Ειδησεογραφικό site

Η ανάπτυξη και το γεφύρι της Άρτας

37

 Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου

Σαράντα πέντε μάστοροι και εξήντα μαθητάδες το θεμελιώνουν αυτό το περίφημο αναπτυξιακό νομοσχέδιο που το περιμένουμε από τον Μάιο του 2015 και έχουμε φτάσει στις αρχές του 2107 και αυτό όλο «χτίζεται» και όλο ξηλώνεται. Ή μάλλον δεν «χτίστηκε» ποτέ. Τώρα υποτίθεται ότι προσπαθούν να το συντάξουν…

Μνημείο αληθινό της αξιοπιστίας υλοποίησης των κυβερνητικών δεσμεύσεων. Και μετά παραξενεύονται μερικοί που όλα πάνε συνεχώς πίσω… Ποιά δεύτερη αξιολόγηση, ποιά δέσμευση περί ταχείας εφαρμογής των όρων του μνημονίου και των παρεμβάσεων για την πάταξη της φοροδιαφυγής και της σπατάλης. Εδώ ένα «σχέδιο ανάπτυξης» επιχειρούν να συντάξουν και μεταφέρεται χρονικά επί 2 σχεδόν έτη, οδεύει πλέον για την Άνοιξη του 2017. Κάποιοι μιλούν για τέλος Φεβρουαρίου, αρχές Μαρτίου στη Βουλή. Θα δείξει…

Ποιο είναι αυτό το σχέδιο; Ας τα πάρουμε από την αρχή. Τον Μάιο του 2015 επί πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και διαπραγματευτικού διδύμου Βαρουφάκη – Θεοχαράκη έπρεπε να παρουσιαστεί το σχέδιο που θα έβγαζε την Ελλάδα από την κρίση διαμορφώνοντας τον χάρτη ανάπτυξης έως το 2020. Το διαπραγματευτικό «θρίλερ», οι κεφαλαιακοί έλεγχοι και όσα ακολούθησαν με το 3ο μνημόνιο ήταν η αφορμή της παράτασης του Σχεδίου για την άνοιξη του 2016. Μάλιστα το «ανέλαβε» από άλλη θέση (αυτή του προέδρου του ΚΕΠΕ) ο κ. Θεοχαράκης αλλά και συνολικά το οικονομικό επιτελείο.

Τι έγινε στη συνέχεια; Υπήρξε την Άνοιξη του 2016 μία συζήτηση για «το πλαίσιο της αναπτυξιακής στρατηγικής που  θα κατατεθεί στους Θεσμούς αμέσως μετά το Πάσχα». Αλλά μετά, και πάλι… τίποτα. Το σχέδιο δεν… ήρθε.

Πλέον το σχέδιο ανάπτυξης, αναβάλλεται – ξανά –  για το 2017. «Οι ελληνικές αρχές θα ολοκληρώσουν τη στρατηγική ανάπτυξης μέχρι το Φεβρουάριο του 2017, η οποία, μεταξύ άλλων, θα πρέπει να στοχεύει στη δημιουργία για τα επόμενα 2-3 χρόνια ενός πιο ελκυστικού επιχειρηματικού περιβάλλοντος», σημειώνεται σε ένα από τα σχέδια επικαιροποίησης του μνημονίου που κυκλοφορούν. Και πηγές στις Βρυξέλλες αναφέρουν ότι επιχειρείται να «κατατεθεί» στους θεσμούς έως την 28η Φεβρουαρίου…

Αξίζουν όμως συγχαρητήρια στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Το γοργόν και χάριν έχει όπως έλεγαν και οι «παλιοί». Δύο σχεδόν χρόνια θα της πάρει να ανακοινώσει μία εξαιρετικά επωφελή αναπτυξιακή πράξη. Δύο χρόνια για να ολοκληρώσει τη σύνταξη του σχεδίου  που – όπως η ίδια διακηρύσσει – θέτει τους βασικούς στόχους για την ανάπτυξη και προτάσεις σχεδιασμού για επτά κρίσιμους κλάδους οικονομικής δραστηριότητας που θα οδηγήσουν την οικονομία στο νέο αναπτυξιακό πρότυπο.

Με βάση λοιπόν τον κυβερνητικό σχεδιασμό, επί δύο έτη η οικονομία στερείται αυτό το εργαλείο. Επί δύο έτη δεν ενεργοποιείται ένας μηχανισμός που δεν είναι επώδυνος, ένα σχέδιο που δεν φέρνει αύξηση φόρων ή μείωση συντάξεων αλλά που μπορεί να βελτιώσει την παραγωγική δομή και την κατανομή των (λιγοστών) επενδυτικών κεφαλαίων για να γλυτώσουν κάποιες επιχειρήσεις από τα λουκέτα; Αν ήταν για φόρους, θα βλέπατε πόσο γρήγορα θα συντασσόταν…

Με άλλα λόγια, ακολουθώντας απλώς αυτά που διακηρύσσει η κυβέρνηση, χωρίς κανένα σχόλιο επί της αξιοπιστίας τους, η επιστροφή στην ανάπτυξη 2,7% που υπόσχεται για  φέτος θα ήταν εντονότερη αν οι μηχανισμοί αυτοί δεν αργούσαν επί δύο χρόνια να στηθούν… Και μήπως, λέμε εμείς, μήπως αν είχαν ενεργοποιηθεί, τότε τα μέτρα που έχει υποστεί η κοινωνία και ο επιχειρηματικός κόσμος θα ήταν λιγότερα;

Και υπάρχει ακόμη μία παράμετρος: το ΕΣΠΑ και το Πακέτο Γιουνκέρ. Αγαπητοί κυβερνώντες ο «σχεδιασμός» της αναπτυξιακής πολιτικής γίνεται όταν σχεδιάζεται και η «μοιρασιά» του χρήματος. Και σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτό γίνεται ανά 7ετία. Η οποία ξεκίνησε το 2014 και ολοκληρώνεται το 2020. Άρα ήσασταν τυχεροί να μπορείτε το 2015 να αναδιαμορφώσετε πράξεις, σχέδια και έργα με βάση το νέο αναπτυξιακό πρότυπο που επιθυμούσατε. Τώρα όμως είναι ήδη 2017…

Βεβαίως, το οικονομικό επιτελείο πανηγυρίζει για την καλή απόδοση του ΕΣΠΑ που απορροφάται αλλά και για τα δάνεια του πακέτου Γιουνκέρ που δρομολογούνται. Έστω ότι όλα τα παραπάνω ισχύουν, όμως αν συμβαίνει αυτό, τότε είναι πρωθύστερο ένα νέο αναπτυξιακό πρότυπο… τώρα. Εκτός και αν αυτά που ανακοινώνονται δεν ισχύουν. Όμως περιθώρια για άλλες αλχημείες δεν υπάρχουν. Η Ελλάδα χρειάζεται εδώ και τώρα κάθε δυνατή ένεση στην ανάπτυξη. Και την χρειάζεται απεγνωσμένα. Για να μην υπάρξουν άλλα δυσβάσταχτα μέτρα, να υπάρξει ελπίδα απόσυρσης των πλέον – έστω –υπερβολικών εξ αυτών, για να μειωθεί ταχύτερα (λόγω του ίδιου του ΑΕΠ) ο δείκτης του χρέους και του δημοσιονομικού κενού, για να αναπνεύσει εν τέλει η οικονομία.

Η τακτική της χρονοκαθυστέρησης έχει αποτύχει παταγωδώς. Και εν πάση περιπτώσει, δεν μπορεί μαζί με τα «ξερά»… τα δύσκολα, να χρονοκαθυστερούν και τα «χλωρά», τα ωφέλιμα μέτρα.

Αν υπάρχει αναπτυξιακό σχέδιο, δείξτε το. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια.

*Αναδημοσίευση από το Capital.gr.

Τα σχόλια είναι κλειστά.