Ειδησεογραφικό site

Φτώχεια καταραμένη…

101

Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου 

Σήμερα είναι η παγκόσμια ημέρα κατά της φτώχειας. Μπορεί να πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που ζούμε στην Ευρώπη, όμως δυστυχώς ζούμε σε μία από τις πλέον φτωχές επικράτειές της…

Αναφέρω την τύχη του να έχουμε γεννηθεί σε ευρωπαϊκή χώρα, γατί όσα βλέπουμε για παράδειγμα να συμβαίνουν σε αφρικανικές χώρες πραγματικά υπερβαίνουν τα όρια της φρίκης και της δυστυχίας. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει και ότι θα πρέπει μοιρολατρικά να αποδεχόμαστε την μοίρα που έχουν επιφυλάξει για τη χώρα τα χρόνια της ύφεσης και της κρίσης αλλά και όλοι οι κυβερνώντες που την έφεραν στο σημερινό δραματικό επίπεδο.

Με αποτέλεσμα μία περήφανη πριν από μία δεκαετία – δεκαπενταετία χώρα να έχει καταντήσει σήμερα ένας φτωχός συγγενής, ένας επαίτης…

Τα στοιχεία της Eurostat είναι συντριπτικά. Κάτι περισσότεροι από ένας στους τρεις Έλληνες, το 35,8% του πληθυσμού, ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας. Με πόσα; Με κάτω από 4.500 ευρώ το χρόνο. Με λιγότερα από 375 ευρώ το μήνα. Έχουμε καταντήσει να έχουμε την τρίτη χειρότερη επίδοση στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως προς το ποσοστό των φτωχών. Εκείνων δηλαδή που ζουν με εισοδήματα χαμηλότερα κατά 60% από το μέσο εθνικό εισόδημα. Χειρότερη επίδοση καταγράφουν μόνο η Ρουμανία και η Βουλγαρία, αλλά τουλάχιστον εκείνοι είναι σε ανοδική πορεία και όχι σε κατακόρυφα καθοδική.

Σημειώστε ότι το 2008 το ποσοστό που ζούσε κάτω από το όριο της φτώχειας στην Ελλάδα ήταν 28,1%. Ωστόσο η σύγκριση είναι στην πραγματικότητα πολύ δυσμενέστερη καθώς η συρρίκνωση του ΑΕΠ έχει αλλάξει δραματικά τα όρια της φτώχειας. Έτσι το 2008, το όριο ήταν το εισόδημα των 6.480 ευρώ ετησίως ή 540 ευρώ τον μήνα. Αν σήμερα υπολογίζαμε αυτό το επίπεδο διαβίωσης, τότε ίσως και να διαπιστώναμε ότι σχεδόν ένας στους δύο Έλληνες είναι επισήμως φτωχοί…

Σε αυτό το ζοφερό σημείο έχει περιέλθει η ελληνική κοινωνία και η χώρα. Και την ίδια στιγμή η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός μιλούν για ανάπτυξη, για έξοδο από την κρίση, για φως στο τούνελ. Κοροϊδίες… Ψεύτικες ελπίδες βασισμένες σε λογιστικά τρυκ και στο ξεζούμισμα μίας κοινωνίας που δείχνει πλέον να έχει εξαντληθεί. Και φοροδοτικά και οικονομικά και ηθικά. Και ίσως το χειρότερο όλων να μην είναι η φτώχεια ως προς την οικονομική ανέχεια. Το χειρότερο είναι ότι η φτώχεια επικρατεί παντού. Στον πολιτισμό, στις τέχνες, στη διανόηση, ακόμα και στα… συναισθήματα.

 

ΠΗΓΗ: capital.gr

Τα σχόλια είναι κλειστά.