Η Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ χτυπάει… το σαμάρι

Του Γιάννη Σιδέρη

Γνωστή η λαϊκή παροιμία «φταίει ο γάιδαρος και χτυπάνε το σαμάρι». Ο γάιδαρος δεν προσωποποιείται εν προκειμένω, δεν αφορά πρόσωπο, αλλά την συνολική κυβερνητική πολιτική.

Οι περίφημοι «53» του ΣΥΡΙΖΑ, αφού ψηφίζουν υποτακτικώς όλα όσα προβλέπουν τα – κατ’ αυτούς, αντιλαϊκά, απάνθρωπα μέτρα – βρήκαν οδό διαφυγής και καλλωπισμού του καταρρακωμένου αριστερού τους προφίλ, επιτιθέμενοι στον υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γιάννη Μουζάλα.

Σαφώς ο κ. Μουζάλας δεν ήταν ο καταλληλότερος για τη θέση. Ήταν ως πολίτης αξιόλογος επιστήμονας αλλά στρατευμένος υπέρ της μιας πλευράς, των προσφύγων. Είχε δράσει υπέρ των δικαιωμάτων τους, είχε βρεθεί στους τόπους τους, εκεί που οι άνθρωποι αναγκάζονται, υπό τραγικές αιματηρές συνθήκες, να ξεσπιτώνονται και να κινούν απέλπιδες – και ελπιδοφόροι συνάμα – την μεγάλη περιπέτεια της ζωής τους.

Αυτό σημαίνει ότι ήταν εμπειρικός γνώστης του προβλήματος, ως ακτιβιστής. Ήταν άρα μονομερής, μη έχοντας την κατάλληλη ψυχική απόσταση. Δεν είχε επίσης τις τεχνοκρατικές γνώσεις και την αντίστοιχη διοικητική εμπειρία, για να το διαχειριστεί. Η διαχείριση προσφυγικών ροών είναι πλέον ένα τεράστιο «project» πλανητικής εμβέλειας, αφού το ίδιο πρόβλημα εντοπίζεται όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά ταυτόχρονα και στην Βόρειο Αμερική και την Αυστραλία. Ζούμε τη νέα μεγάλη μετανάστευση των λαών!

Το λάθος δεν είναι δικό του αλλά του κ. Τσίπρα που τον τοποθέτησε. Όμως… λογικώς τον τοποθέτησε, γιατί ο ίδιος ο πρωθυπουργός ήταν άσχετος με το πρόβλημα. Διακατείχετο  από την απλοϊκή άποψη του όλου ΣΥΡΙΖΑ (την οποίαν συναντάμε και σε ενίους φιλελεύθερους), ότι οι κατατρεγμένοι άνθρωποι, οι φτωχοί, δικαιούνται να μεταναστεύσουν παρανόμως σε πλουσιότερες χώρες, για να αποκτήσουν στον ήλιο μοίρα. Άρα λογικό ήταν να μπει  ως αρμόδιος υπουργός πρόσωπο που τους κατανοεί.

Λάθος φυσικά: Ο ίδιος  ο κ. Μουζάλας χρειάστηκε να γίνει υπουργός για να παραδεχθεί από τηλεοράσεως ότι μόνο τότε κατανόησε και τα προβλήματα της «άλλης πλευράς», της εντεύθεν των συνόρων. Ως τότε ήταν εύκολος θιασώτης του «διαμπερούς» των συνόρων, πρεσβεύοντας ότι όλοι οι μετανάστες χωράνε!

Διέφευγε στον πρωθυπουργό, αλλά και στον τότε φρέσκο υπουργό το διττό πρόβλημα. α) Τα προβλήματα που δημιουργούν οι μεταναστευτικές ροές στους γηγενείς, και κατά τεκμήριο στα πιο φτωχά στρώματα εξ αυτών, στις λαϊκές  συνοικίες, εκεί που οι άνθρωποι ζουν στερημένα, αν δεν φυτοζωούν πλέον, με το μίζερο μεροκάματο β) Ο αριθμός των μεταναστών. Δεν είναι θέμα προσώπων, χρώματος, εθνικοτήτων και θρησκειών, όσα δηλαδή απεχθάνεται η ρατσιστική αντιμετώπιση της ανθρώπινης ύπαρξης, ασχέτως αν οι συριζαίοι και όλοι οι εύκολοι «ανθρωπιστές» κολλούσαν τη ρετσινιά του ρατσιστή σε όποιον έθετε προβληματισμούς.

Αιτία της μετανάστευσης δεν είναι μόνο η φτώχεια. Συναντά κανείς σε φτωχές χώρες ανθρώπους που έχουν τον επιούσιο, αλλά ξεκινούν και αυτοί το μακρινό επικίνδυνο ταξίδι. Αφενός η τηλεοπτική  εικόνα που φτάνει στις εσχατιές της  οικουμένης και λειτουργεί ως πλανευτικό κάλεσμα. Βλέπουν εικόνες της Δύσης και θεωρούν ερχόμενοι σε αυτή, θα ζήσουν έτσι! (Ο γράφων έχει δει στις εσχατιές της Σαχάρας και στα φτωχά νησιά της Ωκεανίας, άπειρες δορυφορικές κεραίες να υψώνονται σε πήλινες, ξύλινες ή πασσαλόπηκτες καλύβες). Αφετέρου, τους πλησιάζει δελεαστικά το τεράστιο δουλεμπορικό κύκλωμα, που ως λερναία ύδρα έχει εξαπλωθεί σε όλο το πλανήτη, τους υπόσχεται ζωή χαρισάμενη στη Δύση, και με το αζημίωτο αναλαμβάνει να τους βοηθήσει! Έτσι ξεχειλίζουν οι δρόμοι των απόκληρων, εκ των οποίων λίγοι είναι πρόσφυγες πολέμων.

Οι «53» και όσοι άλλοι διεθνιστές του ΣΥΡΙΖΑ, αφού ψηφίζουν τα μνημονιακά μέτρα σαν να μην υπάρχει αύριο, για να διατηρήσουν τους ηγεμονικούς μισθούς τους, βρήκαν εύκολη διαφυγή τους μετανάστες. Δεν ισχυριζόμαστε ότι υποκρίνονται. Πάντα ο ΣΥΡΙΖΑ είχε μια εύκολη, φιλομεταναστευτική στάση. Απλώς τώρα δεν έχουν σε τι άλλο να αποδείξουν την αριστεροσύνη τους. Έτσι, κατά τη χθεσινή συνεδρίαση της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ, σε μια συνεδρίαση τριών ωρών, κατανάλωσαν το 80% του χρόνου για το μεταναστευτικό, με κύριο πιάτο την κριτική στον κ. Μουζάλα.

Ο κ. Μουζάλας αμυνόμενος, τους είπε ότι αν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν θωρούν πως επαρκεί για τη θέση, είναι διατεθειμένος να υποβάλει την παραίτησή του. Στο σημείο αυτό παρενέβη ο πρωθυπουργός και αποφόρτισε την κατάσταση, λέγοντας ότι δεν τίθεται τέτοιο θέμα, και άλλωστε, όπως, είπε η Π.Γ. δεν είναι το αρμόδιο όργανο ώστε να  συζητείται ένα τέτοιο θέμα.

Το πρόβλημα δεν είναι του Μουζάλα, πέραν των προαναφερθέντων, και για το γεγονός ότι εμπλέκονται πολλά υπουργεία. Είναι αφενός η απειρία των υπουργών αφετέρου η γνωστή ραθυμία της κρατικής μηχανής, που επί ΣΥΡΙΖΑ, κάθε άλλο παρά καλυτέρευσε. Ένα επιπρόσθετο πρόβλημα είναι οι ποικίλες ΜΚΟ, που οι περισσότερες παρενέβησαν διαλυτικά με αποτέλεσμα η κατάσταση να γίνει χαώδης. Την πληρώνουν φυσικά οι ίδιοι οι μετανάστες, αλλά και οι κάτοικοι των νησιών.

Λύση δεν διαφαίνεται. Ο χειμώνας θα έρθει, οι μετανάστες επί συριζαίων –που τόσο τους αγαπούν – θα ξεπαγιάσουν, ή έστω θα κακοπεράσουν (όσο δεν κακοπέρασαν επί των προηγούμενων ανάλγητων), η κριτική στον Μουζάλα θα συνεχιστεί γιατί πρέπει να δείξουν αριστεροί, και ο πρωθυπουργός, ως μη γνώστης του προβλήματος, δεν θα σκεφθεί το πιο αναγκαίο: Να σχηματίσει μια ομάδα κρούσης από τεχνοκράτες που δεν θα συμπονάνε αναγκαστικά τους μετανάστες, αλλά θα έχουν την επιστημονική επάρκεια και την διοικητική ικανότητα, να αντιμετωπίσουν μερικώς έστω το πρόβλημα, καθώς λύση δεν διαφαίνεται.

ΠΗΓΗ: liberal.gr