Η αλαζονεία στο απόγειο

Πόσο χειρότερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα, αναρωτιούνταν τον Ιανουάριο του 2015 ψηφοφόροι, οι οποίοι έσπευδαν στις κάλπες, πρόθυμοι να δώσουν την εντολή στον ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα να βαρέσει τα νταούλια και να αρχίσουν οι χοροί.

του Άκη Λουδάρου

Και να που τα πράγματα έγιναν πολύ χειρότερα, όχι μόνο στην οικονομία, την οποία οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ βούλιαξαν σε νέα ύφεση πάνω που είχε σταθεροποιηθεί και έδειχνε τάσεις ανάκαμψης αλλά επιπροσθέτως διέλυσαν όλους τους θεσμούς, ξεπούλησαν το όνομα «Μακεδονία» ενώ μέχρι και κρίση στις σχέσεις με τη Ρωσία προκάλεσαν. Τη Ρωσία από την οποία οι άβουλοι και μοιραίοι περίμεναν (κάποτε) να μας… σώσει με τα πέντε δισεκατομμύρια για τους ενεργειακούς αγωγούς.

Δεν μπορεί να υπάρχει ούτε ένας πολίτης που να αισθάνεται ασφαλής με αυτούς τους τυχοδιώκτες στο τιμόνι της χώρας, με αυτούς τους ανεύθυνους και εγκληματικά λίγους για να διοικήσουν, με αυτούς τους ανίκανους ακόμα και να μοιράσουν δύο γαϊδάρων άχυρα. Αυτούς τους ανήθικους που μετά από μια τόσο μεγάλη ανθρωπιστική και οικολογική καταστροφή, όπως αυτή στο Μάτι, κρύβονται και νομίζουν ότι μπορούν να καταφύγουν σε επικοινωνιακά τεχνάσματα για να γλιτώσουν από την οργή του κόσμου και την ουσιαστική ανάληψη των τεράστιων ευθυνών τους.

Ένα νέο άλλοθι για την εγκληματική τους ανικανότητα ανακάλυψε ο ΣΥΡΙΖΑίος βουλευτής Χρήστος Σιμορέλης, από τους πρώτους βουλευτές που ένιωσαν τι σημαίνει οργή, όταν δέχθηκε έντονες αποδοκιμασίες στα Τρίκαλα για τα αγροτικά ζητήματα. Ο εν λόγω βουλευτής προσπαθώντας να αποκρούσει τις κατηγορίες για τους θανάτους πολλών δεκάδων πολιτών από τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες βρήκε καταφύγιο στο ανόητο και αφελές ερώτημα «τι να πρωτοκάνουμε σε τρία χρόνια» (κρύβει βέβαια και μισό χρόνο).

Πρώτον, εκείνοι ήταν που υπόσχονταν ότι θα κάνουν τα πάντα, μέχρι και τις χρυσοτόκες όρνιθες έταζαν. Δεύτερον, έβαλαν ψηλά τον πήχη ενώ οι ικανότητες τους έφταναν και φτάνουν μέχρι να εκφωνήσουν έναν δεκάρικο σε κάποιο υπό κατάληψη αμφιθέατρο. Τρίτον, εκείνοι έλεγαν ότι νοιάζονται για τον πολίτη και θα φέρουν το νέο στην πολιτική. Και άλλα πολλά που τώρα γκρεμίζονται ως χιονοστιβάδα και τους πλακώνουν.

Το τραγικό όμως είναι ότι σε αυτά τα τέσσερα χρόνια δεν έχουν κάνει τίποτα απολύτως σε κανέναν τομέα. Δεν κατέβαλαν την ελάχιστη προσπάθεια τομής, αλλαγής, βελτίωσης, προσαρμογής στις σύγχρονες ανάγκες. Πουθενά. Μόνο διαιώνιση των παθογενειών εξασφαλίζει η παραμονή του Τσίπρα στο Μαξίμου με τον συγκυβερνήτη Καμμένο γιατί μόνο μέσα στις παθογένειες, τη σήψη, την παρακμή και την αδράνεια μπορούν να υπάρχουν. Σε αυτόν τον κόσμο ανήκουν. Δεν αντέχουν τον κόσμο της χαράς και της δημιουργίας γιατί είναι ασήμαντοι, απαίδευτοι και ράθυμοι.

Αυτή είναι η αλήθεια, κύριε Σιμορέλη, με το πτυχίο του φαρμακοποιού από πανεπιστήμιο της Μπολόνιας. Όχι τι να πρωτοκάνουμε αλλά τι μπορείτε να κάνετε. Και το ότι δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα γιατί είσαστε μηδενικά, οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερη κρίση, οδηγεί σε ακόμα βαθύτερη παρακμή, οδηγεί ακόμα και στον θάνατο. Γιατί και οι υπηρεσιακοί παράγοντες, οι από εσάς διορισμένοι, είναι ίδιοι και χειρότεροι. Αυτοί είναι οι δικοί σας άνθρωποι, τους οποίους με κομματικά και προσωπικά κριτήρια, τοποθετήσατε σε θέσεις ευθύνης του κρατικού μηχανισμού, με τραγικά αποτελέσματα.

Οι ψηφοφόροι που πίστεψαν τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα (γιατί τότε δεν ήξεραν τι σημαίνει ΣΥΡΙΖΑ, τώρα όμως γνωρίζουν πολύ καλά και θα διορθώσουν το λάθος τους) και εμπιστεύτηκαν τις ακροαριστερές συνιστώσες, παραγνώρισαν ένα βασικότατο αξίωμα: ακόμα και το άρτια δομημένο κράτος, ακόμα και η κοινωνία που έχει λύσει τα σημαντικά προβλήματα, χρειάζονται ικανή, ηθική και χρηστή διοίκηση. Αλλιώς, θα τελματώσουν.

Ο Τσίπρας, ο Καμμένος και όσοι άλλοι συμπληρώνουν τον θίασο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν έχουν στη ζωή τους να επιδείξουν κάτι σημαντικό. Δεν έχουν κάνει ποτέ τους τίποτα. Είναι οι άνθρωποι του απόλυτου μηδέν, αυτοί που δεν μπορούν να μοιράσουν δύο γαϊδάρων άχυρα, τεμπέληδες και οκνηροί εκ πεποιθήσεως, άσχετοι με όλα και άχρηστοι σε όλα. Νομίζουν ότι όλα βρίσκονται στον αυτόματο πιλότο όπως ακριβώς ομολόγησε ο… άμεμπτος λόγω ηλικίας Τσίπρας όταν υποστήριξε ότι έτρεφε αυταπάτες. Ζει με αυταπάτες όπως κάθε ένας που δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα και τις δυσκολίες της ζωής.

Άφησαν ανθρώπους να πνιγούν στις λάσπες και να καούν στην πύρινη λαίλαπα. Έπαιξαν θέατρο προσπαθώντας να κρύψουν τους νεκρούς. Και μετά νόμιζαν ότι θα σωθούν με το επικοινωνιακό τους παιχνίδι. Ότι ο νόμος των ευθυνών δεν λειτουργεί για εκείνους, ότι θα καταφέρουν πάλι να πετάξουν την μπάλα στην εξέδρα και να κατηγορήσουν αόρατους εχθρούς: τη μία είναι το παλιό σύστημα, την άλλη είναι η τρόικα, την παρ’ άλλη ο στρατηγός άνεμος, τη μεθεπόμενη οι αυθαιρεσίες (που οι ίδιοι ευνόησαν – έχουν και εκεί λερωμένη τη φωλιά τους).

Τώρα έχουν εσωτερικούς καβγάδες, συνταράσσεται το Μαξίμου, όχι στην αναζήτηση ευθυνών για το αποτέλεσμα που είναι οι νεκροί αλλά για την επικοινωνιακή τακτική την οποία ακολούθησαν και δεν απέδωσε γιατί ο κόσμος τούς πήρε χαμπάρι και είναι εξοργισμένος μαζί τους. Τα θαλάσσωσαν, λέει, ο Τζανακόπουλος και ο Καρτερός, και έσπευσε να σώσει τον Τσίπρα ο… σούπερμαν Παππάς. Αυτό είναι το θέμα: ποιος και πώς θα καλύψει τις εγκληματικές τους ευθύνες. Οι οποίες είχαν τα τραγικά αποτελέσματα.

Κάτι ψελλίζουν τώρα, υποκριτικά βεβαίως, περί συγγνώμης προσθέτοντας ότι «η συγγνώμη δεν σημαίνει ότι φταίμε». Αυτή προφανώς είναι η επικοινωνιακή γραμμή του… διαστημικού υπουργού Παππά που «προστατεύει» τον Αλέξη από τις φλόγες ώστε να γλιτώσει.
Αυτές δεν είναι αντρίκιες στάσεις, είναι τερτίπια ανήθικων, άξεστων και αλαζόνων