Η «στροφή» του Σουλτάνου: Οι συγγνώμες σε Ρωσία – Ισραήλ

Το επερχόμενο τέλος του Ισλαμικού Κράτους οδηγεί όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές σε αλλαγή προτεραιοτήτων – Η κατάσταση της τουρκικής οικονομίας επιπλέον λόγος για τον Ερντογάν να κλείσει μέτωπα στην εξωτερική πολιτική – Το Κουρδικό παραμένει η κύρια πηγή ανησυχίας για τον «Σουλτάνο»

Μετά από μία μακρά περίοδο όπου η Τουρκία συμπεριφέρθηκε στην ευρύτερη περιοχή επιρροής της ως αναθεωρητική δύναμη ο Ταγίπ Ερντογάν δείχνει να αλλάζει πολιτική, επιστρέφοντας στην ομάδα των χωρών του στάτους κβο.

Σύμφωνα με τη Ρωσία ο πρόεδρος της Τουρκίας ήταν πίσω από την τρομοκρατική ομάδα του ISIS, ενώ οι ισραηλινοί έδειξαν από νωρίς ότι δεν θα του επέτρεπαν να εμφανιστεί ως προστάτης των μουσουλμάνων.

Οι σχέσεις Τουρκίας- Ισραήλ έμειναν παγωμένες για έξι χρόνια και οι σχέσεις Τουρκίας- Ρωσίας έφθασαν στο κόκκινο μετά την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους στα σύνορα με τη Συρία.

Το προηγούμενο 24ώρο ο πρόεδρος της Τουρκίας και ο νέος πρωθυπουργός της χώρας προχώρησαν σε δύο ταυτόχρονες κινήσεις. Σε επιστολή του προς τον πρόεδρο της Ρωσίας, Βλάντιμιρ Πούτιν, ο Ερντογάν απολογήθηκε για το επεισόδιο με το ρωσικό αεροσκάφος.

Όπως δήλωσε ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ, ο Ερντογάν «εξέφρασε τη βαθιά του συμπόνια και τα συλλυπητήριά του στους συγγενείς του νεκρού Ρώσου πιλότου και ζήτησε συγγνώμη».

Παράλληλα, ο Ερντογάν εξέφρασε την πρόθεσή του να αντιμετωπίσει τα προβλήματα ασφαλείας στην περιοχή και να προχωρήσει η συνεργασία με τη Μόσχα για θέματα τρομοκρατίας.

Από την πλευρά του, ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, Μπιναλί Γιλντιρίμ, χαρακτήρισε το ντηλ με το Ισραήλ, που συμφώνησε να αποζημιώσει τις οικογένειες των θυμάτων του Μαβί Μαρμαρά, μεγάλη επιτυχία.

Που το πάει ο Ερντογάν;

Το ερώτημα είναι λογικό να απασχολεί όσους ασχολούνται με τα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής. Ο πρώτος λόγος που οδηγεί τον πρόεδρο της Τουρκίας σε ρεαλιστική στροφή έχει να κάνει με το επερχόμενο τέλος του Ισλαμικού Κράτους. Πολιτικοί παρατηρητές επισημαίνουν ότι είναι απλά θέμα χρόνου να υπάρξει μία νέα ισορροπία ισχύος στην περιοχή.

Ο δεύτερος λόγος βασίζεται στον πάγιο φόβο του κατεστημένου στην Τουρκία για την ίδρυση κουρδικού κράτους. Είναι προφανές ότι ο Ερντογάν δε θέλει να είναι… μόνος σε αυτό το ζήτημα.

Ο τρίτος λόγος σχετίζεται με την κατάσταση στο εσωτερικό της Τουρκία. Και πιο συγκεκριμένα με την οικονομία της, καθώς το αναπτυξιακό θαύμα με το οποίο ταυτίστηκε ο Ερντογάν δείχνει να αγγίζει τα οριά του.

Η οικονομία έχει δεχτεί πλήγματα από την απουσία τουριστών από τη Ρωσία και το Ισραήλ, αλλά και από εμπάργκο εξαγωγών που προηγήθηκε και πολλοί μιλούν για «φούσκα που κάποια στιγμή θα σκάσει».