Οι θύτες αγκαλιά με τα θύματα

Του Βασίλη Στεφανακίδη

Το θράσος τους ορισμένες φορές ,ξεπερνάει ακόμα και την πλέον καλοπροαίρετη προσέγγιση.

Ομιλώ για το θράσος ορισμένων βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που αντί να βρουν τρύπα να κρυφτούν γιατί  η ύπαρξη τους στηρίχτηκε σε παντελώς ουτοπικές διαβεβαιώσεις προς αδαείς ψηφοφόρους, έρχονται σήμερα και πράττουν χειρότερα από αυτά που πολεμούσαν, επιμένουν να πηγαίνουν σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις για την ακύρωση στην πράξη, των νόμων  που οι ίδιοι ψήφισαν!Μιλάμε για πλήρη παράνοια!

Αφού έβαλαν φαρδιά πλατιά την υπογραφή τους στην πώληση μονάδων της ΔΕΗ και έγινε νόμος του κράτους ,πηγαίνουν τώρα οι βουλευτές της Φλώρινας και της Αρκαδίας στις συγκεντρώσεις των εργαζομένων -που αν μη τι άλλο δικαίως αγωνιούν για το μέλλον τους- και τους υποδαυλίζουν για αγωνιστικές  κινητοποιήσεις ώστε να μην εφαρμοσθεί ο νόμος που οι ίδιοι ψήφισαν!Αλήθεια δεν αισθάνονται ίχνος ντροπής; Είναι τόσο ξεφτιλισμένοι σαλτιμπάγκοι;
Πάνε και ψηφίζουν την άρση της απαγόρευσης πλειστηριασμών και τώρα έρχονται και λένε ανερυθρίαστα πως η ψυχή τους βρίσκεται με τις συλλογικότητες που προσπαθούν να ματαιώσουν πλειστηριασμούς. Αυτή η ψυχή που βρίσκονταν όταν γίνονταν οι ψηφοφορίες στη Βουλή;

Ανακαλύπτουν ξαφνικά το επιχείρημα πως τα σπίτια που βγαίνουν στο σφυρί δεν είναι λαϊκές κατοικίες αλλά σπίτια πλουσίων ενώ γνωρίζουν πολύ καλά πως ο νόμος Κατσέλη-Σταθάκη, αφήνει απροστάτευτες δεκάδες χιλιάδες πρώτες κατοικίες τις οποίες βλέπουμε στους πίνακες πλειστηριασμών. Λες κι είναι ήσσονος σημασίας αν κάποιος χάνει το σπίτι του επειδή το δάνειο που πήρε για να ανοίξει ένα ψιλικατζίδικο μια μικροεπιχείρηση και η οποία έπεσε έξω λόγω της κρίσης, δεν εμπίπτει στο νόμο.

Αλλάζουν το νόμο  για τις προϋποθέσεις προκήρυξης μιας απεργίας εισάγοντας το 50%+1για τη λήψη απόφασης(και σωστά κατά την άποψη μου) κι έρχεται ο κ. Φίλης να δηλώσει πως είναι στα χέρια του εργατικού κινήματος να τον καταργήσει!

Οκ, τρία χρόνια τώρα το δούλεμα πάει γαζί, με πρωτοστάτη τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Όμως  η ανοχή και η συγκατάβαση έχουν και όρια.

Κι αν υπήρχε λίγη τσίπα σε όλους αυτούς που καμώνονται τους αριστερούς,  θα μπορούσαν κάλλιστα να παραιτηθούν αν η συνείδηση τους δεν τους επέτρεπε να ψηφίζουν όλα αυτά που απαιτούν οι δανειστές, να άφηναν τις καρέκλες τους και μετά ας έβγαιναν στο πεζοδρόμιο να καταγγέλλουν όσο θέλουν.

Τουλάχιστον οι πρώην σύντροφοι τους που έφυγαν με τον Λαφαζάνη, αν μη τι άλλο είναι απόλυτοι συνεπείς με τα πιστεύω τους και  απέδειξαν στην πράξη πως δεν τους ενδιαφέρει  η εξουσία, αν είναι να πουλήσουν τις ιδέες  τους. Αυτοί έχουν κάθε λόγο να κοιτούν τονκόσμο τους στα μάτια, γιατί δεν τους πρόδωσαν. Όχι πως συμφωνώ με αυτές τις απόψεις, αλλά τους βγάζω το καπέλο για τη συνέπεια έργων  και λόγων.

Το πρόβλημα είναι με την κυβερνητική πλειοψηφία που άλλα αποφασίζει και ψηφίζει και στη συνέχεια με φθηνές δικαιολογίες προσπαθεί να βρει αριστερό άλλοθι χωρίς ίχνος  ντροπής. Θεωρούσαν  εγκληματικό ξεπούλημα τα λιμάνια, τη ΔΕΗ, το Ελληνικό κι έρχονται  τώρα και μας λένε πως δικαιώνονται για τις επιλογές τους λες και απευθύνονται σε  λωτοφάγους.

Θα μου πείτε βρίσκουν και τα κάνουν. Ναι αυτό είναι σωστό μέχρις ενός σημείου. Το γεγονός  πως ακόμα δεν τους έχουν πάρει με τα γιαούρτια, όπως έκαναν οι ίδιοι με τους  πολιτικούς τους αντιπάλους πριν πάρουν την εξουσία, δεν σημαίνει πως ο κόσμος τους  συμμερίζεται. Το γεγονός ότι δεν προσχωρούν στην πολιτική αλητεία να τους πληρώσουν με το ίδιο νόμισμα γιατί έχουν άλλη αγωγή και επίπεδο, δεν σημαίνει πως ο συλλογικός  θυμός δεν μεγαλώνει μέρα με τη μέρα και η σημερινή εκκωφαντική σιωπή δεν θα βρει  σύντομα  τρόπους εκτόνωσης.

Ο χρόνος μετράει πλέον αντίστροφα.

 

 

ΠΗΓΗ: protothema.gr