Η σημαία

Toυ Χρ. Ι. Στεφανάδη

Το τελευταίο χρονικό διάστημα παρακολουθούμε με βαθύ προβληματισμό μία ακόμα πιο προωθημένη τεχνική επικοινωνίας της κυβέρνησης, η οποία θα μπορούσε να έχει τον τίτλο «Πώς πετά κανείς την μπάλα στην εξέδρα».

Η κυβέρνηση, αντικειμενικά, απέτυχε να προωθήσει και να εφαρμόσει ουσιαστικές πολιτικές που είχε υποσχεθεί στον λαό. Σε ένα λαό που βρισκόταν στη δίνη της οικονομικής κρίσης, με όλα τα παρελκόμενα που αφορούσαν όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής. Οι υποσχέσεις αφορούσαν έξοδο από την κρίση, εξυγίανση του κράτους, βελτιωτικές αλλαγές σε όλα, αλλαγή ακόμα και της Ευρώπης, η οποία, μετανιωμένη για τη φιλελεύθερη κατρακύλα στην οποία είχε διολισθήσει, θα ευθυγραμμιζόταν στο όραμα του ΣΥΡΙΖΑ!… Με άλλα λόγια, σύμφωνα με τις προεκλογικές εξαγγελίες της, η τότε αντιπολίτευση, εφόσον ο λαός τής έδινε κυβερνητική εντολή, θα μας οδηγούσε ταχύτατα σε περίοδο ευημερίας και ευδαιμονίας… Οικονομική ανάπτυξη, καλύτερη Υγεία, καλύτερη Παιδεία, εξυγίανση των θεσμών και του κράτους, και γενικότερα θα ζούσαμε έναν ιδεώδη κοινωνικό μετασχηματισμό, πρωτόγνωρο για την πατρίδα μας.

Αντί αυτών, η οικονομική κρίση συνεχίζεται και επιδεινώνεται, η εξυγίανση του κράτους παραμένει στο επίπεδο των εξαγγελιών, οι θεμελιώδεις θεσμοί κλονίζονται από τις ενορχηστρωμένες επιθέσεις κυβερνητικών αξιωματούχων, οι πυλώνες μιας σύγχρονης κοινωνίας, όπως η Παιδεία και η Υγεία, ευτελίζονται. Kαι η φιλελεύθερη και συντηρητική Ευρώπη όχι μόνο δεν εμπνέεται από την αριστερή (;) πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά την αναγκάζει να δηλώνει έμπρακτα πλήρη υποταγή, υποχρεώνοντάς τη να υπογράφει ταπεινωτικά μνημόνια υποθήκευσης του μέλλοντος ακόμα και των επερχόμενων γενεών…
Και μέσα σε αυτή την πλήρη σύγχυση και την αδυναμία άσκησης μιας συνεπούς και αποτελεσματικής εθνικής πολιτικής, η κυβέρνηση στην προσπάθειά της να κρατηθεί στην εξουσία πετάει για μία ακόμα φορά την μπάλα στην εξέδρα…
Επιστρατεύεται ο υπουργός Παιδείας, όπως ο προηγούμενος με το μάθημα των Θρησκευτικών, να εξαγγείλει και να θεσμοθετήσει ένα αδάπανο πυροτέχνημα… Στις παρελάσεις, η ελληνική σημαία στα δημοτικά σχολεία θα δίνεται όχι στους αριστεύοντες μαθητές, αλλά στους τυχερούς μιας κλήρωσης!

Το απίστευτο επιχείρημα που προβάλλεται μιλά για συμβατότητα με την αριστερή ιδεολογία της ισότητας, αφού με την κλήρωση δεν γίνεται διάκριση μεταξύ των μαθητών και έτσι έχουν όλοι ίση αντιμετώπιση! Ισότητα όμως δεν σημαίνει ισοπέδωση. Προφανώς, η ενέργεια αυτή απευθύνεται, σε ένα μικρό κομματικό ακροατήριο παρέχοντάς του ένα αριστερό ιδεολογικό όπλο για την αντιμετώπιση της κριτικής που αφορά την καθολική συντηρητική πολιτική και την αποτυχία της κυβέρνησης. Ωστόσο, είναι προφανές ότι η ενέργεια αυτή, όπως άλλες αδάπανες προηγούμενες αλλά και πιθανόν επόμενες, έχουν στόχο την αγωνιώδη αλλαγή του πεδίου αντιπαράθεσης της κυβέρνησης με την αντιπολίτευση αλλά και με την πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας. Και το πεδίο αυτό δεν είναι άλλο από τις ψευδείς υποσχέσεις που έφεραν την παρούσα κυβέρνηση στην εξουσία και η ζοφερή πραγματικότητα σε όλους σχεδόν του τομείς της ελληνικής κοινωνίας…

Ο υπουργός Παιδείας, δικαιολογώντας αυτή την απόφαση, είπε ότι «δηλώσεις που συνδέουν την αριστεία με τη σημαία είναι κάτι βαθιά αντιδημοκρατικό»! Δηλαδή όλα τα προηγούμενα χρόνια, που την ελληνική σημαία σήκωναν οι άριστοι μαθητές, ζούσαμε σε ένα αντιδημοκρατικό καθεστώς, αναμένοντας τη σημερινή κυβέρνηση και τον σημερινό υπουργό να το εκδημοκρατίσει! Σε μια στιγμή, μάλιστα, που η κοινωνική αντιστοίχιση της κυβέρνησης συρρικνώνεται επικίνδυνα…
Αλλά η επιβράβευση των άριστων μαθητών και μαθητριών δεν γίνεται σε βάρος κανενός. Είναι ένας σημαντικός συμβολισμός για την προσπάθεια που καταβάλλουν και αποτελεί στοιχείο ηθικής δικαίωσης. Είναι ένας συμβολισμός που αγγίζει το ίδιο το νόημα της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Ανέφερε και κάτι άλλο ως επιχείρημα ο υπουργός για να στηρίξει αυτή την απόφαση: «Στον στρατό δεν πηγαίνουν μόνο οι άριστοι μαθητές. Πηγαίνουν όλοι».
Πράγματι πηγαίνουν όλοι. Ή… σχεδόν όλοι!

Υπηρέτησα μαζί με τους «σχεδόν όλους» κοντά τρία χρόνια στο Πολεμικό Ναυτικό. Και δεν κρύβω ότι μου άρεσε πολύ να βλέπω την έπαρση της ελληνικής σημαίας και στην ξηρά και στη θάλασσα.
Θυμάμαι τα λόγια του Οδυσσέα Ελύτη:
«Ηρθαν ντυμένοι “φίλοι” αμέτρητες φορές οι εχθροί μου το παμπάλαιο χώμα πατώντας».

 

ΠΗΓΗ: protothema.gr