Γιώργος Μαργαρίτης: Πιστεύω πως τα λαϊκά τραγούδια γλεντάνε και θα γλεντάνε την Ελλάδα

«Μόνο στην Ελλάδα υπάρχει «το φιλότιμο»» αναφέρει στο «Κ» ο αγαπημένος λαϊκός ερμηνευτής Γιώργος Μαργαρίτης. Με πολυετή πορεία και σπουδαίες συνεργασίες έχει χαρίσει με τη φωνή του ανεπανάληπτα τραγούδια στο κοινό του, που τον ανέδειξε και τον λατρεύει.
στην Πέννυ Κροντηρά
Πάντα με ευθύτητα και σεμνότητα μοιράζεται μαζί μας τις απόψεις του και τις εμπειρίες του από τη ζωή του -που δεν ήταν τόσο ρόδινη- και την ομολογουμένως επιτυχημένη καριέρα του.

Τι σημαίνει λαϊκό τραγούδι;
Λαϊκό τραγούδι για μένα είναι αυτό που πηγάζει μέσα από το λαό, όπως λέει και η λέξη. Και μάλιστα από τα χαμηλά στρώματα… για αυτό όσο υπάρχουν αυτά θα υπάρχει και το λαϊκό τραγούδι.

Λαϊκός τραγουδιστής… είναι βαρύς τίτλος;
Είναι βαρύς και με ευθύνη. Πρέπει να κουβαλάει βιώματα και καημούς μεγάλους.

Έχετε στο βιογραφικό σας συνεργασίες με σπουδαίους δημιουργούς. Ποια θυμάστε ποιο έντονα και γιατί;
Με όλους τους δημιουργούς πέρασα ωραία. Μου έδωσαν ό,τι καλύτερο είχαν. Θα σταθώ, όμως, στον πρώτο μου δίσκο με τον μεγάλο Τάκη Σούκα, γιατί τότε που μπαίναμε στούντιο μέσα μου υπήρχε ανασφάλεια και μια αμφιβολία για το πως θα ξεχώριζα ανάμεσα σε εκείνα τα «βουνά»… τους μεγάλους τραγουδιστές.

Πως νιώθετε για την αγάπη που έχετε επάξια κερδίσει από τον κόσμο και ποια η πιο περίεργη εκδήλωση θαυμασμού που έχετε βιώσει;
Είναι ωραίο πράγμα να νιώθω την αγάπη του κόσμου. Αισθάνομαι γεμάτος και ολοκληρωμένος. Θυμάμαι πολλές τέτοιες στιγμές. Ήταν ένας καθηγητής, γέροντας, που φώναζε κάθε βράδυ να του λέω την «καρδιά παραπονιάρα». Ήθελε να του το τραγουδώ 2 με 3 φορές τη βραδιά και αν δεν του το έλεγα, έπεφτε κάτω και έκανε τον πεθαμένο!

Ποιο είναι το τραγούδι που έχει αγαπήσει πολύ ο κόσμος και ποιο αυτό που ξεχωρίζετε εσείς μέσα σας και γιατί;
Ο κόσμος αγάπησε πολύ το «κελί 33» και φυσικά εκφράζει και εμένα πάρα πολύ. Εγώ, όμως, αυτό που έχω στην καλή μου γωνιά είναι ο «τελευταίος πυρετός» του Άκη Πάνου. Έχει πολύ δυνατό στίχο και αληθινό. Μια πραγματικότητα ζωντανή…

Ο χώρος της μουσικής και της νύχτας είναι δύσκολος; Ποιο το μεγαλύτερο μάθημα που έχετε πάρει;
Η νύχτα είναι μεγάλο σχολείο, έχει τους δικούς της κανόνες και νόμους. Εγώ τη λατρεύω. Μετά τις 3 τα ξημερώματα τα μάτια μου έμαθαν να βλέπουν πολύ καλά και να είμαι σε μεγάλα κέφια!

Τι έχετε να συμβουλεύσετε τους νέους τραγουδιστές; Θεωρείτε ότι υπάρχουν ταλαντούχοι τραγουδιστές;
Υπάρχουν και θα υπάρχουν νέοι ταλαντούχοι τραγουδιστές. Πρέπει να έχουν υπομονή, γερό στομάχι και να αφήνουν ελεύθερο τον εαυτό τους, να μην μιμούνται κανέναν. Και κάποια στιγμή θα έρθει και η σειρά τους… για όσους έχουν τα κότσια φυσικά.

Πιστεύετε ότι το λαϊκό τραγούδι όσο περνάνε τα χρόνια έχει μέλλον;
Εγώ πιστεύω πως τα λαϊκά τραγούδια γλεντάνε και θα γλεντάνε την Ελλάδα. Από τους πιο παλιούς που έγραψαν μέχρι και τους τωρινούς. Υπεύθυνοι από εδώ και πέρα είναι οι καλλιτέχνες που ήρθανε και που έρχονται να κάνουν δικά τους πράγματα.

Θα δεχόσασταν να συμμετέχετε σε κριτική επιτροπή μουσικού διαγωνισμού;
Όχι. Η μουσική είναι σχολείο και κανείς δεν έχει πάρει πτυχίο από εκεί ακόμα. Αν με καταλαβαίνεις…

Ποια η πιο δύσκολη στιγμή ή συναισθηματικά φορτισμένη που είχατε να διαχειριστείτε πάνω στη μουσική σκηνή;
Ήμουν στην Κύπρο στο γήπεδο της Πάφου το 1985. Δεν γινόταν να αναβάλλω τη συναυλία. Δεν ήμουν στην κηδεία του πατέρα μου. Στη σκηνή έστειλα «έναν άλλον Γιώργο».

Ποιες οι διαφορές που εντοπίζετε στον τρόπο διασκέδασης σήμερα;
Και τότε ήταν ωραίες εποχές στη διασκέδαση, όπως και τώρα. Υπάρχουν διαφορές, βέβαια, αλλά εγώ στέκομαι στο σήμερα. Μου αρέσει που χορεύουν όλοι μαζί. Δεν ήταν σωστό να χορεύει ένας και να βαράνε παλαμάκια 50 επειδή βαστούσε η τσέπη του.

Ήταν δύσκολο να έχετε κλειστά τα αυτιά σας στις σειρήνες της δόξας και της φήμης;
Δεν το αντιλήφθηκα ποτέ έτσι. Δεν γνώρισα τι θα πει φίρμα, είμαι ένας απλός άνθρωπος.

Αναμένουμε την πολυσυζητημένη εμφάνισή σας στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Πως νιώθετε ενόψει αυτή σας της συναυλίας σε αυτό τον υπέροχο χώρο;
Έχετε δίκιο είναι λαμπρός χώρος. Το ήθελα πολύ να εμφανιστώ σε αυτό το στολίδι του Πειραιά. Η βραδιά στις 17/1 θα είναι κάτι διαφορετικό. Όπως λέει και η αφίσα «Γιώργος Μαργαρίτης / Τα καλύτερα….» πρόκειται για επιλεγμένα τραγούδια από τον Τσιτσάνη μέχρι τον Νικολόπουλο και από τον Παγιουμτζή στον Καζαντζίδη. Ο κόσμος θα ακούσει ιστορίες από τη ζωή μου και τις συναντήσεις που είχα με τους μεγάλους. Τι κράτησα και τι πέταξα… Θα υπάρχει μια 10μελης ορχήστρα με υπεύθυνο και μαέστρο τον Γιώργο τον Παγιάτη, την οποία θα προλογίσει ο Κώστας Μπαλαχούτης.

Ετοιμάζετε κάποια νέα δισκογραφική δουλειά;
Ετοιμάζω ένα νέο τραγούδι με την Panik και τον παραγωγό Ηλία Μπενέτο με τίτλο «Γεννημένος να τρέχω». Αυτή είναι η πραγματικότητα σήμερα στην πατρίδα μας. Όλοι είναι περίπου… μια χαρά αλλά όλοι τρέχουν για τις ανασφάλειες και το άγχος τους. Το τραγούδι είναι σε στίχους Κώστα Μπαλαχούτη και μουσική Βασίλη Δαραμούσκα.

Τι δεν γνωρίζει μέχρι σήμερα ο κόσμος για εσάς;
Δεν γνωρίζει πολλά για την ταλαιπωρία μου εδώ και 55 χρόνια που είμαι στην Αθήνα. Πριν από ένα μήνα κυκλοφόρησε η βιογραφία μου. Εκεί τα λέω όλα για να με μάθουν καλύτερα.

«Γιώργος Μαργαρίτης: ο λαϊκός τραγουδιστής»… μέσα στη βιογραφία σας βρίσκουμε περιγραφές «διαμάντια» της πορεία σας και της επαφής σας με σπουδαίους τραγουδοποιούς. Πως αισθάνεστε που μοιράζεστε τη ζωή σας με το κοινό σας;

Θεωρώ τον εαυτό μου από τους τυχερούς και ας ήμουν ο πιο μικρός της παρέας εκείνα τα χρόνια. Πρόλαβα να τραγουδήσω ηλικιακά από Άκη Πάνου, Αντώνη Ρεπάνη μέχρι Νικολόπουλο και Μαχαιρίτσα. Και φυσικά, δεν μπορώ να μην αναφερθώ στην τελευταία μου συνεργασία με τον μεγάλο Μίμη Πλέσσα με τίτλο «Τα απροσδόκητα». Στο βιβλίο οι αναγνώστες θα διαβάσουν κομμάτια της διαδρομής μου. Χαίρομαι που τα μοιράζομαι, γιατί μου περισσεύουν πράγματα χαράς και αγάπης για όλη αυτήν την πορεία και αισθάνομαι μέσα μου ότι κάτι έκανα και εγώ.

Πως είναι η ζωή σας μακριά από τη σκηνή; Ποιες οι συνήθειες της καθημερινότητας που απολαμβάνετε;
Δύσκολο να έχω ελεύθερο χρόνο, αλλά όταν βρίσκω βλέπω φίλους παλιούς, πηγαίνω σε συνοικίες που μεγάλωσα και φυσικά παίζω κανά ταβλάκι.

Είχατε φανταστεί όταν ξεκινούσατε την επιτυχία που θα γνωρίζατε στην επαγγελματική σας πορεία και τη ζωή σας γενικότερα;
Την είχα φανταστεί. Σε ηλικία 25 χρονών έβλεπα ότι ερχόταν και η ώρα μου. Στους χώρους όπου εμφανιζόμουν, όταν έφτανε η σειρά μου να τραγουδήσω. ο κόσμος όλος, μικροί και μεγάλοι, ξεφάντωνε μαζί μου.

Τελικά τι ρόλο παίζει το συναίσθημα στη ζωή μας και πως εκφράζεται μέσα από το τραγούδι;
Έχει πρωταρχικό ρόλο στη ζωή μας το συναίσθημα και συμβάλλει στην επιτυχία της ερμηνείας. Εκφράζεται με καημό, με λυγμό. Αλλά όλα αυτά με τιμιότητα.

Η αγάπη, ο έρωτας και η καψούρα τι σημαίνουν για εσάς;
Και η αγάπη και ο έρωτας και η καψούρα έχουν όλα θέση στον τραγουδιστή. Όλα είναι βιώματα μου. Έχουν όλα παρουσία μέσα στους στίχους και το περιεχόμενό μου.

Τελικά γιατί υπάρχει αυτή η απόσταση μεταξύ γυναικών και ανδρών σήμερα; Τι δεν πάει καλά στις σχέσεις και δεν τα βρίσκουν εύκολα μεταξύ τους; Ποιο είναι το δυνατό φύλο;
Η Ελλάδα έχει μάθει να είναι «νοικοκυρεμένη». Αυτό που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στην πατρίδα μας από κάπου αλλού ήρθε, δεν είναι ελληνικό στοιχείο αλλά οι νέοι θα βρουν τον δρόμο. Τι να κάνουμε συμβαίνει και αυτό. Η γυναίκα… Αυτή ότι θέλει κάνει χρόνια τώρα. Αυτή κάνει κουμάντο.

Η Ελλάδα μας θεωρείτε ότι έχει αρχίσει να ανακάμπτει;
Ας περιμένουμε λίγο ακόμα, είναι πολύ νωρίς για να βγάλουμε συμπεράσματα.

Σκεφτήκατε ποτέ να ασχοληθείτε με την πολιτική;
Ποτέ αν και μου γίνονται προτάσεις. Εγώ είμαι αυτός που είμαι και αυτός θα μείνω.

Όπως έχετε εκμυστηρευτεί ζήσατε δύσκολα παιδικά χρόνια λόγω φτώχιας. Τα σημερινά παιδιά έχουν λόγο να γκρινιάζουν;
Δεν είμαι ο μοναδικός που τα πέρασα αυτά. Η δική μου η γενιά και οι παλαιότερες έχουν περάσει παρόμοιες καταστάσεις. Τα σημερινά παιδιά έχουν δίκιο και το φταίξιμο είναι σε εμάς που τα δώσαμε όλα και ακόμα τα δίνουμε. Έπρεπε να λέγαμε και «όχι» κάπου κάπου. Όλα αυτά, όμως, πως να μην τα δικαιολογήσω αφού εμείς στερηθήκαμε τόσα.

Ποιο το χαρακτηριστικό του Έλληνα; Η λέξη φιλότιμο έχει χρήση στις άλλες γλώσσες πιστεύετε;
Σε ευχαριστώ για αυτή την ερώτηση που μου κάνεις. Μόνο στην Ελλάδα υπάρχει «το φιλότιμο». Θα έρθει ένας διαβάτης – περαστικός από άλλη χώρα και θα τον ταΐσουμε και θα τον κοιμίσουμε. Δεν συμβαίνει αυτό σε άλλες χώρες. Είμαι πολυταξιδεμένος τραγουδιστής και έχω δει πολλά. Και το νερό το πληρώναμε, όπου πήγαινα. Εδώ δεν συμβαίνει αυτό. Αυτό χαρακτηρίζει και θα χαρακτηρίζει τους Έλληνες. Επικρατεί ακόμα, ενώ θα μπορούσε να είχε διαλυθεί.