Οι κατηγορίες για σεξουαλική παρενόχληση σε συνάδελφό του, η μακιαβελικής κοπής απολογία μέσω Twitter, το καθυστερημένο outing, οι «προφητικές» σκηνές του “House of Cards” και το εσπευσμένο (;) τέλος του πιο δημοφιλούς, μα και αμφιλεγόμενου «Αμερικανού προέδρου» στην ιστορία της τηλεόρασης
«Στεκόταν στην πόρτα του υπνοδωματίου του και με κοιτούσε. Η πρώτη μου εντύπωση ήταν πως μάλλον βρισκόταν υπό την επήρεια αλκοόλ. Με πλησίασε και με σήκωσε στα χέρια, όπως ένας γαμπρός τη νύφη. Αρχικά δεν αντέδρασα, σκεφτόμουν “τι στην ευχή συμβαίνει;”. Μετά με άφησε στο κρεβάτι και ξάπλωσε από πάνω μου». Με αυτά τα λόγια ο ηθοποιός Άντονι Ραππ περιέγραψε στην ιστοσελίδα BuzzFeed τη δική του εμπειρία σεξουαλικής παρενόχλησης με θύτη τον Κέβιν Σπέισι ή αλλιώς τον άνθρωπο που θα γινόταν η καλύτερη ενσάρκωση Αμερικανού προέδρου στην ιστορία της τηλεόρασης.
Ο Ραππ κρατούσε καλά κρυμμένο το «ένοχο» μυστικό του εδώ και τριαντάενα χρόνια, αφού η επίθεση του μεθυσμένου, όπως τον περιγράφει, Σπέισι σημειώθηκε το μακρινό 1986 στο διαμέρισμα του δημοφιλούς ηθοποιού στο Μανχάταν, έπειτα από ένα διονυσιακό πάρτι. Ο 14χρονος τότε Ραππ κατάφερε τελικά να αποφύγει την επίθεση του 26χρονου Σπέισι, αφού πρώτα κλείστηκε για αρκετή ώρα στο λουτρό του διαμερίσματος. Λίγο πριν περάσει το κατώφλι της εξόδου θυμάται τον Σπέισι να τον ρωτά: «Είσαι σίγουρος ότι θέλεις να φύγεις;».
Ο 46χρονος σήμερα Ραππ εργάζεται στη βιομηχανία του θεάματος ανελλιπώς από τα 9 χρόνια του – ναι, είναι ο αλήστου μνήμης κοκκινομάλης από την εμβληματική καλτ ταινία των 80s «Οι περιπέτειες μιας μπέιμπι σίττερ». Φυσικά έχει και πιο σπουδαία επιτεύγματα στο βιογραφικό του, αφού υπήρξε μέλος του θιάσου της πρώτης διανομής του θρυλικού μιούζικαλ «Rent».
Η μεγάλη επιτυχία του έφηβου τότε Άντονι Ραππ – «Οι περιπέτειες μιας μπέιμπι σίττερ»
Σε κάθε περίπτωση είχε εδώ και χρόνια το βήμα για να μιλήσει για το περιστατικό με τον Σπέισι και να καταγγείλει δημόσια τον συνάδελφό του. Υπήρχαν μάλιστα καλύτερες στιγμές για το κάνει. Όταν λόγου χάρη ο Σπέισι πήρε το πρώτο του Όσκαρ το 1996 (Β’ Ανδρικού Ρόλου για την ταινία “Συνήθεις Ύποπτοι”) ή όταν τιμήθηκε με το δεύτερο Όσκαρ της καριέρας του το 2000 (για το “American Beauty”) ή ακόμη και το 2014 όταν του απονεμήθηκε η Χρυσή Σφαίρα για τον ρόλο του ως Φρανκ Άντεργουντ στο “House of Cards”.
Απόσπασμα της ταινίας American Beauty, που χάρισε στον Σπέισι το Όσκαρ Α’ αντρικού ρόλου
Το τέλος της ταινίας «Συνήθεις Ύποπτοι», για την οποία ο Σπέισι βραβεύτηκε με Όσκαρ Β’ αντρικού ρόλου
Γιατί ο Ραπππ αποφάσισε να μιλήσει τώρα; Διότι, όπως υποστήριξε, άντλησε έμπνευση από τις γυναίκες συναδέλφους του που τολμούν να καταγγείλουν την παρενόχληση, την κακοποίηση και τον σεξισμό στη βιομηχανία του θεάματος.
Η αλήθεια είναι πως τις τελευταίες εβδομάδες οι αποκαλύψεις για τα περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης στο Χόλιγουντ ξεπερνούν σε virality ακόμη και σιγουράκια trending topics, όπως ας πούμε τα οπίσθια της Κιμ Καρντάσιαν (ή έστω της Μαρίας Κορινθίου στα καθ’ ημάς). Πάντως, εφαλτήριο για την απόφαση του Ραππ να συνταχθεί με το σοσιαλμιντιακό κίνημα #MeToo ήταν ο φόβος που τον κατέλαβε εξ απίνης όταν τον περασμένο Ιούνιο παρακολουθούσε την απονομή των βραβείων Tony με οικοδεσπότη τον άνθρωπο που τον παρενόχλησε σεξουαλικά.
Η απάντηση του Σπέισι στις κατηγορίες του συναδέλφου του ήταν άμεση. Κι έγινε με τον παλιό, καλό, αντεργουντικό τρόπο. Ποιος είπε ότι η ζωή δεν αντιγράφει την τηλεόραση; Με μία δήλωσή του που δημοσιεύτηκε στον λογαριασμό του στο Twitter ο 58χρονος ηθοποιός απολογούνταν για την «βαθιά ανάρμοστη μεθυσμένη συμπεριφορά του», την οποία ωστόσο δεν κατάφερνε να ανακαλέσει στη μνήμη του.
Ωστόσο, δεν έμεινε μόνο στην απολογία. Ακολούθησε την κλασική παρελκυστική πολιτική του χαρακτήρα που υποδύεται υποδειγματικά τα τελευταία πέντε χρόνια (βλ. Φρανκ Άντεργουντ) και αποκάλυψε για πρώτη φορά δημόσια πως, αν και στη ζωή του σύναπτε σχέσεις τόσο με γυναίκες όσο και με άνδρες, πλέον έχει αποφασίσει να ζει ως ομοφυλόφιλος άνδρας.
Εννοείται πως η είδηση της σεξουαλικής παρενόχλησης πέρασε στα ψιλά, αφού το outing του Σπέισι θόλωσε όσο έπρεπε τα νερά. Για μερικές τουλάχιστον ώρες.
Ολόκληρη η δήλωση του Κέβιν Σπέισι:
«Σέβομαι πολύ και θαυμάζω τον Άντονι Ραπ ως ηθοποιό. Είμαι παραπάνω από τρομοκρατημένος που άκουσα την ιστορία του. Ειλικρινά δεν θυμάμαι το περιστατικό, πρέπει να είναι περισσότερα από 30 χρόνια πριν. Αλλά αν όντως συμπεριφέρθηκα όπως περιγράφει, του οφείλω την πιο ειλικρινή μου συγγνώμη για αυτό που ήταν μια βαθιά απρεπής συμπεριφορά μεθυσμένου, και λυπάμαι για τα συναισθήματα που περιγράφει πως ένιωθε όλα αυτά τα χρόνια.
Η ιστορία αυτή με ενθάρρυνε να ξεκαθαρίσω κι άλλα πράγματα για την ζωή μου. Γνωρίζω ότι υπάρχουν φήμες για μένα και κάποιες ενισχύθηκαν από το γεγονός πως είμαι τόσο προστατευτικός για την ιδιωτικότητά μου. Όπως γνωρίζουν οι πιο στενοί μου άνθρωποι, στην ζωή μου έχω πάει με άντρες και με γυναίκες. Είχα ερωτικές και ρομαντικές σχέσεις με άντρες στην ζωή μου και τώρα επιλέγω να ζω ως ομοφυλόφιλος άντρας. Θέλω να το αντιμετωπίσω αυτό ειλικρινά και ανοιχτά και αυτό ξεκινά με την εξέταση της ίδιας μου της συμπεριφοράς».
Άδοξο (;) φινάλε για το “House of Cards”
Η χθεσινοβραδινή ανακοίνωση του Netflix πως ο επόμενος, έκτος κύκλος επεισοδίων του “House of Cards” θα είναι ο τελευταίος συνδέθηκε -όχι άδικα- με τις κατηγορίες εναντίον του Σπέισι. Η αλήθεια βέβαια είναι πως η σειρά οδηγούνταν μοιραία προς το τέλος της, αφού ακόμη και ο δημιουργός της Μπο Γουίλιμον είχε ήδη αποχωρήσει μετά τον τέταρτο κύκλο, ενώ ο Σπέισι εκτός από πρωταγωνιστής συμμετέχει και στην παραγωγή της σειράς, άρα έχει λόγο στο αν, για πόσο και πώς αυτή θα συνεχιστεί – άλλωστε σε παλαιότερη συνέντευξή του έχει παραδεχτεί πως δεν εικάζει το μέλλον του Φρανκ Άντεργουντ, αλλά το γνωρίζει.
Σε κάθε περίπτωση η δημόσια παραδοχή της ομοφυλοφιλίας του Καλιφορνέζου στην ψυχή ηθοποιού μέσα σε λίγες μόλις ώρες μπήκε σε δεύτερη μοίρα. Το Twitter λυσσομανά εναντίον του ενώ ήδη και ακτιβιστικές αλλά και LGBTQI οργανώσεις τον καταγγέλλουν πως με τον τρόπο που διατύπωσε τη δήλωση μεταμέλειάς του ταυτίζει την ομοφυλοφιλία με την παιδοφιλία και τις παρεκκλίνουσες σεξουαλικές συμπεριφορές. Πάντως, το γεγονός ότι η είδηση της ομοφυλοφιλίας του δεν ήταν αρκετή για να μετατοπίσει τη συζήτηση από τις αιτιάσεις του Ραππ ενδεχομένως οφείλεται στο γεγονός πως ο Σπέισι ήταν από τους διάσημους τύπους που σιωπούσαν σε ό,τι είχε να κάνει με την ιδιωτική ζωή τους – συχνά έγραφαν για εκείνον πως «γνωρίζουμε περισσότερα πράγματα για την επιφάνεια του Άρη, παρά για την ιδιωτική ζωή του Σπέισι».
Η σιωπή του ήταν τόσο εκκωφαντική, ώστε με έναν μυστηριώδη τρόπο όλοι θεωρούσαν δεδομένη την ομοφυλοφιλία του. Στην πραγματικότητα δεν υπήρχαν πολλοί λόγοι για να ασχοληθεί κανείς μέχρι σήμερα με τη σεξουαλική ταυτότητα του Σπέισι. Οι ρόλοι του έφταναν και περίσσευαν. Και τις φορές που δεν αρκούσαν, όπως λόγου χάρη το 2010 όταν δημοσιογράφος του Daily Beast επέμενε να αποσπάσει μία απάντηση σχετικά με την ερωτική ζωή του οσκαρικού ηθοποιού, εκείνος απλώς αποκρινόταν πως δεν ασχολείται με κουτσομπολιά.
Ο Σπέισι παραλαμβάνει το Όσκαρ Β’ αντρικού ρόλου, το 1996
«Οταν μπήκα στη δουλειά, στην υποκριτική, ασφαλώς και ήθελα να φτάσω στην κορυφή. Και μετά, όταν ήρθαν οι επιτυχίες, μετά και το «American Beauty» και το Οσκαρ σκέφτηκα: «Οk, όλα πήγαν καλά, πιο καλά απ’ όσο περίμενες. Τι θα κάνεις τα επόμενα δέκα χρόνια της ζωής σου; Θα προσπαθείς να ξεπεράσεις τον εαυτό σου, την καλύτερη δυνατή εκδοχή του;». Και αποφάσισα να φύγω από το Χόλιγουντ και να πάω στο Λονδίνο. Δέχθηκα την προσφορά του θεάτρου Old Vic. Ηταν η καλύτερη απόφαση που θα μπορούσα να πάρω», έλεγε αναφορικά με την καριέρα του σε συνέντευξή του σε εβδομαδιαίο περιοδικό πριν από δύο χρόνια.
Η βράβευσή του το 2000 με το Όσκαρ Α’ αντρικού ρόλου
Το έκανε να φαίνεται απλό, όμως ο Σπέισι μόχθησε και προσπάθησε πολύ. Ειδικά όταν στο μεταίχμιο των 80s πάλευε εις μάτην να διακριθεί ως stand up comedian. Άλλωστε από παιδί είχε εκδηλώσει την καλλιτεχνική ανησυχία του αφού συμμετείχε σε σχολικές παραστάσεις, ενώ το ρόλο της φαίνεται πως έπαιξε στην επιλογή του η ποιήτρια και μουσικός μητέρα του Κάθλιν Ανν Φλάουερ – πολλοί τη θυμούνται να συνοδεύει τον γιο της στις απονομές των Όσκαρ στη δεκαετία του ‘90.
Τα παιδικά χρόνια του ήταν μάλλον δύσκολα, αν λάβει κανείς υπόψη παλαιότερες δηλώσεις του αδελφού του Ράντι Φλάουερς – παρεμπιπτόντως δεν μιλιούνται με τον Σπέισι -, ο οποίος είχε αποκαλύψει ότι ο πατέρας τους ήταν συλλέκτης ναζιστικών κειμηλίων και επεδείκνυε μάλλον αυταρχική συμπεριφορά προς εκείνους και την αδελφή τους. Αν και μεγάλωσε στη Νότια Καλιφόρνια, η μετοίκησή του στην ανατολική ακτή ήταν μονόδρομος, προκειμένου να ασχοληθεί με το θέατρο. Σε μόλις πέντε χρόνια στη Νέα Υόρκη κατάφερε να ξεχωρίσει για το ταλέντο του -ήταν ήδη διάσημος για τις μιμήσεις του-, ενώ είχε γνωρίσει τον μέντορά του Τζακ Λέμον με τον οποίο έπαιξαν στο «Μεγάλο ταξίδι της μέρας μέσα στη νύχτα» του Ευγένιου Ο’Νιλ.
Η τηλεόραση και κατόπιν ο κινηματογράφος δεν άργησαν να τον ανακαλύψουν. Τα 90s ήταν ξεκάθαρα η περίοδός της καταξίωσής του, όπως μαρτυρούν τα δύο Όσκαρ αλλά και το βραβείο Tony με το οποίο τιμήθηκε το 1991. Ο Σπέισι ήταν πια μέρος της καθεστηκυίας τάξης του Χόλιγουντ. Και ως όφειλε άρχισε να υιοθετεί τις συνήθειές της. Τουλάχιστον αυτό υπονόησε όταν στην απονομή των Όσκαρ το 2000 δεν εμφανίστηκε αγκαζέ με την αγαπημένη του μητέρα, αλλά με μία αγνώστων στοιχείων νεαρά. Κάποιοι είπαν πως το φερόμενο ως κορίτσι του τότε πρωταγωνιστή του “American Beauty” ήταν μία ανερχόμενη σεναριογράφος. Το υποτιθέμενο ειδύλλιο προφανώς και δεν ευοδώθηκε. Ο Σπέισι πήρε το Όσκαρ και μία απόφαση που τότε έμοιαζε αψυχολόγητη.
Για τον ρόλο του ως Φρανκ Άντεργουντ πήρε την Χρυσή Σφαίρα το 2015
Κανένα Χόλιγουντ, μόνο Λονδίνο
Ακριβώς στο απόγειο της κινηματογραφικής καριέρας του, ο πολυτάλαντος Σπέισι – εκτός από το να παίζει, χορεύει και τραγουδά καταπληκτικά – έφυγε για το Λονδίνο. Από το 2003 έως το 2015 ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση του Old Vic. Το στοίχημα ήταν να αναβιώσει την παλιά αίγλη ενός από τα παλαιότερα και πλέον ιστορικά θέατρα του Λονδίνου. Το κατάφερε. Η κατάσταση ήταν το δίχως άλλο win/win αφού εκτός από τη δουλειά του απολάμβανε ως το μεδούλι και την ζωή στη βρετανική πρωτεύουσα. Κορυφαία στιγμή της θητείας του ήταν ο ρόλος του ως “Ριχάρδος ΙΙΙ” σε σκηνοθεσία Σαμ Μέντες, παράσταση με την οποία περιόδευσε σε όλον τον κόσμο το 2011.
Το πέρασμά του από το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου τον Αύγουστο εκείνης της χρονιάς έδωσε το σύνθημα για μία κοσμική πανστρατιά, ενώ για τον ίδιο τον Σπέισι ήταν μια αλησμόνητη, αξεπέραστη εμπειρία, όπως ο ίδιος έγραψε στο Twitter του λίγες ώρες μετά το τέλος της sold out παράστασης. Βέβαια στο μυαλό του ο Αμερικανός ηθοποιός είχε αφήσει κατά μέρος τους κλασικούς ρόλους και πρόβαρε ήδη το κοστούμι του Πλανητάρχη, αφού είχε υπογράψει για μία νέα τότε σειρά που έμελλε να γίνει η ναυαρχίδα του Netflix, το “House of Cards”.
Ο αμφισεξουαλικός πλανητάρχης
Από τον Φεβρουάριο του 2013, όταν κυκλοφόρησαν τα δεκατρία επεισόδια του πρώτου κύκλου, ο Σπέισι ταυτίστηκε τόσο με τον Φρανκ Άντεργουντ, ώστε πολλοί πλέον δυσκολεύονται να διαχωρίσουν τον ρόλο από τον άνθρωπο -εντάξει, βοηθά κάπως και η χθεσινή δικολαβική δήλωσή του. Μέχρι και ο Μπαράκ Ομπάμα εκφράστηκε ως δεδηλωμένος fan του Άντεργουντ – ούτε λόγος για τον Μπιλ Κλίντον που είναι ούτως ή άλλως στενός φίλος με τον Σπέισι.
Στο “House of Cards” ο Αμερικανός σταρ βρήκε ίσως τον ρόλο της ζωής του, η τηλεόραση βρήκε σίγουρα τον Αμερικανό πρόεδρο που της αξίζει. Μάλιστα, έπειτα από το πρόσφατο outing του Σπέισι η απόσταση με τον αμφισεξουαλικό πρόεδρο μοιάζει να μικραίνει επικίνδυνα. Ποιος μπορεί να λησμονήσει τη θρυλική πια σκηνή από το ενδέκατο επεισόδιο του δεύτερου κύκλου όταν ο Φρανκ και η Κλερ Άντεργουντ εμφανίστηκαν σαν έτοιμοι από καιρό να καταβροχθίσουν σεξουαλικά τον πιστό σωματοφύλακά τους Μίτσαμ; Ή ποιος δεν ανακάλεσε το φλογερό ειδύλλιο του Φρανκ με τον προσωπικό γυμναστή του στον πρόσφατο πέμπτο κύκλο της σειράς;
Ίσως τελικά η λύτρωση των οργισμένων από τα έργα και τις ημέρες του Σπέισι στα μακρινά 80s έρθει μέσα από τον έκτο και επιβεβαιωμένα τελευταίο κύκλο του “House of Cards”. Η Κλερ (βλ. Ρόμπιν Ράιτ) βρίσκεται στην κατάλληλη θέση για να συνθλίψει τον Φρανκ και μέσω αυτού να πάρει εκδίκηση για τον Σπέισι της αληθινής ζωής. Όπως άλλωστε σοφά έχει αποφανθεί και ο Φρανκ Άντεργουντ: «Στη ζωή καθένας παίρνει τελικά αυτό που του αξίζει». Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Τα σχόλια είναι κλειστά.