Ειδησεογραφικό site

Οι «άγγελοι του Τόσκα» και άλλοι «καουμπόηδες» στο… Παρά πέντε

150

Τα «γιατί» και τα «πως», λόγω επικαιρότητας, φρονώ, πως  δεν χρειάζεται να σας τα επεξηγήσω… Θα κατανοήσετε (φρονώ και πάλι) την απόφαση μου να σας προτείνω σήμερα ένα «ποτ πουρί» από τραγούδια, πάνω σε δημοφιλείς μελωδίες (αλλά με «πειραγμένους» στίχους) για να τα συμπεριλάβετε (κατά το δοκούν) στο ιδανικό CD του Πασχαλινού (μη) γλεντιού σας, εκφράζοντας το ζωογόνο (και ακραιφνώς ελληνικής μοναδικότητας) πνεύμα της «Χαρμολύπης» των Mεγάλων Ημερών…

Του Κούτα Μάρες

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΓΛΥΤΩΣΑΝ ΣΤΟ… ΠΑΡΑ 5΄: Με πιάσανε στον ύπνο /Κρατούσαν πιστόλι /Στο σπίτι μου μπουκάρανε /Κλέφτες πολλοί /Και στην αναμπουμπούλα /φωνή μου την λέει: / «Αυτοί ας κάνουν πάρτι /μα εσύ τουμπεκί»

Ήταν άγγελοι του Τόσκα, του Τόσκα, του Τόσκα  /Τα μάτια τους θωρούσανε… στην κόντρα ζερβά /Ήταν άγγελοι του Τόσκα, του Τόσκα, του Τόσκα  /Στους κλέφτες φωνάζαν να παν στα βουνά

Στον ύπνο μου το είδα / κρατούσα πιστόλι, / μα μου τηλεφωνήσαν / απ΄ τον Υπουργό/ Και μου `π’ αν  τους συλλάβω/δεν θα μ’ αγαπάει /Και το μέρισμα δεν παίρνω/ το κοινωνικό

Ήταν άγγελοι του Τόσκα, του Τόσκα, του Τόσκα  /Τα μάτια τους θωρούσανε… στην κόντρα ζερβά  /Ήταν άγγελοι του Τόσκα, του Τόσκα, του Τόσκα  /στους κλέφτες φωνάζαν να παν στα βουνά

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑΣ: Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ /γιατί εσένα να πιστέψω δεν μπορώ. /Χωρίς να φταίξω πουθενά  /μ ‘ άφησες δω στα σκοτεινά. /Δεν προχωρώ…/ Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ/ γιατί φοβάμαι /κι όλο τρέμω σαν φτερό /Για κείνο που `χει πια χαθεί  /και μου βαθαίνει την πληγή/ οπλοφορώ…/ Και απορώ που δυο φορές / με ξεγελάς και σε ψηφίζω/ αλλά δεν είμαι και Θεός /να σε «ζυγίζω»… /Και απορώ που μια ζωή /από παιδί παρακαλάω /Μα ούτε σ’ ένα παραμύθι δε χωράω… / Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ  /γιατί ποτέ να κάνω κάτι  /δεν μπορώ…/Δεν έχω φταίξει πουθενά /και μένω δω στα σκοτεινά. /Δεν προχωρώ…/Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ / γιατ’ ήρθες πάνω μου /σαν ρούχο καθαρό/και στου μυαλού μου τις φωτιές /τις μαγεμένες σου ματιές /πως λαχταρώ… /Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ /που με στερείς απ’  της αλήθειας το νερό / Κι αν βγήκε ψέμα το φιλί, / εγώ που το `θελα πολύ, /σε συγχωρώ…/ μα δεν μπορώ μία ζωή/ να περιμένω… / Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ  /γιατί εσένα να πιστέψω δεν μπορώ…

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ… ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ: Με «παράθυρα» και τόνους /Να τους βράσουμε τους νόμους. Καθεστώς, ειδοποιώ:/ Όσο κάνετε σαν «μπάτσοι»/ Θα’ μαστε με τους Απάτσι… Και σαν αυτόνομα χωριά, / σ’ αυτή την Άγρια Δύση,/ αντίσταση θα κάνουμε/ σε σας που μας … ψεκάζετε/ με όποια αρλούμπα σας καπνίσει… Τώρα που’ γινε η βλακεία/ σαν του Χόλιγουντ ταινία…Καθεστώς.Ειδοποιώ:/ Καουμπόηδες ρουφιάνοι/ Θα σας φάνε οι Ινδιάνοι…

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ (ΠΡΩΗΝ ΣΥΡΙΖΕΟΥ) ΦΤΩΧΟΥ ΚΑΙ ΜΟΝΟΥ ΚΑΟΥΜΠΟΗ (ΛΟΥΚΥ ΛΟΥΚ):  Όλοι μου οι φίλοι βολευτήκανε /Γίνανε ρεζίλι, μα δεν κρυφτήκανε /Πιάσαν κράτικο -δουλίτσα κι όλοι τους κρατούν κλειδιά/ Απόκτησαν οφίτσια και φουσκωτών στρατιά/ Γιόχο, χόχο, χόχο…

Διόρισαν κι εκείνες που `χαν γκόμενες/ που ήταν κουλτουριάρες και πίναν μόνο νες/ Κι αν δεν κάνω λάθος, έχουν όλοι Δέλτα Χι/ Θέλουνε και σκάφος και πάνε κι εξοχή. Γιόχο, χόχο, χόχο…

Λέω σαν τους βλέπω, πως γλύτωσα εγώ /που είπα δεν γουστάρω να υπουργηθώ/ Κι άμα μου τη δίνει κάτι τέτοια δειλινά/ παίρνω τ’ άλογό μου και πάμε στα βουνά…/ Πάμε Ντόλυ… /Γιόχο, χόχο, χόχο…

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ- ΘΡΗΝΟΣ ΤΗΣ ΚΑΘΕ ΑΠΛΗΣ ΕΛΛΗΝΙΔΑΣ ΜΑΝΑΣ (-ΠΑΝΑΓΙΑΣ)*:

Που να σε κρύψω, γιόκα μου, να μη σε φτάνουν οι κακοί; /Σε ποιο νησί του Ωκεανού, σε ποιαν κορφήν ερημική; /Δε θα σε μάθω να μιλάς και τ’ άδικο φωνάξεις. /Ξέρω, πως θα ‘χεις την καρδιά τόσο καλή, τόσο γλυκή, /που μες στα βρόχια της οργής ταχιά θενά σπαράξεις.

Συ θα ‘χεις μάτια γαλανά, θα ‘χεις κορμάκι τρυφερό, /θα σε φυλάω από ματιά κακή κι από κακόν καιρό, /από το πρώτο ξάφνιασμα της ξυπνημένης νιότης. /Δεν είσαι συ για μαχητές, δεν είσαι συ για το σταυρό./ Εσύ νοικοκερόπουλο, όχι σκλάβος ή προδότης.

*Θεώρησα υποχρέωσή μου να παραθέσω αυτούσιους τους στίχους του  Κωστή Βάρναλη.

 

 

Τα σχόλια είναι κλειστά.