Η λεηλασία των περιουσιών

Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου 

Τι γίνεται; Οι κατασχέσεις πέφτουν βροχή από την εφορία. Και έρχονται και οι πλειστηριασμοί από τις τράπεζες. Κι όμως δεν υπάρχει καμία αντίδραση. Έτσι αντιλαμβάνονται οι κυβερνώντες την κοινωνική δικαιοσύνη; Αυτή είναι η περίφημη… σεισάχθεια που ευαγγελιζόταν κάποτε ο κ. Τσίπρας; Και ποια η αντίδραση της αντιπολίτευσης; Μπορεί να υπάρχει επόμενη ημέρα όταν οι περιουσίες λεηλατούνται;

Η επίθεση που έχει υποστεί η ελληνική κοινωνία από τα πρωτοφανή φορολογικά μέτρα, είναι άνευ προηγουμένου. Και δεν εξυπηρετεί καμία φορολογική δικαιοσύνη. Αντιθέτως πρόκειται για κατάφωρη αδικία, σε πλείστες όσες περιπτώσεις. Άνθρωποι χάνουν τα σπίτια τους και περιουσιακά στοιχεία επειδή αδυνατούν να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς ένα αδηφάγο και ισοπεδωτικό μίγμα οικονομικής πολιτικής. Και αν νομίζουν οι Συριζαίοι ότι πλήττουν τους… πάλαι ποτέ έχοντες και κατέχοντες γελιούνται.

Την ίδια την ευρεία κοινωνική μάζα που υποτίθεται ότι έρχονταν να υπερασπιστούν καταστρέφουν. Αυτούς πετά στον δρόμο σε μεγάλο ποσοστό η λαίλαπα των κατασχέσεων για οφειλές προς εφορία και ταμεία. Δεν είναι μόνο οι… αστοί νοικοκυραίοι, που ωστόσο αποτελούσαν τη ραχοκοκαλιά της κοινωνίας και της οικονομίας που εξαθλιώνονται. Είναι και τα ίδια τα χαμηλά στρώματα. Εδώ θα φτάσουμε να φορολογούνται πολίτες που θα εισπράττουν 500 ευρώ το μήνα… Πώς μπορούν εκείνοι να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους; Πώς θα πληρώσουν παλαιότερες οφειλές άνεργοι και… νεόπτωχοι; Οι οποίοι (νεόπτωχοι) τείνουν να αποτελέσουν το μεγαλύτερο κομμάτι της σημερινής ελληνικής κοινωνίας…

Και την ίδια στιγμή, όπως αποκαλύπτουν τα ίδια τα στοιχεία των οικονομικών υπηρεσιών, τείνει να γενικευτεί το καθεστώς των κατασχέσεων λογαριασμών, ενοικίων, αμοιβών. Επιχειρήσεις και φυσικά πρόσωπα ζουν καθημερινά με το άγχος της κατάσχεσης αφού η όποια κατάθεση σε τραπεζικό τους λογαριασμό σε πολλές περιπτώσεις δεσμεύεται αυτόματα και αποδίδεται στα κρατικά ταμεία. Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανέδειξε χθες το Capital.gr,  το 2016 η φορολογική διοίκηση επέβαλε συνολικά 1.602.835 μέτρα αναγκαστικής είσπραξης, δηλαδή κατασχέσεις, πλειστηριασμούς, υποθήκες και ποινικές διώξεις. Πώς θα ζήσουν αυτοί;

Αν οι κυβερνώντες δεν το αντιλαμβάνονται ότι καταστρέφουν ό,τι έχει απομείνει, αν δεν αντιλαμβάνονται ότι η αρπαγή περιουσιακών στοιχείων και οι κατασχέσεις περιουσιών από ανθρώπους ανήμπορους να ανταποκριθούν, διαλύει και το τελευταίο απομεινάρι του κοινωνικού ιστού, τότε θα πρέπει κάποιος άλλος να βροντοφωνάξει και να υψώσει ανάστημα κατά αυτής της λεηλασίας. Και αυτό τον ρόλο οφείλει να τον σηκώσει, να τον επωμιστεί η αντιπολίτευση.

Από εκεί και μόνο άλλωστε, όχι μέσα από… χάρισμα ή… σεισάχθεια, αλλά από μία νέα φορολογική πρόταση – μεταρρύθμιση που θα διορθώνει την εγκληματική δράση του κράτους κατά των πολιτών του, μπορεί να προκύψει κάποια λύση. Η συνταγή του… κράτους – real estate, δεν μπορεί να αποδώσει. Ούτε είναι δυνατό η κατοχή περιουσιακών στοιχείων που με κόπο, ιδρώτα και αίμα αποκτήθηκαν μετά από δουλειά δεκαετιών, να μπορεί να αποτελεί αποτέλεσμα εκδικητικότητας, αρπαγής και ατέρμονης φορομπηχτικής πολιτικής.

Η κυβέρνηση δεν πρόκειται να αλλάξει το μίγμα. Δεν πιστεύει άλλωστε στην ελεύθερη οικονομία και στη λειτουργία της, στην ανάπτυξη και στη δημιουργία. Πιστεύει στην ισοπέδωση, στην σοβιετοποίηση, στην τιμωρία. Όποιο κεφάλι… εξέχει πάνω από τον όχλο κόβεται. Από αυτή τη νοοτροπία δεν πρόκειται, δεν μπορεί να προκύψουν λύσεις. Είναι επιλογή συνειδητή άλλωστε η φορολαίλαπα έναντι της μείωσης του κράτους, η κρατικοδίαιτη έναντι της ιδιωτικής οικονομίας.

Άλλο όμως ο στρατηγικός κακοπληρωτής, άλλο η ευρεία μάζα. Δεν μπορεί να μπαίνουν όλοι στο ίδιο καζάνι. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μία πρωτοφανή γενίκευση. Να σβηστούν λοιπόν τα χρέη όσων αδυνατούν να πληρώσουν; Όχι. Να δοθεί όμως χρόνος, να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις να υπάρξουν δουλειές, εισοδήματα, ανάπτυξη. Να ανακτηθεί η αξιοπρέπεια και μαζί με αυτήν, θα ανακτηθεί και ένα μέρος έστω των οφειλών από το κράτος ή τις τράπεζες. Το οποίο κράτος βεβαίως, δεν πληρώνει τις δικές του οφειλές…

Γι’ αυτό και θα πρέπει όσο είναι καιρός και πριν αρχίσουν να λαμβάνουν μαζική μορφή όχι μόνο οι κατασχέσεις λογαριασμών αλλά και οι… εξώσεις και οι πλειστηριασμοί, από δημόσιο και τράπεζες, να υπάρξει ένα πολιτικό ανάχωμα. Να υπάρξει υπεράσπιση του μόχθου και της αξιοπρέπειας. Και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά συνολικά με όλες τις πολιτικές δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου.

ΠΗΓΗ: capital.gr