Η Ελλάδα δένει τις ζώνες της για τη σύγκρουση με το αδιέξοδο

Του Βασίλη Γεώργα

Οι όροι που καλείται να εκπληρώσει η Ελλάδα για να κλείσει την 2^η αξιολόγηση είναι ξεκάθαροι και έχουν απορριφθεί επανειλημμένως  από την κυβέρνηση, ώστε προκαλεί ερωτηματικά η αισιοδοξία του Αλέξη Τσίπρα σύμφωνα με την οποία «η αβεβαιότητα θα λήξει σύντομα».

Εκτός αν ο πρωθυπουργός είναι όντως αποφασισμένος να πάει σε εκλογές ή να σαλπίσει αυτή την εβδομάδα γενικευμένη υποχώρηση πολύ πίσω από τις κόκκινες γραμμές που έχει βάλει και να διαχειριστεί τις αντιδράσεις στο κόμμα του, δεν φαίνεται με τα μέχρι τώρα δεδομένα να διαμορφώνονται προϋποθέσεις ενός ανεκτού συμβιβασμού που μπορεί να οδηγήσει σε συμφωνία και να κρατήσει όρθια την κυβέρνηση.

Οι δανειστές παρά τις επιμέρους διαφορές τους, κινούνται σε μπλοκ με το ΔΝΤ και είναι απίθανο να δώσουν το παραμικρό περιθώριο αναπνοής στην κυβέρνηση η οποία έχει φορτωθεί το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης για την καθυστέρηση της αξιολόγησης μετά τις παλινωδίες των τελευταίων μηνών και την στρατηγική της «πολιτικής διαπραγμάτευσης». Το ίδιο δίλημμα που υπήρχε μέχρι να γίνει η χθεσινή συνεδρίαση του Εκτελεστικού Συμβουλίου του ΔΝΤ, το ίδιο εξακολουθεί να υφίσταται και σήμερα: θα υπογράψει όσα της ζητούν (περικοπές στις συντάξεις και το αφορολόγητο, ιδιωτικοποιήσεις, απελευθέρωση αγορών κλπ.) ή θα αφήσει τα πράγματα στην τύχη τους;

Όλες οι προσπάθειες αυτή τη στιγμή εξαντλούνται αφενός στο να πειστεί το ΔΝΤ να προσφέρει έστω το «περιτύλιγμα» στην ελληνική πλευρά για να μπορέσει να νομοθετήσει προληπτικά μέτρα μικρότερα των 4,6 δισ. ευρώ (σ.σ. διαρροές από την ελληνική πλευρά αναφέρονται σε πρόθεση μείωσης του αφορολόγητου για έσοδα  έως 2,5 δισ. ευρώ και ένταξη της προσωπικής διαφοράς των συντάξεων στον «κόφτη») και αφετέρου το Βερολίνο να δεχτεί -εν μέσω προεκλογικής περιόδου στη Γερμανία- να περιγραφούν πιο αναλυτικά οι μεσοπρόθεσμες παρεμβάσεις μείωσης του χρέους.

Και τα δύο αυτή τη στιγμή μοιάζουν με μακρινά όνειρα που υποτίθεται πως θα επιχειρηθεί να γίνουν πραγματικότητα με τη διαμεσολάβηση των Βρυξελλών τις επόμενες ημέρες, και με την προσωπική παρέμβαση του Ευκλείδη Τσακαλώτου στον Βόλφγκανκ Σόιμπλε και τον Γερούν Ντάϊζελμπλουμ.

Προς το παρόν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η ευρωζώνη δείχνουν πως όχι μόνο δεν έχουν κάνει βήμα πίσω από τις απαιτήσεις τους για επιπρόσθετα μέτρα τα οποία καλούν να ψηφίσει προκαταβολικά η Ελλάδα, αλλά από μια πρώτη ανάγνωση στα όσα επισημαίνει το ΔΝΤ για το ελληνικό χρέος, φαίνεται πως στην πραγματικότητα κάνει πάσα στα πόδια του Βερολίνου την μετάθεση των αποφάσεων για πολύ μετά τις γερμανικές εκλογές που θα γίνουν το ερχόμενο Φθινόπωρο.

Επισημαίνει χαρακτηριστικά το ΔΝΤ στην έκθεση του πως ενώ η Ελλάδα χρειάζεται μεγάλη ανακούφιση χρέους, «τα μέτρα για την ελάφρυνση του  δεν χρειάζεται να εγκριθούν εμπροσθοβαρώς» και ότι «όλες οι πολιτικές για το χρέος θα πρέπει να «παραδοθούν» μόλις ολοκληρωθεί το ελληνικό πρόγραμμα (Αύγουστος 2018) αν πρόκειται η Ελλάδα να εξέλθει επιτυχώς από την επίσημη χρηματοδότηση».

Πρόκειται για δύο φράσεις «κλειδιά» στην έκθεση του ΔΝΤ που πόρρω απέχουν από τις προσδοκίες της κυβέρνησης ότι θα μπορούσε να κερδίσει κάτι πολύ σημαντικότερο στο χρέος (λ.χ. μια γρήγορη δρομολόγηση λύσης), όταν ακόμη δεν έχει διασφαλιστεί ούτε η δυνατότητα της αναλυτικότερης περιγραφής των μέτρων την οποία επιδιώκουν τόσο το Ταμείο όσο και η ΕΚΤ για να στηρίξουν τις εκθέσεις βιωσιμότητας του χρέους και την ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση.

Είναι προφανές πως η κατάσταση αυτή της αβεβαιότητας δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ ακόμη.

Η κυβέρνηση εξακολουθεί να πιστεύει πως θα βρεθεί ένας από μηχανής Θεός που θα εξαφανίσει το ΔΝΤ από μπροστά της ή στην χειρότερη περίπτωση θα περιόριζε την παρουσία του Ταμείου σε ρόλο τεχνικού συμβούλου στο ελληνικό πρόγραμμα χωρίς άλλες πρόσθετες απαιτήσεις.

Είναι ένα σενάριο που θα μπορούσε να «αγοράσει» κανείς αν δεν είχαν προηγηθεί οι προειδοποιήσεις Σόιμπλε για τέταρτο μνημόνιο, και αν η ΕΚΤ δεν έθετε ως προϋπόθεση την ολοκλήρωση της αξιολόγησης και την διασφάλιση της βιωσιμότητας του χρέους προκειμένου  να εντάξει τα ελληνικά ομόλογα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης. Το σενάριο αυτό θα το δούμε ενδεχομένως να υλοποιείται εφόσον ξαναφτάσουμε σε σημείο πριν τη χρεοκοπία το καλοκαίρι και χρειαστεί να κλείσει πάση θυσία η αξιολόγηση μόνο και μόνο για να εκταμιευτεί δόση προς την Ελλάδα.

Η εξέλιξη αυτή, όμως, θα έχει σηματοδοτήσει πλέον την κατάρρευσης του τρίτου μνημονίου και την δρομολόγηση του επόμενου προγράμματος διάσωσης, βεβαιώνοντας από τώρα ως αποτυχημένη την προετοιμασία για την έξοδο της Ελλάδας στις αγορές που παραμένει στόχος για το 2018.

Αναδημοσίευση από το liberal.gr