Οι φωτιές μας «ξεγυμνώνουν» όλους!

Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου 

Ούτε ειδικός είμαι ούτε τον παριστάνω. Όμως ως απλός πολίτης αυτής της χώρας έχω ορισμένες απορίες και ορισμένες σκέψεις για την υπόθεση των πυρκαγιών.

Σε μία χώρα όπως η Ελλάδα είναι απόλυτα κατανοητό να μην υπάρχει επάρκεια εξοπλισμού και μηχανημάτων για την αντιμετώπιση έκτακτων καιρικών φαινομένων τον χειμώνα. Κάθε πότε άλλωστε ξεσπούν… κατακλυσμιαίες χιονοθύελλες… Είναι πράγματι δύσκολο να υπάρχει αποθηκευμένος για την… μία φορά που θα χρειαστεί πανάκριβος μηχανολογικός ή άλλος εξοπλισμός σε όλες τις περιφέρειες και κυρίως στις μεγαλύτερες όπως για παράδειγμα η Αττική. Ή και να υπάρξει η κατάλληλη παιδεία ή εμπειρία στους πολίτες ώστε να αντιμετωπιστεί κατάλληλα η… κακιά ώρα.

Όμως δεν μπορεί να συμβαίνει το ίδιο και με τις πυρκαγιές. Η Ελλάδα είναι χώρα πυροπαθής. Έχει υποστεί τεράστιες καταστροφείς, έχει θρηνήσει θύματα. Στην Ελλάδα ήταν και είναι απαραίτητο να έχει δημιουργηθεί κουλτούρα πρόληψης και αντιμετώπισης αντίστοιχων κινδύνων και καταστροφών. Η οποία αφορά αφενός στην επάρκεια των μέσων πυρόσβεσης και στον στρατηγικό σχεδιασμό αντιμετώπισης κρίσεων και αφετέρου στην πρόληψη. Και από πλευράς κράτους και υπηρεσιών και από την πλευρά της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Αλλά και στην «εκπαίδευση» των πολιτών. Και στην παρέμβαση στην κουλτούρα τους. Και αυτό δεν ξεκινά μόνο από το κράτος αλλά και από την ίδια την οικογένεια… Και σε όλους αυτούς τους τομείς δεν νομίζω ότι γίνεται τίποτα το ιδανικό, αλλά έστω και το καλύτερο δυνατό. Άλλωστε στη χώρα μας οι περισσότερες πυρκαγιές δεν έχουν την μορφή εκείνων που κατακαίουν παρθένες εκτάσεις δασών όπως για παράδειγμα στις ΗΠΑ ή την Αυστραλία… Και είναι εντυπωσιακό το δεδομένο ότι η πλειοψηφία τους ξεκινά από ένα τσιγάρο που πετάχτηκε από κάποιον ασυνείδητο ή ένα κομμάτι γυαλί ή ένα πεταμένο μπουκάλι. Ή από κάποιον που άναψε φωτιά να κάψει χορτάρια ή ξερόκλαδα…

Η θεωρία των εμπρησμών είναι πολύ… βολική για να βγάζει από πάνω του την ευθύνη το κράτος. Αλλά πέραν ορισμένων περιπτώσεων μάλλον υπερτιμημένη αιτία είναι. Προφανώς και υπάρχουν εγκληματίες που εποφθαλμιούν δασικές εκτάσεις, όμως δεν είναι η πλειοψηφία.

Ας σκεφτούμε αν ο καθένας κάνει αυτό που πρέπει. Αν το κράτος φροντίζει να υπάρχουν σε ετοιμότητα επαρκή μέσα πυρόσβεσης. Αν οι διοικήσεις των σχετικών υπηρεσιών διατηρούνται με βάση την αξία τους και όχι με κομματικά κριτήρια. Αν η αυτοδιοίκηση φροντίζει να καθαρίζονται τα χορτάρια από τις αντιπυρικές ζώνες, αν υπάρχουν επαρκείς περιπολίες.

Και αν ο καθένας μας… καθαρίζει την αυλή του. Και πάνω από όλα αν έχουμε αντίληψη του ακούσιου πιθανού εγκλήματος που διαπράττουμε όταν πετάμε ένα τσιγάρο ή ένα μπουκάλι. Αν σκεφτόμαστε ποτέ προληπτικά το κακό πριν χρειαστεί να παραστήσουμε τους ήρωες όταν αυτό συμβεί. Επειδή δυστυχώς νομίζω ότι σε όλα αυτά υπάρχουν ευθύνες, όπου αναλογούν και επιμερίζονται, ας κατανοήσουμε επιτέλους ότι καλύτερη από την αντιμετώπιση είναι η πρόληψη…

 

ΠΗΓΗ: capital.gr