Η επιστροφή του σκοπιανού

Της Αγγελικής Σπανού

Το πρόβλημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ είναι η επιτομή της παθολογίας της ελληνικής διπλωματίας. Για το σκοπιανό έπεσε η κυβέρνηση Μητσοτάκη, έγιναν παθιασμένες λαοσυνάξεις ενώ δεν αποδείχθηκε ότι το όνομα είναι η ψυχή μας (αδιαφορεί η κοινωνική πλειοψηφία σήμερα), η Εκκλησία αναδείχθηκε σε βασικό πυλώνα χάραξης και άσκησης εξωτερικής πολιτικής, πανηγυρίστηκε το βέτο Καραμανλή στο Βουκουρέστι (2008) για το οποίο μετά καταδικαστήκαμε από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης χωρίς αυτό να απασχολήσει στη συνέχεια την ελληνική Βουλή.

Χάθηκαν ευκαιρίες, επισημοποιήθηκε ο πραλογισμός (λύση χωρίς τη λέξη Μακεδονία και παράγωγά της συμφώνησαν οι πολιτικοί αρχηγοί στις συσκέψεις 1992-1993), έκαναν καριέρα επαγγελματίες της πατριδοκαπηλείας, κυριάρχησε ο εθνικιστικός λόγος, εξυφάνθηκαν εθνικοί μύθοι και ένα πέπλο συγκάλυψης της πραγματικότητας που είναι ότι στα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία η FYROM αναφέρεται ως Macedonia, όπως άλλωστε την έχουν αναγνωρίσει περισσότερες από 130 χώρες.

Ο πρώην πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ Ν. Γκρούεφσκι ήταν μια κάποια λύση. Λαϊκιστής και επιρρεπής στον φαιδρό αλυτρωτισμό που εκφράστηκε με τα αγάλματα του Αλέξανδρου και του Φίλιππου κατάφερε να στρέψει εναντίον του ακόμη και τους πιο σταθερούς συμμάχους της εύθραυστης χώρας του και να ενισχύσει την ελληνική επιχειρηματολογία.

Τώρα όμως βάρβαροι δεν υπάρχουν και ο μετριοπαθής Ζ. Ζάεφ δείχνει πραγματικά εποικοδομητική διάθεση για λύση. Το θέλουν οι ΗΠΑ, το θέλει και η Γερμανία, οργανώνεται η ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ για να σταθεροποιηθεί και να ανοίξει μετά ο δρόμος για την επιτάχυνση της ευρωπαϊκής της πορείας.

Στο τραπέζι υπάρχει το όνομα Nova Makedonija (εκείνο που απορρίψαμε το 1992 με το πακέτο Πινέιρο…) και η ιδέα είναι να αντιμετωπιστεί το ονοματολογικό μαζί με μια δέσμευση για αλλαγή του Συντάγματος των Σκοπίων ώστε να ακυρωθούν εδαφικές διεκδικήσεις και η φαντασιακή οικειοποίηση της ιστορίας μας. Μια κίνηση καλής θέλησης από την πλευρά των Σκοπίων, όπως η μετονομασία του αεροδρομίου «Μέγας Αλέξανδρος», θα μπορούσε να είναι η αρχή της πορείας προς τον συμβιβασμό.

Στο Μέγαρο Μαξίμου και στο υπουργείο Εξωτερικών φαίνεται πως έχει ωριμάσει η ιδέα να γίνει το βήμα μπροστά. Ξέρουν πως θα κερδίσουν μεγάλο διπλωματικό κεφάλαιο αν, επιτέλους, απαλλάξουν την ΕΕ από ένα δικό μας ζήτημα, αν εμφανιστούμε ως χώρα που λύνει αντί να δημιουργεί προβλήματα. Καταλαβαίνουν επίσης ότι χρειάζονται κάτι για την υστεροφημία της «πρώτης φοράς Αριστερά» και επενδύουν στα αποτελέσματα της γοητείας που ασκούν στον διεθνή παράγοντα.

Η εκδήλωση κινητικότητας στο σκοπιανό θα είναι μια καλή άσκηση εθνικής αυτογνωσίας και μια ευκαιρία για το πολιτικό σύστημα να κοιταχτεί στον καθρέφτη. Πριν αναρωτηθούμε αν ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος ας απαντήσουμε στο βασικό: Θέλουμε να λυθεί το σκοπιανό; Γιατί η ακινησία βολεύει όσους -διακομματικά- περιμένουν να διαλυθεί η ΠΓΔΜ λόγω έξαρσης της διεκδικητικότητας της ισχυρής αλβανικής μειονότητας και κρύβονται πίσω από την μέχρι τώρα αδιαλλαξία και την προκλητικότητα της άλλης πλευράς. Αν ο Ζ. Ζάεφ δείξει σοβαρότητα και υπευθυνότητα διάφοροι Σκοπιανοφάγοι θα αναγκαστούν να αποκαλυφθούν και να εκτεθούν ή να σιωπήσουν.  Δεν είναι λίγοι ούτε βρίσκονται μόνο στην Ακροδεξιά.

Το μεγάλο ερώτημα είναι τι θα γίνει με τους ΑΝΕΛ. Υπάρχουν δύο σενάρια: Είτε ο Π. Καμμένος θα ξεχάσει ποιος είναι για να μην πέσει η κυβέρνηση και μετά θα δούμε πόσοι από τους βουλευτές του θα τον ακολουθήσουν. Ήδη αναζητά διέξοδο προτείνοντας σύσκεψη πολιτικών αρχηγών για να συμφωνηθεί σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό ή δημοψήφισμα. Σε αυτή την περίπτωση το πρόβλημα θα μεταφερθεί κυρίως στη ΝΔ που θα πρέπει να μαζέψει τους κρυφοεθνικιστές της, κάτι καθόλου εύκολο, ειδικά στη βόρεια Ελλάδα. Είτε ο Π. Καμμένος θα κάνει ηρωική έξοδο μεγεθύνονας τις πιθανότητές του να μετέχει στην επόμενη βουλή στο όνομα της πατρίδας και της ορθοδοξίας και προσφέροντας στον Α. Τσίπρα την πτώση της κυβέρνησής του για έναν λόγο για τον οποίο θα είναι περήφανοι στον ΣΥΡΙΖΑ.

Το τι από τα δύο θα συμβεί εξαρτάται οπωσδήποτε από τις δημοσκοπήσεις και μάλλον από τις αποφάσεις για την επόμενη μέρα του τέλους του ελληνικού προγράμματος (Αύγουστος 2018) που θα παρθούν την άνοιξη, κάπου εκεί κοντά με τις εξελίξεις στο σκοπιανό…

 

 

ΠΗΓΗ: athensvoice.gr