού…

Ποια είναι η θυσία που θα κληθεί να κάνει η Δύση προκειμένου να εξασφαλίσει την επαναφορά της Τουρκίας στους κόλπους της συμμαχίας;

Προφανώς η ματαίωση των σχεδίων για ένα ανεξάρτητο Κουρδιστάν και η εκχώρηση μεριδίου συνεκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων της Ν.Α. Μεσογείου με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τα κυριαρχικά δικαιώματα των γειτονικών χωρών.

Η φυγή στο «Πουθενά” μοιάζει με μπλόφα…

Το ενδεχόμενο της πανηγυρικής επιστροφής του ”ασώτου” θα πρέπει να το δει κάποιος και υπό το πρίσμα των εναλλακτικών λύσεων που διαθέτει η Τουρκία.

Η συνολική απομάκρυνση από το ΝΑΤΟ και τη Δύση με προορισμό το «πουθενά” θα έχει σαν συνέπεια την αχρήστευση τόσο του αμυντικού της συστήματος όσο και της οικονομίας της.

Το αμυντικό σύστημα της Τουρκίας έχει δομηθεί σαν συμπληρωματικό του ΝΑΤΟ με δυτική τεχνολογία. Η απομάκρυνση της χώρας από τη Δύση θα σημάνει σε λίγα χρόνια την αχρήστευση του πανάκριβου αυτού του αμυντικού εξοπλισμού. Απομάκρυνση σημαίνει στέρηση ανταλλακτικών, αναβαθμίσεων και εξέλιξης της τεχνογνωσίας…

Η οικονομία της Τουρκίας στον παγκόσμιο καταμερισμό έχει περισσότερες ομοιότητες με τις οικονομίες της Κίνας και του Βιετνάμ παρά με της Ρωσίας, του Ιράν ή της Ελλάδας…

Η Ρωσία είναι μια οικονομία που στηρίζεται κυρίως στην εξόρυξη και εξαγωγή πρώτων υλών. Η Κίνα είναι μια οικονομία στην οποία ο βασικότερος πλουτοπαραγωγικός πόρος είναι το φθηνό εργατικό δυναμικό.

Η Ευρώπη και οι ΗΠΑ είναι οικονομίες τραπεζικών υπηρεσιών, υψηλής μόρφωσης και καινοτομίας, παραγωγής μεθόδων οργάνωσης και διοίκησης και υψηλής καταναλωτικής δαπάνης (Οι ΗΠΑ εκτός των παραπάνω διαθέτουν και αυτάρκεια πρώτων υλών).

Η Τουρκία έχει εξελιχθεί τα τελευταία χρόνια στο εγγύτερο «εργοστάσιο” της Ασίας στη Δύση.

Αν ο τουρκικός παραγωγικός ιστός χάσει την πρόσβαση στις αγορές της Δύσης θα καταστραφεί καθώς η δυνατότητα καταναλωτικής απορρόφησης της Ρωσίας είναι αστεία. Η Ρωσία έχει κατά κεφαλήν εισόδημα χαμηλότερο και από αυτό της Τουρκίας.

To AΕΠ της Ρωσίας το 2016 ήταν περί τα 3,3 τρισ. δολ. και της Τουρκίας περί 2 τρισ. δολ. Η πρώτη έχει διπλάσιο πληθυσμό από τη δεύτερη. Το ΑΕΠ της Ε.Ε. υπολογίζεται πάνω από 20 τρισ. δολ. και των ΗΠΑ άλλο τόσο.

Εξάλλου, το παρελθόν της Ουκρανίας και της Συρίας ως χώρες εξαρτώμενες από τη γεωπολιτική ισχύ της Ρωσίας δεν είναι ενθαρρυντικός παράγων.

Όλα αυτά συγκλίνουν στην εκτίμηση πως είτε με τον Ερντογάν είτε με την επιστροφή των Κεμαλιστών η Τουρκία είναι πολύ πιθανό να επιλέξει έναντι ανταλλαγμάτων να παραμείνει στο δυτικό μπλοκ.

Είμαστε έτοιμοι να αποτρέψουμε ή να εκχωρήσουμε τα πιθανά ανταλλάγματα;

Προς το παρόν η κυβέρνηση (και το πολιτικό σύστημα γενικότερα) φαίνεται να απασχολείται μόνο με το πώς θα διορίσει στο δημόσιο και πώς θα συνεχίσει να δίνει σε προνομιούχες ομάδες συντάξεις κάτω από τα 60 έτη με την «Τσακαλώτεια” οικονομική αιτιολόγηση πως συμβάλουν στην ανάπτυξη…

Φυσικά υπάρχει και το ενδεχόμενο οι Τούρκοι ( όπως και εμείς) να επιλέξουν να αυτοκτονήσουν, αλλά αυτός δεν είναι λόγος να εφησυχάζουμε…

 

 

ΠΗΓΗ: capital.gr