Η κυβέρνηση διαλύεται…

 Του Κώστα Στούπα 

Αν η  οικονομική δραστηριότητα εξαρτάται κατά 80- 90% από την ψυχολογία και το κλίμα εμπιστοσύνης μεταξύ κυβέρνησης και παραγωγικών τάξεων, το υπόλοιπο 10-20% αφορά την ύπαρξη καταθέσεων και ρευστότητας ικανών να χρηματοδοτήσουν επενδυτικά σχέδια και κατανάλωση.

Στην Ελλάδα αυτήν την περίοδο απουσιάζουν όλα τα παραπάνω. Το να περιμένεις βιώσιμη ανάπτυξη σε αυτό το περιβάλλον είναι σαν να περιμένεις να χιονίσει στη σελήνη.

Την Άνοιξη του 2015 κυβερνητικοί αξιωματούχοι καθημερινά διαβεβαίωναν πως η συμφωνία κλείνει από μέρα σε μέρα. Κάποιοι δεν δίσταζαν μάλιστα να διαβεβαιώνουν πως η συμφωνία είχε επιτευχθεί και καθαρογράφεται…

Στην πραγματικότητα συμφωνία δεν υπήρχε με αποτέλεσμα να πάμε στο δημοψήφισμα εκτόνωσης-χειραγώγησης και τα capital controls των οποίων το κόστος η χώρα θα πληρώνει για δεκαετίες.

Το καλοκαίρι του 2015 κυβερνητικά στελέχη διαβεβαίωναν πως τα capital controls θα αποσυρθούν εντός λίγων εβδομάδων. Πριν τις εκλογές του Σεπτεμβρίου πως θα έχουν αποσυρθεί μέχρι τέλος του χρόνου. Τέλος του 2015 έλεγαν πως το πολύ το Μάρτιο του 2016 θα έχουν αποσυρθεί.

Βρισκόμαστε στις αρχές του 2017 και κάτι τέτοιο δεν φαίνεται στον ορίζοντα.

Το ίδιο έγινε και με την πρώτη αξιολόγηση. Αντί του Φθινοπώρου του 2015 έκλεισε το καλοκαίρι του 2016.

Το ίδιο συμβαίνει και με τη δεύτερη αξιολόγηση. Το Φθινόπωρο ο ίδιος ο πρωθυπουργός μιλούσε για κλείσιμο της αξιολόγησης με μια θετική έκπληξη για το χρέος.

Βρισκόμαστε στα μέσα Ιανουαρίου και η έκπληξη του χρέους αποδείχθηκε «φούσκα» και ακόμα και οι πιο αισιόδοξοι δεν βλέπουν συμφωνία νωρίτερα από τα τέλη Φεβρουαρίου.

Ακόμη και να κλείσει η αξιολόγηση χωρίς νέα μέτρα (κάτι που μοιάζει απίθανο) η ζημιά στην οικονομία έχει ολοκληρωθεί.

Η εμπιστοσύνη λοιπόν ως προϋπόθεση είναι ήδη μια χαμένη υπόθεση. Το ίδιο ισχύει και για τις τραπεζικές καταθέσεις.

«Τοξική» κυβέρνηση…

Για πολλοστή φορά από τις αρχές του 2015 η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύεται «τοξική» για την οικονομία και το κλίμα εμπιστοσύνης που απαιτείται. Η καθυστέρηση του κλεισίματος της δεύτερης αξιολόγησης δεν έχει απλώς στείλει τα λάθος μηνύματα, αλλά έχει επιβεβαιώσει τις υποψίες του κόσμου της οικονομίας πως ορθώς δεν εμπιστεύονται την κυβέρνηση του κ. Τσίπρα.

Το ερώτημα που γεννάται είναι γιατί η κυβέρνηση καθυστερεί να κλείσει τις συμφωνίες. Οι έχοντες στοιχειώδη αντίληψη για τη διαχείριση μιας οικονομικής κρίσης από πλευράς κυβερνήσεων, γνωρίζουν πως το κλειδί είναι η ταχύτατη εφαρμογή των δυσάρεστων μέτρων με στόχο τη δυναμική ανάκαμψη της οικονομίας.

Πίνουν το «πικρό ποτήρι» των δυσάρεστων μέτρων όσο πιο νωρίς γίνεται και διαθέτουν την αποδοχή της κοινής γνώμης και μετά αν είναι σωστά τα μέτρα περιμένουν την οικονομική ανάκαμψη που θα εκτονώσει την όποια δυσαρέσκεια.

Η κυβέρνηση κάνει ακριβώς το αντίθετο. Αντί να μειώσει το κράτος και να δώσει «ανάσα» στον ιδιωτικό τομέα αυξάνει τις κρατικές δαπάνες και την αναποτελεσματική λειτουργία του πελατειακού κράτους. Αντί να κλείσει τις αξιολογήσεις της εφαρμογής των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει γρήγορα τις αφήνει να «σέρνονται» επί μήνες εξαλείφοντας και τα τελευταία ίχνη εμπιστοσύνης.

Η κυβέρνηση διαπραγματεύεται με τους δανειστές όχι με γνώμονα την ανάταξη της οικονομίας και της χώρας αλλά με βάση τα όρια της αντοχής του κόμματος και της κοινοβουλευτικής ομάδας  σε  ό,τι αφορά τη σύγκρουση που λαμβάνει χώρα με την πραγματικότητα.

Η  πολιτική «φούσκα» του κ. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ είχε χτιστεί πάνω σε αλλεπάλληλα ψέματα. Τώρα που αναγκάζονται να κάνουν τα αντίθετα απ’ όσα έλεγαν προσπαθούν να εξαγοράσουν την ανοχή του κόμματος και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας με διορισμούς, αργομισθίες και ανοχή στη διαφθορά.

Με διάφορα τρικ όπως ο μποναμάς στους συνταξιούχους προσπαθούν να κρατήσουν τις αντιδράσεις υπό έλεγχο.

Καθώς όμως η οικονομική καχεξία στην κοινωνία αυξάνεται, οι αρνητικές αντιδράσεις πληθαίνουν. Το ίδιο και οι πιέσεις προς τα στελέχη και τα μέλη.

Η καθυστέρηση του κλεισίματος της αξιολόγησης είναι δείγμα διάλυσης της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα είναι χτισμένη πάνω σε δομικά ψέματα. Κάθε φορά που προσπαθεί να κυβερνήσει, τα ψέματα μετακινούνται και ολόκληρο το οικοδόμημα τρίζει.

*Αναδημοσίευση από το Capital.gr.