Οι αρχαιολάγνοι του Ελληνικού

Του Βασίλη Στεφανακίδη

Θα μπορούσε να είναι για γέλια η τελευταία πρωτοβουλία 18 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ να βάλουν και πάλι τους αρχαιολόγους και τους δασολόγους μέσα στο Ελληνικό και να ελέγχουν τις μπουλντόζες των επενδυτών, αν δεν ήταν για κλάματα.

Πολλά κλάματα γι’ αυτό τον έρμο τόπο, το μέλλον του οποίου ορίζεται εν πολλοίς από τέτοιους τύπους που παθαίνουν αλλεργία στο ενδεχόμενο και μόνο να έρθει και να επενδύσει κάποιος χριστιανός και να δώσει δουλειά σε χιλιάδες ταλαιπωρημένους Ελληνες.

Το θέμα δεν είναι καινούριο. Εμφανίστηκε πριν από περίπου έναν χρόνο από τους ultra ευαίσθητους αρχαιολόγους που διαρκώς ψάχνουν ρόλο για τον εαυτό τους, όταν απαίτησαν να κηρυχθεί μέρος της έκτασης του Ελληνικού «αρχαιολογικά ενδιαφέρον» και να χαρακτηριστούν κτίρια και εγκαταστάσεις του ως διατηρητέα νεότερα μνημεία. Τότε απειλήθηκε να τιναχθεί στον αέρα η όλη επένδυση των 10 δισ. ευρώ και των 75.000 θέσεων εργασίας που θα δημιουργήσει. Ο τότε υπουργός Πολιτισμού Αριστείδης Μπαλτάς υποχώρησε τελικά και δεν έκανε το χατίρι στους αρχαιολόγους και στα διάφορα κινήματα προστασίας της αρχαιολογικής μας κληρονομιάς! Εχει μείνει όμως ιστορική η φράση του στη Βουλή ότι «το Ελληνικό είναι μια ήττα στον δημοκρατικό δρόμο προς τον σοσιαλισμό»!

Ολοι οι εχέφρονες πίστεψαν ότι έστω και αργά οι Συριζαίοι προσχώρησαν στην κοινή λογική και στο συμφέρον της κοινωνίας σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς και πλέον ο δρόμος είναι ανοιχτός μετά από τόσες πολύχρονες περιπέτειες για να υλοποιηθεί επιτέλους αυτή η επένδυση με τους όρους και τις δεσμεύσεις της σύμβασης.

Δυστυχώς επλανήθημεν πλάνην οικτράν, για τον απλό λόγο ότι η βλακεία είναι αχτύπητη και μπροστά της η λογική παραδίδεται άνευ όρων! Μετά τη νέα προσφυγή στο ΣτΕ της Επιτροπής Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού, στην οποία μετέχουν κάτοικοι όμορων δήμων, συνδικαλιστές αρχιτέκτονες, αλλά και επιφανή στελέχη της Αριστεράς όπως η Νάντια Βαλαβάνη, η Ελένη Πορτάλιου κ.ά., έρχονται τώρα και οι 18 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να δημιουργήσουν νέα προσκόμματα και καθυστερήσεις στο επενδυτικό πρόγραμμα.

Δεν ξέρω, αλλά κάποιος πρέπει να μας απαντήσει στο απλό ερώτημα-απορία: το πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού κατασκευάστηκε περίπου πριν από 70 χρόνια. Σκάφτηκε, τσιμεντώθηκε, χτίστηκε και λειτούργησε επί δεκαετίες. Αν δεν δημιουργούνταν η ανάγκη ενός νέου και μεγαλύτερου αεροδρομίου, προφανώς τα εικαζόμενα αρχαία που κρύβονται κάτω από το τσιμέντο του Ελληνικού θα έμεναν για πάντα εκεί και ουδείς θα σκεφτόταν να ασχοληθεί. Οπως ουδείς ασχολείται για το αν υπάρχουν αρχαία κάτω από το κτίριο της Βουλής, το Προεδρικό Μέγαρο ή του Μαξίμου!

Γιατί λοιπόν τόσος πόνος για το Ελληνικό; Και εν πάση περιπτώσει, αν οι αρχαιολόγοι και οι διάφορες συλλογικότητες είχαν βάσιμες ενδείξεις και μελέτες ότι κάτω από τον αεροδιάδρομο υπάρχουν αρχαιολογικοί θησαυροί, γιατί εδώ και 17 χρόνια, οπότε μετακόμισε το αεροπορικό έργο, δεν έπαιρναν τη σκαπάνη τους να μας τους παρουσιάσουν; Ποιος θα τους εμπόδιζε; Κανείς. «Ευαισθητοποιήθηκαν» όμως μόλις ξεκίνησαν οι διαδικασίες του διαγωνισμού παραχώρησης και συνεχίζουν μέχρι σήμερα τον αγώνα ματαίωσης της επένδυσης.

Κατά τα άλλα, τούτη η κυβέρνηση στα δημόσια fora δηλώνει υπέρμαχη και αρωγός των επενδυτικών πρωτοβουλιών γιατί έχει κατανοήσει ότι αν υπάρχει μια ελπίδα εξόδου από την κρίση, αυτή θα προέλθει από νέες επενδύσεις, νέο χρήμα και νέες θέσεις εργασίας. Αυτά στα λόγια προφανώς, γιατί αν ήθελαν ο Τσίπρας και η παρέα του πραγματικά τις επενδύσεις θα μπορούσαν να μαζέψουν αυτούς τους «ευαίσθητους» βουλευτές μ’ ένα τηλεφώνημα. Δεν το έκανε όμως ο πρωθυπουργός και αυτό τον καθιστά συνυπεύθυνο.

Αναδημοσίευση από το protothema.gr