Ειδησεογραφικό site

Η αντι-ποίηση των αρχηγών

112

Μια προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση διαφορετική από τις άλλες έγινε στη Βουλή, την περασμένη Τρίτη το πρωί, με προσκεκλημένους μεγάλους ποιητές, που διάβασαν ποιήματά τους ενώπιον της κατάμεστης αίθουσας της ολομέλειας. Όπως ήταν φυσικό, την ιδέα της οργάνωσης δεν είχε ο Πρόεδρος της Βουλής, αλλά η Αυτής Μεγαλειότης η Ποίηση, που γιόρταζε εκείνη την ημέρα διεθνώς, με απόφαση της UNESCO. Oι ποιητές εμφανίζονταν αέρινοι, μπαίνοντας από την είσοδο των θεωρείων που προορίζονται για τους ανώτατους αξιωματούχους του κράτους. Με ένα τελετουργικό βάδισμα έπαιρναν θέση στο βήμα και…

Του Άρες Μάρες

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ (Προς Αλέξη Τσίπρα):

Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ΄ευχήν στην Αποικία

δεν μέν΄ η ελαχίστη αμφιβολία.

και μ΄ όλ’ που οπωσούν τραβούμ΄ εμπρός,

ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασεν ο καιρός

να φέρουμε Πολιτικό Αναμορφωτή.

Όμως το πρόσκομμα κ΄ η δυσκολία

είναι που κάμνουνε μια ιστορία

μεγάλη κάθε πράγμα οι Αναμορφωταί

αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ δεν τους χρειάζονταν κανείς).

Για κάθε τι, για το παραμικρό ρωτούνε κ΄ εξετάζουν,

κ΄ ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,

με την απαίτηση να εκτελεσθούν άνευ αναβολής!

Έχουνε και μια κλίση στες θυσίες:

«Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη.

η κατοχή σας ειν΄επισφαλής.

Οι τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτον τες Αποικίες!..

Παραιτηθήτε από την πρόσοδον αυτή,

κι από την άλληνα την συναφή,

κι από την τρίτη τούτην-ως συνεπεία φυσική.

Είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τι να γίνει;

Σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη…».

Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,

βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε.

Πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.

Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,

κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,

απέλθουν (παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία),

να δούμε τι απομένει πια, μετά

την τόση δεινότητα χειρουργική…

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ (Προς Πάνο Καμμένο):

Πουλάω τ΄όχι και το ναι

κι όσα ποτέ δεν είδανε

Στη Λεϊλά στη Λεϊλέ

πουλάω το ροζ και το βιολέ.

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ (Προς Κυριάκο Μητσοτάκη):

Προγόνους πάρε, απογόνους, δαιμόνους,

όλα της Ιστορίας τα συναξάρια,

όλους του Ελληνισμού τους φανφαρόνους,

όλα της Ρωμιοσύνης τα καμάρια,

του Λόγου τις κορφές, τους παραλήδες,

τους σοφούς, των πολέμων τα λιοντάρια,

Όμηρους, Αρχιμήδες, Αχιλλήδες,

καθώς περνούν ανάκατα στη στράτα,

Καποδίστρηδες, Διάκους, Κοραήδες.

Όλα φκιάστα γκιουβέτσι και σαλάτα,

να και το ρετσινάτο στην ταβέρνα,

και τα βιολιά, και ρίξου τους και φάτα.

Κέρνα, ρούφα, ξεφάντωνε, και ξέρνα.

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ (Προς Φώφη Γεννηματά, Σταύρο Θεοδωράκη, Βασίλη Λεβέντη):

Στήνουμε θέατρα και τα χαλνάμε

όπου σταθούμε κι όπου βρεθούμε

στήνουμε θέατρα και σκηνικά,

όμως η μοίρα μας πάντα νικά

και τα σαρώνει και μας σαρώνει

και τους θεατρίνους και το θεατρώνη

υποβολέα και μουσικούς

στους πέντε ανέμους τους βιαστικούς.

Σάρκες, λινάτσες, ξύλα, φτιασίδια,

ρίμες, αισθήματα, πέπλα, στολίδια,

μάσκες, λιογέρματα, γόοι και κραυγές

κι επιφωνήματα και χαραυγές

ριγμένα ανάκατα μαζί μ΄ εμάς

πες μου πού πάμε, πές μου πού πας; (…).

Και την καρδιά μας , ένα σφουγγάρι

πίνοντας το αίμα και τη χολή

και του τετράρχη και του ληστή.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ (Προς Δημήτρη Κουτσούμπα):

Κ΄ εγώ επέμενα στο αναπότρεπτο της ένωσης των προοδευτικών δυνάμεων κι απόνα πράσινο αστέρι μ΄ έπιανε λόξυγκας στη μέση του δείπνου και πίστευα μοιρολατρικά στην ιστορική εξέλιξη, κι ο Πέτρος έμενε αμετακίνητος στην αρχή της δικτατορίας του προλεταριάτου κι ο Ανέστης έλεγε δεν είναι σωστό να ρίχνουμε όλες μας τις κακοδαιμονίες στο Πεντάγωνο και στη CIA, ούτε ο ένας στον άλλον αλλά όλοι σε όλους και προπάντων στον εαυτό μας και στο δάχτυλο πάνω στο κάθε πλήκτρο του τεράστιου υπαίθριου πιάνου και στο δάχτυλο στην τρύπα του τοίχου και στο δάχτυλο στην σκανδάλη…

ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ (Προς τον ελληνικό λαό που τους ψηφίζει):

Πότε θ΄ ανθίσουνε τούτοι οι τόποι

Πότε θα ΄ρθούνε καινούργιοι ανθρώποι

να συνοδεύσουν τη βλακεία

στην τελευταία της κατοικία.

(Θερμά χειροκροτήματα από όλες τις πτέρυγες!).

 

 

Τα σχόλια είναι κλειστά.