Η πολιτική της αμεριμνησίας

Του Αλέξανδρου Κασιμάτη 

Ο πρώην Πρωθυπουργός Κ. Σημίτης μιλώντας πριν από λίγες ημέρες στο φόρουμ των Δελφών για την περίοδο του πρώτου μνημονίου, είπε πως «Την περίοδο εκείνη, το βάρος της διαπραγμάτευσης σήκωσε ο ίδιος ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών.

Δεν γίνονται έτσι αυτές οι διαπραγματεύσεις. Συγκροτείται ένα επιτελείο το οποίο προετοιμάζει τη διαπραγμάτευση και οι επαφές του πρωθυπουργού γίνονται επί της βάσης αυτής της προετοιμασίας».

Το μεσημέρι της Δευτέρας ο Αλ. Τσίπρας εξήγγειλε ότι μετά από επτά χρόνια περάσαμε στην ανάπτυξη και λίγο αργότερα τον διέψευσε πανηγυρικά η ΕΛΣΤΑΤ με τα στοιχεία για την πορεία της οικονομίας το τέταρτο τρίμηνο του 2016. Αν δεχθούμε ότι στο Μέγαρο Μαξίμου είχαν σοβαρότερα θέματα να ασχοληθούν, από το υπουργείο Οικονομικών δεν θα έπρεπε να τους έχουν ενημερώσει, ώστε ο Πρωθυπουργός να αποφύγει μια τόσο κραυγαλέα γκάφα; Οι οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης (Μoodys, Fitch κλπ) συνηθίζουν μια-δύο ημέρες πριν την επίσημη ανακοίνωση να δίνουν στο υπουργείο Οικονομικών της κάθε χώρας μια άτυπη ενημέρωση για το περιεχόμενο των αξιολογήσεων τους. Η ΕΛΣΤΑΤ τόσο ανεξάρτητη είναι που αγνόησε τελείως την Κυβέρνηση;

Το συμπέρασμα λοιπόν είναι πως είτε στο Μαξίμου και στο υπουργείο Οικονομικών δεν πήραν χαμπάρι και πήγαν τελείως αμέριμνοι, όπως λέει και ο Ν. Φίλης, είτε δεν ανταλλάσσουν μεταξύ τους κουβέντα, ούτε καν για τα τυπικά και τα τρέχοντα. Ότι από τα δύο κι αν συνέβη, είναι εξίσου ανησυχητικό. Και δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα… αμεριμνησίας. Η «ασφαλιστική μεταρρύθμιση» Κατρούγκαλου είναι νόμος εδώ και αρκετούς μήνες και μόλις πριν από λίγες ημέρες αναγκάστηκαν να παραδεχθούν ότι δεν είναι σε θέση να εκδοθούν 65.000 συντάξεις. Ψηφισαν ανεφάρμοστες διατάξεις για τις συντάξεις, αλλά δεν ξέχασαν να ψηφίσουν και την έκπτωση υπουργών, βουλευτών κλπ απο την εισφορά αλληλεγγύης.

Είναι το ίδιο πολιτικό σύστημα που δεν μπορεί να εξηγήσει στους πολίτες ότι η χώρα χρεοκόπησε το 2010. Ότι η ΕΕ χρηματοδότησε και χρηματοδοτεί όλα αυτά τα χρόνια το άνοιγμα που παρουσιάζουν οι δαπάνες με τα έσοδα του προυπολογισμού μας κι έτσι η προσαρμογή μισθών, συντάξεων και δαπανών γίνεται σταδιακά και δεν χρειάστηκε να πραγματοποιηθεί σε ένα βράδυ, κάτι που αν είχε συμβεί θα είχε παρασύρει κι όλο το πολιτικό σύστημα. Για χάρη των ευρωπαικών τραπεζών και της ευρωπαικής αλληλεγγύης η προσαρμογή αποφασίστηκε να γίνει σταδιακά και τώρα εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να παρακολουθούμε τον κάθε ανεπαρκή να πιστεύει ότι συναντά το πολιτικό του πεπρωμένο και σηκώνει μόνος του το βάρος της διαπραγμάτευσης.

ΠΗΓΗ: protothema.gr