Η Δικαιοσύνη να προστατέψει τους πολίτες από το κράτος

Του Γρηγόρη Νικολόπουλου

Ο ρόλος της Δικαιοσύνης αυτά τα πέτρινα χρόνια είναι ιδιαίτερα σημαντικός για την επιβίωση της Δημοκρατίας στη χώρα.

Πάντα ήταν σημαντικός, αλλά τώρα πολύ περισσότερο, καθώς το κράτος έχει παρασυρθεί σε ένα ντελίριο επιθέσεων εις βάρος των πολιτών. Η ελληνική Δημοκρατία είναι ανώριμη και δεν διαθέτει ισχυρούς ανεξάρτητους θεσμούς. Η Δικαιοσύνη είναι ο παλιότερος, ο ισχυρότερος και σε σύγκριση με οποιονδήποτε άλλον ο πιο ανεξάρτητος που διαθέτουμε. Και είναι ο μόνος που μπορεί να προστατέψει τους πολίτες από τις επιθέσεις του κράτους.

Οι περιπτώσεις είναι πολλές και συνεχώς δημιουργούνται και νέες. Ξεκινώντας από τα κόκκινα δάνεια, τα χρέη στην εφορία, τα χρέη στα ασφαλιστικά ταμεία, χρειάζεται αφενός να υπάρξουν γενικές νομοθετικές ρυθμίσεις που να προσγειώνουν στις πραγματικές σημερινές συνθήκες τις απαιτήσεις πιστωτών και οργανισμών που διεκδικούν τεράστια ποσά από τους πολίτες, αφετέρου να εξεταστούν επί της ουσίας όλα αυτά τα χρέη, πραγματικά και μη. Και λέω «πραγματικά και μη» διότι είναι πάρα πολλοί οι πολίτες που ενημερώθηκαν ξαφνικά τα τελευταία τρία χρόνια, και μάλιστα για πρώτη φορά, ότι χρωστάνε επί δεκαετίες δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ στο Δημόσιο ή σε διάφορους οργανισμούς.

Οι τράπεζες ενημέρωναν τους δανειολήπτες για τα χρέη τους. Οι δήμοι ή τα ασφαλιστικά ταμεία, όμως, ποτέ δεν είχαν ενημερώσει κανέναν και ξαφνικά μπλοκάρουν καταθέσεις και περιουσίες διότι «ανακάλυψαν» παλιά χρέη που δεν παραγράφονται. Και πώς μπορεί σήμερα ο οποιοσδήποτε πολίτης να πληρώσει αυτά τα χρέη δεκαετιών για τα οποία ενημερώθηκε ξαφνικά σήμερα;

Οι μηχανικοί προσέφυγαν τώρα στη Δικαιοσύνη αποδεικνύοντας ότι δεν μπορούν να πληρώνουν αναδρομικές ασφαλιστικές εισφορές, ούτε πρέπει να πληρώνουν εισφορές για τις οποίες δεν θα υπάρξει ανταπόδοση. Και αυτοί και πολλοί άλλοι καλούνται να πληρώσουν επί παλαιών εισοδημάτων εισφορές, για τις οποίες όμως δεν θα πάρουν ποτέ σύνταξη, ή η σύνταξη που θα πάρουν είναι πολύ μικρότερη των εισφορών που καλούνται να πληρώσουν. Παράλογα πράγματα, ανέφικτα, δεν στέκουν, δεν θα πληρωθούν ποτέ και κακώς η κυβέρνηση δεν βρίσκει λύσεις. Ο λόγος, θέλει να τους κρατάει όλους ομήρους, γι’ αυτό δεν διορθώνει τους παραλογισμούς.

Και δεν είναι μόνο αυτά, είναι και η γενικότερη αντίληψη των πολιτικών και των δημοσίων υπαλλήλων που κατηγορούν οποιονδήποτε προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας. Αντίληψη η οποία εκφράστηκε πρόσφατα επισήμως από τον υπουργό Δικαιοσύνης Σταύρο Κοντονή, που ευχήθηκε «κάποιοι από τους κατηγορουμένους να καταφέρουν να αποδείξουν την αθωότητά τους» για το σκάνδαλο Novartis.

Η λογική αυτή η οποία δεν ευσταθεί στον πολιτισμένο κόσμο, ότι δηλαδή ο κατηγορούμενος πρέπει να αποδείξει την αθωότητά του και όχι ο κατήγορος την ενοχή, επικρατεί δυστυχώς στην Ελλάδα ως νοοτροπία και εσχάτως ως πρακτική της κυβέρνησης και των δημοσίων υπηρεσιών. Και έτσι πρέπει π.χ. ο Πικραμμένος -που αρνήθηκε να πάρει τον μισθό του πρωθυπουργού, όπως και ο Παπαδήμος- να αποδείξει ότι δεν λαδώθηκε από τη Novartis. Αν είναι δυνατόν.

Πάρτε, για παράδειγμα, την αθώωση των 36 κατηγορουμένων για τις μετοχές-«φούσκες» του 1999. Ενώ είχε βγει αθωωτική απόφαση από το Εφετείο Κακουργημάτων έγινε αναίρεση από τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και ξαναδικάστηκε η υπόθεση. Βγήκε πάλι αθωωτική απόφαση και μένει να δούμε τι θα γίνει από εδώ και πέρα. Σε κάθε περίπτωση, όμως, 36 άνθρωποι κατηγορούνται επί 20 χρόνια για την υπόθεση αυτή, πληρώνουν δικηγόρους, είναι υπόδικοι, ζουν με την αγωνία της καταδίκης μέχρι τελικά να αθωωθούν τελεσίδικα – αν αθωωθούν.
Αλλη περίπτωση είναι αυτή του Τσουκάτου. Χρόνια τώρα ο άνθρωπος ζούσε με τη ρετσινιά ότι πήρε ένα εκατομμύριο που προοριζόταν για το κόμμα από τον Χριστοφοράκο της Siemens. Τόσα χρόνια μετά, το κόμμα παραδέχτηκε πριν από δύο βδομάδες στο δικαστήριο ότι είχε εισπράξει τα χρήματα και ότι δεν τα κράτησε ο Τσουκάτος. Δέκα χρόνια ο Τσουκάτος εμφανιζόταν ως το επίκεντρο της διαφθοράς στην Ελλάδα. Και ποιος διάβασε ότι τελικά είναι αθώος; Πώς θα φύγει αυτή η ρετσινιά;

Με τις φήμες, τις γενικές κατηγορίες, τους ψευδομάρτυρες, η λάσπη και οι κατηγορίες πέφτουν στο κεφάλι οποιουδήποτε και τον βασανίζουν επί χρόνια. Αυτό βέβαια δεν είναι πάντα θέμα της Δικαιοσύνης, αλλά πολλές φορές είναι, και τότε η Δικαιοσύνη πρέπει να παρεμβαίνει για να διορθώνει. Και μάλιστα γρήγορα, διότι οι καθυστερήσεις προκαλούν τεράστια ζημιά στους κατηγορουμένους προτού αθωωθούν.

 

ΠΗΓΗ: protothema.gr