Ειδησεογραφικό site

Ένας γάμος για πολλές… κηδείες με τη Μέριλιν της διπλωματίας

437

Σε ψυχεδελικές σεκάνς από ταινία του Αλμοδόβαρ παρέπεμπαν τα όσα ιλαροτραγικά έλαβαν χώρα στις Μακεδονικές Πρέσπες το ηλιόλουστο πρωινό του περασμένου Σαββάτου.
Του Κούτα Μάρες
Εκείνη την ώρα ο ανταποκριτής του βρετανικού BBC στα Βαλκάνια Γκάι Ντε Λόνεϊ περιέγραφε με φόντο το χωριό Ψαράδες: «Θυμίζει το σκηνικό για την τέλεση γάμου. Μια λευκή εξέδρα τοποθετημένη στις όχθες μιας γραφικής λίμνης. Και πράγματι, ένας από τους συμμετέχοντες συμφωνούσε σε αυτή την τελετή να αλλάξει το όνομά του… Ένας ηλικιωμένος άνδρας στο κοινό κάνει ένα νεύμα και χαμογελάει. Αυτός είναι ο Μάθιου Νίμιτς, ο διαπραγματευτής των Ηνωμένων Εθνών, ο οποίος πέρασε ένα τέταρτο του αιώνα προσπαθώντας να βρει μια κοινά αποδεκτή λύση για το νέο όνομα». Τα περί γάμου επανέλαβε λίγο αργότερα και ο… συμπέθερος πρωθυπουργός Τσίπρας (Τ.ΣΥΜΠ.ΠΡΩ. εν προκειμένω, χάριν συντομίας) ενώ ο έτερος αριστερός συμπέθερος, ο επί των Εξωτερικών Κοτζιάς (ΣΥΜΠ. ΕΞ. εν προκειμένω, χάριν συντομίας), απολάμβανε τα συχαρίκια… Ο τίτλος, βέβαια, που θα ταίριαζε για να περιγράψει ακριβέστερα τα διαδραματισμένα θα ήταν «ένας γάμος για πολλές… κηδείες». Από τη μία, το γραφικό και μικροσκοπικό ακριτικό χωριό έζησε πρωτόγνωρες σκηνές αίγλης. Από την άλλη, οι εκατοντάδες πολίτες πνίγηκαν στα χημικά στην προσπάθειά τους να πλησιάσουν «τη γαμήλια τελετή» και να βροντοφωνάξουν την αντίθεσή τους στην «ένωση». Φαίνεται όμως ότι εξαρχής δεν είχε κριθεί αναγκαία η συγκατάθεσή τους. Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς ότι άνδρες και γυναικόπαιδα εγκλωβίστηκαν τόσα χιλιόμετρα μακριά, εκεί που οι φωνές και τα ουρλιαχτά τους δεν θα έπλητταν το εορταστικό κλίμα. Το μόνο που επισκίασε, τουλάχιστον πρόσκαιρα, την ατμόσφαιρα ήταν ο ήχος από τις καμπάνες που χτυπούσαν πένθιμα και δυο-τρεις μαύρες σημαίες που είχαν τοποθετηθεί όπως όπως σε συρματοπλέγματα. Και αυτό όμως διήρκησε λίγο. Είχε ξεχαστεί μέχρι να ολοκληρωθεί η δεκάλεπτη διαδρομή των βαν που μετέφεραν τους παρευρισκόμενους στο μέρος της εκδήλωσης. Η ιδιοκτήτρια της τοπικής ταβέρνας, σε κατάσταση ημι-πανικού, προσπαθούσε να ανταποκριθεί στις ιδιαίτερες περιστάσεις. Δεν είναι, άλλωστε, και κάθε μέρα που κάνουν ουρά μπροστά της γνωστές προσωπικότητες (ασήμαντες γι’ αυτήν), ζητώντας «ένα λάτε παρακαλώ με στέβια». Το ξεστόμισε μία γνωστή κυρία της κυβέρνησης, μετεωριζόμενη πάνω σε γόβα στιλέτο, για να λάβει την κοφτή απάντηση: «ελληνικό και νεσκαφέ μόνο» και να αποχωρήσει απογοητευμένη. Σήμερα στο «Ξεκάρφωμα» σας παρουσιάζω αποκλειστικά «αθέατες» εικόνες, οι οποίες συνόδευσαν το τελεσθέν ανίερο μυστήριο και οι οποίες είχαν όλα τα στοιχεία ενός… παραδοσιακού «Μακεδονικού γάμου» με το στανιό… Σε πείσμα ενός ολόκληρου λαού και της Ιστορίας του.

(Τηλεοπτικά δίκτυα από όλα τον κόσμο μεταδίδουν την τελετή σε «ζωντανή σύνδεση)
ΡΕΠΟΡΤΕΡ: Όλης της Δύσης οι ταγοί,/ το ΝΑΤΟ κι η Ευρώπη/ ήρθαν να δουν τι δώσανε/ του τόπου οι χρεοκόποι.
(Ο Συμπέθερος Έλλην Πρωθυπουργός δίνει πρώτος το στίγμα του λαϊκού γλεντιού με φάλτσα φωνή και αριστερό πρόσημο)
Τ.ΣΥΜΠ.ΠΡΩ: Σήμερα γάμος γίνεται/ στης Πρέσπας τους Ψαράδες/ σήμερα οι διεθνίστικοι/ φυσήξανε Βοριάδες./ Σήμερα δώρα τάξανε/ ας έχουν την ευχή μας/ οι ξένοι οι κουμπάροι μας/ κι ας πήραν την ψυχή μας.
(Ο ΣΥΜΠ.ΕΞ., αμέσως μετά την παράδοση της νύφης στον ΓΑΜΠΡΟ ΖΟΡΑΝ, τραγουδά)
ΣΥΜΠ.ΕΞ: Ζόραν να τη χαίρεσαι/ τη Βόρεια που επήρες/ με πλούτη Μακεδονικά/ την προίκισαν οι χείρες/ Γαμπρέ, μια χάρη σου ζητώ/ θέλω να μου την κάμεις/ το όνομα που σου δώσαμε/ να μη μας το μαράνεις./ Γιατί εμείς το είχαμε/ σαν άνθος στο ποτήρι/ και τώρα σου το δίνουμε,/ χαλάλι σου ας γίνει. Σήμερα μας τον πήρατε/ τον πολυέλαιό μας/ που άναβε και στόλιζε/ όλο το σπιτικό μας.
(Ο ευτυχής ΓΑΜΠΡΟΣ ΖΟΡΑΝ ανταπαντά)
ΓΑΜΠΡΟΣ ΖΟΡΑΝ: Νύφη, δε θέμε προίκα εμείς,/ μονάχα το όνομά σου,/ μέρος της ιστορίας σου/ και την καλή καρδιά σου.
(Οι παρευρισκόμενοι πανευτυχείς καταχειροκροτούν, ευχόμενοι «βίον ανθόσπαρτον» στους νεονύμφους και άδοντες το παρακάτω νυφιάτικο τραγούδι)
ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΙ: Νύφη μας καλορίζικη/ Αλέξανδρου κλωνάρι/ πόσα ευρώ σου δώσανε/ γι’ αυτό το παλικάρι;/ Νύφη μας καμαρωμένη/ και στον κόσμο ξακουσμένη,/ ό,τι θέλεις τώρα… σπείρε/ κείνος που σ’ ήθελε σε πήρε.
(Ο ΣΥΜΠ. ΕΞ. ως ευγνώμων οικοδεσπότης τούς διακόπτει αιφνιδίως αφού θέλει να κρυφτεί, μα η χαρά δεν τον αφήνει και αινεί υπέρ των προξενητάδων – κουμπάρων, οι οποίοι -ως καλώς γνωρίζει- πίεσαν τα μέγιστα για την πραγματοποίηση αυτού του μυστηρίου, που θα ακολουθεί εις τους αιώνας το όνομά του)
ΣΥΜΠ.ΕΞ: Πολλά τραγούδια λέγουμε,/ όλα είναι διαλεγμένα,/ μόνο για τα κουμπαρικά/ δεν είπαμε κανένα./ Ω, πρέπουν στους κουμπάρους μας/ έπαινοι και τραγούδια/ οπού ήρθαν και ζευγάρωσαν/ αυτά τα δυο πιτσούνια./ Ευχαριστώ τον Νίμιτς μας/ και του φιλώ το χέρι/ χρόνια πολλά του ευχόμαστε/ κι οι δύο συμπεθέροι.
(Ο ίδιος ΣΥΜΠ. ΕΞ., σε μία έκρηξη ενθουσιασμού και ευγνωμοσύνης, αναλαμβάνει να κάνει αξέχαστη την ιστορική αυτή ημέρα στον ακούραστο ΝΙΜΙΤΣΟΚΟΥΜΠΑΡΟ που είχε τα γενέθλιά του, άδοντας ως άλλη Μέριλιν Μονρόε (και για τους φαύλους ρατσιστές… Χονδρόε) -διαχρονικό, πλέον, σύμβολο της διπλωματικής αριστερής σαγήνης- το «χρόνια πολλά». Αμερικανιστί, βεβαίως, βεβαίως…)
ΣΥΜΠ.ΕΞ.: «Happy Birthday to You… Happy Birthday to You… Happy Biiirthday lovely Nimetz… Haaappy Biirthday to Yoooou…»
(O ΝΙΜΙΤΣΟΚΟΥΜΠΑΡΟΣ, εν μέσω αποθεωτικού παραληρήματος, ανταπαντά συγκινημένος)
ΝΙΜΙΤΣΟΚΟΥΜΠΑΡΟΣ: «Thanks for the Memory and for your gift… The Macedonians are grateful to you… (Σε απλά ελληνικά διότι δεν ομιλώ την «Μακεδονικήν» όπως ο ΣΥΡΙΖΑίος εθνοπατέρας εκ Φλωρίνης Σέλτσας για να το μεταφράσω εις διπλούν: «Σε ευχαριστώ για την ανάμνηση και το δώρο σου… Οι Μακεδόνες σε ευγνωμονούν»).

Τα σχόλια είναι κλειστά.