Γλυκερία: «Ο έρωτας είναι η αιτία για τα πάντα…»

«Πιστεύω ότι όλα του τα τραγούδια ο άνδρας μου τα έγραψε για εμένα!» δηλώνει στο «Κ» η τραγουδίστρια Γλυκερία. Μία καταξιωμένη καλλιτέχνις που επί σειρά ετών μας έχει χαρίσει τόσο μεγάλες επιτυχίες με την υπέροχη μελωδική φωνή της και ξεχωρίζει για το τόσο ευγενικό και προσιτό χαρακτήρα της που εκπέμπει καλοσύνη και χαρά για ότι καταπιάνεται.

Στην Πέννυ Κροντηρά

Αντιστέκεται στην αλλοτρίωση της ποιότητας του χώρου εμμένοντας με αγάπη στο διαχρονικό ελληνικό τραγούδι.

Ποιο το δίδαγμα της ζωής σας;

Το δίδαγμα για μένα είναι ότι αν έχεις ανοιχτή καρδιά και αγαπάς τους ανθρώπους όλα γίνονται πολύ πιο εύκολα.

Στο αυτοκίνητο τι μουσική προτιμάτε;

Διάφορα ανάλογα. Μπορεί να πέσω σε μια συζήτηση που με ενδιαφέρει από ένα πολιτικό, καλλιτέχνη, μία νοικοκυρά, μια συνταγή. Από μουσική ακούω τα πάντα. Αν κάτι δεν μου αρέσει πραγματικά αλλάζω αυθόρμητα σταθμό. Όταν έχει ωραίο καιρό ακούω πιο χαρούμενα τραγούδια όχι κάτι βαρύ, μπορεί να είναι ένα παραδοσιακό ή νησιώτικα τραγούδια που έχουν χαρούμενο ρυθμό. Την καινούργια σκηνή δεν την γνωρίζω καλά, περιστασιακά βλέπω κάποια στην τηλεόραση τα βίντεο κλιπ. Τώρα με ενδιαφέρουν οι παραδοσιακές μουσικές των τόπων όπως της Λατινικής Αμερικής, του Βιετνάμ, της Νοτιοανατολικής Ασίας, της Μέσης Ανατολής όπως της Τουρκίας και του Ισραήλ, του Μαρόκο. Μου αρέσουν πάρα πολύ τέτοιες μουσικές.

Αναμνήσεις από την πορεία σας;

Έχω μια πολύ ζωντανή ανάμνηση από τον Απόστολο Καλδάρα με τα κομμάτια του οποίου κυκλοφόρησε ο πρώτος δίσκος που έκανα στη ζωή μου ως τραγουδίστρια. Εγώ τότε ήμουν πολύ ντροπαλή, συμμαζεμένη, δεν είχα κανέναν αέρα και θυμάμαι ότι ο Απόστολος επειδή ήταν πολύ σοβαρός, αυστηρός στην κρίση του και είχε απαιτήσεις από έναν μαθητή, τον θεωρούσα σα δάσκαλο και τον άκουγα σαν μαθήτρια. Θυμάμαι μου έλεγε τόσες λεπτομέρειες από τα τραγούδια γιατί γνώριζε τρομερά τους λαϊκούς δρόμους. Ακόμα, δεν θα ξεχάσω το πρώτο υπερατλαντικό ταξίδι που κάναμε με τον Νίκο Παπάζογλου και τον Μπάμπη Γαγανουράκη στην Αυστραλία και στη συνέχεια  στην Αμερική. Στο σύνολο λείπαμε ένα μήνα από την Ελλάδα. Σε αυτή την πανέμορφη περιοδεία του 1985 είχα πολύ λαχτάρα. Δεν υπήρχαν δορυφορικές – τηλεοπτικές συνδέσεις ούτε διαδίκτυο και θυμάμαι ο κόσμος ερχόταν στα θέατρα  με σημαίες, πανό κλαίγοντας από συγκίνηση. Ήταν πάρα πολύ όμορφα. Στο Λος Άντζελες ήρθε ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος στα καμαρίνια και μου είπε ότι έβαλε τα εγγόνια του να τον φέρουν από πολύ μακριά και ήθελε πριν πεθάνει να με ακούσει να τραγουδάω. Αυτό έχει χαραχτεί στο μυαλό μου.

Θεωρείτε ότι  ο χώρος σας έχει αλλάξει όσον αφορά την ποιότητα σε καλλιτέχνες και μουσικά κομμάτια;

Ο χώρος προσπαθεί να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις της εποχής. Άλλοι γράφουν με πιο μεγάλη ευκολία τραγούδια προσδοκώντας ένα κοινό να αναγνωρίσει τα σουξέ και άλλοι εμβαθύνουν περισσότερο. Υπάρχει μια αναζήτηση γενικά στο χώρο της τέχνης και αυτό είναι το ζητούμενο από όλους. Ελπίζουμε αυτά τα δύσκολα χρόνια που περνάμε τώρα να είναι πηγή έμπνευσης για τους δημιουργούς και να δρομολογηθεί ένα πολύ όμορφο είδος ώστε να εξελίξουμε το ελληνικό τραγούδι βάζοντας μέσα την παράδοσή μας, τις σύγχρονες απόψεις μας και τις πληροφορίες από όλο τον κόσμο. Σε λίγα χρόνια μπορούμε να έχουμε πραγματικά κάτι ολόφρεσκο βγαλμένο με πολύ καλή πρόθεση.

Πείτε μου ένα τραγούδι που ξεχωρίζετε από όσα έχετε τραγουδήσει.

Μου αρέσουν αρκετά αλλά θα σταθώ σε ένα που είναι ζεϊμπέκικος ρυθμός γιατί μου αρέσουν πολύ οι στίχοι του που τους έχει γράψει ο Χάρης Ρώμας και η μουσική του που την έχει συνθέσει ο Στέλιος Φωτιάδης και λέγεται «σε μια σχεδία».  Το τραγούδι αυτό περιγράφει τη ζωή του καθενός με μια φιλοσοφική διάθεση και το αγαπώ πάρα πολύ. Επίσης, μου αρέσει το «μέχρι να βρούμε ουρανό» είναι τόσο γειωμένο και τόσο απογειωμένο συγχρόνως επίσης σε μουσική του Στέλιου Φωτιάδη και στίχους του Σαράντη Αλιβιζάτου.

Ποιοι οι φίλοι που έχετε αποκτήσει μέσα από τη μουσική;

Οι φίλοι της καρδιάς μένουν εφ όρου ζωής. Έχω ανθρώπους που τους αγαπάω και τους εμπιστεύομαι αλλά οι πιο πολλοί φίλοι είναι εκτός της μουσικής. Από το χώρο αγαπώ και έχω εκτιμήσει βαθιά την κουμπάρα μου Ελένη Βιτάλη, τον Γιώργο Νταλάρα, τη Μαρινέλλα και τον Αντώνη Ρέμο, που έχει μια πολύ ωραία στάση απέναντι στους συναδέλφους του.

Για τι είστε περήφανη στη ζωή σας;              

Όταν καταφέρνω να τελειώσω την κάθε μέρα με χαμόγελο και με μια διάθεση κρίσης δω ότι δεν έκανα άσχημα πράγματα αισθάνομαι πολύ όμορφα. Όλα αυτά συγκεντρωτικά, αν δω ότι έχω πολλές τέτοιες μέρες στη ζωή μου, με κάνουν να είμαι υπερήφανη. Επίσης, όταν διορθώνω πράγματα στον εαυτό μου γιατί όλοι χρειαζόμαστε διορθώσεις δεν είμαστε τέλειοι και καταφέρνω να αποβάλλω αυτά τα επίκτητα χαρακτηριστικά, είμαι περήφανη χωρίς όμως να υποκρύπτεται εγωισμός μέσα σε αυτή την περηφάνια.

Ποια τα επαγγελματικά σας σχέδια;

Έχω ένα φρέσκο δίσκο που λέγεται «Ακολούθησα ένα αστέρι» και περιλαμβάνει τρία νέα τραγούδια και κάποια παλαιότερα που τα αγαπώ πάρα πολύ. Τα καινούργια τραγούδια είναι η «πατρίδα», το ομώνυμο του δίσκου «ακολούθησα ένα αστέρι», το «φεύγεις και φεύγω» και κάποια παλιά που είναι των Μάλαμα, Περίδη, Καλπούζου, Ενδελέχεια, Πυξ Λαξ όπως και ντουέτα σε ένα τραγούδι του Μίλτου Πασχαλίδη με την Ελένη Βιτάλη, του Θοδωρή Παπαδόπουλου με τον Μανώλη Λιδάκη, ένα παραδοσιακό τραγούδι με την Ντιλέκ Κοτς και μία διασκευή του Μάριου Τόκα. Στις 13 και 20 Μαΐου θα τραγουδήσω στη μουσική σκηνή του Κρεμλίνου στον Πειραιά, στις 24 Μαΐου με τον Γιάννη Κότσιρα και τη  φιλαρμονική Ορχήστρα του Γαστουρίου Κέρκυρας θα είμαστε στο Παλλάς. Ακόμα, θα έχω ένα ταξίδι στην Ολλανδία και μια σπουδαία περιοδεία το καλοκαίρι με την Μαρινέλλα και την Ελένη Βιτάλη με τίτλο «γυναικεία υπόθεση» ξεκινώντας από το Κατράκειο θέατρο στη Νίκαια στις 21 Ιουνίου. Μετά κάποιες δικές μου συναυλίες μαζί με τον Βασίλη Προδρόμου, ένα νέο αλλά πολύ καλό ερμηνευτή και μουσικό και δύο ταξίδια για εμφανίσεις στο Ισραήλ.

Το τραγούδι είναι γιατρικό ή ανοίγει πληγές;

Και πληγές να ανοίξει τις γιατρεύει. Αν μένουν ανοιχτές δεν γιατρεύονται ποτέ. Το τραγούδι είναι θεραπευτικό μέσο. Πιστεύω ότι οι άνθρωποι πριν μιλήσουν αναπαρήγαγαν τους ήχους της φύσης και τραγουδούσαν.

Έχετε τραγουδήσει τόσο για τον έρωτα. Τελικά τι είναι ο έρωτας;

Η αιτία για τα πάντα από την κτίση του σύμπαντος μέχρι την ύπαρξή μας την ίδια, την διαιώνιση της ζωής σε όλα τα επίπεδα μέχρι τους αστερισμούς. Το έχω πει και σε ένα τραγούδι ο «έρωτας είναι η αιτία»!

Ποιο τραγούδι έγραψε ο άνδρας σας για την μεταξύ σας σχέση και εσείς το ερμηνεύσατε;

Νομίζω ότι όλα τα έγραψε για εμένα! Εξάλλου είμαι η μούσα του. Είμαστε πολλά χρόνια μαζί, αν και τώρα μπορεί να έχω γίνει η μουσίτσα του! Η έμπνευσή του αντλεί από τη σχέση μας. Και εμένα με αφήνει να τα μαντεύω αυτά δεν είναι τόσο εκδηλωτικός  ντρέπεται λιγάκι  να το πει.

Υπάρχει κάποιο όνειρό σας που δεν έχετε καταφέρει να το κάνετε πράξη μέχρι στιγμής;

Δεν κάνω μακροπρόθεσμα σχέδια. Ανάλογα με τη διάθεση αν μου αρέσει κάτι επιλέγω να το κάνω. Ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται το επόμενο λεπτό. Μου αρέσει να βάζω στόχους και να ονειρεύομαι πράγματα αλλά το κάνω πολύ συνειδητά μέσα μου. Μου αρέσει να λειτουργώ αυθόρμητα και  ότι κάνω έχει ειλικρίνεια μέσα και πολύ αλήθεια.

Με τι συγκινείστε και δακρύζετε;

Με πολλά πράγματα. Μπορώ να δακρύσω με το παραμικρό από το να δω στο ίντερνετ πως γεννιέται μια ζωή,  πως μεγαλώνει ένα λουλούδι, τα ζώα σε ένα ντοκιμαντέρ. Ότι αφορά τη ζωή και τη γέννηση μέχρι το θάνατο. Το να προσπαθείς να δεις τη γέννηση, το θάνατο και μετά την αναγέννηση, είναι ένας τρόπος να ξορκίζεις το θάνατο και το φόβο που κουβαλάει ο άνθρωπος για αυτό το θέμα.

Ποια η κριτική σας για την κυβέρνηση;

Γενικά για την πολιτική νομίζω ότι οι πολιτικοί δεν μας αγαπάνε εμάς τους κοινούς θνητούς.

Ποιες οι διαφορές στο κοινό σας σήμερα και παλαιότερα;

Έχει βαρύνει ο κόσμος γιατί έχει πολλά προβλήματα, δεν έχει την ίδια διάθεση. Ειδάλλως τι να αλλάξει όταν μιλάς στον κόσμο για μουσική; Τα τραγούδια απευθύνονται σε όλο τον κόσμο, σήμερα η μουσική είναι μία. Επειδή η πρόθεσή μου είναι ειλικρινής απέναντι στο κοινό εισπράττω μία αγνότητα και χαμόγελο. Δεν ξέρω αν είναι πολύ θερμό το χειροκρότημα ή μέτριο. Καμιά φορά παγώνεις όταν κάτι σε ικανοποιεί, κάθεσαι εκεί και το αναπολείς, ούτε το χέρι σου δεν μπορείς να σηκώσεις το περνάς μέσα στο μυαλό σου, στην καρδιά σου να σου κρατήσει συντροφιά  ίσως για όλη σου τη ζωή. Εμείς οι καλλιτέχνες ζούμε τέτοιες  στιγμές πραγματικά.